Ανασφάλεια,φόβος

Καλησπέρα σας είμαι 26 ετών αισθάνομαι έντονη ανασφάλεια λόγω ανεργίας, με πιάνει ανασφάλεια με την κρίση,δεν είμαι αισιόδοξο άτομο και όταν πάω να κοιμηθώ μπορεί να με πάρει μια αρνητική σκέψη μέχρι το πρωί.Όταν βλέπω τους γονείς μου στενοχωρημένους τρελαίνομαι και δεν ξέρω πως να τους αντιμετωπίσω και αναγκάζομαι να τους κρύψω πράγματα που με στενοχωρούν γιατί νομίζω ότι δεν θα με βοηθήσουν και ότι θα στενοχωρήσω τους ίδιους.Όταν στενοχωριέμαι οι γονείς μου δεν θέλουν να με βλέπουν στενοχωρημένο και όταν με βλέπουν στενοχωριόνται κι άυτοί.Επίσης δεν είμαι εξωστρεφή άτομο κλείνομαι στον εαυτό μου,ντρέπομαι να μιλήσω με τον κόσμο όταν βγαίνω γιατί θα με ρωτήσουν σε ότι έχει σχέση με δουλειά κι΄εγώ δεν ξέρω τι να τους απαντήσω λόγω ανεργίας όλης μου της οικογένειάς. Ζούμε απ΄τις συντάξεις των παππούδων.Στο σχολείο δεν ήμουνα ανοιχτός με τα παιδιά δηλαδή το πρόβλημα της κοινωνικοποίησης μου το είχα από μικρός.Με τους γονείς μου συζητάμε και έχουμε πολύ καλή σχέση.Ζούσα στην Αθήνα και τα τελευταία 4 χρόνια βρίσκομαι στην επαρχία.Αυτή η αλλαγή περιβάλλοντος με δυσκολεύει στην προσαρμογή γιατί είχα συνηθίσει στην πόλη.Θα ήθελα να με συμβουλεύσει κάποιος πάνω σ΄αυτό που έγραψα.Ευχαριστώ!

Γεια σου Pet!!
Σε καταλαβαινω. Η ανεργια ειναι κοινωνικο προβλημα.. Κ εγω ανεργη ειμαι. Ειναι προβλημα.

Ασχολεισαι με κατι? Καποιο χομπυ εννοω. Η εστω τρεξιμο, ποδηλατο.
Εγω τελευταια ξεκινησα να κανω ποδηλατο.
Προσπαθησε -οσο μπορεις- να σκεφτεσαι θετικα Pet.

Καλησπερα φιλε μου κ κουραγιο,Κ εγω ανεργη ειμαι,Εχεις σπουδασει κατι?Ετσι κ εχεις ενα πτυχιο στα χερια σου πιθανον να μπορεσεις να βρεις κατι στο εξωτερικο,Προτεινω να μιλησεις κ σε ειδικο επειδη συσωρευεις στενοχωρια κ αυτο θα σε κανει ολο κ χειροτερα,Ετσι κ δεν υπαρχουν λεφτα απευθυνσου σε κεντρο ψυχικης υγειας που ειναι δωρεαν,Μιλησε να το βγαλεις απο μεσα σου κ μην το πεις απαραιτητα στους γονεις σου,Ειναι δικαιωμα σου να πας,Μην ντρεπεσαι για την ανεργια κ μην απομονωνεσαι ειναι γενικο το προβλημα μην κανεις περισσοτερη ζημια στον εαυτο σου