εξάρτηση και καταπίεση

παιδιά γεια σας..
Γράφω πάλι εδώ γιατί προφανώς δεν είμαι καλά..κάτι δεν πάει καλά μ'εμένα..
Κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό μου,με τον τρόπο που σκέφτομαι όχι μόνο τα τελευταία 8 χρόνια που αυτό είναι πιο έντονο αφού δεν κάνω τπτ στη ζωή μου αλλά και από πάντα νομίζω ότι ήμουνα προβληματική κι ας έκανα πράγματα παλιά..(παλιά ας πούμε διάβαζα για το σχολείο αλλά το έκανα από κεκτημένη ταχύτητα ίσως επειδή αυτή τη γραμμή μου είχαν περάσει απ'το σπίτι και ήμουνα και μικρή και όταν είμαστε μικροί συνήθως άλλοι αποφασίζουν για μας)
Το πρόβλημά μου είναι η αντίδραση και η άρνηση..
Έχω άρνηση για τα πάντα εκτός απ'το φαγητό κι απ'τον ύπνο που είναι βασικές ανάγκες αυτοσυντήρησης του ανθρώπου οπότε δεν τις αρνούμαι γιατί δεν πάω κόντρα στη φύση μου..
Έχω άρνηση για τη ζωή την ίδια και αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα γιατί όταν αντιστέκεσαι στη ζωή δεν μπορείς να ζήσεις..δεν προχωράς..
Αρνούμαι τη ζωή γιατί θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι ένα εξαρτημένο ον από τη φύση του και δεν μπορεί να ελευθερωθεί..
Είναι εξαρτημένος από τη δουλειά επειδή θα του αποφέρει χρήματα από τα οποία είναι εξαρτημένος γιατί με αυτά θα μπορέσει να αγοράσει ό,τι του χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες του όπως φαγητό,νερό,ρούχα κλπ από τις οποίες ανάγκες είναι εξαρτημένος γιατί είναι μέσα στη φύση του..
Έτσι είμαστε φτιαγμένοι..όχι ελεύθεροι αλλά εγκλωβισμένοι σε αυτόν τον υλικό κόσμο..
Σκέφτομαι όλα αυτά και με πιάνει πανικός και απελπισία..Σκέφτομαι ότι η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας σε όλους τους τομείς και για να εξασφαλίσει κανείς τα προς το ζην και για να χτίσει σχέσεις με άλλους ανθρώπους και μόνο και μόνο στην ιδέα κουράζομαι..εν τω μεταξύ εγώ δεν έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου και δεν ξέρω αν θα δουλέψω και ποτέ γιατί εκτός από την άρνηση που έχω πιστεύω και ότι οι γονείς μου είναι υποχρεωμένοι να με συντηρούν μέχρι να πεθάνουν γιατί με δική τους πρωτοβουλία ήρθα εγώ στον κόσμο οπότε έχουν την ευθύνη μου για όσο ζουν..μετά δεν ξέρω τι θα κάνω..
όταν τα σκέφτομαι αυτά με αποτρέπουν απ'το να κάνω οποιαδήποτε προσπάθεια..
Αυτός ο τρόπος όμως που λειτουργώ με έχει βγάλει σε αδιέξοδο όλα αυτά τα χρόνια και το ξέρω..δεν είμαι καλά αλλά από την άλλη ούτε θέλω να προσπαθήσω για να αλλάξει κάτι στη ζωή μου γιατί δε θέλω να κουραστώ για τπτ..
Αυτό ήταν το πρόβλημά μου..αυτά είχα να πω..
Πάντως με θυμάμαι και από μικρή να είναι να πάμε κάπου οικογενειακώς κι εγώ να τα έχω στηλώσει και να κοπανιέμαι στο γραφείο μου και να μη θέλω να πάω πουθενά..δλδ αυτή την αντίδραση την έχω από μικρή..αυτή ήταν μια αντίδραση κατά της οικογένειας που θεωρείται το πρώτο σύστημα υποδούλωσης με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο άνθρωπος..το δεύτερο είναι η ίδια η κοινωνία με όλες τις σχέσεις εξάρτησης που δημιουργεί,τις οικονομικές και τις συναισθηματικές μεταξύ των μελών της..
Δεν αντέχεται τόση καταπίεση..εγώ δλδ δεν κάνω τπτ και αισθάνομαι καταπιεσμένη δλδ οι άλλοι που κάτι κάνουνε πώς είναι?πώς αισθάνονται?πεθαμένοι από την πίεση?
Δεν ξέρω τι φταίει αλλά αυτός ο τρόπος που σκέφτομαι που είναι ενάντιος στη ζωή δε μου κάνει καλό..το θέμα είναι ότι δεν θέλω να τον αλλάξω γιατί τον θεωρώ ως τον μόνο σωστό..
αυτά..

ειναι απλο νομιζω..

Quote:

---

Έχω άρνηση για τα πάντα

---

σημαινει οτι που αναφερεσε ως παντα δε σε εκφραζει

Quote:

---

Κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό μου,με τον τρόπο που σκέφτομαι

---

μπορει να κανεις πραγματα επιδη πιστευεις οτι πρεπει να τα κανεις κ οχι επιδη τα θες πολες φορες συμβαινει αυτο να βλεπει κανεις πρεπει κ θελω να συγκρουονται αλλη εξηγιση ειναι οτι κανεις πραγματα για να κρατας τους αλλους ευχαριστιμενους ενω εσενα δε σε ευχαριστουν

Quote:

---

ομίζω ότι ήμουνα προβληματική κι ας έκανα πράγματα παλιά..

---

ισως αυτο καπιος να στο ειπε κ συ το δεχτηκες [QUOTEη άρνηση.][/QUOTE] αρνουμαστε να κανουμε πραγματα που δε θελουμε γιατι ομως δε κανεις πραγματα που εσυ θελεις?

ναι παλιά έκανα πράγματα όχι επειδή είχα κάτσει να σκεφτώ αν τα θέλω ή αν μου αρέσουν ή αν έχω άλλες εναλλακτικές καλύτερες..τα έκανα επειδή κατά κάποιο τρόπο μου πέρναγαν οι γονείς το μήνυμα ότι πρέπει να τα κάνω.. πχ να διαβάζω ή να πηγαίνω κολύμπι ή τέννις ή οτιδήποτε..δλδ τα έκανα από υποχρέωση..είχα την αίσθηση της υποχρέωσης μέσα μου..
Από κάποιο σημείο και μετά οι γονείς δεν είχαν επιρροή απάνω μου..ούτε η έννοια της υποχρέωσης είχε κάποια δύναμη πάνω μου..απλά προσπαθούσα να σκεφτώ τι είναι αυτό που θέλω εγώ..εε με τόσα που πέρασα όμως όλα αυτά τα χρόνια λόγω ψυχολογικών τραβηγμάτων κατέληξα στο ότι θέλω να πεθάνω..αυτό είναι που θέλω αλλά δεν μπορώ να το κάνω..δλδ η ψυχή μου θέλει να φύγει από αυτόν τον κόσμο αλλά το σώμα μου δε θέλει..του αρέσει να τρώει και να κοιμάται..ουσιαστικά ζω για το σώμα μου μόνο..

λοιπον αν κοιταξεις καλυτερα θα δεις οτι οσοι κανουν πραγματα απο υποχρεοση τελικα καταληγουν να μισουν τον εαυτο τους. αν σου ελεγα να παρεις εν τετραδιο κ να γραψεις τι πραγματα θα ηθελες να κανεις τι θα εγραφες?

επισης απο οτι βλεπεις πρεπει να σταματησεις να κανεις πραγματα απο υποχρεωση γιατι οπως βλεπεις δε παει αλλο να συμπληρωσω.

θα ήθελα να μείνω μόνη μου σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα ή στην επαρχία δεν έχω πρόβλημα,δε με νοιάζει πολύ το μέρος κυρίως η παρέα με νοιάζει..οπότε,να έβρισκα κάποιο σύντροφο και να μέναμε μαζί ή αν δεν έβρισκα να έπαιρνα μια φίλη μου για να συγκατοικήσουμε γιατί δεν μπορώ να μείνω με τη μοναξιά παρέα,δεν αντέχεται..
Να κατάφερνα να αδυνατίσω και να αποκτήσω μια πιο υγιή σχέση με το φαγητό,πιο ειρηνική και όχι τόσο βίαιη..
Να έχω μια δουλειά αλλά δεν ξέρω τι δουλειά δε με νοιάζει,αρκεί να βγάζω χρήματα για τα απαραίτητα(να έχει όμως και ασφάλιση)..και αρκεί να μου αφήνει ελεύθερο χρόνο για να ασχολούμαι με άλλα πράγματα όπως το να χαζεύω στο ίντερνετ σε διάφορα σάιτ,να πηγαίνω καμιά βόλτα αυτά..
Δε ζητάω παράλογα πράγματα..πάντα αυτά ήθελα αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ απομακρύνεται το όνειρο..
Το θέμα της δουλειάς με απασχολεί κυρίως κάθε μέρα,το τι θα κάνω με τι θα ασχοληθώ..δεν υπάρχει κάτι που να είχα όνειρο από μικρή ότι θέλω να κάνω όταν μεγάλωνα δλδ τώρα..

Quote:

---

Originally Posted by favvel

παιδιά γεια σας....

---

δυστυχώς έτσι είναι favvel,η ζωή όλα αυτά που είπες είναι αληθινά και πολύ σωστά αλλά τα παρουσιάζεις σαν αγανάκτηση,σαν να μην αντέχεις .......δεν πρέπει να τα αναλύουμε τόσο γιατί θα τρελαθούμε.όλοι οι άνθρωποι έχουμε τέτοιες ανησυχίες.όλοι.ούτε ένας δεν προβληματίζεται από αυτά τα ζητήματα της ζωής.όλοι ξέρουν ότι είναι αγώνας,είναι δύσκολα κλπ
άλλοι κάνουν τα στραβά μάτια μερικές φορές,κι άλλοι δεν αφήνουν τίποτα χωρίς εξήγηση.εγώ είμαι στη 2η κατηγορία όπως κι εσύ.και εμείς της 2ησ κατάταξης,που δε θέλουμε να αφήσουμε τίποτα στην τύχη του και χωρίς απόδειξη,χωρίς κάποια δική μας εξήγηση [(κι ας μην είναι αληθινή),( κανείς δε γνωρίζει την αλήθεια)], εμείς χάνουμε κατά ένα μέρος.
δε ζούμε τη στιγμή favvel.
εγώ δε νομίζω πως είσαι κάτι διαφορετικό από τον κοινό προβληματιζόμενο άνθρωπο στις μέρες μας (δεν ξέρω παλαιότερα τι ανησυχίες είχε ο κόσμος)
όλα τα αναλύεις,όλα,όλα.δεν αφήνεις τίποτα να πέσει κάτω. από το λόγο που γεννήθηκες,μέχρι το σκοπό,το φταίξιμο μπλα μπλα μπλα.ΓΙΑΤΙ;;; η ζωή δε θέλει τόση σκέψη.
μακάρι να το κάνεις εσύ και κάποιος άλλος,αν δεν το κάνω εγώ.
ΈΧΟΥΜΕ κοινά νομίζω..εγώ θα πω αυτά που νιώθω και θα μου πεις αν τα'χεις και εσύ. ........ούτε και εγώ θέλω να κουραστώ για το οτιδήποτε,αναβάλλω,δε βρίσκω λόγο να κάνω το οτιδήποτε γιατί το υπεραναλύω και ξέρω τι αποτέλεσμα θα φέρει,οπότε αν δε μου αρέσει το αποτέλεσμα,ή αν πιστεύω πως δεν αξίζει τον κόπο ή αν δεν με καίει κιόλας,ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΝ.
Κι εγώ ξέρω το πρόβλημα,ξέρω και τη λύση ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ.
κι αυτό μάλλον είναι ένδειξη κάποιας μορφής κατάθλιψης,δυσθυμίας.Δεν έχω ιδέα,δε θέλω να βάζω ταμπέλες,δεν είμαι γιατρός.μόνο υποθέτω.
(α επίσης σε έχει κάψει αρκετά η ΓΝΩΣΗ,κάτι το οποίο έχει τεράστια θετικά και τεράστια αρνητικά) Να κι άλλο κοινό.........

προσωρινάεδώ,ναι η ζωή δε θέλει σκέψη και θεωρία..πράξεις θέλει..
βασικά σε θέλει να μην ξαποσταίνεις καθόλου..εγώ έκανα το λάθος να ξαποστάσω για λίγο πριν κάποια χρόνια προκειμένου να σκεφτώ κάποια πράγματα για τη ζωή μου και αυτή η ανάπαυλα έγινε τρόπος ζωής πια!είναι δύσκολο να ξαναμπώ στον αγώνα έτσι όπως σκέφτομαι κιόλας..δε σε αποδέχονται και οι άλλοι όταν αρνείσαι τη ζωή..στη δουλειά όποια και να'ναι σε θέλουνε θετικό άνθρωπο με όρεξη και αγάπη για τη δουλειά σου..
Δεν ξέρω αν είναι η γνώση που με έχει κάψει ή η σκέψη πάνω στα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια..γιατί δεν μπορώ να πω ότι διαβάζω πολύ για να έχω γνώσεις..
Έχω περάσει κάποια ψυχολογικά προβλήματα στο παρελθόν αλλά τώρα είμαι καλά..θεωρούμαι ψυχικά υγιής οπότε δεν έχω κατάθλιψη απλά ο τρόπος που σκέφτομαι και η στάση ζωής μου,μου δημιουργεί πρόβλημα..
Εσύ δλδ τι πρόβλημα έχεις?τι κάνεις στη ζωή σου?δεν κάνεις τπτ επειδή επειδή απογοητεύεσαι και τα παρατάς κι έτσι δε βρίσκεις νόημα?
Εγώ αρχίζω διάφορα πράγματα να μαθαίνω κατά καιρούς με σκοπό να τα κάνω επάγγελμα αλλά μετά σκέφτομαι τις δυσκολίες και τα παρατάω..
Κι έτσι βρίσκομαι συνέχεια στο ίδιο σημείο..

Quote:

---

Originally Posted by favvel

προσωρινάεδώ,ναι η ζωή δε θέλει σκέψη και θεωρία..πράξεις θέλει..
βασικά σε θέλει να μην ξαποσταίνεις καθόλου..εγώ έκανα το λάθος να ξαποστάσω για λίγο πριν κάποια χρόνια προκειμένου να σκεφτώ κάποια πράγματα για τη ζωή μου και αυτή η ανάπαυλα έγινε τρόπος ζωής πια!είναι δύσκολο να ξαναμπώ στον αγώνα έτσι όπως σκέφτομαι κιόλας..δε σε αποδέχονται και οι άλλοι όταν αρνείσαι τη ζωή..στη δουλειά όποια και να'ναι σε θέλουνε θετικό άνθρωπο με όρεξη και αγάπη για τη δουλειά σου..
Δεν ξέρω αν είναι η γνώση που με έχει κάψει ή η σκέψη πάνω στα ίδια και τα ίδια τόσα χρόνια..γιατί δεν μπορώ να πω ότι διαβάζω πολύ για να έχω γνώσεις..
Έχω περάσει κάποια ψυχολογικά προβλήματα στο παρελθόν αλλά τώρα είμαι καλά..θεωρούμαι ψυχικά υγιής οπότε δεν έχω κατάθλιψη απλά ο τρόπος που σκέφτομαι και η στάση ζωής μου,μου δημιουργεί πρόβλημα..
Εσύ δλδ τι πρόβλημα έχεις?τι κάνεις στη ζωή σου?δεν κάνεις τπτ επειδή επειδή απογοητεύεσαι και τα παρατάς κι έτσι δε βρίσκεις νόημα?
Εγώ αρχίζω διάφορα πράγματα να μαθαίνω κατά καιρούς με σκοπό να τα κάνω επάγγελμα αλλά μετά σκέφτομαι τις δυσκολίες και τα παρατάω..
Κι έτσι βρίσκομαι συνέχεια στο ίδιο σημείο..

---

Το ίδιο αντιμετωπίζω σου λέω.
λέω ότι πρέπει να κάνω 10 πράγματα για παράδειγμα.Ξέρω ΠΩΣ,ξέρω ΓΙΑΤΙ,αλλά ΔΕΝ το κάνω.και μένω πίσω.εδώ και 3 χρόνια περίπου.
μην πω 4.
και απογοητεύομαι και δεν βρίσκω νόημα.δεν έχω κίνητρα.

εγώ νομίζω ότι φταίει λίγο και η εποχή που έχουμε πέσει τώρα που δεν υπάρχουνε δουλειές πολλές στην Ελλάδα..κι εγώ εξωτερικό δε θα έφευγα ποτέ..τι να πάω να κάνω σε μια χώρα που δε θα μιλάω τη μητρική μου γλώσσα?μου φαίνεται και δύσκολες οι ξένες γλώσσες..εδώ καλά καλά δεν καταλαβαίνω την ελληνική ειδικά όταν μιλάνε δημοσιογράφοι και πολιτικοί..απορώ πώς συνεννοούνται..
Αλλά μπορεί και να μην φταίει και η εποχή γιατί άλλοι πώς έχουνε δουλειά έστω και αυτήν την εποχή?
Περισσότερο φταίει ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα..
Ας πούμε εσύ αναφέρεσαι σε σπουδές?ή σε δουλειά?
δλδ σκέφτεσαι ότι και να σπουδάσεις αυτό ναι μεν μπορεί αν φέρει κάποιο αποτέλεσμα αλλά δε σε ικανοποιεί εσένα και δε σε καίει να το κάνεις από τη στιγμή που υπάρχει ανεργία και θα είναι δύσκολο μετά να βρεις δουλειά?
ή έχεις σπουδάσει ήδη κάτι και σκέφτεσαι να πας να δουλέψεις σε κάτι άσχετο αλλά επειδή βλέπεις ότι τα χρήματα θα είναι λίγα,αυτό δε σε ικανοποιεί οπότε δεν το επιχειρείς καν?
Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία..εσύ?

Quote:

---

Originally Posted by favvel

εγώ νομίζω ότι φταίει λίγο και η εποχή που έχουμε πέσει τώρα που δεν υπάρχουνε δουλειές πολλές στην Ελλάδα..κι εγώ εξωτερικό δε θα έφευγα ποτέ..τι να πάω να κάνω σε μια χώρα που δε θα μιλάω τη μητρική μου γλώσσα?μου φαίνεται και δύσκολες οι ξένες γλώσσες..εδώ καλά καλά δεν καταλαβαίνω την ελληνική ειδικά όταν μιλάνε δημοσιογράφοι και πολιτικοί..απορώ πώς συνεννοούνται..
Αλλά μπορεί και να μην φταίει και η εποχή γιατί άλλοι πώς έχουνε δουλειά έστω και αυτήν την εποχή?
Περισσότερο φταίει ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα..
Ας πούμε εσύ αναφέρεσαι σε σπουδές?ή σε δουλειά?
δλδ σκέφτεσαι ότι και να σπουδάσεις αυτό ναι μεν μπορεί αν φέρει κάποιο αποτέλεσμα αλλά δε σε ικανοποιεί εσένα και δε σε καίει να το κάνεις από τη στιγμή που υπάρχει ανεργία και θα είναι δύσκολο μετά να βρεις δουλειά?
ή έχεις σπουδάσει ήδη κάτι και σκέφτεσαι να πας να δουλέψεις σε κάτι άσχετο αλλά επειδή βλέπεις ότι τα χρήματα θα είναι λίγα,αυτό δε σε ικανοποιεί οπότε δεν το επιχειρείς καν?
Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία..εσύ?

---

δεν αναφέρομαι σε καμία από τις δύο,αν και σπουδάζω.
δηλαδή δε λέω γιαυτά,αλλά για άλλα, γενικά έχω κουραστεί/απελπιστεί από τη ζωή,δεν έχω κίνητρα π.χ. να πετύχω μερικούς στόχους όπως είπες εσύ πριν ας πούμε κάποιους...
εγώ δύο -τρεις βασικούς στόχους έχω να εκπληρώσω. ο ένας αφορά τη σχέση με το σώμα μου,δηλαδή να τρώω ό,τι πρέπει κι όχι ό,τι θέλω (και να γυμνάζομαι καθημερινά)
αλλά και να βγάλω επάξια τις σπουδές μου.Κι όμως,ενώ οι στόχοι είναι απλοί καθημερινοί κι ανθρώπινοι,για μένα έχουν γίνει λες και είναι κάτι δύσκολο και απροσπέλαστο.
Δηλαδή σιγά το πράγμα,να κάνεις γυμναστική,διατροφή και να δώσεις βάση στη σχολή.
Κι όμως εγώ δεν το κάνω.και επειδή δεν το κάνω,δεν έχω πετύχει,άρα δε νιώθω καλά και με μένα.ΑΝ έιχα προσπαθήσει μπορεί να είχα πετύχει και να ένιωθα καλά τώρα και να μην έγραφα σε φόρουμ για δικά μου θέματα,αλλά απλώς να βοηθούσα άλλους.αλλά έχω κ εγώ θέματα.
και δεν προσπαθώ να τα λύσω εκεί είναι η πουστιά.και δεν με βοηθάει κανείς!!! κανείς πιστεύω δεν μπορεί κιόλας αν δεν μπορώ εγώ.
εσύ; νιώθεις κάτι παρόμοιο;;

ναι μια απ'τα ίδια είμαι και γω..σώμα και διάβασμα(σχολή)..έχω ξαναγράψει για αυτά τα δύο θέματα σε παλιότερο θέμα μόνο που το θέμα της σχολής τη μία φεύγει απ'το μυαλό μου και αποφασίζω να την παρατήσω και την άλλη επανέρχεται..κι αυτό γίνεται 8 χρόνια τώρα να φανταστείς..αλλά τώρα νομίζω ότι έχει καταντήσει αστείο και κουραστικό μαζί να ασχολούμαι ακόμα με τη σχολή με αυτόν τον τρόπο και αφού δεν τα κατάφερα τόσα χρόνια δε θα αλλάξει κάτι ξαφνικά για να τα καταφέρω τώρα οπότε την έχω βγάλει απ'το μυαλό μου(για αυτό το διάστημα δλδ την έχω παρατήσει,έτσι δηλώνω)..
Και όσο για το σώμα μου δεν ξέρω την κατάστασή του δικού σου αλλά το δικό μου είναι παρατημένο..αφού αν δε φάω θα σκέφτομαι όλη μέρα το φαί και δε θα μπορώ να ησυχάσω,θα έχω νεύρα..είναι το καταπραυντικό μου το φαγητό..με ναρκώνει,έπειτα μου φέρνει νύστα,κοιμάμαι και έτσι κάπως ξεχνάω τα προβλήματά μου..μου περνάει και η ώρα..
Όσο για το πρόβλημά σου,αφού λες ότι αν πετύχαινες κάτι ότι θα ένιωθες καλά με εσένα,αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μέσα σου η αίσθηση της διαφοράς ανάμεσα σε αυτό που ζεις τώρα και σε αυτό που μπορεί να ζούσες αν είχες πετύχει αυτά που ήθελες..
Εγώ όμως παρ'όλ'αυτά νομίζω ότι δεν έχουν τόση αξία για σένα..μήπως αυτό συμβαίνει?μήπως έχεις απομυθοποιήσει μέσα σου την αξία του αν έχει κανείς ωραίο σώμα ή να έχει σπουδάσει κάτι?
Γιατί μ'εμένα αυτό συμβαίνει νομίζω..γι'αυτό μάλλον δεν προσπαθείς να κάνεις και τπτ..
Μπορεί αυτό να σου λέει η κοινωνία ότι πρέπει να κάνεις για αν είσαι περισσότερο αποδεκτός/ή αλλά μήπως δε σε νοιάζουν τελικά τόσο πολύ οι επιταγές της κοινωνίας?

Quote:

---

Originally Posted by favvel

ναι μια απ'τα ίδια είμαι και γω..σώμα και διάβασμα(σχολή)..έχω ξαναγράψει για αυτά τα δύο θέματα σε παλιότερο θέμα μόνο που το θέμα της σχολής τη μία φεύγει απ'το μυαλό μου και αποφασίζω να την παρατήσω και την άλλη επανέρχεται..κι αυτό γίνεται 8 χρόνια τώρα να φανταστείς..αλλά τώρα νομίζω ότι έχει καταντήσει αστείο και κουραστικό μαζί να ασχολούμαι ακόμα με τη σχολή με αυτόν τον τρόπο και αφού δεν τα κατάφερα τόσα χρόνια δε θα αλλάξει κάτι ξαφνικά για να τα καταφέρω τώρα οπότε την έχω βγάλει απ'το μυαλό μου(για αυτό το διάστημα δλδ την έχω παρατήσει,έτσι δηλώνω)..
Και όσο για το σώμα μου δεν ξέρω την κατάστασή του δικού σου αλλά το δικό μου είναι παρατημένο..αφού αν δε φάω θα σκέφτομαι όλη μέρα το φαί και δε θα μπορώ να ησυχάσω,θα έχω νεύρα..είναι το καταπραυντικό μου το φαγητό..με ναρκώνει,έπειτα μου φέρνει νύστα,κοιμάμαι και έτσι κάπως ξεχνάω τα προβλήματά μου..μου περνάει και η ώρα..
Όσο για το πρόβλημά σου,αφού λες ότι αν πετύχαινες κάτι ότι θα ένιωθες καλά με εσένα,αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μέσα σου η αίσθηση της διαφοράς ανάμεσα σε αυτό που ζεις τώρα και σε αυτό που μπορεί να ζούσες αν είχες πετύχει αυτά που ήθελες..
Εγώ όμως παρ'όλ'αυτά νομίζω ότι δεν έχουν τόση αξία για σένα..μήπως αυτό συμβαίνει?μήπως έχεις απομυθοποιήσει μέσα σου την αξία του αν έχει κανείς ωραίο σώμα ή να έχει σπουδάσει κάτι?
Γιατί μ'εμένα αυτό συμβαίνει νομίζω..γι'αυτό μάλλον δεν προσπαθείς να κάνεις και τπτ..
Μπορεί αυτό να σου λέει η κοινωνία ότι πρέπει να κάνεις για αν είσαι περισσότερο αποδεκτός/ή αλλά μήπως δε σε νοιάζουν τελικά τόσο πολύ οι επιταγές της κοινωνίας?

---

κοίταξε.δεν είναι σε άσχημη κατάσταση,αλλά δεν είναι όπως το θέλω.
δηλαδή,ναι μεν είμαι επηρεασμένη από τα πρότυπα,αλλά αυτό είναι το λιγότερο.Το θέλω γιατί μου αρέσει και θα νιώσω τέλεια αν το αποκτήσω.
αλλά δεν θέλω να κάνω κόπο,και επίσης,δεν ξέρω αν το θέλω όσο νομίζω.

Γιατι να σπουδασω? γιατι να δουλεψω? τι δουλεια να κανω? αν σπουδασω αυτο θα βω δουλεια? και αν το κανω θα μου αρεσει αυτη η δουλεια? η να παω να μαθω την ταδε τεχνη? θα μου αρεσει ομως αυτη η τεχνη? και αν δε μου αρεσει τελικα, θα παει χαμενος ο κοπος μου? και πως θα δουλευω πανω σε κατι που δε μ'αρεσει? μηπως να γινω στρατιωτικος-αστυνομικος κλπ για να εχω σιγουρη δουλεια και λεφτα? ναι αλλα θα ειμαι ευτυχισμενη ετσι? να προσπαθησω να αδυνατισω? γιατι να αδυνατισω? για την υγεια μου? μα ειμαι καλα. και ποιος ξερει, μπορει ποτε να μην παθω κατι λογω παχους. Ναι αλλα αν παθω? αρα να αδυνατισω. Ναι αλλα πως να το κανω? να παω σε διαιτολογο? και αν δεν τα καταφερω? μηπως να γραφτω σε γυμναστηριο? ναι αλλα αν βαριεμαι να πηγαινω κ το πληρωνω τσαμπα?

Τετοια ερωτηματα απασχολουν καθημερινα ανθρωπους σε καθε γωνια του πλανητη, και δεν εχουν να κανουν ουτε με αδυναμους χαρακτηρες, ουτε με το φυλο, την εθνικοτητα, την εποχη που ζουμε κλπ.
Το χειροτερο πραγμα ειναι να θετεις ερωτηματα στον εαυτο σου, και να μην μπαινεις στον κοπο να προσπαθεις να παρεις εμπρακτα την απαντηση σ'αυτα. Η αδρανεια σε κανει πολυ χειροτερα, γιατι για το καθετι, αργοτερα αναρωτιεσαι πως θα κατεληγε ''ΑΝ'' εκανες η δεν εκανες κατι.
Δεν πρεπει να σκεφτεσαι με βαση το ''τι θα γινει οοοοταν τελειωσω τις σπουδες'', ''τι θα γινει αααααν δε βρω δουλεια'', ''ποσο θα δυσκολευομαι αααααν αρχισω διαιτα'', ''ποσο θα μου αρεσει η θα βαριεμαι ααααν αχισω γυμνατηριο''. Το θεμα ειναι να κανεις πραγματα!!!
Δοκιμασε πραγματα, δεκαδες, χιλιαδες, και οτι σου κανει κρατα το, συνεχισε το και ασχολησου μ'αυτο. Οτι δε σου αρεσει, καν'το στην ακρη. 9 στα 10 δε θα σου κανουν αισθηση, δεν πειραζει. 1 στα 10 θα σου λεει κατι, θα σε ικανοποιει εστω και λιγο!

σ'αυτα που λεει ο/η προσωρινα εδω, θα συμφωνησω απολυτα στο οτι κανεις δε μπορει να μας βοηθησει, αν δεν θελουμε κ δεν προσπαθουμε να βοηθηθουμε οι ιδιοι απο μονοι μας. Ενας φιλος μπορει απλα να μας πει 2 κουβεντες, τη γνωμη του, τι πιστευει οτι θα επρεπε να κανουμε, πώς και γιατι. Αλλα αυτο δε χρησιμευει σχεδον καθολου, γιατι συνηθως ξερουμε ακριβως τι θα μπορουσαμε να κανουμε για να λυθει το όποιο προβλημα μας. Το θεμα ειναι να το θελουμε κ να το παιρνουμε αποφαση. Απο κει ξεκινανε ολα, και χωρις θεληση και αποφασιστικοτητα, κανενας δε μπορει να μας οδηγησει πιο κοντα στη λυση!

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...λησπερα σου στελνω εδωπερα τον αγωνα μου με την καταθλιψη.Ο τροπος που σκεφτεσαι αν μη τι αλλο υποδηλωνει καταθλιψη που ειναι κατασταση πολυ γνωστη σε μενα,Κ εγω νιωθω εξαρτημενη απο το αγορι μου που θελουμε να κανουμε οικογενεια τους δικους μου κ τις φιλες μου,Μην το ψαχνεις η 100% ανεξαρτησια ειναι μια ουτοπικη κατασταση επειδη παντα θα θελεις εναν ανθρωπο κοντα σου κ φιλους οταν εργαστεις επισης συναδελφους κ εαν αρρωστησεις κ παλι θελεις γιατρο κ αλλους ειδικους σε αλλους τομεις της ζωης σου κτπλ... Δεν κατανοω ομως γιατι σε τρομαζει αυτο εκτος βεβαια αν πασχεις οντως απο καταθλιψη που η σκεψη σου ειναι θολωμενη μιας κ απο τους ανθρωπους κοντα σου θα ζησεις κ ομορφα πραγματα,Κινητοποιησου λιγο κ οταν συνελθεις θα το δεις καθαρα