αλλάζει μια ζωή;

γεια παιδια...τον τελευταιο καιρο ειμαι βουτηγμενος στην καταθλιψη και δεν μοιαζει τιποτα ικανο να με αγγιξει-αν και εχω παρατηρησει μια μικρη βελτιωση τις τελευταιες μερες-εχω εντονο προβληματισμο για το τι θα κανω στην ζωη μου,τι θα απογινω αραγε...πανε περιπου 3μισι μηνες που εχω σταματησει την χρηση ουσιων κι ενας κοσμος που ειχα φτιαξει και ζουσα μεσα σ'αυτον γκρεμιστηκε και στην επιφανεια μαζι με την καταθλιψη βγηκαν προβληματα...πως να αλλαξω συνηθειες;παραιες;πως να γεμιζω ποια την καθημερινοτητα μου;ειναι σκεψεις που μου ταλαιπωρουν το μυαλο...κι ενω παραλληλα σπουδαζω σε ιδιωτικο ιεκ,τωρα που ειπα να στροθω το μυαλο μου ποια δεν στροφαρει οπως πριν λιγο καιρο(μαλλον απο την καταθλιψη)με αποτελεσμα να μενω πισω κι ενω τελειωνει το 1ο απο τα 2 χρονια της σχολης,εχω μαθει ελαχιστα πραγματα και εχω μεγαλο ανχος-φοβο οτι δεν θα τα καταφερω και θα πανε τα λευτα της μητερας μου ετσι στραφει(και δεν της περισσευουν κιολας),ειμαι αναξιος οσων μου προσφαιρει και διστυχως αργησα να το καταλαβω...τωρα μολις κλεισει η σχολη για καλοκαιρι,θα ψαχτω για καμια δουλεια,μπας και νιωσω λιγη ιθηκη ικανονοποιηση...αλλα δεν βλεπω τροπο να αλλαζει η ζωη μου...νιωθω ανικανος και αχρηστος ωστε να κανω κατι σωστο...φοβαμαι οτι τα χρονια θα περνανε κι εγω θα μενω στασιμος,κολλημενος στο ιδιο σημειο,μιζεριαζοντας και κλαιγοντας την ζωη μου...
αυτα ηθελα να μοιραστω μαζι σας

....ίσως σε μια περίοδο σημαντικών αλλαγών για σένα.. δεν χρειάζεται να είσαι τόσο αυστηρός και απαιτητικός με τον εαυτό σου γι αρχη!

γεια σου Λευτερη...το θεμα ειναι οτι νιωθω τα χρονικα περιθωρια να στενευουν,στην σχολη ας πουμε τελειωνω τον πρωτο χρονο και η συγκομοιβη των οσο εχω μαθει ειναι πολυ μικρη(ασχετα με το οτι δεν γινεται τοσο καλη δουλεια),προσπαθω μα δεν μπορω,το μυαλο μου δεν βοηθαει,εχει μηνει πισω,σκαλωμενο...απο την αλλη καταλαβα οτι μεγαλωσα,δεν μπορω αλλο να επιβαρηνω την μητερα μου,πρεπει να βρω μια δουλεια,να πληρωνω τουλαχιστον την σχολη μου,ωστε να μου φυγει το επιπλεον βαρος που μου δημιουργει το οτι φοβαμαι οτι τα λευτα που δινει η μητερα μου πανε τζαμπα...πρεπει,πρεπει,πρεπ� �ι και πρεπει τωρα,μα αισθανομαι κατι να με τραβαει πισω και ετσι περνανε οι μερες και εγω ακομα εδω...στο τιποτα

Συμφωνω με τον Λευτερη . Εχε υπ οψη ( δεν ξερω τι ουσιες επαιρνες ) αλλα και το αλκοολ να κοψεις , θελεις αρκετους μηνες για να λειτουργησεις κανονικα ( εχω ιδιαν πειρα ) . Και να προσθεσω στα γραφομενα του Λευτερη , μην εισαι βιαστικος .

κι απ'την αλλη πες οτι ξεμπερδευω απο αυτα,ξεφαιβγω απ'την καταθλιψη και το μυαλο μου αρχιζει παλι να περνει μπρος κανονικα,μετα τι;πως θα περναει η καθημερινοτητα μου;τι ενασχολησεις θα εχω;θελω να πω οτι με ολη αυτη τη φαση μου αυτα τα 2 χρονια(με ουσιες κτλπ)ειχα διαμορφωσει ενα τροπο ζωης και δεν μηλω για τα ναρκωτικα,αλλα για σχεδον τα παντα που ειχε επιρεαστει στην ζωη μου απο ολο αυτο...απο το τι μουσικη ακουγα,μεχρι τα μερι που αραζα και τις παρεες μου...ολα αυτα πως θα μπορεσω να τα αφησω πισω και να προχωρησω?πως θα αντικαταστησω τα κενα αυτα?(προφανως οι ερωτησεις ειναι ρητορικες,μακαρι να ηξερα τις απαντησεις)

δεν ειχα ποτε προβλημα με το αλκοολ...καμια μπυρα μονο φαση...απο ουσιες κυριως χασις,που επινα 2 χρονια καθημερινα και ενα χρονο επινα περιστασιακα mdma,τρυπακια και καποιες λιγες φορες κοκα...τωρα τα μονο που περνω ειναι τα συνταγουγραφουμενα φαρμακακα που εχω αναφερει σε αλλο ποστ...που και αυτα οστωσο ψυχοτροπα ειναι και ποτε δεν ξερεις τι μπορει να παθεις...

Το αλκοολ το εφερα σαν παραδειγμα , χειροτερα ειναι αυτα που επαιρνες , οποτε υπομονη να ξελαμπικαρεις .

Γεια σου Ντιμ. Καταρχήν συγχαρητήρια που κατάφερες και άφησες πίσω σου τη χρήση ουσιών. Και μόνο αυτό το κατόρθωμα απαιτεί τεράστια ψυχική δύναμη και αυτοέλεγχο, πράγμα που σημαίνει πως δεν είσαι σε καμία περίπτωση ανάξιος όπως λες. Βασικά κανένας άνθρωπος δεν είναι ανάξιος, όλοι οι άνθρωποι αξίζουν κάτι, όσα λάθη κι αν έχουν κάνει. Το θέμα είναι πως εσύ κατάφερες κάτι πολύ σημαντικό, δεν νομίζεις ότι σου αξίζει έστω ένα μπράβο; Όσο για το μέλλον σου, το καταλαβαίνω πως νιώθεις ανασφαλής (και οπωσδήποτε δεν είσαι ο μόνος!), οπότε γιατί δε δοκιμάζεις να κάνεις μικρά βήματα κάθε φορά; Δεν αλλάζει μια ζωή από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά αλλάζει και έχει συμβεί. Απλά θέλει προσπάθεια και επιμονή, το μόνο που χρειάζεται είναι να το παλέψεις. Σίγουρα έχεις μέσα σου πολύ μεγαλύτερα αποθέματα δύναμης απ' ότι νομίζεις! Δεν έχει νόημα να προσπαθείς προβλέψεις το μέλλον, το μέλλον δεν το ξέρει κανείς. Μπορείς όμως να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και να συγχωρέσεις τον εαυτό σου αν χάσει το στόχο και καμιά φορά στην πορεία, συμβαίνει σε όλους. Όσο για την καθημερινότητά σου, πάλι με μικρά βήματα θα μπορούσες σιγά σιγά να ξαναχτίσεις τη ζωή σου και να γνωρίσεις και παρέες και μέρη. Αλλά και μια περίοδος μοναξιάς πολλές φορές δίνει μεγάλο κουράγιο, δες το σαν μια ευκαιρία να καθαρίσεις το μυαλό σου και να ηρεμήσεις. Έχω βρει πως μια βόλτα κοντά στη φύση χωρίς παρέα πολλές φορές βοηθάει να νιώσουμε καλύτερα. Καλή τύχη!

σε καταλαβαινω ντιμ. εχω περασει τη φαση σου. ηθελα σαν τρελος να βρω μια ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ (και ασχετη με τις σπουδες μου) δουλεια γιατι ζηλευα οσους ειχαν και ενιωθα αχρηστος. δε με ενδιεφερε τι δουλεια θα ηταν, γιατι δεν ειχα δουλεψει ποτε, και ζηλευα σαν τρελος τους αλλους. επισης παροτι τελειωσα τις σπουδες νιωθω ενοχες γιατι δεν ημουν συνεπης στις σπουδες μου, δεν πατουσα το ποδι μου, ειχα δυσκολια συγκεντρωσης. τοτε δεν ενιωθα ενοχες, τωρα ομως ναι. νομιζω ομως οτι ουτε εσυ ουτε εγω πρεπει να κατηγορουμε τον εαυτο μας. δεν ειμαστε αχαριστοι, ουτε το κανουμε επιτηδες. και μονο οτι το ξερουμε και το λεμε οτι δεν ειναι σωστο, αυτο μετραει. το λαθος θα ηταν να μαστε αναισθητοι. καποια στιγμη πρεπει να βαλουμε ενα χ στις σκεψεις αυτες. και στο φιναλε οι πρωτοι θα μαστε που δε δινουμε πολυ σημασια στις σχολες και στα διαβασματα; οι περισσοτεροι ετσι ειναι.

πως γινεται να σου στειλω προσωπικο μηνυμα;

Quote:

---

Originally Posted by stefanos14587

πως γινεται να σου στειλω προσωπικο μηνυμα;

---

κανε κλικ πανω στο ονομα του,θα σου εμφανιστει ενα παεαθυρακι και διαλεξε την επιλογη "προσωπικο μηνυμα"

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...ουραγιο φιλε μελετησε την ιστορια μου με την καταθλιψη κ ψυχραιμια επειδη ολα αντιμετωπιζονται σε μεγαλο ποσοστο με τον αναλογο κοπο!