Παλευοντας με την κυκλοθυμια μου, το προεμμηνοριακο συνδρομο και το εκ φυσεως βλαμμενο κεφαλι μου, εχω να πω οτι καθε φορα που παει να δειξει λιακαδα, μπουμπουνιζει. Ηξερα ότι το quote ηταν μετα απο την καταιγιδα ερχεται η λιακαδα, κλπ κλπ κανε κουραγιο ολα θα πανε καλα τελικα. Εγω βιωνω το αντιστροφο σεναριο στο replay, παει να ξεμυτισει ηλιος, ισα που, και μετα, μπορα, χιονοθυελλα, τυφωνας, πλυμμηρες, και.. ολα πανε σκατα τελικα! Τι κι αν εχω προσπαθησει με διαφορους τροπους να ισορροπησω, ματαιως.. Εχω την αισθηση οτι ειναι επιβαρυνιτκη πολυ και ολη η κοινωνικο-οικονομικη κατασταση, περα απο την ψυχοσυνασιθηματικη. Αυτη τη στιγμη δημιουργειται χιονοστιβαδα μεσα μου. Νομιζω φταιει το HAARP και οι Αμερικανοι. Τρελαθηκε ο καιρος τελευταια εντελως.
Ευχαριστω το Θεο που ακομα εχω 2-3 φιλους, και μια σχετικα καλη υγεια, καθως το ενα πισω απο το αλλο σκανε προβληματα. Αν μακουει κανεις εκει ψηλα, θα ηθελα μια αλλαγη εγκεφαλου παρακαλω. Δε θελω να εχω κανενα συναισθημα, μονο το αισθημα της αγαπης, δε θελω να εχω καμια σκεψη, περα απο την πιστη οτι ολα θα πανε καλα, δε θελω να κανω τπτ αλλο περα απο αυτα που με κανουν ευτυχισμενη. Ολα τα αλλα τα χαριζω σε καποιον που ειναι σε χειροτερη κατασταση κι απο μενα, μπας και νιωσει καλυτερα. Να εισαι ενα τρελαμενο κυκλοθυμικο ον που καταστρεφει τη ζωη, τις σχεσεις και τις προοπτικες του, μπορει να εχει περισσοτερη πλακα απο το να εχεις κατι σοβαροτερο, το αναγνωριζω.
Μουρμουραω ατελειωτα να τα πω καπου. Μπορει να θελω να ακουσω μια καλη κουβεντα. Γιατι τριγυρω στερεψανε. Η δε μου κανουν κλικ πια. Η ζωη δεν εχει φαση να την ζεις ετσι. Ναι ξερω μπορα ειναι περναει. ΕΚει ειναι το προβλημα μου. Η λιακαδα δεν προλαβαινει να στεγνωσει και να ζεστανει το τομαρι μου. Παω απο μπορα σε μπορα. Σε μπορα. Κι αλλη μπορα. Μία ειναι η λυση, να παω στα νησια Bora-Bora.
