δεν μπορώ να αισθανθώ πια

Καλησπέρα. Το θέμα μου είναι ότι είμαι ψυχικά ανάπηρη. Δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα πια. Σαν νεκρή ένα πράγμα. Η ψυχή μου δεν γυρίζει πίσω. Είμαι μια άλλη πλέον.
Πώς να ζήσω έτσι;
Και κανένα φάρμακο δεν μπορεί να με κάνει έτσι όπως ήμουν. Άδικα και ο ψυχίατρος και όλα.
Οκ τώρα θα μου πείτε έχεις την υγεία σου μπλα μπλα. Ναι δεν διαφωνώ αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι όλα τα άλλα είναι καλά.
Θα μπορούσα να ξεκινούσα από την αρχή στην ζωή μου αλλά δεν μπορώ. Ψυχικά ανάπηρη είμαι. Πλέον δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα. Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να με καταλάβει ή αν το έχει βιώσει κανείς.

γεια σου..
σε καταλαβαίνω απόλυτα..το έχω βιώσει κι εγώ πώς είναι να μην έχεις συναισθήματα..δεν μπορούσα να κλάψω ούτε να γελάσω..ήμουν μια παγωμένη κολόνα κινούμενη..
Δύο πράγματα όμως θέλω να σου πω..
Πρώτον,όταν έχεις σωματική υγεία όπως εσύ αλλά όχι ψυχική τότε δεν έχεις την υγεία σου..και πρέπει να πάρεις φάρμακα για να γίνεις καλά..
δλδ γιατί τα φάρμακα που είναι για τις σωματικές ασθένειες να τα παίρνουμε και αυτά που είναι για τις ψυχικές όχι?
Και δεύτερον,μην το λες ότι τα φάρμακα δεν μπορούνε να σε κάνουνε καλά..
Εγώ να δεν άρχιζα και σταμάταγα συνέχεια τα φάρμακα πιστεύω ότι το πρόβλημά μου θα είχε λυθεί απ'την πρώτη στιγμή,αντ'αυτού μου πήρε 6 χρόνια να συνέλθω αλλά συνήλθα..
Αν παίρνεις φάρμακα και δε σε βοηθάνε, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν έχεις βρει το κατάλληλο φάρμακο..
Μην τα σταματήσεις όμως γιατί οι επιπλοκές θα είναι μεγαλύτερες και θα θες περισσότερο χρόνο για να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου..
Συνέχισε να τα παίρνεις μέχρι να βρεις το κατάλληλο και ως τότε υπομονήηηηη....
Μπορείς να αντέξεις αυτό είναι σίγουρο..

Quote:

---

Originally Posted by PONAW

Καλησπέρα. Το θέμα μου είναι ότι είμαι ψυχικά ανάπηρη. Δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα πια. Σαν νεκρή ένα πράγμα. Η ψυχή μου δεν γυρίζει πίσω. Είμαι μια άλλη πλέον.
Πώς να ζήσω έτσι;
Και κανένα φάρμακο δεν μπορεί να με κάνει έτσι όπως ήμουν. Άδικα και ο ψυχίατρος και όλα.
Οκ τώρα θα μου πείτε έχεις την υγεία σου μπλα μπλα. Ναι δεν διαφωνώ αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι όλα τα άλλα είναι καλά.
Θα μπορούσα να ξεκινούσα από την αρχή στην ζωή μου αλλά δεν μπορώ. Ψυχικά ανάπηρη είμαι. Πλέον δεν μπορώ να αισθανθώ τίποτα. Ειλικρινά δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να με καταλάβει ή αν το έχει βιώσει κανείς.

---

Καλημέρα φίλη μου, νομίζω πολλοί άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους έχουν νιώσει ή θα νιώσουν όπως εσύ...αυτό δεν σημαίνει πως μπορούν να σε καταλάβουν (προσωπική άποψη) ούτε κι εκείνους τους κατάλαβαν...ακόμα και τα άτομα που το βίωσαν ''έντονα'' δεν μπορούν, ξέρω πως αυτό δεν είναι και πολύ παρήγορο αλλά γράφω την προσωπική μου άποψη όπως προείπα..
Από την άλλη πραγματικά αισθάνομαι πως βιώνεις πολύ δύσκολες καταστάσεις....αλλά μην το βάζεις κάτω...δεν είσαι ψυχικά ανάπηρη ούτε κι ψυχή σου σ έχει εγκαταλείψει, μάλλον νιώθεις κάτι..είσαι χάλια..μακάρι να μην ήσουν, αλλά είσαι, έχεις αισθήματα άλλα είναι αρνητικά....τα ''παράγει'' η ψυχή που λες ότι εγκατέλειψε.. η ίδια ψυχή είναι που έχει βαθιά μέσα της και τα θετικά αισθήματα που τώρα δεν μπορείς να νοιώσεις..μη πέφτεις στην παγίδα λοιπόν να νιώθεις ότι έτσι θα ναι πάντα.. θα αλλάξει η κατάσταση, αυτό να έχεις στο μυαλό σου..με την βοήθεια του γιατρού σου και της οικογένειας σου θα τα καταφέρεις.........

αν δεν αισθανοσουν τιποτα θα ησουν ενταξει με αυτο δε θα ενιωθες ασχημα

εγω θα λεγα οτι αυτο που εγραψες ειναι λιγα για να σου απαντησει καπιος πιο ουσιαστικα

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εγω θα λεγα οτι αυτο που εγραψες ειναι λιγα για να σου απαντησει καπιος πιο ουσιαστικα

---

Καλα εσυ ψυχολογε...





Κοπελια...
Αυτο που βιωνεις δες τον κατι σαν "safe mode" του μυαλου σου...
Συνηθως ειναι μια κατασταση που μπαινεις μετα απο μακροχρονια καταθλιψη...
Αναισθητοποιεισαι σχεδον τελειως...Δεν αισθανεσαι αγαπη και συμπονοια για κανενα...
Μονο θλιψη η οποια κατα καιρους μετατρεπεται σε αγχος και μισος...

Κανενα μα κανενα φαρμακο δεν μπορει να σου γυρισει τα συναισθηματα σου πισω μονο να γινεις χειροτερα απο αποψη αναισθησιας..
Το μονο που θα σε αλλαξει ειναι αν κατι πραγματικα αλλαξει στην ζωη σου...
Τοτε θα "ενεργοποιηθεις" ξανα...

Τι καλυτερες μου ευχες.. !

Σε καταλαβαινω απολυτα, κι εγω ειχα νιωσει ετσι στο παρελθον. Ειναι απαισιο αλλα ευτυχως δεν εινα μονιμο, καποια στιγμη φευγει ακομα κι απο μονο του. Κανεις ψυχοθεραπεια;

καλησπερα

οταν λες το εχεις νιωσει θα θελες λιγο να το περιγραψεις?

Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.
Να πω ότι δεν είναι πως δεν αισθάνομαι πόνο ή δεν υποφέρω.
Εννοώ κυρίως ότι δεν αισθάνομαι τίποτα ιδιαίτερο για τους άλλους. Τίποτα.
Και δεν θα είμαι ποτέ ευτυχισμένη. Πώς να είμαι αφού είμαι μόνη και δεν έχω ιδιαίτερα αισθήματα για κανένα και τίποτα σε αυτή την ζωή.
Βαρέθηκα την ζωή μου είμαι δυστυχισμένη. Πάνε δύο χρόνια που τρέχω σε ψυχολογους και ψυχιατρους και δεν έχω λάβει καμία βοήθεια. Πήρα και φάρμακα. Και το μόνο που κατάφερα είναι να γίνω ένα άβουλο πιόνι....κοιμισμένη. Ειλικρινά δεν με λυπούνται; Δεν με λυπάται ούτε ο θεός; Κουράστηκα να ζω χωρίς νόημα.

Πες μας πως ξεκινησε ολο αυτο. Και μεσα σε αυτα τα δυο χρονια δεν υπηρξαν στιγμες που να νιωθεις καλυτερα;

το ειχα ζησει κ γω αυτο κ εγω ειπα να το εκφρασω μεσω της ζωγραφικης δε λεω καλη η ζωγραφικη κ να καθεσε σιωπιλος να ζωγραφιζεις ωρες αλλα καπια στιγμη δε το παλευα αλλο αυτο κ καταπια γλιστριδα κ αρχισα να μιλω με της ωρες δε φανταζεσε ποσο καλυτερα ενιωσα βασικα εχεις στερεψει τη προσοχη σου στα ψυχολογικα ενω θα επρεπε να προσανατολιστης προς την αιτια αυτα που γραφεις παντως δε φτανουν θα πρεπει να πεις περισσοτερα.

Quote:

---

Originally Posted by PONAW

Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.
Να πω ότι δεν είναι πως δεν αισθάνομαι πόνο ή δεν υποφέρω.
Εννοώ κυρίως ότι δεν αισθάνομαι τίποτα ιδιαίτερο για τους άλλους. Τίποτα.
Και δεν θα είμαι ποτέ ευτυχισμένη. Πώς να είμαι αφού είμαι μόνη και δεν έχω ιδιαίτερα αισθήματα για κανένα και τίποτα σε αυτή την ζωή.
Βαρέθηκα την ζωή μου είμαι δυστυχισμένη. Πάνε δύο χρόνια που τρέχω σε ψυχολογους και ψυχιατρους και δεν έχω λάβει καμία βοήθεια. Πήρα και φάρμακα. Και το μόνο που κατάφερα είναι να γίνω ένα άβουλο πιόνι....κοιμισμένη. Ειλικρινά δεν με λυπούνται; Δεν με λυπάται ούτε ο θεός; Κουράστηκα να ζω χωρίς νόημα.

---

Αν θελεις την γνωμη μου....Βγες εξω και προσπαθησε να βρεις μια σχεση....Εστω και περιστασιακη...Θα σε βοηθησει να σπασεις την μοναξια σου...
Κι εγω επαιρνα φαρμακα...Δεν γουσταρα καθολου οπως κι εσυ...Μια τα εκοβα μια τα αρχιζα...Πηγαινα σε γιατρο και ψυχολογο...Ασπρη μερα δεν ειδα...Μεχρι και σημερα μαυρα ειναι τα πραγματα...Καθε μερα ολη μερα...Αισθανομαι σαν ενα ΚΕΝΟ κουφαρι π γυροφερνω σπιτι δουλεια σπιτι δουλεια...Ουτε να αυτοκτονησω δεν μου κανει αισθηση...Αισθανομαι τοσο αναισθητος που δεν ποναω πια...Μιλαω με κοσμο και δεν το απολαμβανω πλεον....Τιποτα δεν απολαμβανω...Αλλα δεν πειραζει....Ισως μια στο εκατομμυριο κατι αλλαξει μια μερα... :-(

βασικα δε σε βλεπω ιδιαιτερα ομιλιτικη μηπως πρεπει να δοκιμασεις να ανοιχτεις λιγο παραπανω?