άγχος, πανικός και αγχολυτικά! Ποια η γνώμη σας;

Καλησπέρα. Το ξέρω ότι υπάρχουν ανοιχτά διάφορα θέματα για αυτό που με απασχολεί αλλά προσπάθησα να βγάλω μια άκρη και δεν τα πολυκατάφερα. Έτσι αποφάσισα να ανοίξω ένα θέμα και να σας πω περιληπτικά το πρόβλημα μου και αν μπορείτε να μου πείτε τη γνώμη σας. Εδώ και λίγο καιρό υποφέρω από υπερβολικό άγχος λόγω κάποιων καταστάσεων και πιέσεων που πέρασα στη ζωή μου. Ξυπνάω και κοιμάμαι με ένα τεράστιο άγχος. Πήγα σε ψυχολόγο ο οποίος μου είπε ότι ειναι συσσωρευμένο άγχος και κρίσεις πανικού και προς το παρών δεν αντιμετωπίζω κατάθλιψη. Το πρόβλημα είναι ότι φοβάμαι να κάνω πράγματα. Φοβάμαι να βγω από το σπίτι μη τυχόν και πάθω κάτι, με πιάνουν περίεργα ψυχοσωματικά συμπτώματα και οι σκέψεις μου δεν λένε να κοπάσουν. Σκέφτομαι ότι αυτό που έχω δεν θα περάσει ποτέ, ότι θα γίνομαι χειρότερα, ότι δεν θα μπορώ να δουλέψω κλπ. Με αποτέλεσμα να αποφεύγω τα πάντα. Προσπάθησα λίγες φορές να βγω και πάλι ήμουνα με το άγχος και δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ τίποτα. Με πιάνουν κάτι περίεργες ταχυπαλμίες, δύσπνοια, κόμπος στο λαιμό, αναγούλες και τέτοια. Φοβάμαι να πάω σε ψυχίατρο γιατί έχω ακούσει ότι με το παραμικρό σου δίνουν ένα σωρό χάπια. Σκεφτόμουν κατά πόσο θα βοηθήσει να παίρνω για ένα διάστημα μόνο αγχολυτικά και όχι καταθληπτικά ( εφόσον θα πάω σε κάποιο γιατρό ) ούτως ώστε να ηρεμήσουν οι σκέψεις μου, να μπορώ να βγαίνω χωρίς να φοβάμαι, να επανέλθω στις δραστηριότητες που έκανα και πριν ταυτόχρονα με τη ψυχοθεραπεία μήπως φτάσω στο σημείο να νιώσω καλά και να μπορέσω να το πολεμήσω πιο ήρεμα. Αν πάρω για κάποιο διάστημα 2-3 μήνες και επανέλθω στις δραστηριότητες μου και αν προσπαθήσω αυτό το διάστημα να λύσω τα όποια θέματα με βασανίζουν πιστεύετε ότι θα εξαρτηθώ και δεν θα μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά τα χάπια; Σας ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη αν σας κούρασα! Αλλά έχω αρχίσει να απελπίζομαι.

Quote:

---

Πήγα σε ψυχολόγο ο οποίος μου είπε ότι ειναι συσσωρευμένο άγχος

---

δηλαδη εχεις συσορευμενα συναισθηματα που δε τα χεις πει σε κανενα πες

Όχι τόσο αυτό, όσο το ότι μάζευα μέσα μου καιρό τώρα διάφορα πράγματα που με ενοχλούσαν και με στεναχωρούσαν με αποτέλεσμα μετά ένα διάστημα έντονης πίεσης και άγχους μου βγήκε όλο αυτό με σωματικά συμπτώματα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν έλεγα αυτά που ένιωθα ή ότι δεν έχω σε κανέναν να μιλήσω. Το έκανα αλλά ίσως δεν βοηθούσε σε κάτι. Απλά από ένα σημείο και μετά ξέσπασε ο οργανισμός μου από το έντονο άγχος και την πίεση που μάζευα με αποτέλεσμα να φτάσω εδώ που είμαι τώρα. Καπώς έτσι έγινε. Δεν ξέρω αν θα έβγαινε ούτως ή άλλως αυτή η κρίση πανικού, αν είχα την προδιάθεση για κάτι τέτοιο και αν απλά βρήκε αφορμή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή τη στιγμή είμαι απελπισμένη με όλο αυτό που μου συμβαίνει.

Quote:

---

οι σκέψεις μου δεν λένε να κοπάσουν.

---

δε λενε να κοπασουν γιατι δε τις ειπες σε κανενα απλως...

Έχω ξεκινήσει συνεδρίες με ψυχολόγο και επίσης συζητάω πολύ και με φίλες μου για το θέμα αυτό. Δεν νομίζω ότι είναι εκεί το πρόβλημα αυτή τη στιγμή...

Quote:

---

Δεν νομίζω ότι είναι εκεί το πρόβλημα αυτή τη στιγμή...

---

δε σε βλεπω παντως να εχεις κ πολυ διαθεση να μιλησεις γιατι εφοσον ειχα περασει κ εγω απο αυτο το σταδιο θα μπορουσα να καταλαβω πως συσχετιζονται αυτα που λες με την υπαρχον κατασταση

Μα δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να μιλήσω για αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που έγραψα εδώ στο forum για να ακούσω κι άλλους ανθρώπους που περάσανε την ίδια κατάσταση ή παρόμοια με εμένα και να με βοηθήσει αυτό να νιώσω καλύτερα. Το πρόβλημα μου είναι αυτό που ανέφερα πιο πάνω. Νιώθω να είμαι μόνιμα μέσα σε ένα άγχος και φοβάμαι να πάω οπουδήποτε μη τυχόν και πάθω κάτι, μη ζαλιστώ, μη με πιάσει δύσπνοια κι όλα αυτά τα περίεργα που συμβαίνουνε όταν μια κρίση άγχους/πανικού μας χτυπάει την πόρτα. Θέλω και έχω ανάγκη να παλέψω μ αυτό αλλά δεν ξέρω πια τι να κάνω και έχω απελπιστεί. Τόσο πολύ που με πιάνει ζάλη ακόμη κι όταν ξαπλώνω.. 'Ετυχε να πάω 2-3 φορές κάπου και να με πιάσει δύσπνοια ζάλη και τάση για εμετό και έτρεξα να έρθω σπίτι. Αυτό μου έτυχε και στο σπίτι αρκετές φορές. Έτσι πλεον φοβάμαι να βγω, φοβάμαι να πάω οπουδήποτε και έχω εγκλωβιστεί στον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρω τι να κανω πια, για αυτό έκανα αυτή την ερώτηση για τα αγχολυτικά. Αν θα βοηθήσουν το σώμα μου να ηρεμήσει, να μπορεί να κάνει πράγματα όπως παλιά για να νιώσω καλύτερα ταυτόχρονα πάντοτε με τη ψυχοθεραπεία.

σχετικα με ολα αυτα κ με τις λεξεις που τονισα..

Quote:

---

Μα δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να μιλήσω για αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που έγραψα εδώ στο forum για να ακούσω κι άλλους ανθρώπους που περάσανε την ίδια κατάσταση ή παρόμοια με εμένα και να με βοηθήσει αυτό να νιώσω καλύτερα. Το πρόβλημα μου είναι αυτό που ανέφερα πιο πάνω. Νιώθω να είμαι μόνιμα μέσα σε ένα άγχος και φοβάμαι να πάω οπουδήποτε μη τυχόν και πάθω κάτι, μη ζαλιστώ, μη με πιάσει δύσπνοια κι όλα αυτά τα περίεργα που συμβαίνουνε όταν μια κρίση άγχους/πανικού μας χτυπάει την πόρτα. Θέλω και έχω ανάγκη να παλέψω μ αυτό αλλά δεν ξέρω πια τι να κάνω και έχω απελπιστεί. Τόσο πολύ που με πιάνει ζάλη ακόμη κι όταν ξαπλώνω.. 'Ετυχε να πάω 2-3 φορές κάπου και να με πιάσει δύσπνοια ζάλη και τάση για εμετό και έτρεξα να έρθω σπίτι. Αυτό μου έτυχε και στο σπίτι αρκετές φορές. Έτσι πλεον φοβάμαι να βγω, φοβάμαι να πάω οπουδήποτε και έχω εγκλωβιστεί στον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρω τι να κανω πια, για αυτό έκανα αυτή την ερώτηση για τα αγχολυτικά. Αν θα βοηθήσουν το σώμα μου να ηρεμήσει, να μπορεί να κάνει πράγματα όπως παλιά για να νιώσω καλύτερα ταυτόχρονα πάντοτε με τη ψυχοθεραπεία.

---

.... δε βγαζουν απολυτως πουθενα γιατι αυτο που περιγραφεις δεν ειναι αυτο που σε εφερε σε αυτη τη κατασταση

αυτο που σε εφερε σε αυτη τη κατασταση ειναι αυτο βασικα

Quote:

---

έχω εγκλωβιστεί στον ίδιο μου τον εαυτό.

---

κ οταν λες εχω εκλωβιστη στον ιδιο μου τον εαυτο ολο αυτο δε σημαινει ενα κατεβατο απο ασθενειες η αγχος ζαλη κλπκλπκλπ

σημαινει οτι σκεφτεσαι διαφωρα που δε τα λες σε κανενα που εχουν σχεση με τους γυρω σου η κατι τελοςπαντον που σε πειραζει κ ειναι διπλα σου κ επιδη δε λες τιποτα για αυτο σε βγαζει εκει για αυτο λες εχω εγκλωβιστει στον ιδιο μου τον εαυτο.

Μα δεν αρνήθηκα ότι κάνω ένα εκατομμύριο αρνητικές σκέψεις το δευτερόλεπτο. Το ξέρω ότι το κάνω όπως επίσης ξέρω και ποιες καταστάσεις με οδήγησαν και είμαι εδώ που είμαι. Ένα τεράστιο άγχος για υποχρεώσεις που έπρεπε να κάνω, η πίεση και το άγχος της δουλειάς, μια σχέση που πάει από το κακό στο χειρότερο και έχω απελπιστεί, ο φόβος της μοναξιάς που ίσως με κρατάει στη σχέση αυτή και που προσπαθεί να τη σώσει ενώ είναι στον αναπνευστήρα, η πίεση από τους γονείς μου για να πάνε ''όλα καλά'' στη προσωπική μου ζωή και άλλα διάφορα. Αυτά εννοείται ότι τα σκεφτόμουν όλο το χρόνο αλλά δεν έπαθα ποτέ καμία κρίση. Αυτό έγινε τώρα τελευταία με αφορμή το τεράστιο άγχος που είχα και από τη δουλειά. Το πρόβλημα μου αυτή τη στιγμη όμως είναι ότι όλο αυτό με ακινητοποιεί τόσο πολύ που δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου και να πάω για ένα καφέ. Που κάθε φορα που το κάνω νιώθω έτοιμη να πέσω κάτω κι άλλα τέτοια. Αυτό έχει ξεφύγει αυτή τη στιγμή και πολύ απλά νιώθω αδύναμη να το αντιμετωπίσω.. Δεν είναι μόνο σκέψεις αρνητικές και προβλήματα που αντιμετωπίζω. Πλεόν το πρόβλημα με κτυπάει και σωματικά και έχω γίνει κουρέλι..

ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΕΡΝΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.
ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΙ ΠΡΙΝ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΝΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ 1/4 ΛΕΞΟΤΑΝΙΛ.ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΟΨΑ.ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΘΙΣΤΗΚΑ.
ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ.ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ.
ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΑ.
ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΕΧΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΜΤΩΜΑΤΑ.

Και σε βοηθούσε καθόλου να ηρεμήσεις όταν το έπινες; Μπορούσες να κάνεις πράγματα; Έβγαινες; Ζούσες κανονικά; Εγώ πάντως πλεον δεν μπορώ να κάνω τίποτα από αυτά και αυτό με αγχώνει ακόμη πιο πολύ. Γιατί με κάνει να νιώθω χειρότερα. Ποιος σου είχε δώσει τα ηρεμιστικά; Παθολόγος;

Quote:

---

ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΜΤΩΜΑΤΑ.

---

τι κολημα ειναι αυτο που εχετε με τα συμπτωματα...

Quote:

---

Μα δεν αρνήθηκα ότι κάνω ένα εκατομμύριο αρνητικές σκέψεις το δευτερόλεπτο

---

δε ξερω αν το εχεις καταλαβει οτι αυτο το πραγμα δε ξεπερνιεται ΄λεγοντας κατεβατα απο αρρωστιες κλπκλπκλπ

αν θες να το ξεπερασεις απλα θα εκτεθεις κ μπορει να πεις κ πραγματα που δε σε κολακευουν ιδιαιτερα εγω πχ θελοντας να βρω μια ακρη σε αυτο προσπαθω να ειμαι σε θεση να καταλαβω αν καπιος με καταλαβαινει πραγματικα αν λοιπον με πισει οτι με καταλαβαινει αυτο σημαινει οτι θα εκτεθω πολες φορες οταν του μιλω γιατι οταν μιλας κ προσπαθεις να διατηρισεις τον εγωισμο σου ακερεο ετσι μετα αρχιζεις κ φρακαρεις με ολες αυτες τις σκεψεις που αναφερεις με αυτο το αποτελεσμα.

Προσπαθώ να ακολουθήσω τη σκέψη σου αλλά δεν μπορώ. Πιστεύεις οτι πίσω από όλο αυτό που λέω κρύβεται κάτι που κρύβω και δεν θέλω να μιλήσω; Έχω πει πάρα πολλά για το πως έφτασα εδώ και τι ακριβώς με προβλημάτιζε. Τι εννοείς ότι πρέπει να εκτεθώ και να πω πράγματα που δεν με κολακεύουν; Συγγνώμη που δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς, αν θέλεις βοήθησε με λίγο. Δεν είμαι αρνητική στο να μιλήσω.

Quote:

---

Originally Posted by marsad

Και σε βοηθούσε καθόλου να ηρεμήσεις όταν το έπινες; Μπορούσες να κάνεις πράγματα; Έβγαινες; Ζούσες κανονικά; Εγώ πάντως πλεον δεν μπορώ να κάνω τίποτα από αυτά και αυτό με αγχώνει ακόμη πιο πολύ. Γιατί με κάνει να νιώθω χειρότερα. Ποιος σου είχε δώσει τα ηρεμιστικά; Παθολόγος;

---

ΜΟΥ ΤΑ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΟ ΕΠΙΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 7 ΜΗΝΕΣ.
ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ 1/4 ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΥ.ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΣΑ ΑΡΚΕΤΑ.
ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ.ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ.

Όχι δεν θέλω να αρχίσω να παίρνω κάτι από μόνη μου. Έτυχε φυσικά να πάρω σε κάποιες δύσκολες φάσεις αλλά μέχρι εκεί. Βέβαια τώρα που έχω απελπιστεί δεν θα είχα πρόβλημα να πάρω για κάποιο διάστημα αν είναι να με βοηθήσει. Δεν ξέρω τι να πω. Θα δείξει. Μακάρι να πάνε όλα καλά και για σένα και ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Να είσαι καλά και εύχομαι να γίνεις εντελώς καλά το συντομότερο δυνατό.