ο συντροφος μου υποτροπιασε και εγω ειμαι εγκυος!!!
καλημερα ξεκινω ετσι γιατι ουτε και εγω ξερω πως να ξεκινησω.θα σας πω πανω κατω αυτο το τεραστιο θεμα που αντιμετωπιζω και την απογνωση μου
ειμαι 29 χρονων και εχω σχεση 2 χρονια με ενα εθισμενο. ο συντροφος μου αποφασησε πριν 9 μηνες να μπει σε κεντρο να απεξαρτηθει οπως και εκανε
ηταν μεγαλη ευτυχια για μενα αυτο και μεχρι σημερα τον στιριζω.στις 17 του ιουνιου γυρισε πισω τελειωνοντας το προγραμμα του και εγω ημου ευτυχισμενη.
αφεθηκα και τελικα ειμαι εγκυος.... ο συντροφος μου μολις το εμαθε την ιδια μερα κιολας εκανε υποτροπη.πηγε και ηπιε οτι δεν ειχε πιει 9 μηνες τωρα.
αποτελεσμα εγω να ειμαι σε απελπιστηκη κατασταση,τον εδιωξα απο το σπιτι αμεσως πλακωθηκα με την οικογενεια του,με την οικογενεια μου και γενικα
τρελαθηκα.αφησα να περασει μια μερα για να ειναι καθαρο το κεφαλι του και να μπορεσουμε να μιλησουμε.πηγα τον βρηκα και ηταν πολυ χαλια ψυχολογικα
μετανιωμενος για οτι εκανε και εξουθενομενος.το μονο που θυμοταν ηταν οτι ειμαι εγκυος και ηταν τοσο χαρουμενος για αυτο.απο την αλλη εγω ουτε καν το ηθελα μεσα μου
συζητησαμε και μου ειπε οτι το παιδι το θελει και οτι αυτο θα ηταν το λιμανι του και ειναι ενας λογος που θα τον κανει να προσπαθησει να μεινει καθαρος για αυτο το παιδι.
εφυγε την επομενη μερα στο κεντρο μεσα να κανει ενα προγραμμα υποτροπης για κανα μηνα και κατι.
αυτη τη στιγμη εχω μεινει πισω εγω,χωρις στηριξη απο γονεις(δεν μιλαω ουτε με τους δικους μου ουτε με τους δικους του) εμαθα οτι η μανα του ειπε οτι το παιδι δεν ειναι δικο του
(του το ειπε την μερα που πετουσε)τοσο σκατανθρωπος η μητερα του. τελος παντον ειμαι μονη,ψυχολογικα ρακος,με ενα παιδι που δεν ξερω τι θα το κανω,χωρις βοηθεια,χωρις χρηματα,χωρις
στηριξη,χωρις τιποτα απολυτος.....
δεν μπορω πραγματικα να τον πιστεψω σε οσα λεει για το παιδι(οτι το θελει) γιατι με εχει πληγωσει και με εχει προδωσει πολλες φορες στο παρελθον και ιδικα μετα το κεντρο οταν εκανε χρηση
εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου.του πα οτι το παιδι μαλλον θα το ριξω γιατι δεν ειμαστε ετοιμοι να γινουμε γονεις. κανεις μας δεν ειναι καλα.εγω ψυχολογικα χαλια και εκεινος μεσα στο κεντρο ξανα.
του ειπα οτι αν μαγαπαει καλο θα ηταν να με στηριξει σε οτι αποφαση και αν παρω γιατι ενα παιδι εχει ευθυνες και δεν ειναι σε φαση εκεινος να αναλαβει της ευθηνες του. ειμαι πολυ κουρασμενη.
συμφωνησαμε απο κοινου να μην ξαναγυρισει πισω εδω που μεναμε και καλο θα ηταν να καθισει στην πολη που ειναι που θα εχει στιρηξη απο δωματια Ν.Α και απο παιδια με το ιδιο προβλημα και οταν νιωσει ετοιμος
να παω να μεινω και εγω εκει..... κατασταση απελπισιας.