Έλλειψη διάθεσης για επικοινωνία

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω τα τελευταία χρόνια και που καταστρέφει τις κοινωνικές μου σχέσεις, τις διανοητικές μου ικανότητες και γενικά την ποιότητα ζωής μου. Ξεκίνησε από την εφηβεία και μέχρι τώρα, ζω καθημερινά γεμάτος αρνητικά συναισθήματα και δεν έχω καθόλου θάρρος και ενέργεια μέσα μου. Δυσκολεύομαι να βρω ενδιαφέρον σε ότι κάνω και απογοητεύομαι πολύ εύκολα. Και το πιο βασικό είναι ότι τον περισσότερο καιρό θέλω να μένω μόνος μου και να μην μιλάω σε κανέναν. Ακόμα και όταν βρίσκομαι με άλλους νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να συζητήσω μαζί τους. Γενικά έχω λίγους φίλους και δυσκολεύομαι να κάνω καινούριους λόγω των παραπάνω προβλημάτων μου. Δυσκολεύομαι να ξεκινήσω μία συζήτηση και βασίζομαι στην πρωτοβουλία των άλλων να μου μιλήσουν.
Αντικειμενικά, όλα στη ζωή μου φαίνονται να πηγαίνουν καλά, αφού πάντα καταφέρνω να πετύχω σε ότι κάνω και δεν αντιμετώπισα ποτέ οικονομική ή άλλη δυσκολία. Εξωτερικά φαίνομαι πως είμαι εντάξει, απλά δεν μιλάω πολύ. Μέσα μου, όμως, αισθάνομαι άσχημα, πολλές φορές φοβάμαι για τις διάφορες καταστάσεις που βρίσκομαι ή το μέλλον μου. Προσπαθώ να αποφεύγω τα αρνητικά συναισθήματα αποφεύγοντας πολλές κοινωνικές καταστάσεις και καταλήγω να θυμώνω με τον εαυτό μου, γιατί απομακρύνω τους άλλους από εμένα και χάνω πολλές ευκαιρίες. Νοιώθω πως ακόμα και αν πλησιάσω ένα άτομο δεν θα ξέρω τι να του πω. Οι ελάχιστες επαφές μου με άλλους, κυρίως στη σχολή μου, είναι πολύ σύντομες συζητήσεις οι οποίες απομακρύνουν τον άλλο από εμένα, αφού καταλήξουν σε αμήχανη ησυχία από την πλευρά και των δύο. Με τους κοντινούς μου φίλους μπορώ να πω ότι μιλάω περισσότερο, αλλά και πάλι όχι πολύ, αφού έχουμε λίγα κοινά ενδιαφέροντα.
Πιστεύω πως υπάρχει κάποια πολύ βαθύτερη αιτία για όλα τα παραπάνω.
Κατά καιρούς σκέφτομαι να απευθυνθώ σε κάποιον ψυχολόγο, αλλά τελικά δεν το κάνω και προσπαθώ να βρω λύσεις από μόνος μου, είτε σε βιβλία είτε στο ίντερνετ. Θα ήθελα να δω τη γνώμη σας για το τι πιστεύετε ότι προκαλεί αυτό το πρόβλημα και τι θα μπορούσα να κάνω ή αν κάποιος άλλος αντιμετωπίζει κάτι παρόμοιο.

Καλησπέρα φίλε walt, θέλω να σου πω κατ'αρχάς πως και εγώ αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα με εσένα. Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω σε τέτοιο φόρουμ και το ψάχνω. Η αφορμή που αυτή τη στιγμή γράφω είναι το δικό σου και ακόμη ένα πόστ που διάβασα, όπου και στις δύο περιπτώσεις είδα πως ταυτίζομαι απόλυτα. Εχω αποδεχτεί πλέον πως ο καλύτερος μου φίλος είναι ο εαυτός μου καθώς προτιμώ απ το να βγώ με φίλους να μείνω σπίτι μόνος μου. Δεν είναι οτι δεν μ αρέσει η παρέα τους ή κάτι τέτοιο απλά όπως λες και εσύ βρίσκω δύσκολη την επικοινωνία. Εχω τώρα 4 μέρες να βγώ, βέβαια δεν είναι ότι δεν κάνω τίποτα, γεμίζω τη μέρα μου με άλλες δραστηριότητες καθημερινές, αλλά παρ'όλα αυτά την περνάω θα έλεγα βαρετά. Καταλαβαίνω οτι δεν έχω το ενδιαφέρον που είχα κάποτε, καθώς ήμουν πολύ δραστήριος και αρκετά κοινωνικός χωρίς κανένα πρόβλημα στην επικοινωνία, κάτι το οποίο έχει αλλάξει εδώ και δύο χρόνια περίπου.
Είναι αυτό που θές να πεις περισσότερα στις συζητήσεις σου με κάποιο γνωστό αλλά για κάποιο λόγο δεν το καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή και αντιδράς σαν να αντιμετωπίζεις την κατάσταση με μία απάθεια και να επέρχεται η αμήχανη σιωπή όπως είπες και εσύ. Απο την άλλη με τους φίλους τα πράγματα είναι πιο απλά αλλά και εκει η έλλειψη ενδιαφέροντος είναι αισθητή, όχι απο τους φίλους μου γιατί θα νομίζουν ότι απλά βαριέμαι (πάλι), αλλά απο εμένα που θυμάμαι πως παλιότερα είχαμε πράγματα να πούμε και κάναμε το χαβαλέ μας και με το παραπάνω, ένω τώρα κατά κάποιο τρόπο νιώθω οτι χαλάω την καλή διάθεση, θα βαρεθώ γρήγορα και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να φύγω πάλι νωρίς. Δεν ξέρω αν φταίνε τα ενδιαφέροντα όπως λες, άλλωστε για κάποιο λόγο γίνατε φίλοι, αυτό που ξέρω είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να με ενοχλεί υπερβολικά αυτή η κατάσταση και πρέπει να αρχίσει να αλλάζει, θέλω να αποκτήσω την ευχέρεια στην επικοινωνία που είχα παλιότερα και όχι όλοι να νομίζουν πως είμαι απαθής και να με θεωρούν βαρετό.

Quote:

---

Originally Posted by walt

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω τα τελευταία χρόνια και που καταστρέφει τις κοινωνικές μου σχέσεις, τις διανοητικές μου ικανότητες και γενικά την ποιότητα ζωής μου. Ξεκίνησε από την εφηβεία και μέχρι τώρα, ζω καθημερινά γεμάτος αρνητικά συναισθήματα και δεν έχω καθόλου θάρρος και ενέργεια μέσα μου. Δυσκολεύομαι να βρω ενδιαφέρον σε ότι κάνω και απογοητεύομαι πολύ εύκολα. Και το πιο βασικό είναι ότι τον περισσότερο καιρό θέλω να μένω μόνος μου και να μην μιλάω σε κανέναν. Ακόμα και όταν βρίσκομαι με άλλους νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να συζητήσω μαζί τους. Γενικά έχω λίγους φίλους και δυσκολεύομαι να κάνω καινούριους λόγω των παραπάνω προβλημάτων μου. Δυσκολεύομαι να ξεκινήσω μία συζήτηση και βασίζομαι στην πρωτοβουλία των άλλων να μου μιλήσουν.
Αντικειμενικά, όλα στη ζωή μου φαίνονται να πηγαίνουν καλά, αφού πάντα καταφέρνω να πετύχω σε ότι κάνω και δεν αντιμετώπισα ποτέ οικονομική ή άλλη δυσκολία. Εξωτερικά φαίνομαι πως είμαι εντάξει, απλά δεν μιλάω πολύ. Μέσα μου, όμως, αισθάνομαι άσχημα, πολλές φορές φοβάμαι για τις διάφορες καταστάσεις που βρίσκομαι ή το μέλλον μου. Προσπαθώ να αποφεύγω τα αρνητικά συναισθήματα αποφεύγοντας πολλές κοινωνικές καταστάσεις και καταλήγω να θυμώνω με τον εαυτό μου, γιατί απομακρύνω τους άλλους από εμένα και χάνω πολλές ευκαιρίες. Νοιώθω πως ακόμα και αν πλησιάσω ένα άτομο δεν θα ξέρω τι να του πω. Οι ελάχιστες επαφές μου με άλλους, κυρίως στη σχολή μου, είναι πολύ σύντομες συζητήσεις οι οποίες απομακρύνουν τον άλλο από εμένα, αφού καταλήξουν σε αμήχανη ησυχία από την πλευρά και των δύο. Με τους κοντινούς μου φίλους μπορώ να πω ότι μιλάω περισσότερο, αλλά και πάλι όχι πολύ, αφού έχουμε λίγα κοινά ενδιαφέροντα.
Πιστεύω πως υπάρχει κάποια πολύ βαθύτερη αιτία για όλα τα παραπάνω.
Κατά καιρούς σκέφτομαι να απευθυνθώ σε κάποιον ψυχολόγο, αλλά τελικά δεν το κάνω και προσπαθώ να βρω λύσεις από μόνος μου, είτε σε βιβλία είτε στο ίντερνετ. Θα ήθελα να δω τη γνώμη σας για το τι πιστεύετε ότι προκαλεί αυτό το πρόβλημα και τι θα μπορούσα να κάνω ή αν κάποιος άλλος αντιμετωπίζει κάτι παρόμοιο.

---

Ολα τα πράγματα στην ζωή δεν είναι απαραίτητα προβλήματα-αλλά φάσεις ζωής.

Εξάλλου το λες και μόνος σου,είναι σαν να το επιθυμείς κάτι τέτοιο.....

Quote:

---

Και το πιο βασικό είναι ότι τον περισσότερο καιρό θέλω να μένω μόνος μου και να μην μιλάω σε κανέναν

---

Μήπως είσαι άνθρωπος πιο κλειστός και απλά τη βρίσκεις με την πάρτη σου αρκετές φορές;

Βέβαια αν αυτό θεωρείς ότι σου χαλάει την ποιότητα ζωής,ίσως να επιθυμείς να είσαι αλλιώς και απλα η μελαγχολία που έχεις από κάτι που σου συμβαίνει από παλιά δεν σε αφήνει να ζήσεις την ζωή σου και να την χαρείς!
Οπότε σε αυτή τη φάση ή μας λες περισσότερα για σένα ή επιλέγεις κάποια ψυχολόγο...αν και παρόλο που δεν μας λες την ηλικία σου υποψιάζομαι ότι είσαι μικρός και δεν ξέρω αν σε βοηθήσει η ψυχολόγος.....

αυτο το ποστ ειναι σα να το εγραψα εγω.

walt πως μπορω να σου στειλω προσωπικο μηνυμα;

@Diana1982
Είμαι υπερβολικά εσωστρεφής, αλλά ξέρω πως αυτός δεν είναι ο φυσιολογικός μου χαρακτήρας. Είμαι μελαγχολικός τον περισσότερο καιρό και δυσκολεύομαι να βρω ενδιαφέρον σε άλλα άτομα και στα πράγματα που κάνω. Αυτή η κατάσταση με εμποδίζει να γνωρίσω άτομα και να κάνω πολλά πράγματα που θα ήθελα να κάνω. Επομένως την αντιμετωπίζω σαν πρόβλημα και όχι σαν μία φάση. Έχουν υπάρξει στιγμές που ήμουν χαρούμενος και γεμάτος ενέργεια και διάθεση να κάνω πράγματα, αλλά αυτές οι στιγμές γίνονται όλο και πιο σπάνιες. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό. Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι δεν κοινωνικοποιήθηκα σωστά. Στο δημοτικό ερχόμουν σε επαφή με λίγα άτομα. Εκτός σχολείου οι επαφές μου ήταν ακόμα λιγότερες, αφού η μητέρα μου δεν με ενθάρρυνε να βγαίνω από το σπίτι, ούτε συζητούσα ποτέ μαζί της για θέματα πέρα από τα συνηθισμένα (τι έκανα σήμερα κτλ). Κατέληξα στην πρώτη γυμνασίου χωρίς κάποια παρέα. Μετά από καιρό απέκτησα παρέα και άρχισα να βγαίνω από το σπίτι. Τα άτομα αυτά συνεχίζουν να είναι οι πιο κοντινοί μου φίλοι. Στο πανεπιστήμιο, πίστευα πως θα γνώριζα άτομα πιο κοντά στον τρόπο σκέψης και στα ενδιαφέροντά μου, αλλά αυτό δεν έγινε. Έχω γνωρίσει λίγα άτομα, και με αυτά δεν κάνω πολύ παρέα. Μιλάω μαζί τους λίγο στη σχολή, ενώ εκτός δεν πηγαίνουμε ούτε για καφέ. Τώρα είμαι 19.
Γενικά όλο αυτό τον καιρό είμαι μελαγχολικός και δεν μιλάω πολύ. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με άλλα άτομα, αλλά όταν δεν μιλάω και δεν έχω διάθεση, αυτό με απογοητεύει πολύ και με κάνει να θυμώνω με τον εαυτό μου.

@stefanos14587
Δεν ξέρω αν μπορώ να στείλω πμ εδώ στο φόρουμ. Αν θες να ανταλλάξουμε email.

Ακόμα και στο φόρουμ εσωστρεφής είσαι..............
Μήπως να έπαιρνες λίγο τα πάνω σου;

Από μόνος σου τί κάνεις;

πας καμιά βόλτα;
κανένα γυμναστήριο,για μπανάκι;

Τ'ι σου αρέσει να κάνεις;
Δεν θα σου πρότεινα ψυχολόγο,δεν θα σε βοηθήσει!

Κι εγω πιστευω πως δεν θα βοηθουσε πολυ καποιος ψυχολογος. Ξερω πως για να ξεπερασω την κατασταση στην οποια βρισκομαι πρεπει να δρασω μονος μου, κανοντας πραγματα που με φερνουν σε δυσκολη θεση. Δεν ειμαι πολυ δραστηριο ατομο. Βγαινω με τους φιλους μου αλλα δεν με ευχαριστει πολυ το να πηγαινω για ποτο η για καφε. Απο την αλλη, ομως, κουραζομαι και οταν μενω στο σπιτι χωρις να κανω τιποτα. Με τον αθλητισμο δεν ασχολουμαι καθολου.
Δεν εχω διαθεση να κανω πραγματα. Δεν ξερω πια τι θα μου αρεσε να κανω. Αφηνω τη ζωη μου να περναει κι εγω απλως δεχομαι οτι συμβαινει. Δεν βρισκω κατι να μου κινησει το ενδιαφερον.

Γιατί δεν βρίσκεις κάτι που να σου κινεί το ενδιαφέρον;

Γενικά η φοιτητική περίοδος δεν είναι και η καλύτερη,είναι βαρεμάρα γιατό πόσο θα διαβάσεις;
Εγώ διάβαζα ένα μήνα περίπου πριν τις εξετάσεις...όλο τον υπόλοιπο καιρό,τί θα κάνεις;

Αν ξεκίναγες ένα πράγμα που να σου αρέσει;
Σκάκι; θέατρο; να γραφτείς σε κάποιο σύλλογο;
Ορειβασία; προσκοπισμός; εθελοντισμός;

Σιγά που αφήνεις την ζωή σου να περνάει...............χαχαχαχαχα και εγώ το ίδιο κάνω,αλλά δε βαριέσαι.....
Αμα έχεις υγεία,μπορείς να κάνεις τα πάντα.......

Για να νιώθεις βαρεμάρα,σημαίνει ότι από οικονομικής άποψης είσαι καλούτσικα γιατί αν έπρεπε να δουλέψεις δεν θα είχες χρόνο για μιζέρια....φίλε μου-μην σκέφτεσαι αρνητικά-κάνε πράγματα που σου γεμίζουν την καρδιά!

Nα στρωθεις να διαβασεις για τη σχολη σου. Αυτο και μονο ειναι φουλ ταιμ απασχοληση. Καλυτερα που δε θελεις πολλες παρεες, γκομενακια σουρτα φερτα κλαμπακια κλπ. Δεν ειναι υποχρεωτικο να εχεις πολλους φιλους και γνωριμιες.

Quote:

---

Originally Posted by walt

@Diana1982
Είμαι υπερβολικά εσωστρεφής, αλλά ξέρω πως αυτός δεν είναι ο φυσιολογικός μου χαρακτήρας. Είμαι μελαγχολικός τον περισσότερο καιρό και δυσκολεύομαι να βρω ενδιαφέρον σε άλλα άτομα και στα πράγματα που κάνω. Αυτή η κατάσταση με εμποδίζει να γνωρίσω άτομα και να κάνω πολλά πράγματα που θα ήθελα να κάνω. Επομένως την αντιμετωπίζω σαν πρόβλημα και όχι σαν μία φάση. Έχουν υπάρξει στιγμές που ήμουν χαρούμενος και γεμάτος ενέργεια και διάθεση να κάνω πράγματα, αλλά αυτές οι στιγμές γίνονται όλο και πιο σπάνιες. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό. Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι δεν κοινωνικοποιήθηκα σωστά. Στο δημοτικό ερχόμουν σε επαφή με λίγα άτομα. Εκτός σχολείου οι επαφές μου ήταν ακόμα λιγότερες, αφού η μητέρα μου δεν με ενθάρρυνε να βγαίνω από το σπίτι, ούτε συζητούσα ποτέ μαζί της για θέματα πέρα από τα συνηθισμένα (τι έκανα σήμερα κτλ). Κατέληξα στην πρώτη γυμνασίου χωρίς κάποια παρέα. Μετά από καιρό απέκτησα παρέα και άρχισα να βγαίνω από το σπίτι. Τα άτομα αυτά συνεχίζουν να είναι οι πιο κοντινοί μου φίλοι. Στο πανεπιστήμιο, πίστευα πως θα γνώριζα άτομα πιο κοντά στον τρόπο σκέψης και στα ενδιαφέροντά μου, αλλά αυτό δεν έγινε. Έχω γνωρίσει λίγα άτομα, και με αυτά δεν κάνω πολύ παρέα. Μιλάω μαζί τους λίγο στη σχολή, ενώ εκτός δεν πηγαίνουμε ούτε για καφέ. Τώρα είμαι 19.
Γενικά όλο αυτό τον καιρό είμαι μελαγχολικός και δεν μιλάω πολύ. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με άλλα άτομα, αλλά όταν δεν μιλάω και δεν έχω διάθεση, αυτό με απογοητεύει πολύ και με κάνει να θυμώνω με τον εαυτό μου.

@stefanos14587
Δεν ξέρω αν μπορώ να στείλω πμ εδώ στο φόρουμ. Αν θες να ανταλλάξουμε email.

---

μπορεις απλα πρεπει να το ρυθμισεις. εσυ μπορεις να μου στειλεις; στειλε μ το ιμειλ σ.