Φόβος για το θάνατο και τη συντομία της ζωής

Καλησπέρα σ'όλους. Πρώτο ποστ εδώ.


Είμαι 20 ετών, φοιτητής και γενικά δεν έχω κανένα σημαντικό πρόβλημα στη ζωή μου. Όλα έβαιναν καλώς, μέχρι που πριν από λίγες μέρες συνειδητοποίησα την βέβαιη θνησιμότητα μου. Τώρα θα μου πείτε "είσαι 20, τι σε νοιάζει" και τέτοια. Παρ'όλα αυτά εδώ και μερικές μέρες δε μπορώ να διώξω απ'το μυαλό μου τη σκέψη ότι αναπόφευκτα θα γεράσω και θα πεθάνω.

Κάνω πράγματα κανονικά, βγαίνω, μιλάω αλλά ότι κι αν κάνω έχω πάντα αυτή τη σκέψη στο μυαλό μου και όλα μου φαίνονται σχεδόν ανύπαρκτα γιατί σκέφτομαι ότι όλα θα χαθούν σε κάποια χρόνια που θα μοιάζουν με μια στιγμή.


Θέλω να ελευθερώσω το μυαλό μου και δε μπορώ.

Νομιζω ειναι φαση και θα περασει..
Ολοι το ξερουμε οτι θα πεθανουμε..Απλα καποιοι το εχουμε πισω στο μυαλο μας ,καποιοι δεν το σκεφτονται καν και καποιοι πχ σαν και σενα το εχουν συνεχεια στο μυαλο τους.

Νομιζω θα περασει μονο του.

Θέλω να ανανεώσω αυτό το θέμα.

Έχει περάσει μια εβδομάδα πλέον. Δεν μου έχει περάσει. Όπως είπα και στο αρχικό ποστ, κάνω πράγματα κανονικά. Κάποιες μέρες βγήκα με φίλους και σχεδόν ξεχάστηκα. Αλλά το επόμενο πρωί ξυπνάω μ'ένα σφίξιμο στο στομάχι και χωρίς όρεξη να φάω, όπως και σήμερα.

Δε ξέρω πως να το ξεπεράσω.

εχεις περασει ποτε ξυστα??θα ενιωθες τοσο τυχερος και ευγνωμον που αναπνεεις που θα προπαθουσες να ζησεις το καθε λεπτο οσο πιο εντονα θα μπορουσες.πρεπει καταλαβεις οτι δεν ειναι στο χερι σου το ποτε θα πεθανεις οποτε δεν πρεπει να το σκεφτεσε.απλα ζησε

Quote:

---

Originally Posted by legalize

εχεις περασει ποτε ξυστα??θα ενιωθες τοσο τυχερος και ευγνωμον που αναπνεεις που θα προπαθουσες να ζησεις το καθε λεπτο οσο πιο εντονα θα μπορουσες.πρεπει καταλαβεις οτι δεν ειναι στο χερι σου το ποτε θα πεθανεις οποτε δεν πρεπει να το σκεφτεσε.απλα ζησε

---

Όχι, δε μου έχει τύχει τέτοια εμπειρία ποτέ, οπότε δε μπορώ να πω.

Αυτό που με βασανίζει στις σκέψεις μου είναι ότι όποτε και να γίνει, θα γίνει σίγουρα κι αναρωτιέμαι αν όλες οι εμπειρίες που θα χω ζήσει έχουν κάποια σημασία, καθώς θα χαθούν σε μια στιμγή.

θα το καταλαβεις τα τελευταια λεπτα που δεν εχεις αλλες δυναμεις για να το παλεψεις και απλα το παρατας οπως σε παραταει και η ζωη,και ειναι αυτα τα τελευταια λεπτα που θα πεις "οπα μαν εδω ειμαστε δεν υπαρχει γυρισμος εδω που φτασαμε" και απλα θα ζηγησεις οτι εχεις κανει στη ζωη σου.αμα τα καλα ειναι περισοτερα θα πεθανεις με τα ματια κλειστα και ικανοποιημενη φατσα.αν ειναι λιγοτερα θα πεθανεις με ματια ανοιχτα και με τα μουτρα ενος πνιγμενου.οποτε ζησε την ζωη σου κανε οτι ειναι να κανεις και ασε τον φοβο και την αγωνια για τα τελευταια αυτα λεπτα.αμα ανυσηχεις απο τωρα δεν θα εχουν νοημα

@JustinBieber,αγορι μου γλυκό επειδή είσαι μικρός ακόμα και μπορείς να το προλάβεις πριν σου φάει στιγμες όλο αυτό,,σε παρακαλώ μίλησε στους δικούς σου και απισκέψου έναν καλό ψυχολόγο.
Θα σε βοηθήσει τόσο μα τόσο πολυ!!
ειλικρινά,εύχομαι να είχα παέι κι εγώ όταν τότε 5 χρονια πριν ένιωσα τα ίδια συμπτώματα με εσένα.
πηγαίνω όμως τώρα,και με έχει βοηθήσει!
φιλικά πάντα
Μαρία

Koψε καθε συνδεση με τους ανθρωπους και τα πραγματα.

ουσιαστικα το σκεφτεσαι τωρα γιατι στην ηλικια που εισαι νιωθεις οτι τελειωσε η εφηβεια σου και οτι εχεις αρχισει να γερνας.

αλλα μη φοβασαι θα παρει ακομα πολυ καιρο και θα ζησεις και καλα μετα για πολυ καιρο αμα εισαι τυχερος.

ριξτο στο Θεο και στη φιλοσοφια και θα σου φυγει ο φοβος του θανατου.

το συμπαν ειναι 13.8 δισεκατομμυριων ετων και εσυ μονο 20 ! Οποτε σκεψου , υπαρχουν πραγματα που δεν ξερουμε..

Επίσης, ένα πολύ καλό βιβλίο που ίσως μπορεί να βοηθήσει στο θέμα σου, είναι και του Ίρβιν Γιάλομ με τίτλο
" Στο κήπο του Επίκουρου " και υπότιτλο " Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου "

Αν θέλεις ρίξε μια ματιά εδώ: http://www.politeianet.gr/books/9789...ikourou-202416