Να σας συστηθώ...

Καλησπέρα σε όλους και χαίρομαι που αποφάσισα να μπω εδώ να μιλήσω και να σας γνωρίσω.Είμαι 29 ετών,από τα 15 μου ταλαιπωρούμε συχνά (με κάποια διαλείμματα που μου θύμιζαν οτί η ζωή είναι ωραία)
με άγχος,φοβίες και φυσικά να στερούμε τη ζωή μου.Όταν είμαι καλά είμαι χαρούμενος άνθρωπος,αισιόδοξος δεν θα το έλεγα.Όταν έρχονται οι κρίσεις,όταν πρέπει να βγω,να συναναστραφώ..να..να..
είμαι άλλος ανθρωπος,νιώθω αδύναμη,νιώθω οτί δεν έχει νόημα όλο αυτό,δεν μπορώ να ζω έτσι.
Εργάζομαι και πολεμάω κάθε μέρα,όταν με νικάει δεν πάω στη δουλειά,αυτό φέρνει και άλλο άγχος,μήπως με διώξουν.
Δεν βγαίνω για ψώνια,ούτε για καφέ,φοβάμαι τον κόσμο,τους κλειστούς χώρους,τα ταξίδια,δεν πάω πουθενα΄που να μην έχω το δικό μου μέσο να φύγω όποτε θέλω.
Δεν μπορώ να φάω,κάνω εμετό ή η αναγούλα γίνεται ανυπόφορη και απλά περιμένω.
Εχω ακολουθήσει θεραπεία,τα παράτησα γιατί δεν με βοήθησε,πήγα σε γιατρούς,τους παράτησα γιατί δεν είχα χρήματα.
Θέλω απλά να πω οτί έχω κουραστεί,δεν μπορώ να είμαι έτσι για πάντα...στερούμε τη ζωή μου,τη ζωή που δεν θα ξαναέχω.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τον χώρο σας εδώ.
Με εκτίμηση,Ελένη(catpower)

γεια..

βασικα δεν εχω σκοπο να κοντραριστω μαζι σου αλλα επιδη ειμαι ανθρωπος που οσοι με ξερουν καλυτερα ξερουν οτι με διακρινει η ευθυτητα κ η αμεσοτητα θα σου πω ακριβως τι σκεφτομαι.
(τωρα αν αυτο ειναι καλο η κακο ας το αξιολογισει ο καθε ενας οπως νομιζει)

Quote:

---

Όταν είμαι καλά είμαι χαρούμενος άνθρωπος,αισιόδοξος δεν θα το έλεγα.

---

εγω προσωπικα δε πιστευω οτι εισαι πραγματικα χαρουμενη πιστευω απλα οτι ζοριζεσε να πισεις τον εαυτο σου να ειναι χαρουμενος ενω συμβαινει το αντιθετο.

Quote:

---

γιατί δεν με βοήθησε,

---

Quote:

---

Δεν μπορώ να φάω,κάνω εμετό ή η αναγούλα γίνεται ανυπόφορη και απλά περιμένω.

---

το εχω ζησει κ γω αυτο που λες.

Καλησπέρα,δεν τίθεται θέμα κόντρας στα προβλήματα του καθενός γιατί σίγουρα ο καθένας μας είναι και μοναδικός,αντιμετωπίζουμε διαφορετικά την κάθε δύσκολη κατάσταση και απλά συνηθιζουμε,συνεχίζουμε ή και παραιτούμαστε.
Με κάθε ειλικρίνεια λοιπόν σου λέω οτί ναι και πριν από όλα αυτά ήμουν χαρούμενος και κοινωνικός άνθρωπος και όταν με αφήνουν για καιρό επισης είμαι..η αλήθεια είναι πως πάντα έχω τον φόβο,όσο και να λέω προσπαθώ και θα τα καταφέρω..και τσουυυπ να και ο ιδρώτας,και η ζαλάδα και οι φρίκες όλες!
Όσο για τους εμετούς και τις αναγούλες,δεν περνάνε σχεδόν ποτέ,είναι ασχημο να μην μπορείς να κάτσεις σε ένα τραπέζι και να χαίρεσαι να τρως όσο η άλλοι..

Quote:

---

Originally Posted by catpower

Εχω ακολουθήσει θεραπεία,τα παράτησα γιατί δεν με βοήθησε,πήγα σε γιατρούς,τους παράτησα γιατί δεν είχα χρήματα.
Θέλω απλά να πω οτί έχω κουραστεί,δεν μπορώ να είμαι έτσι για πάντα...στερούμε τη ζωή μου,τη ζωή που δεν θα ξαναέχω.

---

Από τα λίγα αλλά αρκετά που γράφεις καταλαβαίνω ότι είσαι ανοιχτός άνθρωπος, ευαίσθητος και ειλικρινής. Αυτά θα θεωρώ σημαντικότατα, γιατί είναι αυτά που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον να ζήσει ισορροπημένα και γιατί επίσης σε κάνουν να μην μπορείς να κάνεις κακό σε άλλους. Τα ίδια όμως είναι και η "πύλη" για να μπορούν οι άλλοι να σε πληγώνουν. Όπως επίσης και να σε κάνουν να είσαι σε εξάρτηση. Το θέμα εξάρτηση δεν είναι το σημαντικό, είσαι εξαρτημένη? Δεν θέλω να πω πολύ περισσότερα για το θέμα από εδώ, νομίζω όμως ότι όταν διαβάσεις τα λίγα που γράφω, θα καταλάβεις.
Είναι πράγματι άδικο κάποιοι άνθρωποι να υποφέρουν.
Θέλω να σου προτείνω να μιλήσουμε. Αν συμφωνείς πες μου να σου δώσω ένα email. Δεν μπορώ να σου στείλω προσωπικό μήνυμα μέσω του forum γιατί δεν έχεις φτάσει τα 50 μηνύματα που είναι το όριο για να μπορούν άλλοι να σου στείλουν προσωπικό μήνυμα.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω κάποιες σκέψεις μου, γενικότερα, για όσους έχουν φοβίες, κρίσεις πανικού, αγοραφοβία, κοινωνική φοβία, κλπ. Αν το ψάξει κανείς, όλοι οι άνθρωποι έχουμε φόβους, με πρώτο απ' όλους το φόβο για το αν θα έχουμε τα απαραίτητα για τη ζωή μας (φαγητό, ρούχα, κατάλυμα). Και ακολουθούν άπειροι φόβοι, φόβος κοινωνικής αποδοχής, φόβος για το αν θα αγαπηθούμε και αν θα αγαπιόμαστε, φόβος για τη σωματική μας υγεία, φόβος για το αν θα έχουμε επιτυχία, φόβος αν θα πετύχουμε σε κάποια κατάσταση ή κάποια προσδοκία μας.

Ο φόβος μας κάνει να έχουμε ανάγκη τους άλλους ανθρώπους, για βοήθεια, για αλληλοβοήθεια. Έτσι, αναζητούμε άλλους ανθρώπους (φίλοι, οικογένεια, σχέσεις). Ως εδώ καλά.

Όλοι λοιπόν οι άνθρωποι ψάχνουμε λιγότερο φόβο και περισσότερη ασφάλεια. Μερικοί άνθρωποι θέλουν να αποκτήσουν ασφάλεια με το να εξαρτήσουν άλλους ανθρώπους. Αν είμαι εξαρτημένος σε κάποιον πάντα θα τον έχω ανάγκη και πάντα θα κερδίζει από εμένα. Μερικοί το πετυχαίνουν με το να "αυξάνουν" το φόβο μας. Για παράδειγμα σε μια σχέση (οποιαδήποτε σχέση, και μεταξύ γονιού-παιδιού), μπορεί ο ένας (π.χ. ο γονιός) να καλλιεργεί την ιδέα της εγκατάλειψης ως προς το παιδί. Το παιδί θα φοβάται όλο και περισσότερο, θα έχει ανάγκη το γονιό όλο και περισσότερο, γιατί θα θέλει να καλύψει και το νέο κενό από το φόβο της εγκατάλειψης. Έτσι ο φόβος μεγαλώνει και ταυτόχρονα μεγαλώνει και η εξάρτηση, και αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε σχέση, σε κάθε επαφή ατόμων. Αν ένας εργαζόμενος φοβάται συνεχώς μην χάσει τη δουλειά του, θα είναι περισσότερο υποχωρητικός. Ο εργοδότης μπορεί να καλλιεργεί το φόβο.
Αν παρατηρήσει κανείς, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που καλλιεργούν το φόβο στους άλλους. Μπορεί να γίνεται με μη προφανή τρόπο, αλλά να γίνεται. Μπορεί κάποιος να εμφανίζεται ότι νοιάζεται για μένα, αλλά πίσω από την επιφάνεια να προσπαθεί να μου αυξήσει το φόβο για να είμαι εξαρτημένος σ' αυτόν.

Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο για κάποιους, οι φόβοι μας που μας δυσκολεύουν (γιατί φόβους έχουμε έτσι κι αλλιώς) έχουν καλλιεργηθεί έντεχνα (ή άτεχνα) από άλλους. Λέω έντεχνα, γιατί συνήθως δεν είναι αναγνωρίσιμο. Κάποιος, κάποτε, μου έλεγε:
Ρωτάνε κάποιον:
- Ξέρεις να κλέψεις?
- Ξέρω απαντάει αυτός.
- Ξέρεις να το κρύψεις?
- Όχι απαντάει αυτός.
- Ε! τότε δεν ξέρεις να κλέψεις.

Για να "κλέψει" κάποιος -στο θέμα της καλλιέργειας του φόβου και στην εξάρτηση-, θα πρέπει να μην το αντιληφθεί ο άλλος. Έχω δει αρκετούς ανθρώπους (συμπεριλαμβάνομαι φυσικά) να μην αντιλαμβάνονται αυτόν που τους κάνει κακό με την καλλιέργεια του φόβου. Και να θεωρούν τους πραγματικά κακούς σαν καλούς. Ενώ να είναι επιφυλακτικοί προς ανθρώπους που είναι καλοί και σε κάποιες περιπτώσεις να τους θεωρούν και κακούς. Νομίζω ότι σε αυτό βασίζεται η αύξηση των φόβων μας.

Και το θέμα είναι ακόμα πιο πολύπλοκο, οι εξαρτημένοι προσπαθούν να δείξουν ότι είναι ελεύθεροι και με τη σειρά τους κάνουν το ίδιο στους άλλους. Αυτός που ντρέπεται για κάτι προσπαθεί να κάνει άλλους να ντρέπονται για να εμφανίζεται ο ίδιος λιγότερο "λάθος".
Νομίζω ότι το δυσκολότερο πράγμα είναι να μπορέσει κανείς να δει τι πραγματικά είναι οι άλλοι άνθρωποι. Και να μην επηρεάζεται, να έχει πραγματικά αντικειμενική εικόνα.

Πολυ καλη αναλυση Τζον,χτυπησες κεντρο!

αν καπιον δε τον γνωρισεις λιγο καλυτερα οτι αναλυση κ να κανεις θα ειναι λιγη

Γεια σου Ελένη,
Είπες ότι έχεις κάνει θεραπεία. Τι είδους θεραπεία έκανες και γιατί κατά την άποψή σου δεν σε βοήθησε?