Θα περάσει κι αυτο. Μη το βάζετε κάτω!

Καλησπερα σε όλους σας. Σας γράφω σήμερα για να σας πω οτι όσο δυσκολο κι αν σας φαίνεται, οι αγχώδης διαταραχές ξεπερνιουνται.

Εγώ πάντα ήμουν πιο αγχώδης από τους άλλους. Η πρώτη μου κρίση πανικού ήταν στα 12... Το πρώτο ψυχοσωματικό ήταν στα 10 με μορφή πονοκεφάλων. Τον τελευταίο χρόνο όμως -ειμαι 19- και καθώς άρχισα τη σχολή μου, εμφανίστηκε η υποχονδριασή μου. Άρχισεμε ταχυκαρδίες, ζαλάδες, πονοκεφάλους, ναυτία, μουδιασματα, προβλήματα στο έντερο. Κι εκεί που ξεκινούσα ένα καινούριο κομμάτι στη ζωή μου, όλα κατέρευσαν. Στην αρχή έτρεχα στους γιατρούς. Μετά άρχισα να απομακρίνομαι από τους φίλους μου, να μη βγαινω έξω παρα μονο για να παω στη σχολή. Δε σήκωνα ούτε τα τηλέφωνα. Έχασα πολλούς φίλους έτσι.

Κανείς δεν ήξερε τι περνούσα. Κανείς δεν ήξερε ότι ήμουν σίγουρη ότι θα πεθάνω σύντομα, ότι δεν άντεχα άλλο. Έξω φαινόμουν φυσιολογική εως και χαρούμενη. Όλοι θύμωναν όταν αρνούμουν μια πρόταση για έξοδο ή ακύρωνα τα σχέδιά μας. Πέρασα έτσι σχεδόν ένα χρόνο όσπου έφτασα σε ένα σημείο όπου δεν αγχωνόμουν πια. Τα είχα παρατήσει. Με καθημερινους πονοκεφάλους, ζαλάδες και πολλά άλλα ψυχοσωματικά έφτασα στο σημείο να πείσω τον εαυτό μου ότι έχω όγκο εγκεφάλου και ότι θα πεθάνω. Το είχα πάρει απόφαση. Φανταζόμουν ακόμα και την κηδεία μου. Δεν αισθανόμουν τίποτα απολύτος.

Τελικά οι γονείς μου κατάλαβαν τι γινόταν και με πήγαν σηκωτή σε ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτή. Εκείνος μου πρώτεινε φαρκακευτική αγωγή και όσο και αν ηθελα να αρνηθώ, να πω ότι δεν τα χρειαζομουν λύγισα και τα πήρα. Καταλαβα οτι ήμουν άρωστη και βαριά -όχι στο σώμα αλλά στην ψυχή.

Έπειτα από 6 πολύ δύσκολους μήνες με ψυχοθεραπεία και φαρμακα, είμαι καλύτερα. Τα ψυχοσωματικά έχουν φύγει εκτώς από τους καθημερινους πονοκεφάλους -οι οποιοι ελλατονωνται- και λίγη ζαλάδα. Υπάρχουν ακόμα στιγμές που σκέφομαι ότι έχω όγκο αλλα έχω μάθει τα τις ελέγχω λίγο καλύτερα από παλιά.

Μην αφήσετε το άγχος να σας καταστρεψει η ζωή. Ξέρω ότι φαίνεται δύσκολο τώρα αλλά πιστέψτε με, τα πράγματα θα φτιάξουν. Ζητηστε βοήθεια αν δε το έχετε κάνει ήδη και κάντε υπομονή. Όλα θα φτιάξουν. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά όταν το ξεπεράσουμε, πιστεύω ότι θα είμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Φιλιά, Άρια.