Η ζωη στο βαλτο

Μετα απο ενα χρονο σχεδον νομιζοντας πως ειμαι καλα και πως δεν θα επιστερψω παλι στα αρνητικα συναισθηματα και στην καταθλιψη τελικα επεστερψα εδω απο που αρχισα.ΚΑι αναρωιτεμε ολη η ζωη μου ετσι θα παει;Δεν εχω κανενα φιλο και οι γονεις μου δεν θα καταλαβουν ποτε και σημερα ενιωσα τοση μοναξια οση δεν εχω ξανανιωσει.ΔΕν αντεχω αλλο ρε παιδια,καθομοουν σε ενα παγκακι το μεσημερι και σκεφτομουν πως η ζωη ειναι τοσο ωραια μα εγω γιατι να μην μπορω να την χαρω;Ενα δυο χρονια σχεδον ειχα να βγω με φιλους και πριν κανα μηνα αρχισα να βγαινω με κατι ατομα που γνωριζα απο παλια τους εβαλα σπιτι μου και μου εφαγαν 200 ευρω.Και ετσι λιγο πολυ ξαναγυρισα απο εκει που ειχα αρχισει...Ολο αυτο το χρονο μπορει να μην εβγαινα μα ημουν χαρουμενος με το τιποτα εκανα διαλογισμο τα εβλεπα ολα διαφορετικα.Τοσο βλακας ειμαι και δεν με θελει κανεις;Το χειροτερο ομως ειναι το πως νιωθω.Λες και εχω κολλησει εδω σε μια βαρετη και χωρις νοημα ζωη.Και με πιανει και ενα ανχος μια φοβια.Ζω μα ζωη δεν καταλαβαινω ποσο λυπαμαι τον εαυτο μου σαν να μην υπαρχω δεν αξιζω να ζω αλλο βαρεθηκα.Θελω να παιθανω να φυγω απο εδω.Ενταξει μεχρι εδω θα μπορουσα ομως να τα ξεπερασω ολα αυτα αν ερχοταν στην ζωη μου μια στιγμμη χαρας μακαρι να ειχα καποιον να με καταλαβαινει.Μακαρι να ημουν αγαπητος και να περναγα καλα μακαρι να ηταν διαφορετικοι οι ανθρωποι.

Καταλαβαινω τι περνας μιας και η ζωη μου δεν ειναι πολυ διαφορετικη απο τη δικη σου. Καταρχην δεν εισαι βλακας που δεν σε θελει κανεις, αλλα θα ελεγα οτι για να εχεις μια παρεα παιζουν ρολο πολλοι παραγοντες. Αν ας πουμε εχεις τελειωσει το σχολειο, δε σπουδαζεις κατι, δε δουλευεις καπου και δεν καταφερες να κρατησεις επαφη με κανενα απο το σχολειο, ειναι καπως δυσκολο να βρεις καποιον για παρεα, εκτος και αν εισαι Αθηνα και περνας ολη τη μερα στα Chat Room και βρεις καποιον με κοινα ενδιαφεροντα ή προβληματα.
Εχω κοινωνικη φοβια και το 75% της ζωης μου το εχω περασει ζωντας στη μοναξια. Αλλα η μοναξια δεν συνηθιζεται, ετυχε πχ σημερα να νιωθω να πνιγομαι στο σπιτι, ενιωθα λες και ημουν σε ψηλο υψομετρο και δεν μπορουσα να εισπενυσω οξυγονο. Το ζαναξ στο ντουλαπι με φωναζε να το παρω μπας και ξεχαστω για λιγο αν και δεν το πηρα. Αντ'αυτου πηρα το ποδηλατο και εκανα πολλα χιλιομετρα με ιλλιγιωδη ταχυτητα προσπαθωντας να βρω κατι να μου ανεβασει την ανδρεναλινη για να ξεφυγω απο το λιθαργο. Το εκανα για αρκετη ωρα και ενιωσα καπως καλυτερα.
Η ζωη ειναι ωραια, αλλα δεν πρεπει η χαρα σου να εξαρτιεται απο τους αλλους. Κατσε και σκεψου τι ειναι αυτο που θες πραγματικα, τι ειναι αυτο που θα σε εξιταρει αν το κανεις και τι σε σταματαει. Καποια στιγμη θα αλλαξουν τα πραγματα, πιστεψε με. Δεν θα ειναι παντα ετσι. Ξερω ειναι πολυ δυσκολο, αν εχεις διαβασει ενα thread που ειχα γραψει προσφατα θα καταλαβεις, ειχα φτασει σε σημειο να κλαιω και να οδυρομαι, ετοιμος να κανω εμετο απο τη δυστυχια μου και να παρακαλαω να κοιμηθω και να μην ξαναξυπνησω. Και οχι μια φορα.

Black Jack........καλά όλα αυτά-αλλά γιατί σου έχουν συμβεί;
Εσύ μας γράφεις κάποιο αποτέλεσμα-αν δεν μας πεις πως ξεκίνησαν όλα δεν υπάρχει περίπτωση να σε καταλάβουμε.!

Είσαι 17 χρονών όπως είδα σε άλλο σου ποστ,αλλα κάτι άλλο δεν διάβασα...πες μας τί σκέφτεσαι..

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Καταλαβαινω τι περνας μιας και η ζωη μου δεν ειναι πολυ διαφορετικη απο τη δικη σου. Καταρχην δεν εισαι βλακας που δεν σε θελει κανεις, αλλα θα ελεγα οτι για να εχεις μια παρεα παιζουν ρολο πολλοι παραγοντες. Αν ας πουμε εχεις τελειωσει το σχολειο, δε σπουδαζεις κατι, δε δουλευεις καπου και δεν καταφερες να κρατησεις επαφη με κανενα απο το σχολειο, ειναι καπως δυσκολο να βρεις καποιον για παρεα, εκτος και αν εισαι Αθηνα και περνας ολη τη μερα στα Chat Room και βρεις καποιον με κοινα ενδιαφεροντα ή προβληματα.
Εχω κοινωνικη φοβια και το 75% της ζωης μου το εχω περασει ζωντας στη μοναξια. Αλλα η μοναξια δεν συνηθιζεται, ετυχε πχ σημερα να νιωθω να πνιγομαι στο σπιτι, ενιωθα λες και ημουν σε ψηλο υψομετρο και δεν μπορουσα να εισπενυσω οξυγονο. Το ζαναξ στο ντουλαπι με φωναζε να το παρω μπας και ξεχαστω για λιγο αν και δεν το πηρα. Αντ'αυτου πηρα το ποδηλατο και εκανα πολλα χιλιομετρα με ιλλιγιωδη ταχυτητα προσπαθωντας να βρω κατι να μου ανεβασει την ανδρεναλινη για να ξεφυγω απο το λιθαργο. Το εκανα για αρκετη ωρα και ενιωσα καπως καλυτερα.
Η ζωη ειναι ωραια, αλλα δεν πρεπει η χαρα σου να εξαρτιεται απο τους αλλους. Κατσε και σκεψου τι ειναι αυτο που θες πραγματικα, τι ειναι αυτο που θα σε εξιταρει αν το κανεις και τι σε σταματαει. Καποια στιγμη θα αλλαξουν τα πραγματα, πιστεψε με. Δεν θα ειναι παντα ετσι. Ξερω ειναι πολυ δυσκολο, αν εχεις διαβασει ενα thread που ειχα γραψει προσφατα θα καταλαβεις, ειχα φτασει σε σημειο να κλαιω και να οδυρομαι, ετοιμος να κανω εμετο απο τη δυστυχια μου και να παρακαλαω να κοιμηθω και να μην ξαναξυπνησω. Και οχι μια φορα.

---

Δηλαδη εσενα η ζωη σου ειναι τωρα ωραια αλλιως πως ξερεις οτι τα πραγματα θα αλλαξουν;

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Black Jack........καλά όλα αυτά-αλλά γιατί σου έχουν συμβεί;
Εσύ μας γράφεις κάποιο αποτέλεσμα-αν δεν μας πεις πως ξεκίνησαν όλα δεν υπάρχει περίπτωση να σε καταλάβουμε.!

Είσαι 17 χρονών όπως είδα σε άλλο σου ποστ,αλλα κάτι άλλο δεν διάβασα...πες μας τί σκέφτεσαι..

---

Tι εννοεις τι θελεις να σου εξηγησω;ΤΩρα ειμαι καπως καλυτερα απο πριν και ενταξει γενικα θελω να σκεφτομαι θετικα για το μελλον αλλα η διαθεση μου αλλαζει πολυ ευκολα δηλ. αν δω καποιον να περναει καλα ενω εγω ειμαι σπιτι και βαριεμαι κτλ θα ζηλεψω πολυ αλλα οχι κακοπροαιρετα.

Γιατί δεν νιώθεις καλά σε ρωτάω...ποιά είναι η πηγή των αρνητικών σου συναισθημάτων;
Γιατί έχεις αποκοινωνικοποιηθεί;

Θα πας 3η λυκείου τώρα;
ή τελείωσες το σχολείο;

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...ουραγιο μπλακ τζακ στελνω να μελετησεις την δικη μου ιστορια καταθλιψης μαλλον απο καταθλιψη πασχεις κ εσυ αλλωστε εισαι κ στην εφηβεια μια εποχη που βρισκεσαι αναμεσα στην παιδικη ηλικια κ στην ενηλικιωση κ ειναι λογικο να νιωθεις περιεργα κ μαλλον ειναι προσωρινο ολο αυτο,Ομως εαν δεις οτι επιμενει τοτε μαλλον προκεται για καταθλιψη γιαυτο συμβουλευσου ειδικο εισαι πολυ νεος ακομα κ ειναι πολυ πιθανον να εχεις ενα πολυ καλυτερο μελλον

Quote:

---

Originally Posted by Black jack

Δηλαδη εσενα η ζωη σου ειναι τωρα ωραια αλλιως πως ξερεις οτι τα πραγματα θα αλλαξουν;

---

Δεν θα ελεγα οτι ειναι και τελεια, αλλα τα πραγματα απο τοτε που εγραψα το thread καλυτερεψαν. Απλα η ζωη μου μια καλυτερευει και μια χειροτερευει. Εχουν ερθει καλες καταστασεις δηλαδη που ουτε φανταζομουν πως θα συνεβαιναν.

εγώ θα σε συμβούλευα να ασχοληθείς με κάτι. να περνάει η ώρα σου ευχάριστα και να μην κάνεις αρνητικές σκέψεις. είτε είσαι στην εφηβεία ακόμα, είτε σε κατάθλιψη, το να απασχοληθείς με κάτι είναι σημαντικό. Όταν με έπιαναν οι ΄΄μαύρες΄΄ μου δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια, αισθανόμουν συνέχεια κουρασμένη. Η γιατρός μου είπε ότι πρέπει να ασχολούμαι με κάτι έστω και με το ζόρι. Να μαγειρέψω, να κάνω δουλειές, να φυτέψω λουλούδια, να κάνω ποδήλατο, να κάνω γυμναστική, οτιδήποτε αρκεί να μην αφήνω να με παίρνει από κάτω η αρνητική μου διάθεση. Έτσι το μυαλό σου ξεφεύγει από τις δυσάρεστες σκέψεις και παραμένεις δημιουργικός. Στην αρχή δυσκολεύτηκα αλλά μετά με βοήθησε πολύ. Γιατί όσο δεν ασχολείσαι με κάτι, τόσο το μυαλό δουλεύει και σε παρασύρει. Σου εύχομαι τα καλύτερα.