Πιστή φίλη

Πιστή μου φίλη είσαι εκεί
κάθε μέρα, το πρωί είσαι εκεί.
Ακίνητη, αμίλητη, βλοσυρή καταδίκη
Κατάδική μου, μοναδική μου.
Ο δρόμος που μου δείχνεις πάντα αδιέξοδος
κι όμως τον παίρνω και χάνομαι.
Κι όταν γυρίζω πάλι είσαι εσύ εκεί να μου δείχνεις τον ίδιο δρόμο.
Και πάλι σ' ακολουθώ.

καθε πρωι ειναι εκει μεσα στο μυαλλο σου,σαν να ακουει της σκεψεις σου.
ξερει πως θα αντιδρασεις,σε αμφισβητει,σου ψιθυριζει τοσο γλυκα που σου αφινει μια πικριλα.
σε πυθει χωρις καν να προσπαθησει,σαν τελετουργεια απαιτει τον χρονο της.
την παιρνεις αγγαλια την κρατας σφυχτα,μοιαζει σχεδον με αγαπη αυτο που εχετε.
και ενω την παρακαλας να μινει λιγο ακομα,αυτη σε εγγαταλυπει σιγα σιγα σχεδον βασανιστικα.
αλλα το επομενο πρωι ειναι η μονη που ειναι εκει για σενα,οποτε βρισκεις επιβεβεωση σε καθε σκεψη σου στο ακουσμα της.
και αν δεν ειναι θα κανεις τα παντα για να γυρισει πισω,θα ξεπουλιθεις οσο ευκολα αλλαζει χερια η πιστη σου φιλη.
πολλα παιδακια κοροιδεψε,πολους επισε να πεσουν ανασκελα για παρτη της και αλλους τους κοροιψε καθως τους εκανε να φενονται τοσο ομορφοι μπροστα στον καθρεφτη.ολα μια πλανη,ακομα και η ομορφια της.
καθε πρωι μερες πεταμενες.
ο καθενας εχει μια πιστη φιλη