Σχέση μεγάλης απόστασης και αδιέξοδο
Γεια σας. Είμαι 25 χρονών και μετά από μια σοβαρά ψυχοφθόρα ερωτική απογοήτευση γνώρισα μια κοπέλα από την Ασία μέσω ίντερνετ.
Ήμουν πληγωμένος, εσωτερικά κομματιασμένος και χρειαζόμουν ένα στήριγμα το οποίο δεν έβρισκα στο οικογενειακό περιβάλλον. Εκείνη από χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας όπου έχει έντονη ανάγκη το γάμο και την οικογένεια (είναι σημαντικός θεσμός ειδικά για τη γυναίκα σ'αυτες τις χώρες) όχι μόνο με αγκάλιασε με τον τρόπο της αλλά και μου στάθηκε με απίστευτη αγάπη και τρυφερότητα βοηθώντας με να ξεπεράσω την ερωτική μου απογοήτευση. Μιλούσαμε κάθε μέρα μέσω skype και κάποια στιγμή γίναμε ζευγάρι και πήγα μετά από μήνες να τη βρω εκεί. Δέχτηκα τη φροντίδα και την αγάπη της και της φέρθηκα με τον καλύτερο μου εαυτό, όλα δείχνουν πως με αγάπησε... Είμαστε ήδη 8 μήνες μαζί και είναι η 2η φορά που έρχομαι να τη δω στη χώρα της. Όμως τελικά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται... Είμαι έντονα συναισθηματικός και ευαίσθητος άνθρωπος που πιστεύει στην αγάπη και στον έρωτα. Έτσι πλέον συνειδητοποιώ πως το κορίτσι αυτό δεν είναι αυτό που ψάχνω, δεν είμαι καν ερωτευμένος, δεν υπάρχει αυτό το θυελώδες, το πάθος, η φλόγα. Πάω να τρελαθώ... Είμαι εκτεθειμένος στις οικογενειές μας και κυρίως σε εκείνη. Πνίγομαι. Την χρησιμοποιήσα; Την κοροίδεψα; Πιέζω τον εαυτό μου για όλα... πως κάτι θα αλλάξει. Κοιτάω τα μάτια της και βλέπω τόση αγάπη, πως να τα γκρεμίσω όλα... Τόσος κόπος... Όλα στράφη. Πως να προδώσω τόση αφοσίωση... Οι γενικότερες υποχρεώσεις της σχέσης... Ταξίδια, οικονομικά έξοδα με πιέζουν ακόμα περισσότερο. Πνίγομαι. Το μεγαλύτερο αδιέξοδο της ζωης μου. Έμπλεξα. Τι να κάνω;
