ΕΜΜΟΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Γεια σας!
Τα τελευταία 2 χρόνια περάσαμε στην οικογένεια μια δύσκολη κατάσταση! Η μαμά μου έπαθε κατάθλιψη και όλα ήταν πρωτόγνωρα και για εκείνη και για τους υπόλοιπους...Μετά από κάποια φαρμακευτική αγωγή και κάποιες εισόδους σε νοσοκομείο, η μαμά μου τα σταμάτησε τα φάρμακα.. Και από τότε άλλαξε η συμπεριφορά της αλλά δυστυχώς άλλαξε και του μπαμπά μου και του αδελφού μου και η δική μου..Εγώ έχω φύγει από το σπίτι εδώ και 6 μήνες περίπου ( είμαι 22 χρονών ) , ζω δύσκολα και στενοχωριέμαι πάρα πολύ για ότι συμβαίνει καθημερινά! Ο αδελφός μου επειδή είναι μικρότερος έμεινε σπίτι αλλά ειλικρινά με όλη μου τη λύπη η κατάσταση στο σπίτι είναι ανυπόφορη! Εδώ λοιπόν και αρκετό καιρό έχω κάποιες έμμονες ιδέες, σκέφτομαι συνέχεια βρισιές για τη μαμά μου, συνέχεια όμως όλη μέρα! Αυτό που μου συμβαίνει είναι πολύ άσχημο και θα ήθελα να ξέρω αν το έχει περάσει και κάποιος άλλος αυτό και αν μπορεί να με συμβουλέψει κάτι!

Quote:

---

σκέφτομαι συνέχεια βρισιές για τη μαμά μου,

---

ναι μπορω να σου προτεινα να ακουσεις κανενα σχετικο τραγουδακι που να περιγραφει τι σκεφττεσαι για να ξεδωσεις εγω το χω κανει πολες φορες... (τα χωνω αλυπητα μετα μουσικης)

Το θέμα είναι γιατί να τα σκέφτομαι αφού δεν τα πιστεύω? Βέβαια πλέον φοβάμαι πως δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, ό,τι κίνηση και να κάνω ό,τι και να διαβάζω τα σκέφτομαι με αποτέλεσμα να συνδέω τις σκέψεις με τις πράξεις και έτσι κάνω από 2 και παραπάνω φορές κάποια πράγματα γιατί πιστεύω ότι τότε ίσως να μην τα ξανα σκεφτώ! Παρόλο αυτά η ψυχολογία μου δεν είναι καθόλου καλά .
Ίσως να βοηθήσει αυτό που λες με τη μουσική! Είχες και εσύ έμμονες σκέψεις δηλαδή σαν αυτό που σου παρουσιάζω εγώ τώρα?

θα ακουγες μαλον πολες βρισιες εμμονες σκεψεις πφφφφ δε μ αρεσει αυτη η λεξη σκεψεις πες μου εχει τυχει πολες φορες να ακουσω τραγουδια που κραζουν τα παντα

Απλά άλλο να ακούς τραγούδια που κράζουν και άλλο να σκέφτεσαι εσύ για δικό σου άτομο! Και το λέω έμμονες γιατί δεν σταματάνε ( δυστυχώς ), εσύ έχεις άσχημα βιώματα οικογενειακά?

γιατι υπαρχει καπιος που δεν εχει? ολοι εχουν απλα εμαθαν τη τεχνη να μη μιλουν σε κανεναν για αυτα σαν ενα συστημα που ολοι οσο πιο απομονομενοι ειναι τοσο αυτο θα πλουτιζει (σοφη ατακα του ειδικου επιστημονα οπως τον φωναζα) υπαρχουν τραγουδια για να ταυτιστεις μ αυτα ειναι πολυ βολικο για να ηρεμισεις

Οσο μπορεις προσπαθησε να μην δινεις σημασια σε αυτες τις σκεψεις και θα φυγουν,οσο ασχολεισαι με μια εμμονη τοσο αυτη δυναμωνει.

Quote:

---

Originally Posted by Anakin

Οσο μπορεις προσπαθησε να μην δινεις σημασια σε αυτες τις σκεψεις και θα φυγουν,οσο ασχολεισαι με μια εμμονη τοσο αυτη δυναμωνει.

---

Συμφωνω . . .

Anakin, έχεις δίκιο , πρέπει να μη δίνω βάση αλλά είναι πολύ δύσκολο! Προσπαθώ και θα συνεχίσω,ευχαριστώ!

Quote:

---

Originally Posted by ΑΝΝΙΑ

Anakin, έχεις δίκιο , πρέπει να μη δίνω βάση αλλά είναι πολύ δύσκολο! Προσπαθώ και θα συνεχίσω,ευχαριστώ!

---

Καλα ναι,ευκολο να το λεμε,εχω κι εγω εμμονες και ξερω.Προσπαθησε να μην δινεις σημασια εστω για λιγο κατι ειναι και αυτο!

Είχα και εγώ ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή που μου εμφανίστηκε στα 16 και είχε να κάνει επίσης με έμμονες ιδέες που δεν ήθελα να τις σκέφτομαι. Βασικά όσο περισσότερο δεν ήθελα να τις σκέφτομαι, τοσο περισσότερο μου έρχονταν στο μυαλό.
Η λύση που βρήκα είναι να έχω δραστηριότητες όλη μέρα ώστε να μην έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο ώσπου να τις ξεχάσω τελείως

η λυση ειναι η ψυχοθεραπεια...

Και οι δραστηριότητες βοηθούν πάρα πολύ, γιατί αν κάποιος δεν κάνει τίποτα στη ζωή του και τη γεμίζει μόνο με σκέψεις είναι επιρρεπής σε υποτροπές οποιουδήποτε ψυχολογικού προβλήματος.

Αγαπητή φίλη η η οργή, απόγνωση που μάλλον νιώθεις δεν έχει να κάνει με την μητέρα σου, αλλά με την πάθηση που έχει, την κατάθλιψη, είναι κάτι που, θα μου επιτρέψεις με σεβασμό να σου πω, πως δεν καταλαβαίνεις κι έχεις απόλυτο δίκιο να μην το καταλαβαίνεις...δεν είναι κάτι απτό η μητέρα σου δεν έσπασε το πόδι της να μείνει με γύψο 1 μήνα και με λίγη γυμναστική να ξαναγίνει καλά..είναι μια αρρώστια του μυαλού της ψυχής ίσως, ύπουλη, ακατανόητη ακόμα και για τον πάσχοντα .... δεν κάνει διακρίσεις κι εξελίσσετε περίεργα..
Ίσως λοιπόν αυτό είναι που σε φρικάρει και κάνεις αυτές τις σκέψεις κι όχι η μητέρα σου...

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Αγαπητή φίλη η η οργή, απόγνωση που μάλλον νιώθεις δεν έχει να κάνει με την μητέρα σου, αλλά με την πάθηση που έχει, την κατάθλιψη, είναι κάτι που, θα μου επιτρέψεις με σεβασμό να σου πω, πως δεν καταλαβαίνεις κι έχεις απόλυτο δίκιο να μην το καταλαβαίνεις...δεν είναι κάτι απτό η μητέρα σου δεν έσπασε το πόδι της να μείνει με γύψο 1 μήνα και με λίγη γυμναστική να ξαναγίνει καλά..είναι μια αρρώστια του μυαλού της ψυχής ίσως, ύπουλη, ακατανόητη ακόμα και για τον πάσχοντα .... δεν κάνει διακρίσεις κι εξελίσσετε περίεργα..
Ίσως λοιπόν αυτό είναι που σε φρικάρει και κάνεις αυτές τις σκέψεις κι όχι η μητέρα σου...

---

αυμφωνω απολυτα μιας κ τα ξερεις IVAN...ποσο εχω υποφερει απο αυτο.δυσκολη κατασταση κ θελει αγκαλια απο τους οικειους, αγαπη κ κατανοηση. φυσικα πιστευω οτι κ τα μελη της οικογενειας του πασχοντα θα πρεπει να κανουν ψυχοθεραπεια για να μπορουν κ αυτοι με την σειρα τους κ να συμβαλλουν στην καταθλιψη του ατομου της οικογενειας αλλα κ για την δικη τους προστασια..