Printable View
πείτε μου σας παρακαλώ κάποια γνώμη σχετικά με τη θέση (ή μήπως υπόθεση?) που έχω διαβάσει να διατυπώνεται ότι δηλαδή η εκδήλωση τελικά μιας ψύχωσης έχει να κάνει και με περιβαλλοντικούς παράγοντες (και ειδικότερα με "διαχυτική" συμπεριφορά των γονέων)
προφανώς γνωρίζω πως μπορώ να ρωτήσω και έναν και δύο (και εκατό) ψυχιάτρους ή να ψάξω ατελείωτα στο διαδίκτυο
απλά ενδιαφέρομαι για τις δικές σας εμπειρίες (στο βαθμό που υπάρχουν)
παντως ζορισες αρκετα τον εγκεφαλο μου μεχρι να το διαβασω :)
εμενα οι γονεις μου ειναι παρα πολυ καταπιεστικοι βεβαια εγω δεν τους ακουω αλλα οσο να ναι εχει επιπτωσεις ολη αυτη η μουρμουρα
Mαμα , τι ακριβως εννοεις με το διαχυτικο περιβαλλον ?
καλά, η μουρμούρα σε όλους έχει επιπτώσεις...Quote:
Originally Posted by Αρης31
δεν ξέρω πως το εννοούν τα δημοσιεύματα, όταν λένε ότι το οικογενειακό περιβάλλον όταν είναι "διαχυτικό" μπορεί να πυροδοτήσει (οχι να είναι αίτιο) μια ψύχωση... αυτή ακριβώς την απάντηση ψάχνω εδώ... να υποθέσω ότι οι εκρήξεις θυμού ή οι πολλές αγκαλιές και χάδια (συναισθηματικές ακρότητες???) κάνουν κακό?Quote:
Originally Posted by betelgeuse
αν πάλι κανείς σας δεν έχει τέτοια εμπειρία, ίσως να πρόκειται και για "ό,τι να 'ναι" δημοσιεύματα που στοχεύουν να ενοχοποιήσουν τα πάντα
Για την ψυχωση συγκεκριμενα εχουν εκφραστει πολλες θεωριες και πολυποικιλοι παραγοντες απο dna μεχρι ψυχολογικη καταπιεση , τοξοπλασμα κλπ κλπ κλπ ορεξη να εχεις να διαβαζεις. Μπορει καν να μην ειναι μια ασθενεια. Δεν ξερω αν γινομαι κατανοητος αλλα εχεις κατι που εχει αυτα συμπτωματα ( ενα ευρυ φασμα συμπτωματων). Λοιπον αυτη την ασθενεια τις εδωσαν την οναμασια "ψυχωση". Μπορει ομως καλλιστα να ειναι υπεραπλουστευση και να ειναι δεκαδες ασθενειες , απλως δεν γνωριζουμε πολλα για τους εαυτους μας , γενικα τον παραγοντα ανθρωπο. Δεν ξερω αν γινομαι κατανητος.
Σιγουρα καταπιεστικα περιβαλλοντα , εχθρικα κλπ οδηγουν σε ψυχολογικα προβληματα και ισως και σε ψυχωση.
Πιστευω οτι η υπερπροστασια στους ασθενεις δεν ειναι κατι καλο. Αλλα αντιλαμβανεσαι φυσικα την δυσκολια αντιμετωπισης ατομων με ψυχωση.... ουτε ξερεις πως να συμπεριφερθεις πολλες φορες. Παντως η αγαπη φερνει καλα αποτελεσματα ... αν την βγαζαν και σε χαπι:)
Αν θες βαλε το λινκ του δημοσιευματος που λες . Εγω τον ορο διαχυτικο τον αντιλαμβανομαι σαν ακραιο αυθορμητισμο που αγγιζει ισως τα ορια της προστυχιας.Quote:
Originally Posted by mama
η πρώτη παιδοψυχίατρος που έβλεπε το γιο μου παλιότερα, μου είχε συστήσει μια κάπως "επίπεδη" και σταθερή συμπεριφορά απέναντι του, χωρίς εξάρσεις και σκαμπανεβάσματα (να μην αγριεύω όταν τον μαλώνω αλλά και να μην τον χαϊδολογάω υπερβολικά)... αυτό όμως μου κάνει λίγο "ρομποτικό" (ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται και από τις υπερβολές του)
γι αυτό θέτω και το ερώτημα σ' εσάς που βιώνετε την πραγματικότητα αυτή σαν άνθρωποι και οχι σε κάποιον ψυχίατρο που βάζει νόρμες συμπεριφοράς
(αυτό με το χάπι ξαναπες το...)Quote:
Originally Posted by keep_walking
οι απαντήσεις σου πάντως με βοηθάνε, ευχαριστώ
δεν έχω λινκ τώρα, αλλά το έχω απαντήσει συχνούτσικα (ακόμα και ως άποψη σε συζήτηση εδώ, σ' αυτό το φόρουμ)Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Οκ . Κατα τα αλλα , ειναι γενικα αποδεκτο πως για αν εκφραστει καποιο γονιδιο πρεπει να πυροδοτηθει και απο το καταλληλο περιβαλλον ( οχι απαραιτητα οικογενειακο) . Απλα το θεμα ειναι πως αν δεν καταληξουν σε συγκεκριμενες αιτιες , οτι και να λεμε θα ειναι φλου.
εμενα η αντιδρασεις της μανας μου ηταν εναλλαξ υπερβολικη αγαπη στο βαθμο της καταπιεσης και υπερβολικη απορριψη για διαφορα σχεδον παντα ασημαντα γεγονοτα
και γιαυτο οταν μου λεει σαγαπω εγω δεν τη νιωθω κοντα μου και μου περναει αδιαφορο