για να μην καθυστερω θελω να ρωτισω αμα μπορω να σταματισω να σκεφτομαι καποια πραγματα.πολλες φορες σκεφτομαι καποιες καταστασεις που δεν θα επρεπε.γενικα βγαινω εκτος εαυτου ευκολα αλλα εμαθα να το ελενχω και να μην ξεσπαω.αλλα τυχαινει να μιλαω με κοσμο και να χανομαι στις σκεψεις πως μπορω να τους κανω κακο, να το σκεφτομαι και να το κανω εικονα μεσα στο μυαλλο(ασχημα πραγματα).ειναι σαν ξαφνηκα να βρισκομαι σε μια ακρη του δωματιο και ολοι οι υπολιποι στην απεναντυ,να μηλανε τοσο σιγα και να κοιτανε επιμονα και εγω σιγα σιγα να ξεφευγω.και εκεινη ειναι η στιγμη που και καλα παω να παρω ενα τηλεφωνο,η να παω τουαλετα,η κατι τετοιο για να φυγω και να ηρεμισω.τις προαλες κοιμομουν στο σπιτι απο ενα φυλο και εκει που κοιμομασταν ειχε γυρισμενη πλατη,και βλεπω τα πλευρα του και μου περναει απο το μυαλλο η σκεψη να αρχισω να τον δαγκωνω και η σκεψη αρχισε να γυρναει,και βγαινουν οι φωνες στο κεφαλη και ειμουν σιγουρος οτι θα το εκανα,και ειχα σηκωθει ορθιος και τον κοιτουσα,ειχα φρικαρει και εφυγα απο το σπιτι στις 4το βραδυ.δεν ειναι μονο αυτο πες εχω μαθει να μην φρικαρω και να κρατιεμε αλλα πολλες φορες λεω πραγματα που δεν θελω,τα σκεφτομαι πρωτα και μετα σκεφτομαι μην το πεις και απο αλλη σκεφτομαι πεστο και γινετε χαμος.οκ το ελενχω οσο δεν φενενονται αυτα που σκεφτομαι δεν υπαρχει προβλημα αλλα εχω κοψει σχεσεις και δενκανω γιατι φοβαμαι οτι μια φορα θα ειμαι φορτωμενος και θα ξεφυγω και θα με γραψουν οι εφημερυδες.δεν ειναι απο ουσιες και καταχρησεις γιατι τοτε ηταν καλυτερα δεν το παθαινα τοσο συχνα επειδη μαλλον ξεχνουσα τι σκεφτομουνα πριν απο δυο λεπτα.πιστευω εν μερη φταει οτι ειμουν απομονομενος τα τελευταια χρονια.παιζει να κανω κατι απο μονος μου για να μην για να μην τα σκεφτομαι;
