Ήρεμος σαν καταιγίδα

Γεια σας. Νέος στο Forum και θέλω να πώ κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορώ να συζητήσω με φίλους και γνωστούς.

Απο μκρός θυμάμαι τον εαυτό μου ήρεμο και να τα έχει πάντα καλά με όλους. Οχι δεν θεωρώ οτι ήμουν το παιδί της μπάτσας, απλά πάντα έιχα παράπονα. Αυτό άρχισα να το παρατηρώ κυρίως οταν μπήκα φοιτητής.
Παράπονα ως προς τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μου. Δε με νοιάζουν οι τρίτοι, αλλά οι φίλοι και οι κολλητοί. Με νοιάζει το κατα πόσο με σέβονται.

Οταν κάποιος κάνει κατι που δε μου αρέσει, ποτέ μου δε το λέω. Το κρατάω μέσα μου. Γυρνάω σπίτι και το σκέφτομαι συνέχεια μέχρι που καταλήγω να κοπανάω πράγματα του σπιτιού. Τουλάχιστον πλέον αφου με ξέρω, φροντίζω όσα νεύρα και να έχω να κοπανώ μαξιλάρια και καναπέδες που δεν σπάνε :p Κάθε φορά πνίγω το θυμό μου στο σπίτι και την επόμενη μέρα όλα καλά. Ξεχνιέμαι, "συγχωρώ" και ετσι δεν αντιλαμβάνεται κανείς, τίποτα.

Τέλος πάντων, αφού έχει συμβεί ένα συγκεκριμένο γεγονός πολλές φορές εγω δεν βγάζω μιλιά και όλος αυτός ο θυμός μαζεύετε, καταλήγω να ξεσπάω στα άτομα που επιμένουν να το κάνουν. Θα μου πουν την τελευταία πρώτη γιατι η αντίδρασή μου τους φαίνεται περίεργη και εν τέλη πάλι στο σπίτι μόνος μου θα τα βάλλω με τον εαυτό μου που δε μιλάω. Έχει συμβεί πολλές φορές και δεν έχω καταφέρει να το διορθώσω. Δεν μπορώ να τονίσω ένα ελάττωμα (μια συμπεριφορά) του άλλου που θεωρώ οτι υποδηλώνει ασέβια για εμένα.
Θέλω να μπορώ να κερδίζω τον σεβασμό και να θέτω στους άλλους τα όρια μου.

Δεν ξέρω μπορεί να ακούγεται εύκολο να μιλήσεις στον άλλων για κάτι που σε ενοχλει αλλά εγω δεν μπορώ. Ο λόγος που δεν μπορώ είναι γιατι δεν θέλω να πληγώσω-στεναχωρήσω κάποιον ή να σκεφτεί άσχημα για εμένα (επείδη είναι φίλος, οχι τριτος). Αυτό δύσκολα θα το πιστέψουν πολλοί (και λίγοι απο τους φίλους μου το αντιλαμβάνονται) αλλά ξέρω πολύ καλά οτι πολλά πράγματα που κάνω, τα κάνω για να μην νιώσει ο άλλος οτι δεν τον σέβομαι.

Αυτά.. Δεν ξέρω αν έγραψα στην κατάλληλη κατηγορία αλλά είναι άσχημο να μην τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και γι' αυτό ήθελα να γράψω κάπου το πρόβλημά μου.
Συγνώμη αν κούρασα με το σεντόνι μου...

καθολου δεν μας κουρασες!
(εμενα τουλαχιστον)
σε νιωθω γιατι και γω παλιοτερα τα κρατουσα ολα μεσα μου και αυτο μου εκανε πολυ κακο.
πλεον οταν τα παιρνω στο κρανιο, τα "θυματα", ειναι αυτοι που μου προκαλεσαν την οργη.
πιστεψε με...με αυτον τον τροπο, εχουν γλυτωσει πορτες, τζαμια, σαλοτραπεζαριες κλπ
(χρησιμοποιω μια δοση υπερβολης...)
το βασικοτερο ομως-περα απο την πλακα- ειναι οτι πλεον διεκδικω την αξιοπρεπεια μου.
σου συνιστω να το εφαρμοσεις κ συ.
δεν εννοω να βριζεις και να οριεσαι, αλλα οτι σε ενοχλει να το επικοινωνεις στους αλλους.

...ξεκίνα κρατώντας αποστάσεις.
Τα πολλά κολλητιλίκια, αυτά φέρνουν. Και αν δεν μπορείς να εκφράσεις τη δυσαρεσκεια σου, απλά θα γίνεσαι όλο και χειρότερα.

Solid , αυτο το θελω να ταχω καλα με ολους και δεν θελω να στενοχωρω κανεναν , μου κανει λιγο ανασφαλεια . Αν σεβεσαι τον εαυτο σου , αυτοματως σε σεβονται και οι αλλοι . Αν χρειαζεται σε καποιον να του βαλεις εσυ ορια , πα να πει οτι αυτος δεν κανει για σενα , και τον σχολας . Οι ευγενεις ανθρωποι , ξερουν μονοι τους μεχρι που να φτασουν , και δεν παιρνουν ευκολα θαρρος . Οποτε προσεκτικες επιλογες και ναι στους κολλητους .

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα σου Solid.
Μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζει κανείς στις σχέσεις του με τους άλλους. Ήδη, φέρνω στο μυαλό μου 4 φίλους με τους οποίους το κουβέντιαζα τελευταία, οι οποίοι σημειωτέον, δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους. Όμως είναι ένα πρόβλημα που απασχολούσε τον καθένα τους ξεχωριστά.
Αυτό που θα πουν όλοι είναι ότι φοβούνται πως αν αντιδράσουν, αν θέσουν τα όριά τους, θα είναι λιγότερο αγαπητοί και συμπαθείς στους άλλους. Η συχνή δικαιολογία "δεν θέλω να στεναχωρήσω τον άλλο", κρύβει από πίσω αυτόν το φόβο. Και βέβαια, πρόκειται για μια άσκοπη ενοχή.
Πρώτον, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να υποκύπτουμε στις επιθυμίες των άλλων προκειμένου να μην τους στεναχωρούμε.
Κανένας ώριμος άνθρωπος δεν περιμένει κάτι τέτοιο από εμάς.
Αυτός που προσπαθεί να μας γεμίσει ενοχές, επειδή δεν τον εξυπηρετεί η στάση μας, εκτός από ανώριμος είναι και χειριστικός. Ένας τέτοιος άνθρωπος εκμεταλλεύεται τα αδύναμα σημεία μας για να πατήσει (εφόσον υπάρχουν και τα έχει εντοπίσει).
Όμως, όταν τους αναγνωρίζουμε, παύουν να έχουν επιρροή επάνω μας. Μπορούμε κάλλιστα να αποφεύγουμε τέτοιους ανθρώπους ή αν ανήκουν στο στενό οικογενειακό ή επαγγελματικό μας περιβάλλον, μπορούμε να τους βάζουμε εύκολα στη θέση τους. Το μυστικό είναι να απαλλαγούμε από τις ανώφελες ενοχές. Ας μην ξεχνάμε ότι οι χειριστικοί άνθρωποι, είναι πρώτα απ' όλα οι ίδιοι ενοχικοί.
Αναφέρομαι σε αυτούς, γιατί όσοι θέλουν να τα έχουν καλά με όλους, εις βάρος της δικής τους ηρεμίας και ισορροπίας, συνήθως έχουν διαπαιδαγωγηθεί από τέτοιους ανθρώπους ή με τέτοιες αρχές (βλέπε σχολείο, θρησκεία κλπ.).
Αν πρώτα απ' όλα σεβόμαστε οι ίδιοι τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας, γνωρίζουμε τα όριά μας, έχουμε ξεκαθαρίσει τι ανεχόμαστε και τι όχι, είναι πολύ εύκολο να το εκφράσουμε και στους άλλους και ακόμη καλύτερα να το δείξουμε στους άλλους με τη στάση μας, χωρίς να παρεξηγηθούν.
Και για να είμαι πιο συγκεκριμένη, θα φέρω ένα απλό παράδειγμα, το οποίο δείχνει πώς βάζουμε τα όριά μας σε ένα πολύ απλό θέμα.
Προσωπικά δεν μου αρέσει να μου τηλεφωνούν μετά τις 10:30 το βράδυ για δουλειά ή για λόγο που δεν είναι σοβαρός.
Πρώτον, δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ εγώ, εκτός αν πρόκειται για μεγάλη ανάγκη. Πολύ σημαντικό, γιατί δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους άλλους κάτι που δεν τηρούμε εμείς. Αν λοιπόν κάποιος που δεν είναι πολύ κοντινός μου πάρει τηλέφωνο εκείνη την ώρα έχω τις εξής επιλογές.
1. Δεν σηκώνω το τηλέφωνο και όταν επικοινωνήσουμε κάποια άλλη ώρα μπορεί να μην το θίξω καν, σα να μην έγινε (αν πρόκειται για επαγγελματικό θέμα), και αν την επόμενη μέρα κάνει κάποια νύξη ο ίδιος ο πελάτης, θα πω ευγενικά ότι δεν είμαι διαθέσιμη 24 ώρες το 24ωρο.
Αν πρόκειται για φιλικό πρόσωπο μπορεί να το αναφέρω λέγοντας π.χ. "είδα ότι πήρες χθες το βράδυ, ήταν κάτι επείγον;" και να πει "όχι μωρέ, έτσι πήρα" θα πω "α, γιατί συνήθως ανησυχώ αν με πάρουν τέτοια ώρα, επειδή δεν το συνηθίζω".
2. Σηκώνω το τηλέφωνο και δείχνω ότι ανησύχησα που με παίρνουν τέτοια ώρα.
Με αυτή τη συμπεριφορά έχω βάλει τα όριά μου, χωρίς να παρεξηγηθεί ο άλλος ή να τον προσβάλω (εφόσον μιλάμε για ευγενικούς ανθρώπους και όχι άξεστους). Είναι σημαντικό ότι σε αυτή τη φάση δεν λέω στον άλλον ότι φταίει αυτός που μ' ενοχλεί, απλά τον ενημερώνω για τις συνήθειές μου.
Είναι σίγουρο ότι ο άλλος θα σκεφτεί πολύ να ξαναπάρει τέτοια ώρα.
Αυτός που δεν θα το σεβαστεί ή που θ' αρχίσει να λέει διάφορα ανόητα, χειριστικά "καλά μωρέ, από τώρα κοιμάσαι", δείχνει απλώς ότι θέλει άλλη πιο αυστηρή αντιμετώπιση. Και βέβαια, πρόκειται για άτομο που μάλλον ήδη έχει χάσει την εκτίμησή μου.
Αν κάνω το λάθος και σηκώσω το τηλέφωνο, παρόλο που δε θέλω και κάνω σα να μην τρέχει τίποτα, είναι σίγουρο ότι δεν θα διστάσει κάποιος να με ξαναπάρει τέτοια ώρα.
Τώρα, στη θέση του παραπάνω παραδείγματος μπορεί κανείς να σκεφτεί διάφορες άλλες καταστάσεις. Η αντιμετώπιση όμως πάνω-κάτω είναι η ίδια.

Νομιζω οτι καταλαβαινω τον πονο σου...!
Εχω το ιδιο προβλημα μονο που εγω ξεσπαω διαφορετικα..
Επειδη και γω δεν μιλαω καθολου για ο,τι με ενοχλει σε σημειο αηδιας
μετα μου βγαινει να πεταω υποννοουμενα στο ατομο που με ειχε ενοχλησει
ή τελος παντων αντιμετωπισα καποιο προβλημα μαζι του και δεν του το ειπα..

Και νομιζω οτι αυτο ειναι και πολυ ασχημο απο μερους μου, αλλα οταν δεν εχεις μαθει
να μιλας και τα κρατας μεσα σου αυτα παθαινεις..
Οπότε καθε φορα που μπορει να τυχει να εχω νευρα βρισκω την αφορμη και πιανομαι απο αυτο
να πω με υπονοουμενα στον αλλον για πραγματα που με εχουν ενοχλησει και σε περιπτωσεις που μπορει να γινει και
καβγας μπορει και να τα πω και ευθεως..πιο σπανια αλλα μπορει..!

Δεν ειναι ενδειξη ψυχικης υγειας να αποφευγεις τις αντιπαραθεσεις . Ας σε μισουν , αλλα καλυτερα να σε φοβουνται .

Το ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ.... Πάντα θαυμάζω τους ανθρώπους που θέτουν όρια... Όπως λένε και οι υπόλοιποι ας προσπαθήσουμε να ξεκινήσουμε από απλά πράγματα και μετά να το εφαρμόζουμε σε πιο σημαντικά!

Quote:

---

Originally Posted by Solid

Γεια σας. Νέος στο Forum και θέλω να πώ κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορώ να συζητήσω με φίλους και γνωστούς.

Απο μκρός θυμάμαι τον εαυτό μου ήρεμο και να τα έχει πάντα καλά με όλους. Οχι δεν θεωρώ οτι ήμουν το παιδί της μπάτσας, απλά πάντα έιχα παράπονα. Αυτό άρχισα να το παρατηρώ κυρίως οταν μπήκα φοιτητής.
Παράπονα ως προς τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μου. Δε με νοιάζουν οι τρίτοι, αλλά οι φίλοι και οι κολλητοί. Με νοιάζει το κατα πόσο με σέβονται.

Οταν κάποιος κάνει κατι που δε μου αρέσει, ποτέ μου δε το λέω. Το κρατάω μέσα μου. Γυρνάω σπίτι και το σκέφτομαι συνέχεια μέχρι που καταλήγω να κοπανάω πράγματα του σπιτιού. Τουλάχιστον πλέον αφου με ξέρω, φροντίζω όσα νεύρα και να έχω να κοπανώ μαξιλάρια και καναπέδες που δεν σπάνε :p Κάθε φορά πνίγω το θυμό μου στο σπίτι και την επόμενη μέρα όλα καλά. Ξεχνιέμαι, "συγχωρώ" και ετσι δεν αντιλαμβάνεται κανείς, τίποτα.

Τέλος πάντων, αφού έχει συμβεί ένα συγκεκριμένο γεγονός πολλές φορές εγω δεν βγάζω μιλιά και όλος αυτός ο θυμός μαζεύετε, καταλήγω να ξεσπάω στα άτομα που επιμένουν να το κάνουν. Θα μου πουν την τελευταία πρώτη γιατι η αντίδρασή μου τους φαίνεται περίεργη και εν τέλη πάλι στο σπίτι μόνος μου θα τα βάλλω με τον εαυτό μου που δε μιλάω. Έχει συμβεί πολλές φορές και δεν έχω καταφέρει να το διορθώσω. Δεν μπορώ να τονίσω ένα ελάττωμα (μια συμπεριφορά) του άλλου που θεωρώ οτι υποδηλώνει ασέβια για εμένα.
Θέλω να μπορώ να κερδίζω τον σεβασμό και να θέτω στους άλλους τα όρια μου.

Δεν ξέρω μπορεί να ακούγεται εύκολο να μιλήσεις στον άλλων για κάτι που σε ενοχλει αλλά εγω δεν μπορώ. Ο λόγος που δεν μπορώ είναι γιατι δεν θέλω να πληγώσω-στεναχωρήσω κάποιον ή να σκεφτεί άσχημα για εμένα (επείδη είναι φίλος, οχι τριτος). Αυτό δύσκολα θα το πιστέψουν πολλοί (και λίγοι απο τους φίλους μου το αντιλαμβάνονται) αλλά ξέρω πολύ καλά οτι πολλά πράγματα που κάνω, τα κάνω για να μην νιώσει ο άλλος οτι δεν τον σέβομαι.

Αυτά.. Δεν ξέρω αν έγραψα στην κατάλληλη κατηγορία αλλά είναι άσχημο να μην τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και γι' αυτό ήθελα να γράψω κάπου το πρόβλημά μου.
Συγνώμη αν κούρασα με το σεντόνι μου...

---

Κοιτα όλοι εχουμε συναισθηματα. Και τα συναισθηματα δε προκειται ΠΟΤΕ να μεινουν μεσα σου ΟΣΟ κι αν τα καταπιεσεις κ προσπαθεις να μη τα δειχνεις.
Μπορει κ 100 φορες να καταφερεις να το κρυψεις αλλα τα συναισθηματα θα βγουν απο μονα τους ειτε το θες ειτε οχι. Όπως πολυ καλα λες φτανεις στο σπιτι κ ξεσπας σε αντικειμενα (ευτυχως που ειναι αντικειμενα :P) ή θα ξεσπασεις σε καποιον που το εχει κανει αυτο που δε σου αρεσει πολλες φορες κ εχεις φτασει στα όρια σου!
Όμως ο αλλος δε προκειται να καταλαβει ποτε εσυ εχεις φτασει στα όρια σου, αμα δε του το εξηγησεις εξ' αρχης.
Κανονικα απο τη πρωτη φορα που σε ενοχλει καποια πράξη ή κάποια συμπεριφορά πρεπει να το λες για να ξερει κι ο αλλος. Τωρα αν ειναι στοκος κ δε καταλαβαινει το οτι ετσι δε σε σεβεται, σορρυ αλλα δεν αξιζει για φιλος σου! Καλυτερα να κοψεις αυτες τις παρεες αν καταληγουν να μη διχνουν κανενα σεβασμο κ σε επηρεαζουν τοσο ασχημα στο ξεσπασμα των συναισθημάτων σου.

Και όχι δε στεναχωρεις καποιον φιλο σου όταν του λες την αληθεια! Αν θελετε να εχετε φιλιες βασισμενες στα 'ψεματα' οτι ολα ειναι οκ κ απο μεσα σας βραζετε ποιο το νοημα?
Οσο πιο ειλικρινης εισαι τοσο πιο αληθινη σχεση θα εχεις με τους φιλους σου. Δε σου αρεσει πχ η ταδε συμπεριφορα-λογια-πραξη? Του το λες με τον τρόπο σου (πολιτισμενα εννοω, συζητηση) κ αν το καταλαβει καλως αν οχι εσυ αποφασιζεις αν θα σταματησεις μαζι του, αν θα τον κρατησεις για απλο γνωστο κλπ..
Αλλα αν του το πεις κ καταλαβει τοτε η σχεση σας θα ειναι πολυ καλυτερη!

κ οπως ειπε κ ο macgyver με μια φραση δε γινεται να τα εχουμε καλα με ολους!Αν θελεις να τα εχεις καλα με ολους θα εισαι υποκριτης.

Μπορεις να μας πει κ καποια παραδειγματα? πχ σε ενοχλει το να σου ζηταει καποιος δανεικα για να παρει τσιγαρα? σε ενοχλει το οτι θα σε πει "τεμπελη-κότα-κλπ" (στα αστεία) μπροστα σε αλλους? (ενω δεν εισαι κ το λεει προσβλητικα) σε ενοχλουν λογια ή πραξεις? (παραδειγματα ήταν ολα αυτα)

συμφωνω πολυ με marian_m!
μονο που το παραδειγμα με μπερδεψε.
για τους πελατες οκ τους λες οτι εχεις καποιο συγκεκριμενο ωραριο για τηλεφωνικη κληση.
αλλα στους φιλους εγω θα ελεγα οτι ξερεις τα βραδια μετα τη ταδε ωρα δε το σηκωνω ποτε οποτε μη με παιρνεις τετοιες ωρες, εκτος αν ειναι κατι ΠΑΡΑ πολυ επειγον.
κ δε θα το σηκωνα.
βεβαια δε ξερω αν σκεφτηκα ολες τις περιπτωσεις γιατι δεν εχω κ φιλους γενικα.

Ηρεμος σαν καταιγιδα...
Εχεις σκεφτει αυτα ολα να πας να τα κουβεντιασεις με καποιον ειδικο?

Ηρεμος σαν καταιγίδα συμφωνώ με mnlg ..Εστω και να τα πείς αυτά γιατί υποβόσκουν μέσα σου αυτά κι ας μην το καταλαβαίνεις!

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

συμφωνω πολυ με marian_m!
μονο που το παραδειγμα με μπερδεψε.
για τους πελατες οκ τους λες οτι εχεις καποιο συγκεκριμενο ωραριο για τηλεφωνικη κληση.
αλλα στους φιλους εγω θα ελεγα οτι ξερεις τα βραδια μετα τη ταδε ωρα δε το σηκωνω ποτε οποτε μη με παιρνεις τετοιες ωρες, εκτος αν ειναι κατι ΠΑΡΑ πολυ επειγον.
κ δε θα το σηκωνα.
βεβαια δε ξερω αν σκεφτηκα ολες τις περιπτωσεις γιατι δεν εχω κ φιλους γενικα.

---

Σε έναν νέο φίλο, που ακόμα δε με γνωρίζει πολύ καλά και δε θέλω να φανώ απότομη, το λέω με πιο πλάγιο τρόπο από τον δικό σου αλλά δίνω το μήνυμα ότι για σοβαρό λόγο μόνο μπορεί να με πάρει κάποιος εκείνη την ώρα. Δεν θέλω να κάνω τον άλλον να αισθανθεί αμήχανα ή προσβεβλημένος, ούτε να φανεί σα να τον κρατώ σε απόσταση.
Ο δικός σου τρόπος είναι κάπως αυστηρός, εγώ θα τον χρησιμοποιούσα μάλλον σε κάποιον ενοχλητικό και όχι σε φίλο ή γνωστό. Θεωρώ δηλαδή ότι μπορούμε να πούμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο και αυτό ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις.
Για παράδειγμα, ακούγεται πολύ διαφορετικά να πούμε σε μια φίλη "αυτό το φόρεμα δε σου πάει καθόλου, σε παχαίνει κλπ." σε σχέση με το "νομίζω ότι το άλλο που φορούσες τις προάλλες σε κολάκευε πολύ περισσότερο και σε αδυνάτιζε". Λέμε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια χωρίς να προσβάλουμε και να στεναχωρήσουμε το άλλο άτομο. Εκτός αν έχουμε τέτοια πρόθεση!

Quote:

---

1. Δεν σηκώνω το τηλέφωνο και όταν επικοινωνήσουμε κάποια άλλη ώρα μπορεί να μην το θίξω καν,

---

δε σηκωνει το τηλεφωνο η αυτου εξοχοτης μηπως θα πρεπει να κανει κανεις καμια ειδικη αιτηση για να το σηκωνεις? η μηπως πρεπει να αφησουμε κανενα μυνημα στο τηλεφωνιτη πρωτα?:cool:

Quote:

---

Originally Posted by Solid

Γεια σας. Νέος στο Forum και θέλω να πώ κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορώ να συζητήσω με φίλους και γνωστούς.

Απο μκρός θυμάμαι τον εαυτό μου ήρεμο και να τα έχει πάντα καλά με όλους. Οχι δεν θεωρώ οτι ήμουν το παιδί της μπάτσας, απλά πάντα έιχα παράπονα. Αυτό άρχισα να το παρατηρώ κυρίως οταν μπήκα φοιτητής.
Παράπονα ως προς τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μου. Δε με νοιάζουν οι τρίτοι, αλλά οι φίλοι και οι κολλητοί. Με νοιάζει το κατα πόσο με σέβονται.

Οταν κάποιος κάνει κατι που δε μου αρέσει, ποτέ μου δε το λέω. Το κρατάω μέσα μου. Γυρνάω σπίτι και το σκέφτομαι συνέχεια μέχρι που καταλήγω να κοπανάω πράγματα του σπιτιού. Τουλάχιστον πλέον αφου με ξέρω, φροντίζω όσα νεύρα και να έχω να κοπανώ μαξιλάρια και καναπέδες που δεν σπάνε :p Κάθε φορά πνίγω το θυμό μου στο σπίτι και την επόμενη μέρα όλα καλά. Ξεχνιέμαι, "συγχωρώ" και ετσι δεν αντιλαμβάνεται κανείς, τίποτα.

Τέλος πάντων, αφού έχει συμβεί ένα συγκεκριμένο γεγονός πολλές φορές εγω δεν βγάζω μιλιά και όλος αυτός ο θυμός μαζεύετε, καταλήγω να ξεσπάω στα άτομα που επιμένουν να το κάνουν. Θα μου πουν την τελευταία πρώτη γιατι η αντίδρασή μου τους φαίνεται περίεργη και εν τέλη πάλι στο σπίτι μόνος μου θα τα βάλλω με τον εαυτό μου που δε μιλάω. Έχει συμβεί πολλές φορές και δεν έχω καταφέρει να το διορθώσω. Δεν μπορώ να τονίσω ένα ελάττωμα (μια συμπεριφορά) του άλλου που θεωρώ οτι υποδηλώνει ασέβια για εμένα.
Θέλω να μπορώ να κερδίζω τον σεβασμό και να θέτω στους άλλους τα όρια μου.

Δεν ξέρω μπορεί να ακούγεται εύκολο να μιλήσεις στον άλλων για κάτι που σε ενοχλει αλλά εγω δεν μπορώ. Ο λόγος που δεν μπορώ είναι γιατι δεν θέλω να πληγώσω-στεναχωρήσω κάποιον ή να σκεφτεί άσχημα για εμένα (επείδη είναι φίλος, οχι τριτος). Αυτό δύσκολα θα το πιστέψουν πολλοί (και λίγοι απο τους φίλους μου το αντιλαμβάνονται) αλλά ξέρω πολύ καλά οτι πολλά πράγματα που κάνω, τα κάνω για να μην νιώσει ο άλλος οτι δεν τον σέβομαι.

Αυτά.. Δεν ξέρω αν έγραψα στην κατάλληλη κατηγορία αλλά είναι άσχημο να μην τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και γι' αυτό ήθελα να γράψω κάπου το πρόβλημά μου.
Συγνώμη αν κούρασα με το σεντόνι μου...

---

ηρεμησε φιλε μου ετσι οπως πας σε καποια φαση θα εκραγεις ασκημα,Προσθεου δεν πρεπει οταν θυμωνεις να φωναζεις κ να επιτιθεσαι ομως μια σοβαεη κ ειλικρινης κουβεντα με τον αλλο αρκει,Απο εκει θα καταλαβεις ποιοι σε νοιαζονται,Αλλωστε εαν καταλαβει καποιος αυτο που κανεις πιθανον θα σε εκμεταλλυτει,Μιλησε τους πρωτα κ μετα συγχωρησε τους μην το κρατας μεσα σου