Ο πατερας μου εχει απαραδεκτη συμπεριφορα απεναντι μου
Γεια σας,θα ηθελα να σας πω την ιστορια μου γιατι δε ξερω τι αλλο να κανω.Οι γονεις μου, ειδικα ο πατερας μου απο τοτε που ημουν μικρη δε χανει ευκαιρια να με προσβαλει.Παντα σε ολους τους τσακωμους με βριζει ακομα και σημερα που εχω φτασει 25 χρονων.Τη μια με λεει αχρηστη,κακομοιρα και αλλα που δε μπορω να αναφερω.Το θεμα ειναι οτι οτι εμενα μου αποτυπωθηκε στο μυαλο η λεξη αχρηστη και το ξερει και γιαυτο δε χανει ευκαιρια σε καθε τσακωμο να μου το λεει.Φανταστειτε ημουν παιδακι πεμπτη δημοτικου και να μου φωναζει και να με λεει αχρηστη με αποτελεσμα να παθω καταθλιψη.Δε συμμετειχα καθολου στο μαθημα,απλα καθομουν στο θρανιο μου με μουτρα κατεβασμενα.Μια μερα ο δασκαλος μου ρωτησε τη μαμα μου αν εχουμε προβληματα στο σπιτι γιατι ειμαι ετσι,και αυτη αντι να με βοηθησει μολις πηγαμε σπιτι με χτυπησε γιατι την εκανα ρεζιλι στο δασκαλο.Δηλαδη δεν ειχα τη στηριξη ουτε της μητερας μου.Ετσι μολις πηγα γυμνασιο αρχισα να λεω πολλα ψεματα για να αποφευγω τους καβγαδες,αλλα τα πραγματα εγιναν χειροτερα γιατι τα μαθεναν και μετα εκτος απο αχρηστη ημουν και ψευτρα.Γενικα ολα μου τα σχολικα χρονια ημουν πολυ κλεισμενη στον ευατο μου και εκανα οτι μπορουσα για να περασω στις πανελληνιες και να φυγω απο το σπιτι.Δηλωσα οτι σχολη ναναι για να φυγω,και τελικα τα καταφερα.Τελικα περασα σε μια σχολη στη θεσσαλονικη αλλα φυσικα δε πηγαινα γτ δε μου αρεσαι,οποτε ψαχτηκα να δω τι μου αρεσει και γραφτηκα σε μια ιδιωτικη.Αυτο μολις το εμαθαν οι γονεις μου εγινε χαμος,και μου ειπαν οτι αν παω στη σχολη δε θα μου ξαναστειλουν λεφτα και θα γυρησω πισω.Εγω φοβηθηκα και ειπα ψεματα οτι ενταξει δε θα παω.Πηγα ομως και βρηκα δουλεια να πληρωνω τα διδακτρα.Ειχα πολλες τυψεις που ελεγα ψεματα ομως,γιατι ειχακοψει τα ψεμματα απο τοτε που εφυγα.ενιωθω οτι εκμεταλευομαι τα χρηματα τους και εβλεπα το βραδυ εφιαλτες.Ενα βραδυ ενας συμφοιτητης με πηγε στο νοσοκομειο γιατι ειχα εντονους πονοκεφαλους μια βδομαδα,και εκλαιγα απο το πονο.Τελικα ομως μου ειπε ο νευρολογος οτι ειναι απο το εντονο στρες και να παω σε ψυχολογο να δουμε γιατι.Τελικα η ψυχολογος διεγνωσε ελαφρια καταθλιψη και μεστειλε σε ψυχιατρο για να μου γραψει φαρμακα αλλα δε τα πηρα ποτε.Εκεινο το καιρο ξυπνουσα καθε μερα 5 το πρωι γτ δουλευα σενα φουρνο,τελειωνα περιπου στις 3 και 5-10ειχα σχολη.Κουραζομουν πολυ και ειχα ψυχολογια πολυ χαλια.Καποια στιγμη δεν αντεξα ομως και σταματησα τη σχολη.Το καλοκαιρι πηγα να δω τους γονεις μου και πανω σενα τσακωμο παλι που μεβρισε ο πατερας μου δε κρατηθηκα και του ειπα οτι για σενα μπορει να ειμαι αχρηστη αλλα εγω καταφερα να βγαλω ενα χρονο στη σχολη με δικα μου εξοδα.Τοτε αυτο αρχισε να φωναζει πιο πολυ.Φυσικα δεν εβγαλα ακρη παλι.Η μαμα μου ομως με λυπηθηκε και μου ειπε αν θελω να τη συνεχισω με δικα της εξοδα.Τελοσπαντων τελειωνω τη σχολη,και ερχεται η οικονομικη κριση,μενω παλι χωρις δουλεια και εγω και η μαμα μου.Μετα ερχεται και ενα προβλημα υγειας δικο μου,οχι πολυ σοβαρο,απλα επρεπε να κανω μια μικροεπεμβαση που κοστιζε.Ο μπαμπας μου τοτε βρηκε ευκαιρια να με κανει να γυρισω πισω,οτι ταχα μου θα αλλαξει....οτι θα αλλαξουν πολλα και δε θα ειναι οπως παλια,και θα με βοηθουσε οικονομικα,και στη χειροτερη μου ειχε πει οτι αν δε πανε καλα τα πραγματα θα ξαναγυρισω θεσσαλονικη.Φιλοι μου εχουν περασει δυο χρονια απο τοτε,και οχι απλα δεν εχει αλλαξει,οχι απλα δε ξαναγυρησα θεσσαλονικη,αλλα καθε φορα που ζηταω λεφτα φοβαμαι,με βριζει ακομα πολυ ασχημα,παρακολουθει οτι κανω,δεν εχω καθολου προσωπικη ζωη.Εδω δουλειες δεν υπαρχουν,δε ξερω τι περιμενει απο μενα για να του αποδειξω οτι δεν ειμαι αχρηστη.Δε βγενω καθολου για να μη του ζηταω λεφτα,τωρα ενα μηνα ποναει το ποδι μου και δε του ζηταω λεφτα να παω στο γιατρο δε του ζηταω πλεον λεφτα για τιποτα.Ειμαι ολη μερα στο δωματιο μου,δε τον ενοχλω αλλα αυτος δε χανει ευκαιρια να με ειρωνευτει.Πλεον δεν αισθανομαι τιποτα γιαυτο τον ανθρωπο,παρα μονο μισος!!!Ψαχνω δουλεια αθηνα-θεσσαλονικη,στελνω βιογραφικα,αλλα δε μπορω να παω για συνεντευξη γτ δεν εχω λεφτα!!!Τελος να πω οτι η ψυχολογος μου ελεγε οτι αυτοι οι ανθρωποι μεχουν τραυματισει,εχουν πολλα κομπλεξ και να μη τους απανταω και να βρω μια δουλεια να φυγω.Η κατασταση ομως τελευταια εχει ξεφυγει τελειως.Τσακωνομαστε καθε μερα και νοιωθω οτι η υπομονη μου εξεντληται.Επισης να τωρα τελευταια ο ανθρωπος αυτος εκτος του οτι με βριζει,μου λεει οτι εγω δημιουργω καταστασεις για να τσακωνεται με τη μητερα μου(που φυσικα αυτο δεν ισχυει) και οταν μου φωναζει τρεμει απο τα νευρα του,και φαινεται σα να θελει να με χτυπησει αλλα τελικα δε το κανει.Μου λεει συνεχεια οτι ειμαι κακομαθημενη,εγωιστρια,αχα ριστη...μου εχει πει τα παντα,και βεβαια δε μπορω να αμυνομαι γιατι τοτε λεει οτι δε τον σεβομαι.Γενικα δε βρισκω ακρη,και δε εχω τη στηριξη απο κανεναν.Εχουν τσακωθει μεολη την οικογενεια,με τουςπερισσοτερους φιλους τους...και τωρα τσακωνονται και μαζι μου.
