Ανεξήγητο άγχος για τα πάντα, ακόμη και για το πιο ασήμαντο και ανόητο πράγμα!

Γειά σας! Όπως βλέπετε και το όνομά μου δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλο απ'ότι το "Αγχωμένη".
Πάντα ήμουν αγχώδης τύπος, απο μικρή θυμάμαι για πολύ απλά πράγματα. Τον τελευταίο όμως καιρό, μερικούς μήνες, έχω ένα ανεξήγητο άγχος για όλα! Για το τι ώρα θα ξυπνήσω το πρωί ενώ δεν έχω τι να κάνω.

Αγχώνομαι για το τι θα πεί κάποιος που θα με χαιρετίσει. Όταν βλέπω κάποιον στο δρόμο ακόμη και ευχάριστο άτομο με πιάνει άγχος ακόμη και για ένα γεια! Ακόμη και αν λέω να πάω για ψώνια αγχώνομαι, αν θα έχει τα προιόντα που αγοράζω ή αν θα έχουν τελειώσει! Αν ξυπήσω το πρωί και βρώ μήνυμα απο κάποιον ή κλήση ακόμη γνωστό φίλο ή συγγενή, με λούζει κρύος ιδρώτας βάζοντας το κακό πάντα στο μυαλό μου, ότι κάτι συνέβη, κάτι θα μου πούνε που θα με στενοχωρέσει και με πιάνει ταχυκαρδία.

Τρομερό άγχος μέχρι να τους καλέσω και ακόμη όταν τους καλέσω και μου πούνε ότι απλά πήρανε να δούνε τι κάνω μου μπαίνουν σκέψεις ότι κάποιος ανέφερε κάτι για μένα και έτσι με θυμήθηκαν και αγχώνομαι πάλι. Άγχος σε σημείο που δεν με αφήνει να χαλαρώσω καμία στιγμή της ημέρας. Με πιάνει κλείσιμο στο στήθος και πνίξιμο στο λαιμό! Δεν μπορώ να χαρώ τη ζωή μου, νιώθω ότι έχω χάσει το νόημα της ζωής! Πήγα σε έναν γάμο και ενώ μου ευχόταν όλοι και στα δικά μου, ξαφνικά έπεφτε η διάθεσή μου και με έπιαναν τρελές σκέψεις και άγχος "πως θα γίνουν και τα δικά μου αφού δεν εργάζομαι, και αν εργαστώ πότε θα βρω σπίτι; και αν βρω σπίτι πως θα φύγω απο το σπίτι των γονιών μου"΄Αγχωνομαι προκαταβολικά για όλα. Το σώμα μου είναι μονίμως σφιγμένο όπως και το πρόσωπο και φαίνεται πολύ έντονα! Ακόμη και στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς όταν κατεβαίνω να πάρω κάτι αγχώνομαι πριν μπω μέσα, αν θα με παρεξηγήσουν αν πω καλημέρα αντι για καλησπέρα στις 12:30... Το μυαλό μου θέλει μονίμως να απασχολείται με κάτι. Ότι πρόβλημα και αν έχω, μόλις λυθεί θα βρώ άλλο να ασχολούμαι και να αγχώνομαι! Δεν μπορώ άλλο και σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο καιρό τώρα. Δυστυχώς δεν το έχω κάνει ακόμη γιατί τα οικονομικά μου είναι πολύ άσχημα. Δεν αντέχω άλλο τον εαυτό μου και πιστεύω πως έχω κουράσει πολύ και τα κοντινά μου άτομα. Όταν στέλνω μήνυμα αγχώνομαι αν έχω κάποιο ορθογραφικό και κάθομαι και το σκέφτομαι, τι έστειλα, έκανα λάθος, πως το έγραψα έτσι κλπ. Α αγχώνομαι ακόμη και τώρα που γράφω σχόλιο σε δημόσιο φόρουμ (όπως εδώ) για το τι απαντήσεις θα λάβω, πως θα με αντιμετωπίσουν , αν θα με αποπάρουν. Ακόμη και αν δεν με βλέπει και δεν με ξέρει κανείς.
Έχει κάποιος κάτι παρόμοιο; Το έλυσε; Αν ναι με ποιον τρόπο; Σας ευχαριστώ!

....έχεις καθόλου άγχος για το πως αφήνεις τον εαυτό σου να βασανίζεται χωρίς να κάνεις κάτι γι αυτό?

Γεια σου, ειναι σα να εγραψα εγω αυτο το ποστ. Εκτος απ'ολα αυτα που εχεις, εγω εχω και κοινωνικη φοβια (κοινωνικο αγχος). Πιστευεις πως εχεις και απο αυτο ?
Εγω εχω τοσο αγχος που να φανταστεις μου εχει τυχει να πω σε καποιον "Γεια σας, τι κανετε ? " -"Καλα ειμαι, εσυ", -"Και γω καλα, εσεις ??!!!". (ευτυχως που δεν με ακουσε να απορησει ο ανθρωπος)
Τοσο αγχος που μπορει να ξεχασω το ονομα που. Και δυστυχως τα αγχολυτικα δεν μπορουν να λυσουν αυτο το προβλημα. Το αγχος μου ειναι 24/7.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

....έχεις καθόλου άγχος για το πως αφήνεις τον εαυτό σου να βασανίζεται χωρίς να κάνεις κάτι γι αυτό?

---

Ναι εννοείται πως αγχώνομαι και γι'αυτό! Πως θα τ ξεπεράσω, τι να κάνω, με ποιον τρόπο;

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Γεια σου, ειναι σα να εγραψα εγω αυτο το ποστ. Εκτος απ'ολα αυτα που εχεις, εγω εχω και κοινωνικη φοβια (κοινωνικο αγχος). Πιστευεις πως εχεις και απο αυτο ?
Εγω εχω τοσο αγχος που να φανταστεις μου εχει τυχει να πω σε καποιον "Γεια σας, τι κανετε ? " -"Καλα ειμαι, εσυ", -"Και γω καλα, εσεις ??!!!". (ευτυχως που δεν με ακουσε να απορησει ο ανθρωπος)
Τοσο αγχος που μπορει να ξεχασω το ονομα που. Και δυστυχως τα αγχολυτικα δεν μπορουν να λυσουν αυτο το προβλημα. Το αγχος μου ειναι 24/7.

---

Γειά σου και σένα! Κοινωνικό άγχος ναι πιστεύω ότι έχω, αν μου εξηγήσεις όμως τι ακριβώς εννοείς θα ξέρω να απαντήσω σίγουρα! Αυτό με το ¨κι εγώ καλά εσείς; Το κάνω άπειρες φορές. Γενικά έχω την εντύπωση ότι τα αγχολυτικά δεν κάνουν δουλειά, αλλά είναι ο τρόπος σκέψης που πρέπει να αλλάξει. Το πως είναι το θέμα.

...αν δεν πας σε γιατρό δεν θα λυθεί ποτε.
Αν έσπαγες ένα πόδι και υπέφερες από τους πόνους, αλλά δεν είχες ασφάλεια, δεν θα έβρισκες χρήματα να πας στο γιατρό?
Αυτό σκέψου.

Μόλις διάβασα ακριβώς τον όρο του κοινωνικού άγχους! Ναι, με αντιπροσωπεύει απολύτως! Και ειδικά το ότι αποφεύγω να δω ή να χαιρετίσω κάποιον είναι γεγονός. Ακόμη και στην πολυκατοικία, σήμερα κιόλας, μόλις είδα ότι κάλεσε κάποιος το ασανσέρ ξανα μπήκα σπίτι και βγήκα όταν δεν ήταν κανένας. Δεν έχω κάτι με κάποιον , απλά νιώθω ότι βαριέμαι να χαιρετάω, αγχώνομαι για το τι θα ρωτήσουν, πως θα με δουν τι θα πούνε κλπ. Σκέφτομαι αν θα με παρεξηγήσουν αν πω τίποτα και γι'αυτό αρκούμαι πάντα σε ένα γεια σας και τίποτα παραπάνω!

Ναι έχεις δίκιο σ'αυτό! Πρέπει να πάω δηλαδή πιστεύεις ε; Stefanw Εσένα όμως εκτός απο αγχολυτικά που είπες πως δεν βοήθησαν τι άλλο σου είπε; Είσαι καλά τώρα; Αν όχι πόσο καιρό το έχεις αυτό το άγχος;

...κοίτα, εδώ θα διαβάσεις πολλές απόψεις και όλες φυσικά είναι πολύτιμες.
η κάθε περίπτωση όμως είναι διαφορετική και οι ψυχικές διαταραχές έχουν λέβελ.
Πρεπει λοιπόν να βρεις σε τι κατάσταση είσαι και αυτό μόνο ένας γιατρός μπορεί να στο πει.
Είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι και να περνά η ζωή σου μες στο αγχος.

Τα αγχολυτικα με βοηθησαν οταν ειναι πχ να βγω εξω για ενα καφε. Απο κει και περα δεν θα παρω αγχολυτικο για να παω να πληρωσω το λογαριασμο της ΔΕΗ. Το να μπω στη ΔΕΗ για παραδειγμα, να περιμενω στην ουρα μου προκαλει τρομερο αγχος. Ευχομαι να μη χρειαστει να με ρωτησει κατι στο ταμειο γιατι απο το αγχος θα ειναι λες και μου μιλαει σε ξενη γλωσσα.
Αποφευγω παση θυσια τα ταχυδρομεια, προτιμω να παω σε καποια υπηρεσια courier εξω στην ησυχια και να πληρωσω τα μαλλιοκεφαλα, γιατι στο ταχυδρομειο θα συμπληρωνω χαρτια με χερια που τρεμουν (λογω βιαστικων υπαλληλων, ουρας
κτλ). Φοβαμαι να κανω λαθη, θα ελεγα καλυτερα ειμαι τρομοκρατημενος οταν ενδεχεται να κανω λαθος καπου.
Ο ιατρος μου ειπε παρτο χαλαρα, οποτε νιωθεις πως καποιος σε πιεζει και σε αγχωνει πεστου "Συγγνωμη κυριε/α, με αγχωνετε !!"

Ναι πρέπει να πάω. Αύριο κιόλας θα αρχίσω να ψάχνω κάποιον ψυχολόγο. Να, τώρα με έπιασε άγχος, τι ψυχολόγο θα βρώ, αν θα είναι καλός, αν θα μπορέσει να μου λύσει το πρόβλημα ή απλά θα μου παίρνει λεφτά; ΝΑ πάρω τον χρυσό οδηγό και να πάρω κάποιον τυχαία; ΠΙστεύω πως δεν είναι όλοι ίδιοι. Άλλοι μόνο με τον τρόπο που μιλάνε που κοιτάνε, σίγουρα εκτός αποτις επιστημονικές γνώσεις παίζει ρόλο και η προσέγγιση, κατά πόσο θα τον συμπαθήσω ή θα μπορέσω να ανοιχτώ.

Για δωρεαν ψυχολογο μπορεις να πας σε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας της περιοχης σου. Αν εισαι ανασφαλιστη θα πληρωσεις μονο 5€ στο πρωτο ραντεβου και μετα δωρεαν.

Πωωω πραγματικά σαν να περιγράφεις τον εαυτό μου! Ειδικά αν έχω ραντευού με κάποιον γιατρό ΙΚΑ κλπ εκεί να δείς άγχος τρέμω! Όπως και στις τράπεζες αγχώνομαι στην ουρά, μη μου πάρει κάποιος τη σειρά. Προτιμώ τα μηχανήματα κατάθεσης. ΑΚριβώς κι εγώ τρομοκρατούμαι όπως λες αν τυχόν κάνω κάπου λάθος. Επίσης αυτό το άγχος μου προκαλεί και ανασφάλεια! Ξεχνάω πάρα πολύ εύκολα! Πχ στο ταμείο που μόλις πλήρωσα φεύγω χωρίς τα χαρτιά ή τα χρήματα. Αφήνω το κινητό. Ταυτότητες κλειδιά όπου να ναι. Γενικά δεν λειτουργώ απο το άγχος και παθαίνω μπλακ άουτ! Μη πω για το όταν είναι να πάρω κάπου τηλέφωνο. Πχ σε μια υπηρεσία να κάνω μια ερώτηση για το τι ώρα κλείνουν ας πούμε. Κομπλάρω, κολλάω, αγχώνομαι και τα μπερδεύω με αποτέλεσμα συνέχεια να ακούω τη φράση "πείτε μου τι θέλετε;" Ε κα.... γειά σας,,, εεε ήθελα να ρωτήσω τι ώρα κλείνετε;, δηλαδή μέχρι τι ώρα; Θα είστε εκεί μέχρι αργά; Μου απαντάει μέχρι τις 2. Λέω, α 2 σίγουρα; Αν έρθω και δεν βρω κανέναν και φύγετε πριν τις 2; Συχνά συμβαίνει. Άστα να πάνε.
ΚΙ εγώ έτσι θα λέω! Γενικά ποιες συμβουλές ή συμβουλή σε έχει βοηθήσει περισσότερο μέχρι τώρα;

Επειδή είμαι απο επαρχία θα ψάξω να βρω αν υπάρχει κάποιο δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας. Ναι είμαι ασφαλισμένη ευτυχώς.

Ολα αυτα που εγραψες τωρα τα εχω ζησει. Εχω παει σε ΚΕΠ δε θυμαμαι για ποιο λογο και αφησα εκει την ταυτοτητα της γιαγιας μου απο το αγχος. Με φωναζουν, δικια σας ειναι η ταυτοτητα ? Λεω οχι, και δεν μπηκα καν στον κοπο να κοιταξω αν οντως την αφησα εκει γιατι λεω πως ηταν δυνατον να καταληξει εκει η ταυτοτητα και δευτερον θα γινομουν ρεζυλι.
Το αγχος παντως μου στερει ακομα και τις απολαυσεις της ζωης. Ηθελα για καιρο να παω για πεζοπορια στο βουνο. Πηγα με κατι παιδια, τα οποια εκαναν συνεχως διαλλειματα. Ειχε περασει η ωρα και παρ οτι υπηρχε ο κινδυνος να μεινουμε βραδυ στο βουνο λογω κακο προγραμματισμου, ενω αυτοι ηταν αραχτοι και light οταν εγω συνειδητοποιησα τι ωρα ηταν και ποση ωρα εμενε για την επιστροφη, με ελουζε κρυος ιδρωτας για ποση ωρα ενω αυτοι δεν εδειχναν να αγχωνονται για το οτι θα μας επιανε σκοταδι στα 1000 μετρα μεσα στο δασος. Εμπειριες και γενικα ταξιδια που τα περιμενω καιρο, καταληγουν μια αγχωτικη διαδικασια.

Μην αναφερω οταν ειχα κανει κρατηση στο booking για ξενοδοχειο στη ρουμανια, και δεν ειχα σημα να ειδοποιησω το ξενοδοχειο πανω στα καρπαθια να μην προεγκρινουν την χρεωστικη και δεν εχω λεφτα να τους πληρωσω γιατι θα κλειδωνοταν το ποσο. Και ολα αυτα γιατι ? Για να φτασω στο ξενοδοχειο και να μου πουνε πως δεν θα χρεωναν την καρτα πριν επικοινωνησου μαζι μου, και στην τελικη θα το εκαναν την επομενη το πρωι... Μια ομορφη διαδρομη σε χιονισμενο τοπιο που την περιμενα πως και πως για μηνες, κατεληξε σε μια βασανιστικη διαδικασια. Τα νευρα και η δυσφορια απο το αγχος στο αυτοκινητο μου προκαλεσαν πονοκεφαλο και ναυτια. Οσο και αν αγαπαω τα ταξιδια, ποτε δεν μπορεσα να τα ευχαριστηθω.

Ασχετο, αλλα αυτο με το πορτοφολι το εχεις που θες να το ελεγχεις ολη την ωρα ? Απο τη στιγμη που θα φυγω απο το σπιτι θα κοιταω συνεχως αν το πορτοφολι ειναι στην τσεπη, μαζι με το κινητο, τα κλειδια κτλ. Οταν πληρωσω καπου θα κοιταξω εξονυχτικα το πορτοφολι να δω μηπως εφυγε καταλαθος κανα κερμα/χαρτινο...

Όπως τα λες την έχω πάεθι ακριβώς έτσι πολλές φορές. Βασικά απο το άγχος μου έχω χάσει τις παρέες και τις φίλιες μου. Αν δίναμε ραντεβού πχ 9 η ώρα να πάμε σε ταβέρνα και αργούσανε άρχιζα τη γκρίνια λόγω άγχους. Δε θα βρούμε τραπέζι, μας τα πιάσανε, θα καθόμαστε όρθιοι ή θα τριγυρνάμε και στο τέλος θα μείνουμε νηστικοί. Όταν πηγαίναμε για καφέ και δεν χωρούσαμε αγχωνόμουν, πως καθίσαμε έτσι δε χωράμε, εγώ είμαι με τη πλάτη στο δρόμο ακι βλέπω τοίχο, τσάμπα βγήκα για καφέ να βλέπω τοίχο κλπ... Όλα αυτά λόγω άγχους. Γενικά όλο αυτό σε καθημερινή βάση πιστεύω τους κούρασε. Σιγά σιγά άρχισαν να αραιώνουν, βγαίνανε αυτοί κι εμένα δεν μου λέγανε. Τους έβλεπαν έξω γνωστοί μου ή εγώ η ίδια. Πέρασε πολύς καιρός για να καταλάβω πως αυτό ήταν το λάθος μου. Πολύ πιεστική λόγω άγχους και δεν αντέχανε. Θέλανε να βγούνε να χαλαρώσουν και όχι να είναι στην τσίτα με ένα άτομο σαν εμένα.

Καλά ακόμη και στα ταξίδια βλέπω λες και τα γράφω εγώ! ΤΡελαίνομαι και αγαπάω πολύ τα ταξίδια ειδικά στο εξωτερικό έχω πάει σε κάμποσες χώρες! Όπως λες καταλήγουν μια αγχωτική διαδικασία. ΠΙΣτεύω πως είναι κάτι που με ξεαγχώνει κάπως όμως. Έστω αυτή τη μια βδομαδα προσπαθώ να μη σκέφτομαι τίποτα. Εκεί αγχώνομαι αν θα έχει ισχύ η κάρτα του μετρό και στο τραμ. Αν θα πάρω το σωστό αεροπλάνο, αν θα δεχτούν τα εισιτήρια ή θα μου πούνε δεν ανεβαίνεις γιατί η ταυτότητα δεν έχει ημερομηνία λήξης κλπ. Πράγματα δηλαδή που έχουν σχέση με το ταξίδι. Αν θα προλάβω να πάρω σουβενιρ ή θα βγάλουμε να δούμε όλη τη πόλη σε 5 μέρες κλπ. Γενικά, ακόμη και στα ταξίδια αγχώνομαι σαν εσένα. Είμαστε αγχώδης τύποι και οι δύο τρελαινόμαστε για ταξίδια, και παρόλο που ταξιδεύουμε καταφέρνουμε να αγχωνόμαστε! Δυστυχώς πολλές φορές καταλήγω με ναυτία και πονοκεφάλους απο το άγχος. Επίσης με χτυπάει με εκζέματα στο κεφάλι απ'ότι μου είπε ο δερματολόγος λόγω άγχους και με λιπαρότητα στα μαλλιά!

Αυτο με το σωστο αεροπλανο το παθαινω περιπου και εγω. Απλα ειναι με τον ΟΣΕ σε καποιο μεγαλο σταθμο. Καθε φορα αγχωνομαι μηπως το τραινο φυγει απο την αλλη! Φαντασου να χρειαστει να μπω σε τραινο στο εξωτερικο.