Εργασία και καταπόνηση.

Έχω πάθει δύο ψυχωτικές συνδρομές πάντα μετά από κάποια χρόνια εργασίας σε δημόσια υπηρεσία. Πριν δεν έπαθα τίποτα παρόλο που αντιμετώπιζα πολλά προβλήματα, οικονομικά, οικογενειακά, προσωπικά.
Από την στιγμή που άρχισα να χρησιμοποιώ ωτασπίδες στη δουλειά, μειώθηκε η ένταση στο κεφάλι και στα μάτια, μειώθηκε η ένταση στα νεύρα του αυχένα και αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Πριν ήμουν τσακισμένη και ζαλισμένη με το τέλος του οκταώρου. Νόμιζα ότι οφείλεται στον υπολογιστή, στο τσιγάρο, στον καφέ.
Στην υπηρεσία μου ποτέ δεν βρέθηκα σε ήσυχο και πολιτισμένο περιβάλλον. Είχα πάντα τις γλωσσοκοπάνες. Έπαθα δύο ψυχωτικές συνδρομές, ενώ έξω από αυτό δεν μου είχε συμβεί τίποτα.
Μήπως έχω κάποια υπερευαισθησία, όπως οι αυτιστικοί που ακούν τους ήχους έντονα; Όταν μιλάει, ή μάλλον γκαρίζει, η μπαστουνόβλαχα απέναντί μου, κάνω γκριμάτσες από τον πόνο, σαν να περνάει ηλεκτρικό ρεύμα από τον εγκέφαλο. Μετά εμφανίζονται πονοκέφαλοι και ημικρανίες.
Ποτέ άλλοτε δεν είχα φανταστεί ότι μου κάνει τόσο κακό αυτή η καθημερινή έκθεση σε τέτοιον θόρυβο.
Νομίζω ότι αυτά τα άτομα δεν έχουν κουλτούρα εργασίας, στο εξωτερικό θα τα είχαν πετάξει έξω αν δεν συμμορφώνονταν ή θα τα έστελναν σε ψυχίατρο.
Παρόλο που έχω πτυχίο και ήλπιζα σε πιο ήσυχο χώρο εργασίας, λόγω έλλειψης μέσου, με πετάνε πάντα με αυτές τις γλωσσοκοπάνες επιβαρύνοντας την υγεία μου. Επίσης είναι γνωστό (από γιατρό εργασίας, αναρρωτικές, κοινωνικές έρευνες) ότι έχω θέμα ψυχικής υγείας και χρειάζομαι ήσυχο χώρο εργασίας.
Στην σύμβαση έχω υπογράψει ότι μπορούν να με αποσχολήσουν οπουδήποτε στην ειδικότητά μου όμως. Αυτοί με αποσχολούν σε κατώτερη κατηγορία και μάλιστα δεν με άφηναν και να φύγω όπως είχα ζητήσει, γιατί ήμουν απαραίτητη στην κατώτερη κατηγορία.
Τελικά τι πρέπει να γίνει; Θα κάνω εγώ και άλλοι πτυχιούχοι γκισέ και τα στουρνάρια του λυκείου (με το ζόρι) που δεν έχουν άλλες γνώσεις θα πάνε σε γραφεία και θα κουτσομπολεύουν; Γέρασα και αντιμετωπίζω τα ίδια συνεχώς. Για κάτω από 1000 ευρώ επί 15 χρόνια.

@γενεσις γεια σου ειναι φυσιολογικο μετα απο τοσο στρες και πιεση στον εργασιακο χωρο να εκδηλωσεις κατι
ευχομαι να καλυτερεψεις απο δω και περα

Τώρα τελευταία όμως βάζω ωτασπίδες. Παρατήρησα πως οι τσιρίδες τους μου διαπερνούν τον εγκέφαλο και μου προκαλούν πόνο. Ίσως μερικοί άνθρωποι είναι ευαίσθητοι και μερικοί είναι γαιδούρια (συγγνώμη στο συμπαθές τετράποδο).
Πάντως στο γραφείο πρέπει να κάνεις ησυχία και να μιλάς μόνο με πελάτες (σε ήπιο τόνο). Έτσι γίνεται στις πολιτισμένες χώρες.
Απορώ πως τις ακούνε οι άνδρες τους αν και έπρεπε να τις κρατήσουν σπίτι και όχι να τις φορτώσουν στο δημόσιο.

ασε genesis και εγω θα υπεφερα οπως εσυ.

ειμαστε ευαισθητοι.

αλλοι εχουν διαφορετικο DNA και ειναι γαϊδουρια..

τι να σου πω.. αλλαξε χωρα ..πηγαινε Βορεια που ειναι πιο ησυχοι.

Κουραγιο φιλη μου,εμενα παροτι δεν εχω εργαστει το θεμα της εργασιας μου δημιουργει τρομο περισσοτερο λογω του κοσμου,Ειναι επειδη 99% παροτι δεν διαθετω επισημη διαγνωση πιστευω ομως οτι ειμαι ασπεργκερ ενα συνδρομο λιγο πιο ηπιο απο αυτισμο επειδη διαθετω ολα η εστω τα περισσοτερα απο τα συμπτωματα,Μου αρεσουν αντιθετως πολυ τα οικιακα επειδη ειμαι σπιτι ηρεμα με οικεια μου προσωπα,Παντως εχω ακουσει οτι στο εξωτερικο υπαρχει ειδικη μεριμνα για τους αυτιστικους κ τους βαζουν σε μοναχικες δουλειες,Προτεινω να το κοιταξεις,Αυτο που παθαινεις με τους πονοκεφαλους κ την ψυχωση πιστευω ειναι καθαρα ψυχολογικο λογω αυτισμου κ οταν βρεις μια λυση μακρυα απο τον κοσμο θα ηρεμησεις

δουλεψα 5 χρονια με βαρια καταθλιψη κ ψυχωση στα φορτε της με το αντικειμενο'' της αρωστειας(ενα γαιδουρι που με εβριζε κ απειλουσε την ζωη μου καθημερινως χωρις λογο) διπλα μου.ισως ηταν λαθος που επεμενα στην δουλεια παρολο που δεν μπορουσα να κανω κ διαφορετικα για λογους επιβιωσης...δουλεια κ ψυχωση κατεληξα να πιστευω δεν πανε μαζι δυστυχως.γενικα πιστευω οτι οποιος δουλευει με ψυχωση πρεπει οπωσδηποτε να παιρνει καλα φαρμακα 2ης γενιας κ λιγα για παντα

Kαι εγώ για λόγους επιβίωσης δουλεύω. Πάντα δούλευα και σπούδαζα, δεν είχα βοήθεια από κανέναν αν και έχω μεγάλη οικογένεια. Με μικρή δόση φαρμάκου και δυστυχώς μισό xanax (το οποίο είναι δύσκολο να κόψω) καθημερινά, είμαι εντάξει.
Φορώντας τις ωτασπίδες διαπίστωσα ότι η φασαρία και οι φωνές πειράζουν το νευρικό μου σύστημα. Δεν είμαι αυτιστική, ψυχωτική συνδρομή είναι η διάγνωσή μου.
Από την στιγμή που δεν με ταράζουν με τις φωνές τους, αισθάνομαι άλλος άνθρωπος. Είχα και πίεση στα μάτια, πονούσα κάθε μέρα στους κροτάφους, ζαλιζόμουν. Δεν θέλω μοναχική δουλειά, θέλω πολιτισμένους ανθρώπους.

Καλησπέρα!
Πρώτ'απ'όλα να σου πω ότι παραδέχομαι ανθρώπους που δουλεύουν για να ζήσουν, κ ας μην είναι η δουλειά που κάνουν κ το καλύτερό τους, το ίδιο πάντα έκανα κ κάνω κ εγώ.
Από εκεί κ πέρα όμως οφείλω να σου πω πως κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις, οπότε κ τα πάντα στη ζωή έχουν τα συν κ τα πλην τους, κατά το ουδέν καλό αμιγές κακού κ ουδέν κακό αμιγές καλού. Έκανες την επιλογή σου κ διάλεξες το Δημόσιο. Κ καλά έκανες, χρειαζόσουν μια δουλειά να τα βγάλεις πέρα. Όταν όμως κάνουμε μια επιλογή στη ζωή μας, πρέπει να είμαστε πλήρως συνειδητοποιημένοι το πού πάμε κ γιατί, τί μας προσφέρει κ τί θυσιάζουμε έναντι αυτού. Εν ολίγοις, τί χάνουμε κ τί κερδίζουμε. Εσύ έχεις μια σταθερή δουλειά, με αποδοχές (κατά πάσα πιθανότητα) αρκετά υψηλότερες από τον ιδιωτικό τομέα, με ανθρώπινο ωράριο (εκτός κ αν δουλεύεις στο ΓΛΚ ή στη ΓΓΠΣ), σίγουρο μισθό κ τα ταμεία σου πληρωμένα. Δουλεύεις δηλ για έναν στοιχειωδώς αξιοπρεπή μισθό (με τα σημερινά δεδομένα) κ μάλιστα με αξιοπρεπή τρόπο (δε χτυπάς 12ωρα κ 14ωρα, δε μένεις απλήρωτη κ δεν παρακαλάς για τα λεφτά σου). Από την άλλη πλευρά, θυσιάζεις έννοιες όπως η αξιοκρατία κ η αναγνώριση της αξίας σου, είτε σε επίπεδο αποδοχών είτε σε ηθικό επίπεδο κ συμβιβάζεσαι μα την ιδέα της παραίτησης από το ο,τιδήποτε δημιουργικό ή παραγωγικό έχεις να προσφέρεις. Γιατί κακά τα ψέματα 4/5 θέσεις στο Δημόσιο συνεπάγονται μια διαδικασία ταχείας αποβλάκωσης κ ευνουχισμού του ανθρώπινου εγκεφάλου. Κ μη μου πεις ότι μπαίνοντας στο Δημόσιο ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ότι δεν πρόκειται για Υπηρεσίες αγγέλων κ ότι στο Δημόσιο δεν "κυβερνάνε" οι κλίκες κ τα βίσματα..... Ιδίως το κόμπλεξ που βγάζουν οι ΔΕ έναντι των ΠΕ το ξέρουν κ οι πέτρες, ιδίως αν οι τελευταίοι έχουν εισέλθει με διαγωνισμό.
Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι δεν υπάρχουν κ σαφώς αξιόλογοι άνθρωποι στο ελληνικό Δημόσιο, που δουλεύουν με ευσυνειδησία κ συνέπεια (ξέρω αρκετούς πίστεψέ με), όμως από τη στιγμή που το HRM στο Δημόσιο είναι επιεικώς για κλωτσιές, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αξιοποιηθούν σωστά (αντιθέτως θάβονται, αφού συνήθως κουμάντο κάνουν οι φελοί, αυτοί "επιπλέουν") κ αυτός είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που η ποιότητα των προσφερόμενων δημόσιων υπηρεσιών είναι τόσο χαμηλή. Ούτε βέβαια ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας λειτουργεί αψεγάδιαστα με όρους πολυεθνικών, όπου σέβονται το προσωπικό τους κ εφαρμόζουν άρτιες μεθόδους αξιολόγησής του. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι έκανες μια επιλογή κ οφείλεις να αποδεκτείς ΟΧΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙΣ με το ό,τι συνεπάγεται αυτή η επιλογή. Κ το τί εστί ελληνικό Δημόσιο νομίζω το ξέρουν ακόμα κ οι εξωγήινοι.

Το θέμα όμως είναι ότι η δουλειά που έχεις αναλάβει για να ζήσεις σε κάνει να υποφέρεις. Δεν είσαι η μόνη. Να σου πω όμως ότι για όσα πράγματα δεν μπορούμε να αλλάξουμε πρέπει να καταφέρουμε να προσαρμοστούμε σε αυτά κ όσους ανθρώπους δεν επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας ή απέναντί μας πρέπει να μπορέσουμε (έστω ως ένα βαθμό) να τους διαχειριστούμε. Κοινώς εάν κάτι δεν μπορείς να το αποφύγεις το αντιμετωπίζεις.
Το αν θα βρεις "το κουμπί τους", ώστε να τις κάνεις να συμπεριφέρονται πιο κόσμια ή αν θα βρεις τρόπο να απομονωθείς ψυχικά κ νοητικά. βάζοντάς τες στο mute (ό,τι κ να κάνουν εσύ στην κοσμάρα σου), ή κ τα 2 ταυτόχρονα, εσύ το αποφασίζεις. Το να είσαι όμως σε μια δουλειά, που εξ' αρχής είχες πλήρη επίγνωση των πιθανών καταστάσεων που θα συναντούσες, κ να παραπονιέσαι που δεν λειτουργεί με κουλτούρα αλά Σουηδία ή που δεν υφίσταται η έννοια της αξιοκρατίας αλά Ολλανδία δεν θα σε οδηγήσει πουθενά.
Δύσκολο, αλλά γνώμη μου, όσο πιο έγκαιρα το αντιμετωπίσεις κ αλλάξεις τρόπο προσέγγισης του θέματος, τόσο το καλύτερο.

Mετά τα 18 έφυγα για γερμανία όπου έμεινα έξι χρόνια. Πριν από αυτό δεν με είχε αποσχολήσει το θέμα γιατί είχα σκοπό να σπουδάσω και μετά αν το έφερνε έτσι η τύχη έμπαινα και στο δημόσιο. Με γυναίκες απόφοιτες λυκείου, πέμπτης δέσμης, στουρνάρια, γλωσσοκοπάνες, δεν είχα σκοπό ποτέ να γίνω συνάδελφος. Θα σπούδαζα είτε φυσικός, είτε ηλεκτρολόγος μηχανικός, αυτές ήταν οι επιλογές μου. Δυστυχώς ο πατέρας μου εγκατέλειψε με άλλη γυναίκα την μάνα μου, όταν εγώ ήμουν 17 και τα άλλα πέντε αδέρφια μου μικρότερα και δεν μας στήριξε οικονομικά καθόλου. Έτσι αν και πέρασα σε ΤΕΙ όμως (ηλεκτρολογίας) λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης και του άγχους της τελευταίας χρονιάς, δεν υπήρχαν λεφτά για να πάω στην πόλη που πέρασα. Πήγα στη γερμανία (με κάλεσε ο πατέρας μου για να σπουδάσω εκεί). Ξεκίνησα φυσική στο πανεπιστήμιο αλλά ο πατέρας μου απαιτούσε να δουλεύω συγχρόνως και δεν μου έδινε τίποτα. Έτσι κάποια στιγμή έμεινα πίσω. Η μητέρα μου πήγε και αυτή στη γερμανία και πήγα να μείνω μαζί της. Επειδή ούτε αυτή με βοηθούσε οικονομικά (βοηθούσε τα υπόλοιπα αδέρφια) πήρα την απόφαση να χρησιμοποιήσω τον νόμο πολυτέκνων για διορισμό στο δημόσιο για να μην είμαι βάρος. Για τα βύσματα και τι γινόταν εκεί μέσα δεν το ήξερα. Μετά τα έμαθα. Αν τώρα ήμουν φυσικός ή ηλεκτρολόγος μηχανικός θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Φυσικός είμαι δηλαδή, από το ΕΑΠ όμως, και πήρα το πτυχίο στα 36 οπότε είχε διαπραχθεί ήδη το έγκλημα. Σημείωση ότι μιλάω για ΔΕΗ.

Ο κομπλεξισμος των ΠΕ υφισταται οχι μονο σε καθε φορεα αλλα και σε αυτο το νημα..Ευτυχως που ειστε λιγοι κομπλεξικοι και καπως τα βγαζουν περα οι υπολοιπες βαθμιδες..Διοτι εσεις απο την στιγμη που βγαινετε απο το Πανεπιστημιο (μπραβο και μαγκια σας και το εννοω) ονειρευεστε προισταμενιλικι , αρχηγηλικι , διοικητιλικι :) ετσι και στον τομεα υγειας ερχοσαστε δεν ξερετε να πιασετε τον αρρωστο , το θεωρειτε και μπαναλ και ονειρευεστε το γραφειο της προισταμενης!
Ειστε οι μονοι μορφωμενοι , πολιτισμενοι , ολοι οι υπολοιποι ειναι γαιδουρια αμορφωτα!

Δεν ξέρω τι εννοείς τώρα, εγώ πολλές φορές μερικούς πτυχιούχους τους λέω αμόρφωτους. Έχουμε πολλές τέτοιες στην υπηρεσία μου που έγιναν προισταμένες με βύσμα και έχουν ταράξει το προσωπικό με τα καπρίτσια τους. Έχω πέσει και εγώ θύμα. Για τα μούτρα μιας τέτοιας τρώω κρύο στα Γιάννενα ενώ ζητάω να επιστρέψω στην Αθήνα. Επειδή η κυρία δεν γνωρίζει χρήση Η/Υ ούτε λογιστικά (απόφοιτος θεωρητικής σχολής). Μια φορά μου είπε: "είμαι εξουσία εγώ, δεν θα πας στην Αθήνα". Αν δεν ήξερα ότι έχει σοβαρό οικογενειακό θέμα θα την έκραζα.

Quote:

---

Oι επιπτώσεις του θορύβου στον οργανισμό μπορούν να ταξινομηθούν σε:
· επιδράσεις στην ακοή
· μη ακουστικές επιδράσεις

Οι μη ακουστικές επιδράσεις αφορούν κυρίως το νευρικό σύστημα, τις ψυχικές λειτουργίες, το κυκλοφορικό, το γαστρεντερικό, το ενδοκρινικό και άλλα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.

Είναι γνωστό ότι οι εκτεθειμένοι στο θόρυβο εργαζόμενοι παρουσιάζουν συχνά υπέρταση, ταχυκαρδία, διαταραχές στην πέψη, δυσκολία στη συγκέντρωση, πονοκεφάλους, διαταραχές στον ύπνο, σωματική κόπωση, εκνευρισμό, υπερένταση, άγχος καθώς και διαταραχές στη συμπεριφορά.

Ο θόρυβος δρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα προκαλώντας αλλοιώσεις στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, επιβράδυνση του χρόνου της αντίδρασης και αύξηση των λαθών.

---

http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/dli/dli....2?OpenDocument

Να δω τώρα που έλαβα μέτρα προφύλαξης, έστω ωτασπίδες, αν θα έχω μείωση της αρτηριακής πίεσης, μείωση χοληστερίνης, μείωση των πονοκεφάλων. Ήδη αισθάνομαι καλύτερα και κοιμάμαι καλύτερα, χωρίς άγχος.