ζηλια

Ειναι απαισιο συναισθημα...απο μικρη δεν ειχα ποτε και τρομερη αυτοπεποιθηση και ειχα νιωσει υποτιμιση απο τους γυρω μου πολλες φορες ,κυριως γιατι δε πολυμιλουσα και δε στηριζα τη γνωμη μου.Νομιζω οτι τωρα μου βγηκε το αποθυμενο..Θεωρω οτι οποιοσδηποτε,ειναι καλυτερος απο μενα και συνεχως με πιανει ενα αισθημα αποστροφης και θλιψης.Εχω ριξει αρκετα χαμηλα τον εαυτο μου.Το καταλαβαινετε οτι νιωθω χαρουμενη με την αποτυχια του αλλου?Ειναι αρρωστο.Ακομα και για την επιτυχια της κολλητης μου ενιωσα ασχημα,και στη συναιχεια ειχα ενοχες για αυτο ..Αλλα δεν μπορω.Πολλες φορες πεταω και σποντες σε ατομα και μετα το μετανιωνω.Οχι δεν ειναι καποια φαση της εφηβειας,ειμαι μεγαλη πλεον,20 ετων κοντα και εχει αρχησει να με κουραζει.Πιστευω οτι ειμαι κακος αθρωπος μεσα μου, και με βαραινει.πως να το ξεπερασω αυτο;Ειναι κακο και για μενα αλλα και για τους γυρω μου καποιες φορες :(

μαλον δεν εκανες κατι για να ικανοποιησεις το εγω σου οταν εισαι ικανοποιημενος δε ζηλευεις τιποτα μετα οι ανθρωποι ειναι απο τη φυση του εγωιστικα οντα κ οταν ικανοποιησεις τον εαυτο σου μετα δε σε πολυ νιαζει κ να σε βριζουν ακομα λες λες στα μου.

ο ψυχοθεραπευτης μου ειχε πει καποτε το εξης σοφο "η ζηλια ξεπερνιεται με συμμετοχη" κ ειναι μια αποψη που υποστηριζω κ γω.
τι κανεις εσυ για σενα για να νιωθεις καλα με σενα?
κανεις κατι για το οποιο νιωθεις ξεχωριστη?
εχεις καποιο ταλεντο κ καποιο χομπυ?ο καθενας ειναι ξεχωριστος..οταν ζηλευεις τους κοντινους σου πρεπει να συμμετεχεις στην επιτυχια τους για να το ξεπερασεις.
ισως με το να τους βοηθησεις να επιτυχουν..τοτε το αποτελεσμα θα ειναι απο κοινου.
προσπαθησε να τονωσεις τον εαυτο σου με ενεσουλες δραστηριοτητων που θα σε κανουν να νιωσεις ξεχωριστη.
αν κ παλι το τονιζω οτι ολοι ειμαστε ξεχωριστοι.εφοσον εσυ δεν το νιωθεις τωρα αυτο..προσπαθησε λιγο να κανεις κατι για το οποιο νιωθεις περηφανη.
εγω ετσι ξεπερασα την ζηλια μου ..κ να σου πω πλεον νιωθω τυχερη κ καλα με αυτο που ειμαι.
δεν εισαι κακια.αν ησουν δεν θα αντιλαμβανοσουν οτι αυτο που νιωθεις ειναι ασχημο..

Δεν μου φαινεται παραξενο αυτο που παθαινεις. Αλλα δε νομιζω οτι εχεις και μισος ή κακια. Αφου εχεις μεινει πισω σε διαφορα θεματα, λογικο ειναι να νιωθεις καπως οταν βλεπεις τους αλλους να προχωρανε. Τσεκαρε τι θες να πετυχεις κ βαλε μπροστα, σιγα σιγα μετα θα παρεις τα πανω σου.

καταρχάς συγχαρητήρια επειδή έχεις το θάρρος να δεις επάνω σου αυτά που περιγράφεις αλλά και να τα μοιραστείς. Αυτό και μόνο είναι ένα σημαντικό βήμα. Να ξέρεις για τους περισσότερους ανθρώπους είναι δύσκολο να το κάνουν αυτό, πολλοί δεν τα αντιλαμβάνονται καν.

Η ζήλια κατά την άποψή μου δημιουργείται από δύο βασικές γνωστικές παραποιήσεις: 1) την υπερμεγέθυνση των ικανοτήτων και επιτευγμάτων των άλλων και 2) την υποτίμηση των δικών μας. Όλα αυτά αποτελούν πεποιθήσεις για τον εαυτό μας και για τους άλλους που για κάποιους λόγους σχηματίσαμε στην πορεία της ζωής μας. Εάν έχεις βιώσει πολύ την υποτίμηση από τους άλλους τότε είναι πιθανό να βλέπεις του εαυτό σου υποτιμητικά. Οι πεποιθήσεις μας όμως αλλάζουν γιατί κανείς δεν γεννιέται με πεποιθήσεις αλλά τις αποκτά μετά. Κανείς δεν είναι κατώτερος από κάποιον άλλον, μπορεί μόνο να βλέπει τον εαυτό του κατώτερο.

Κουραγιο φιλη μου,Δεν πιστευω οτι εισαι κακος ανθρωπος ομως κρυβεις μεσα σου απωθημενα,Εισαι πολυ μικρη μπορεις να κανεις ο,τι κ οι αλλοι,τι ειναι αυτο που ζηλευεις περισσοτερο?Αυτο που νιωθεις θα σε βοηθησει σε περιπτωση που σε κινητοποιησει να κανεις αυτο που πραγματικα θελεις,Επειτα οταν καταφερεις δεν θα ζηλευεις πλεον κ δεν θα φθειρεσαι μεσα σου,Ειναι παρα πολυ σημαντικο να εισαι αποφασισμενη για το τι θελεις να κανεις στην ζωη σου,Κ να θυμασαι κανεις δεν τα εχει ολα κ κανεις δεν ειναι που να μην εχει τιποτα,Πραγματοποιησε τα πραγματα που πραγματικα θελεις κ μην θελεις περισσοτερα αρκει να νιωθεις οτι καλυπτεσαι

Καταρχας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και το ενδιαφερον σας.
το τελευταιο χρονο περασα δυσκολη φαση,σπουδαζα κατι που δε μαρεσε,με ειχε ριξει ψυχολογικα και εμενα πισω.Αγαπαω πολυ τη ζωγραφικη και την ειχα αφησει για ενα διαστημα,ειχα υποτημισει πολυ τις ικανοτητες μου.Ευτυχως παρατησα τη σχολη και ειπα να ασχοληθω με αυτο που μαρεσει.Ελπιζω αυτο να με βοηθισει :)

http://www.newsbeast.gr/health/arthr...falo-mas/?refW


Ενδιαφερον αρθρο για υην αυτοπεποιθηση

Quote:

---

Originally Posted by mirmigi

Καταρχας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και το ενδιαφερον σας.
το τελευταιο χρονο περασα δυσκολη φαση,σπουδαζα κατι που δε μαρεσε,με ειχε ριξει ψυχολογικα και εμενα πισω.Αγαπαω πολυ τη ζωγραφικη και την ειχα αφησει για ενα διαστημα,ειχα υποτημισει πολυ τις ικανοτητες μου.Ευτυχως παρατησα τη σχολη και ειπα να ασχοληθω με αυτο που μαρεσει.Ελπιζω αυτο να με βοηθισει :)

---

AAA! εισαι καλλιτεχνης????αααα θα σε μαλωσω!!! δεν εχεις ΤΙΠΟΤΑ να ζηλεψεις!! ενας καλλιτεχνης ειναι ανωτερος ολων!!!
παρα πολλοι θα ζηλευαν το οτι εχεις χερι κ μπορεις κ αποτυπωνεις σε τελαρα αυτο που σε εκφραζει...ξερεις ποσοι θα ζηλευαν?
για παρε τα πανω σου αμεσως , τα πινελα σου κ μη σταματας!!!
ειμαι σιγουρη οτι εισαι αξιοζηλευτη.ξεκολλα! κανεις κατι για το οποιο αλλοι θα σκοτωναν! σκεψου ποσοι θα θαυμαζουν τα εργα σου οταν τα δημιουργεις.ε?

Εμένα κάποιος μου είχε πει ότι θα αντιμετωπίσω την ζήλεια, αν βρίσκω ευκαιρίες να κάνω δώρα στους άλλους ή να κάνω πράγματα γι'αυτούς. Δεν το είχα καταλάβει και πολύ. Ίσως εννοούσε ότι με αυτόν τον τρόπο, δίνοντας κάτι στους άλλους και βλέποντας τη χαρά τους, μοιράζεσαι την ικανοποίηση και δεν επικεντρώνεις τι σου λείπει σε σχέση με τους άλλους. Δεν ξέρω αν όντως βοηθάει.... Εμένα με ταλαιπωρεί η ζήλια σε επίπεδο σχέσης και εκεί παλεύω με τις ανασφάλειές μου.....

annie προσεχε γιατι ισως ζηλευεις επειδη οι αλλοι σου δινουν δικαιωματα..ειναι δηλαδη προκλητικοι.δεν ειναι απαραιτητο να εισαι ανασφαλης.αν ο αλλος σου εχει δειξει οτι ειναι πχ γυναικας..ε με συγχωρεις! δε φταις εσυ να ζηλευεις..

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

annie προσεχε γιατι ισως ζηλευεις επειδη οι αλλοι σου δινουν δικαιωματα..ειναι δηλαδη προκλητικοι.δεν ειναι απαραιτητο να εισαι ανασφαλης.αν ο αλλος σου εχει δειξει οτι ειναι πχ γυναικας..ε με συγχωρεις! δε φταις εσυ να ζηλευεις..

---

Δεν το είχα σκεφτεί έτσι! Πρέπει να προσέχουμε με τι άτομα μπλέκουμε γιατί μπορεί να επηρεάσουν πολύ την ψυχολογία μας. Άλλος μπορεί να σε εξυψώσει και άλλος να σε ρίξει στα τάρταρα....

το θεμα ειναι να εμπιστευεσαι τον εαυτο σου...κ να τον σεβεσαι.
τοτε θα σε σεβαστει κ ο αλλος θελει δε θελει.

Λίγο- πολύ συμφωνώ με τους περισσότερους όσους απάντησαν συν ότι να προσθέσω κ ένα ακόμα σημείο:
Η ζήλεια πυροδοτείεται από τη διενέργεια της σύγκρισης, Μπαίνουμε, έστω κ άθελά μας, υποσεινήδητα δηλ, σε μια διαδικασία να συγκρίνουμε την εργασία μας με αυτήν το διπλανού, τους κοιλιακούς μας με τους κοιλιακούς της γυμνάστριας, το αυτοκίνητό μας με αυτό του γείτονα, το γκόμενό μας με αυτόν της κολλητής μας κλπ κλπ. Από εκεί ξεκινάει η ζημιά. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, διαφορετική προσωπικότητα, διαφορετικά στοιχεία χαρακτήρα, τελεί υπό διαφορετικές συνθήκες κ έχει διαφορετικές προτεραιότητες. Αυτό που θα κάνει κάποιον ευτυχισμένο δεν θα κάνει απαραίτητα κ κάποιον άλλο. Κ στο κάτω -κάτω δεν υπάρχουν γενικά κριτήρια για τον "καλύτερο" κ τον "χειρότερο", κάποιος μπορεί να υπερτερεί κάπου κ να υστερεί αλλού.

Κ το βασικότερο όλων, η πορεία ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται από την πορεία των γύρω του. Με άλλα λόγια, δεν θα γίνει η δουλειά ενός συναδέλφου χειρότερη εάν την υποτιμήσω εγώ. Αν θέλω να είμαι καλύτερη κ το περιβάλλον είναι ανταγωνιστικό, θα πρέπει εγώ να γίνω καλύτερη στη δουλειά μου. Δεν πας μπροστά με το να θέλεις να σπρώξεις τους άλλους πίσω, μπροστά πας όταν εξελίσσεσαι κ προοδεύεις. Δεν σε κάνει πιο ευτυχισμένη το ότι η φίλη σου έμπλεξε με έναν άχρηστο γκόμενο, ευτυχισμένη σε κάνει να βρεις (κ να κρατήσεις, εδώ είναι η μαγκιά) κάποιον που να σου ταιριάζει κ να σε κάνει να χαμογελάς. Αντίστροφα, αν τα αγαπημένα σου πρόσωπα έχουν επιτυχίες σε προσωπικό, ακαδημαϊκό ή επαγγελματικό επίπεδο θα δεις πόση απελευθέρωση θα νοιώσεις αν αντί να αντιπαραθέτεις τον εαυτό σου σε αυτές τις επιτυχίες, συμμετέχεις στη χαρά τους. Κ αν γενικά νοιώθεις πώς "δεν είσαι αρκετή" οπότε φθονείς τα επιτεύγματα των γύρω σου, αυτό διορθώνεται, φτάνει να αποδεκτείς κ να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως είναι, κ στη θέση του ανταγωνισμού με τους τρίτους, να τοποθετήσεις τον υγιή ανταγωνισμό με τον εαυτό σου: Εσένα οφείλεις να αποδεκτείς, να βελτιώσεις, να αναβαθμίσεις κ να καλλιεργήσεις.

Κ τέλος, να διαχωρίσω τη ζήλεια σε ερωτικό επίπεδο. Είναι καθαρή εκδήλωση ανασφάλειας κ έλλειψης αυτοεκτίμησης. Άλλο βέβαια το "δεν παίρνω χαμπάρι τί γίνεται", εκεί εάν κ εφόσον γίνεται, απλά σηκώνεσαι κ φεύγεις, κ άλλο η ζήλεια. Η ζήλεια σε κάνει να αισθάνεσαι ότι απειλείσαι από άλλες παρουσίες, τη στιγμή που αυτές οι παρουσίες δεν στοιχειοθετούν πραγματική απειλή (γιατί αν όντως υφίσταται απειλή εκεί όπως είπα τέλος, όχι γιατί φταίνε τα 3α- 4α πρόσωπα που μπαίνουν σφήνα, αυτά καλά κάνουν, αλλά αυτός που τους επιτρέπει να μπαίνουν σφήνα), αυτό καταλήγει σε τεράστια φθορά στον εαυτό σου κ τη σχέση σου κ στο τέλος γίνεται η αυτή η αιτία του χωρίσμού, κ όχι τα ανύπαρκτα "φαντάσματα".