Originally Posted by
...a
Γνωρίζω πως είμαι η τελευταία στον κόσμο που πρέπει να παραπονιέται.. και την υγεία μου έχω και η οικογένεια μου με αγαπά! Όμως νιώθω κενή. Είμαι 21, σχεδόν, και ακόμη δεν μπόρεσα να δημιουργήσω σχέση. Πάντα κάτι χαλάει στο τέλος, είτε δεν προχωράει με αυτόν που θέλω, είτε συνήθως αυτοί που με αγαπούν εγώ δεν μπορώ να τους δω πέραν του φιλικού. Ακούγεται γλυκανάλατο έτσι όπως το λέω, αλλά νιώθω ότι κάτι κάνω λάθος εγώ και τίποτα δεν γίνεται σωστά.Γενικά νιώθω ότι δεν μπορώ να αγαπηθώ από κανένα σε αυτό τον κόσμο. Μόνο για τους γονείς μου είμαι σίγουρη. Κανένας άλλος στον κόσμο δεν νοιάζεται πραγματικά για μένα τελικά. Φαίνομαι κοινωνικό άτομο, ότι ανοίγομαι εύκολα αλλά είμαι κλειστός χαρακτήρας και μετά από διάφορες ιστορίες δεν μπορώ να πω αν όντως έχω πραγματικούς φίλους ή όχι. Νιώθω, τόσο μα τόσο μόνη και αβοήθητη. Ξυπνάω και κοιμάμαι χωρίς να έχει νόημα τίποτα από αυτά που κάνω.. Δεν ξέρω γιατί γράφω εδώ, απλώς δεν έχω πουθενά να πω αυτά που νιώθω γιατί όλοι νομίζουν ότι είμαι η τέλεια, η δυναμική και πάντα χαρούμενη χωρίς προβλήματα και έννοιες..
