συνεχομενος φοβος;

Το τελευταιο καιρο (κοντα τους 2 τελευταιους μηνες),εχω ενα περιεργο αισθημα,σαν συνεχομενο φοβο/ανχος.Ειναι τρελο αλλα νομιζω οτι ΟΛΟΙ λενε κατι κακο για μενα και με σχολιαζουν αρνητικα (πισω απο τη πλατη μου).Χωρις να εχω δωσει δικαιωμα και χωρις καποιο απαραιτητο λογο (εχω κανει βεβαια και εγω τα λαθακια μου αλλα δεν ειναι ας πουμε τραγικα).Συνεχως ανυσηχω, μπαινω facebook και ψανω προφιλ φιλων μου μηπως υπαρχει ή εχουν γραψει κατι αρνητικο για μενα.Παλια δεν ημουν ετσι,ημουν πολυ χαλαρη και δε με ενοιαζαν αυτα.Τωρα τελευταια με επιασε και δε μαρεσει καθολου..τι μπορει να ειναι και πως ξεπερνιεται?:(

Δεν θελω να σε αναστάτωσω αλλα καλα θα κανεις να πας σε εναν ψυχίατρο. Την αίσθηση οτι μιλούν αρνητικά πίσω απο την πλάτη μου, ακομη και άγνωστοι, την είχα κι εγω ως προάγγελο της ψυχωσης που έπαθα στη συνεχεια. Στην πορεία μου δημιουργήθηκε το αισθημα οτι ημουν αναγνωρίσιμη και πίστευα οτι μιλούν στην τηλεόραση για μενα. Πρόσεξε μήπως σου δημιουργηθούν ανάλογα συμπτώματα. Η ψυχωση αντιμετωπίζεται μονο με φάρμακα. Πρόσεξε επίσης μήπως αρχίσεις να αποπροσανατολιζεσαι πολυ έντονα σε γνωστά μέρη.

Θεε μου,ετσι νιωθω...ανα διαστηματα ψαχνω το ονομα μου στο ιντερνετ μην με αναφαιρουν πουθενα ο.ο
Δε ξερω...με θεωρω μικρη για να μπω στη διαδικασια τετοιων φαρμακων,20 χρονων ειμαι.Ξερεις γιατι δημιουργειτε αυτο?

Κι εγω το ίδιο εκανα... Έψαχνα το ονομα μου στο ιντερνετ!! Στα 25 μου.. Πρεπει να πας σε γιατρό. Δεν εχει σημασία η ηλικία. Προλαμβάνει στα χειροτερα... Στη συνεχεια έχασα επαφή με τη. Πραγματικότητα και με κλείσανε στο ψυχιατρεία... Ευτυχώς θεραπευτικά πλήρως με τη φαρμακευτική αγωγή, αλλα εβαλα κιλά.. Αυτο δημιουργείται απο έντονη πίεση/στρες, ή απο ουσίες η μπορει να ειναι γενετικά προκαθορισμένο να συμβεί..

Πραγματικα δε ξερω...στρες εχω σε μετριο βαθμο.
Αν το πω στους γονεις μου,θα μου πουν σιγουρα οτι δεν ειναι τιποτα κ θα περασει σε λιγο καιρο...Δε προκειτε να με παρουν στα σοβαρα.Αλλα σ λεω ωρες ωρες με πιανουν τα κλαματα απο αυτες τις σκεψεις

Δεν ξερω αν συνδεονται αυτα τα 2 καπως,αλλα απο πολυ μικρη εκανα συναιχεια παραξενες σκεψεις,με σεναρια που μου αρεσαν (τι θα γινοταν αν εκανα κατι αλλο αλλιως,ή αν ειχα μαγικες δυναμεις κτλ κτλ),και χαιρομουν μονη μου.Τελευταια εγινε πολυ εντονο,δλδ σκεφτομαι περιστατικα απο τοτε που πηγαινα σχολειο,και μερικες φορες μιλαω μονη μου χωρις να το καταλαβω...δλδ το αγορι μου οταν ειμασταν μαζι μια φορα με ακουγε να ψυθιριζω και με ρωτουσε τι ελεγα...αλλα αυτο δεν ειναι κατι που με ενοχλει,μαρεσει μπορω να πω

Κουραγιο σου μελος,Αυτο που περνας πρεπει να το κουβεντιασεις με ενα καλο ειδικο μπορει να προκεται για αρχες καταθλιψης η για καποιο ειδος ψυχωσης η ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης κ πρεπει να το προλαβεις,Εαν καποιος λεει κατι κακο για σενα σιγουρα δεν ειναι φιλος σου ομως δεν ειναι ετσι ολος ο κοσμος,Οπωσδηποτε υπαρχουν κ ανθρωποι ειλικρινεις που νοιαζονται για σενα πρεπει να ηρεμησεις να το δεις,Πρεπει οπωσδηποτε να παψεις να ψαχνεις τα παντα λεπτομερως δεν σου κανει καλο,Προκεται για υποσυνειδητο στρες για το εαν εισαι αποδεκτη απο ολους,Ομως αυτο ειναι ουτοπικο επειδη σε αλλους αρεσουμε κ σε αλλους οχι κ πρεπει να βαλεις λιγους κ καλους ανθρωπους στην ζωη σου κ δεν το μετανιωσεις,Ο,τι προβλημα κ να εχεις παντως απο αυτα που σου αναφερω παραπανω σιγουρα ξεπερνιεται με φαρμακευτικη αγωγη μια σχετικη εστω δραστηριοτητα κ τους αναλογους ανθρωπους γυρω σου απο πειρα το γνωριζω καλα αυτο το οτι υπαρχει θεραπεια

μυσπ πιστευω εχεις δικιο σε ολα οσα λες,το ξερω οτι δε γινεται να αρεσουμε σε ολους,αλλα μου εχει γινει εμμονη ιδεα :(
το κουβεντιασα με τον πατερα μου σημερα και μου ειπε οτι δεν ειναι ουτε καν ψυχωση,και οτι επιδη μεγαλωνω και σοβαρευω το επαθα και οτι οπως ηρθε ετσι θα περασει...τα ειχε και αυτος στην ηλικια μου κατι τετοια.
Μπερδευτηκα τωρα...πως θα καταλαβω αν χρειαζομαι επιπλεον βοηθεια ? :/ οι δικοι μου εχουν τωρα τα δικα τους προβληματα και δε θελω να τους ανυσηχισω επιπλεον.Δε θελω να χειροτερεψει ομως και να φτασω σε ασχημο σημειο,αλλα απο την αλλη ισως και περασει μονο του οπως ειπε ο πατερας μ.
Μενω σε χωριο,δεν ειναι ευκολη η προσβαση σε ψυχολογο/ψυχιατρο,ουτε την οικονομικη ανεση εχω αυτη τη στιγμη γιατι δεν δουλευω καπου :/

Quote:

---

Originally Posted by mirmigi

μυσπ πιστευω εχεις δικιο σε ολα οσα λες,το ξερω οτι δε γινεται να αρεσουμε σε ολους,αλλα μου εχει γινει εμμονη ιδεα :(
το κουβεντιασα με τον πατερα μου σημερα και μου ειπε οτι δεν ειναι ουτε καν ψυχωση,και οτι επιδη μεγαλωνω και σοβαρευω το επαθα και οτι οπως ηρθε ετσι θα περασει...τα ειχε και αυτος στην ηλικια μου κατι τετοια.
Μπερδευτηκα τωρα...πως θα καταλαβω αν χρειαζομαι επιπλεον βοηθεια ? :/ οι δικοι μου εχουν τωρα τα δικα τους προβληματα και δε θελω να τους ανυσηχισω επιπλεον.Δε θελω να χειροτερεψει ομως και να φτασω σε ασχημο σημειο,αλλα απο την αλλη ισως και περασει μονο του οπως ειπε ο πατερας μ.
Μενω σε χωριο,δεν ειναι ευκολη η προσβαση σε ψυχολογο/ψυχιατρο,ουτε την οικονομικη ανεση εχω αυτη τη στιγμη γιατι δεν δουλευω καπου :/

---

Γεια σου!
Καταρχας θέλω να σου πω πως δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο, οπότε δεν μπορώ να σε καταλάβω ακριβώς. Απλώς προσπάθησε να χαλαρώσεις. Το να μπαίνεις στην ιδέα ότι έχεις κάτι παθολογικό η σκέψη αυτή και μόνο σου πυροδοτεί περισσότερο άγχος και δεν σκέφτεσαι καθαρά!!! Μπορεί να είναι κάτι περιστασιακό. Προσπάθησε για κάποιες μέρες να μην ψάξεις καθόλου στο ιντερνετ και δεν πως θα νιώθεις. Συζήτησέ το με κάποιο κοντινό σου πρόσωπο. Μοιράσου τις σκέψεις σου. Αν δεν έχεις την δυνατότητα να απισκεφτείς κάποιον ειδικό τουλάχιστον μίλα σε κάποιον δικό σου (φίλη, αγόρι, αδελφό κλπ). Προσπάθησε να τα ΄χεις καλά με τον εαυτό σου και μην σε νοιάζει τόσο τι λένε οι άλλοι. Προσπάθησε για κάποιο χρονικό διάστημα να χαλαρώσεις και να μην σε νοιάζουν τι "λένε" οι άλλοι. Κι αν δεις ότι τα πράγματα χειροτερεύουν τότε ξαναμίλησε στους δικούς τους και πες τους πως ακριβώς νιώθεις κι ότι ίσως χρειάζεται να δείτε κάποιον ειδικό...

Quote:

---

Originally Posted by mirmigi

μυσπ πιστευω εχεις δικιο σε ολα οσα λες,το ξερω οτι δε γινεται να αρεσουμε σε ολους,αλλα μου εχει γινει εμμονη ιδεα :(
το κουβεντιασα με τον πατερα μου σημερα και μου ειπε οτι δεν ειναι ουτε καν ψυχωση,και οτι επιδη μεγαλωνω και σοβαρευω το επαθα και οτι οπως ηρθε ετσι θα περασει...τα ειχε και αυτος στην ηλικια μου κατι τετοια.
Μπερδευτηκα τωρα...πως θα καταλαβω αν χρειαζομαι επιπλεον βοηθεια ? :/ οι δικοι μου εχουν τωρα τα δικα τους προβληματα και δε θελω να τους ανυσηχισω επιπλεον.Δε θελω να χειροτερεψει ομως και να φτασω σε ασχημο σημειο,αλλα απο την αλλη ισως και περασει μονο του οπως ειπε ο πατερας μ.
Μενω σε χωριο,δεν ειναι ευκολη η προσβαση σε ψυχολογο/ψυχιατρο,ουτε την οικονομικη ανεση εχω αυτη τη στιγμη γιατι δεν δουλευω καπου :/

---

Ηρεμησε φιλη μου θα την βρεις την λυση πρωτον οπως ειπαμε θα παρεις αποφαση οτι σε ορισμενους αρεσουμε σε αλλους οχι δευτερον προτεινω επειδη δεν γνωριζουμε ακριβως τι ειναι αυτο που βιωνεις αν θα εξελιχθει σε καταθλιψη ειναι καλο να κανεις μια δυο επισκεψεις σε ειδικο να σου πει εαν ειναι ανησυχητικο η οχι,Προτεινω να πας σε καποια πολη που εχει κεντρο ψυχικης υγειας δωρεαν εφοσον τα οικονομικα σου δεν ειναι καλα η να πας σε ειδικο σε νοσοκομειο η να παρεις τηλ σε ειδικες τηλεφωνικες γραμμες που μιλας δωρεαν για το προβλημα σου,Εαν προκεται για καταθλιψη η κατι παρομιο πρεπει να το προλαβεις,Πηγαινε μονη σου εαν δεν θελεις να επιβαρυνεις τους δικους σου σε μια κοντινη πολη με τα μεσα συγκοινωνιας δεν θα πληρωσεις αρκετα κ θα δεις κ ειδικο δωρεαν εαν πας σε κεντρο ψυχικης υγειας η νοσοκομειο

Quote:

---

Originally Posted by mirmigi

μυσπ πιστευω εχεις δικιο σε ολα οσα λες,το ξερω οτι δε γινεται να αρεσουμε σε ολους,αλλα μου εχει γινει εμμονη ιδεα :(
το κουβεντιασα με τον πατερα μου σημερα και μου ειπε οτι δεν ειναι ουτε καν ψυχωση,και οτι επιδη μεγαλωνω και σοβαρευω το επαθα και οτι οπως ηρθε ετσι θα περασει...τα ειχε και αυτος στην ηλικια μου κατι τετοια.
Μπερδευτηκα τωρα...πως θα καταλαβω αν χρειαζομαι επιπλεον βοηθεια ? :/ οι δικοι μου εχουν τωρα τα δικα τους προβληματα και δε θελω να τους ανυσηχισω επιπλεον.Δε θελω να χειροτερεψει ομως και να φτασω σε ασχημο σημειο,αλλα απο την αλλη ισως και περασει μονο του οπως ειπε ο πατερας μ.
Μενω σε χωριο,δεν ειναι ευκολη η προσβαση σε ψυχολογο/ψυχιατρο,ουτε την οικονομικη ανεση εχω αυτη τη στιγμη γιατι δεν δουλευω καπου :/

---

Ηρεμησε φιλη μου θα την βρεις την λυση πρωτον οπως ειπαμε θα παρεις αποφαση οτι σε ορισμενους αρεσουμε σε αλλους οχι δευτερον προτεινω επειδη δεν γνωριζουμε ακριβως τι ειναι αυτο που βιωνεις αν θα εξελιχθει σε καταθλιψη ειναι καλο να κανεις μια δυο επισκεψεις σε ειδικο να σου πει εαν ειναι ανησυχητικο η οχι,Προτεινω να πας σε καποια πολη που εχει κεντρο ψυχικης υγειας δωρεαν εφοσον τα οικονομικα σου δεν ειναι καλα η να πας σε ειδικο σε νοσοκομειο η να παρεις τηλ σε ειδικες τηλεφωνικες γραμμες που μιλας δωρεαν για το προβλημα σου,Εαν προκεται για καταθλιψη η κατι παρομιο πρεπει να το προλαβεις,Πηγαινε μονη σου εαν δεν θελεις να επιβαρυνεις τους δικους σου σε μια κοντινη πολη με τα μεσα συγκοινωνιας δεν θα πληρωσεις αρκετα κ θα δεις κ ειδικο δωρεαν εαν πας σε κεντρο ψυχικης υγειας η νοσοκομειο