Απογοήτευση

Καλησπέρα, πρώτη φόρα παίρνω το θάρρος να γράψω σε ένα φόρουμ και αυτό γιατί πραγματικά δεν νοιώθω καλά. είναι καιρός τώρα που νοιώθω ότι όλα με πιέζουν ότι όλα είναι μάταια, ότι κανείς δεν με θέλει γιαυτό που είμαι, αισθάνομαι άσχημη, γενικά πνίγομαι ώρες ώρες και δεν ξέρω πως να αντιδράσω τη μια έχω νεύρα πολλά και την άλλη είμαι χάλια, κλαίω και κάθομαι απλά και κοιτάω το δωμάτιο. όπως μου λένε είμαι εμφανίσιμη κοπέλα και καλό παιδί, η αλήθεια είναι ότι έχω περάσει πολλά σε αισθηματικό επίπεδο και από τότε έχω χαθεί.. συγνώμη αν γράφω κάπως δεν έχω και πολύ καθαρή σκέψη. ευχαριστώ πολύ εκ τον πρωτέρον

Eαν υπαρχει καποιο προσφατο γεγονος στον ερωτικο τομεα πιθανως να σ επηρεασε πχ ενας χωρισμος.

Το Αντρεα τί σημαίνει;
Και πόσο χρονών είσαι;

χωρισμος ναι υπαρχει πριν απο χρονια και δεν το έχω ξεπεράση ποτέ..από τότε όσους έχω βρει απλά κανείς δεν έμεινε, και έτσι υπάρχει απογοήτευση σε όλα. όνομα ειναι το Άντρεα 28 χρονών είμαι

γεια σου συναδελφε.. ριξτο στην τρελα, μη σκεφτεσαι, ανοιξου, βρες χομπι, βρες ανθρωπους, γνωστους και αγνωστους, βγες εξω απο το σπιτι, μιλα, γελα και γραψτα ολα. Εγω αυτα κανω, και δουλευουν. ωρες ωρες βεβαια με πιανει μια μελγαχολια, πεφτω, αλλα ξανασηκωνομαι.. και παλι απο την αρχη. Σημερα με περιεγραφε καποιος σαν χαρουμενη κοπελα να φανταστεις.. Χαχα.. καμια φορα μπερδευομαι κι εγω, λεω ετσι ειμαι? ετσι νιωθω? η ετσι δειχνω?

Quote:

---

Originally Posted by Άντρεα

χωρισμος ναι υπαρχει πριν απο χρονια και δεν το έχω ξεπεράση ποτέ..από τότε όσους έχω βρει απλά κανείς δεν έμεινε, και έτσι υπάρχει απογοήτευση σε όλα. όνομα ειναι το Άντρεα 28 χρονών είμαι

---

ΕλληνοΙταλίδα να υποθέσω;

συμπασχω. για την ακριβεια το πρωτο μου θεμα εδω μεσα αφορουσε την απογοητευση που ενιωθα. το να εισαι χωρις συντροφο, ειδικα απο μια ηλικια και μετα, ειναι πολυ ασχημο. ακομα κι αν εχεις δουλεια και τα πας σε ολα καλα. να προσεχεις γιατι η μοναξια τρελαινει.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

συμπασχω. για την ακριβεια το πρωτο μου θεμα εδω μεσα αφορουσε την απογοητευση που ενιωθα. το να εισαι χωρις συντροφο, ειδικα απο μια ηλικια και μετα, ειναι πολυ ασχημο. ακομα κι αν εχεις δουλεια και τα πας σε ολα καλα. να προσεχεις γιατι η μοναξια τρελαινει.

---

πωπω να και μια φορα που θα συμφωνησω μαζι σου απολυτα

Quote:

---

Originally Posted by KENO

συμπασχω. για την ακριβεια το πρωτο μου θεμα εδω μεσα αφορουσε την απογοητευση που ενιωθα. το να εισαι χωρις συντροφο, ειδικα απο μια ηλικια και μετα, ειναι πολυ ασχημο. ακομα κι αν εχεις δουλεια και τα πας σε ολα καλα. να προσεχεις γιατι η μοναξια τρελαινει.

---

ΚΕΝΟ εσύ πόσο καιρό μένεις μόνος σου;

Quote:

---

να προσεχεις γιατι η μοναξια τρελαινει.

---

αυτο αν ολοι το λαβαιναν σοβαρα υποψη τους οι ψυχολογοι θα βαραγαν μυγες.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

ΚΕΝΟ εσύ πόσο καιρό μένεις μόνος σου;

---

αρκετο για να μου ερχεται να χτυπησω το κεφαλι μου στο τοιχο. αλλα οτι κι αν γινει δε προκειται να ξαναγυρισω στην Αθηνα.

Quote:

---

Originally Posted by Άντρεα

χωρισμος ναι υπαρχει πριν απο χρονια και δεν το έχω ξεπεράση ποτέ..από τότε όσους έχω βρει απλά κανείς δεν έμεινε, και έτσι υπάρχει απογοήτευση σε όλα. όνομα ειναι το Άντρεα 28 χρονών είμαι

---

Μην το βάζεις κάτω. Έχουμε περίπου την ίδια ηλικία. Και εμένα με πιάνουν (και για μεγάλα διαστήματα) αυτά που λες. Τελικά κατέληξα στο ότι όλα είναι σχετικά.....Οι ηλικίες, οι καταστάσεις, κλπ. Σημαντικό είναι την κάθε μέρα να την αντιμετωπίζουμε σαν κάτι διαφορετικά και να βρίσκεις κάθε μέρα να κάνεις κάτι που θα σου αρέσει. 'Ετσι θα παίρνεις λίγο λίγο χαρά και η καθημερινότητα θα γίνεται πιο υποφερτή.

Σχετικά με το θέμα των σχέσεων μην σε παίρνει από κάτω. Υπάρχει πάρα πάρα πάρα πολύ μονάξια στις μέρες μας. Ξέρω φίλες και φίλους που είναι στην ηλικία μας και δεν είχαν ποτέ τίποτα.....μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά τίποτα.... Οι άνθρωποι είναι πολύ κλεισμένοι....

Επίσης, ξέρω άτομα που μπορεί να έχουν σχέση και να είναι πιο μόνοι και από όταν δεν είχαν.... Να μην περνάν καλά και να πέφτει η αυτοεκτίμησή τους όλο και περισσότερο.

Γι'αυτό όλα είναι σχετικά. Δεν θα σταματήσουμε να ελπίζουμε, αλλά νομίζω πως μέχρι να μας έρθει κάτι καλό, η λύση είναι να στοχεύουμε μόνο στο σήμερα!! Ε δεν είμαστε και μεγάλες.....

Και εγώ κολλάω σε σχέσεις (ή παλιές υποθέσεις) και μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να πάω παρακάτω. Αλλά αξίζει να χαραμίζουμε την κάθε μέρα για κάτι που δεν υπάρχει; Πολλές φορές κατηγορώ και τον εαυτό μου, ότι εγώ φταίω που το χάλασα κλπ (ίσως σκέφτεσαι και εσύ έτσι....), αλλά τελικά συνειδητοποιώ ότι ό,τι αξίζει αντέχει και ότι χρειαζόμαστε το έχουμε στη ζωή μας.....Ή τουλάχιστον όταν νιώθουμε ότι κάτι μας λειπει να κοιτάμε μπροστά και όχι πίσω....