νιωθω δυστυχισμενη

γεια σας
θελω να μοιραστω το προβλημα μου μαζι σας.....
εδω και λιγους μηνες νιωθω πολυ δυστυχισμενη....τιποτα δε με ευχαριστει και νιωθω πως δεν εχει νοημα η ζωη μου πια. Ωρες ωρες σκεφτομαι την αυτοκτονια...αλλα μετα σκεφτομαι και αυτους που θα αφησω πισω και θα υποφερουν για μενα , κι ετσι κανω πισω.
Ειμαι 21 χρονων, δεν εχω σπουδασει τιποτα μεχρι τωρα, ουτε δουλευω πουθενα. επισης, εχω μια σοβαρη σχεση εδω και 2 χρονια περιπου.
το προβλημα μου ειναι πως νιωθω πως τιποτα δεν εχω καταφερει ως τωρα και πως ειμαι βαρος σε αυτους που με συντηρουν. Θελω να σπουδασω αισθητικη αλλα δεν εχω τα χρηματα που χρειαζονται καθως τα διδακτρα ειναι πολλα.και στο δημοσιο ιεκ δε παιρνουν πολλα ατομα κι ετσι εχασα την ευκαιρια να σπουδασω, ενω ειχα κανει την αιτηση για την εγγραφη. Δουλεια δε μπορω να βρω κι ας ψαχνω. Ουτε προυπηρεσια εχω ουτε γνωσεις, κι ετσι δε με παιρνουν. Νιωθω οτι δεν εχω καταφερει τιποτα στη ζωη μου, οτι ειμαι μια αχρηστη, μια αποτυχημενη. Με το αγορι μου μαλωνω συχνα γιατι με πιανουν τα ψυχολογικα μου και τα αγχη μου και οι στενοχωριες και ξεσπαω σε αυτον... ή κλεινομαι στον εαυτο μου και αρνουμαι να τον δω....
Φοβαμαι πως τιποτα δε θα μπορεσω να κανω στη ζωη μου και πως παντα θα ειμαι ενα βαρος.... Δε γινεται να με συντηρουν οι αλλοι....
Δεν ξερω τι ευθυνεται για την δυστυχια μου......δεν ξερω αν φταιει το οτι δεν σπουδασα, δεν εργαζομαι...... ή το οτι ειμαι μονη μου. Πολυ μονη. ... Δεν εχω φιλους γιατι οταν τελειωσα το λυκειο μετακομισαμε σε αλλη πολη και αφου δεν σπουδαζα και δεν εβγαινα απο το σπιτι συχνα..δε μπορεσα να γνωρισω καινουριουσ φιλους. Κλειστηκα στον εαυτο μου.
Με τους γονεις μου δεν εχω καλη σχεση...δεν ξερω γιατι. Ολο μαλωνω με τη μανα μου και τους τελευταιους μηνεες νιωθω οτι με παραμελει και πως δε νιαζεται για μενα.... Ολη τη μερα την περναω μεσα κλεισμενη - εκτος απο τις λιγες ωρες που θα βγω με το αγορι μου καμια βολτα- .... κι ετσι δεν κανω τιποτα. Ξεσπαω στον υπνο. Κοιμαμαι τις περισσοτερες ωρες τις ημερας... ενω τη νυχτα δε με παιρνει υπνος και ξενυχταω και σκεφτομαι για τη ζωη μου...για αυτα που εχω στερηθει και πολλα πολλα... που με κανουν ακομα χειροτερα και με πιανει καταθλιψη.

Νιωθω ενα τιποτα.....κανεις δε μπορει να με βοηθησει.....οσες συμβουλες κι αν μου δωσουν....εγω συνεχιζω να βλεπω τα πραγματα μαυρα και να ζω δυστυχισμενη.
Δεν εχω διαθεση για τιποτα....βαριεμαι ακομα και να σηκωθω να βαφτω και να βγω. τις τελευταιες μερες ουτε αυτο δε με ευχαριστει πια...το να βγω. Με παρακαλαει το αγορι μου να παμε για καφε και εγω δεν εχω διαθεση. κλεινομαι στο δωματιο μου και περναω εκει τον περισσοτερο καιρο. Με το ζορι θα σηκωθω να παω καμια βολτα. Τιποτα δε με ευχαριστει και νιωθω δυστυχισμενη. Νιωθω πως εχω αποτυχει σαν ανθρωπος και πως δεν εχω μελλον.
Ουτε δουλεια εχω, ουτε σπουδες, ουτε φιλους, ουτε συγγενεις( μιας και ζουν ολοι σε αλλη πολη).....

Συνεχεια εχω την αισθηση πως ολοι ειναι εναντιων μου και πως κανεισ δεν μαγαπαει..... δεν ξερω αν κανω λαθος..απλως αυτο μου δειχνουν ορισμενες φορες τα λογια τους και η σταση τους απεναντη μου.... Καποιες φορες μου μιλανε αποτομα...κι αν τους πω πώς νιωθω...αντι να προσπαθησουν να με καταλαβουν ....με κρινουν. Μου λενε πως ειμαι αχαριστη, πως υπαρχουν και χειροτερα και....γενικα με αποπαιρνουν.....

Δεν ξερω τι να κανω....... Κανεις δε με καταλαβαινει και δεν προσπαθει να με βοηθησει και υποφερω....
Λαχταρω τον καιρο που ημουνα ευτυχισμενη....... Εχω ξεχασει πως ειναι αυτο το συναισθημα...... :'(
:(

Quote:

---

Λαχταρω τον καιρο που ημουνα ευτυχισμενη....... Εχω ξεχασει πως ειναι αυτο το συναισθημα...... :'(

---

Αυτό αργά ή γρήγορα συμβαίνει σε όλους ανεξαιρέτως-μάλλον κάποιος λόγος θα υπάρχει.
Απλά επειδή νυστάζω λίγο και δεν είμαι να γράφω πολλά-απλά ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ

Μόνο αυτό θα σε βοηθήσει να βγεις από το καβούκι σου και να ξεχαστείς......
ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ

ειναι που δεν ελπιζω πια σε τιποτα....
καποτε ειχα στοχους.... ημουν μικροτερη τοτε και τα εβλεπα ολα πιο ευκολα...
ελεγα θα σπουδασω...θα βρω δουλεια....
τωρα πια που ξερω ποσο δυσκολο ειναι....δεν εχω πια στοχους...δεν εχω ελπιδες....
οταν δεν εχεις κατι να περιμενεις.....πως να βρεις τη δυναμη να σηκωθεις???

Κουραγιο φιλη μου ειναι πολυ πιθανον να μην σου φταιει κανεις ουσιαστικα,ετσι οπως μιλας μου δινεις την εντυπωση οτι βρισκεσαι σε αρχες καταθλιψης,Ειδικα με ανησυχει το θεμα της αυτοκτονιας που λες,Κ επειδη γνωριζω παρα πολυ καλα απο καταθλιψη την περασα με επιτυχια σου λεω να απευθυνθεις συντομα σε εναν ειδικο να το βγαλεις απο μεσα σου,Μην αγχωνεσαι αυτο που σκεφτεσαι δεν ισχυει ειναι επειδη το μυαλο σου ειναι θολωμενο κ δεν λειτουργει καθαρα,Εγω σε διαβεβαιωνω οτι θεραπευεται με ειδικο φαρμακευτικη αγωγη δραστηριοτητα βολτες με οικεια σου προσωπα κ αρκετο κοπο απο πλευρας σου,Καλη δυναμη!

εχω σκεφτει να παω σε γιατρο να μου δωσει αντικαταθλιπτικα αλλα οι δικοι μου λενε πως δεν ειναι καλο να αρχισω τα φαρμακα.... καλα ειναι να το ξεπερασω ετσι...αλλα δεν εχω τη δυναμη... νιωθω πως ολα μου φταινε...καιδεν ξερω... εχω μπερδευτει πολυ. Ισως να φταιω κι εγω που δε μου δινουν πολυ σημασια. Ειμαι αποτομη και πολλες φορες τους μιλαω ασχημα και τους βριζω... Τωρα νιωθω πως κανεις δε με θελει..... Και εχω αρχισει να πιστευω πως η σχεση μου με το αγπρι μου δεν παει καλα..... δεν ειναι οπως πριν.... ισως εχει κουραστει απο τη συμπεριφορα μου που ξεσπαω σε αυτον και συχνα τον προσβαλω.... και νιωθω πως δεν ασχολειται μαζι μου πια οπως παλια... σαν να βαρεθηκε ολο αυτο. Δεν ξερω ειλικρινα....

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Αυτό αργά ή γρήγορα συμβαίνει σε όλους ανεξαιρέτως-μάλλον κάποιος λόγος θα υπάρχει.
Απλά επειδή νυστάζω λίγο και δεν είμαι να γράφω πολλά-απλά ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ

Μόνο αυτό θα σε βοηθήσει να βγεις από το καβούκι σου και να ξεχαστείς......
ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ

---

αυτο αργα η γρηγορα συμβαινει σε ολους μεχρι να καταλαβουν (αν το καταλαβουν) οτι το μονο που σε σωζει ειναι να σαι αναισθητος

Το πρόβλημά σου είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by katherin

...νιωθω πως δεν εχει νοημα η ζωη μου πια... το προβλημα μου ειναι πως νιωθω πως τιποτα δεν εχω καταφερει ως τωρα και πως ειμαι βαρος σε αυτους που με συντηρουν... Νιωθω οτι δεν εχω καταφερει τιποτα στη ζωη μου, οτι ειμαι μια αχρηστη, μια αποτυχημενη.
Νιωθω ενα τιποτα.....

---

Τα παραπάνω δεν αποτελούν συναισθήματα αλλά σκέψεις. Μία πιο σωστή διτύπωση θα ήταν: Σκέφτομαι πως τιποτα δεν εχω καταφερει ως τωρα και πως ειμαι βαρος σε αυτους που με συντηρουν και αυτό με κάνει να νοιώθω δυστυχισμένη. Αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου τότε θα αλλάξουν και τα συναισθήματα που νιώθεις.

Μάλλον στο μεγάλο διάστημα αδράνειας (που απ'ότι φαίνεται δεν εξαρτάται από εσένα, μιας και έκανες προσπάθειες) οφείλεται η κατάστασή σου. Κοίτα, όλοι λίγο πολύ το περνάμε (είτε έχουμε δουλειά, είτε όχι). Ειδικά για αυτούς που δεν έχουν δουλειά είναι ακόμα πιο δύσκολο.

Πιστεύω ότι μόνο πρακτικές συμβουλές μπορούν να σε βοηθήσουν, γιατί όλα τα άλλα σίγουρα θα τα έχεις σκεφτεί. Συνέχισε να ψάχνεις για δουλειά, παντού και με οποιεσδήποτε συνθήκες (έστω για την αρχή) για να νιώθεις ότι κάτι κάνεις. Όσο δεν βρίσκεις (γιατί είναι πολύ δύσκολο) ψάξε να κάνεις κάτι στα πλαίσια μίας εθελοντικής ομάδας. Συνήθως, θέλουν νέα άτομα! Εκεί θα γνωρίσεις κόσμο και πιθανώς να δικτυωθείς....

δε νομιζω οτι αυτο ειναι καλη τεχνικη για να γνωρισει κανεις κοσμο αλλα αν θελει οντος να γνωρισει να στραφει αμεσα σε γνωριμιες με πλαγιους τροπους δε θα καταφερεις να κανεις καλες γνωριμιες εκτος αν βρισκεσε σε μια ομαδα με κοινα χομπυ που εκει εχεις πολες πιθανοτητες.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

δε νομιζω οτι αυτο ειναι καλη τεχνικη για να γνωρισει κανεις κοσμο αλλα αν θελει οντος να γνωρισει να στραφει αμεσα σε γνωριμιες με πλαγιους τροπους δε θα καταφερεις να κανεις καλες γνωριμιες εκτος αν βρισκεσε σε μια ομαδα με κοινα χομπυ που εκει εχεις πολες πιθανοτητες.

---

Συμφωνώ σε αυτό. Ό,τι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις γνωριμίες είναι με άτομα που θα έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εσένα. Αλλά αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα, πως θα το κάνει; Επίσης, ένα χόμπυ το κάνεις 2-3 ώρες την εβδομάδα. Τις υπόλοιπες; Η κοπέλα πιστεύω χρειάζεται να κάνει κάτι επαναλαμβανόμενα και σε καθημερινή βάση για να ξεφύγει από την αδράνεια.

τωρα αυτο που περιγραφεις με τη δουλεια θα μπορουσε να το πει κανεις αντιπερισπασμο.
το σιγουρο ειναι παντος οτι αν βρεθεις σε ενα μερος με πολυ κοσμο που κανενας απο αυτους δεν σε εκφραζει δεν εχει κανενα νοημα να τους κανεις παρεα εκτος αν εισαι πιο ευκολος ανθρωπος που ισως εχει

απο αυτα που περιγραφεις παντος φαινετε να βρισκεσε μονη με τις δικες στου σκεψεις που αμφιβαλω αν καπιος γνωριζει πιες ειναι αυτες ουτε καν το αγορι σου ετσι λοιπον φαινετε σα να μην εχεις ορεξη για τιποτα σα να σκεφτεσαι ολοι βρισκονται σε μεγαλη αποσταση απο μενα αφου δε ξερουν τι σκεφτομαι αρα μαλον καπιιος που μιλα πολυ κ ειναι αρκετα εκφραστικος θα μπορουσε να σε βοηθησει να ανοιχτεις καπως οπως με βοηθησε κ μενα που ειμουν σε παρομια φαση καποτε.

Quote:

---

Originally Posted by Anny85

Συμφωνώ σε αυτό. Ό,τι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις γνωριμίες είναι με άτομα που θα έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εσένα. Αλλά αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα, πως θα το κάνει; Επίσης, ένα χόμπυ το κάνεις 2-3 ώρες την εβδομάδα. Τις υπόλοιπες; Η κοπέλα πιστεύω χρειάζεται να κάνει κάτι επαναλαμβανόμενα και σε καθημερινή βάση για να ξεφύγει από την αδράνεια.

---

στη ζωη τιποτα δεν ειναι ευκολο ετσι κ αλλιως σε ολα θα βρεις ενα πως? δε πιστευω οτι το προβλημα ειναι η αδρανεια κ γω θα μπορουσα να καθομαι σε μια καρεκλα ωρες κ να κλωσαω τα αυγα το προβλημα ειναι οταν βρισκεσε μονος με τις δικες σου σκεψεις που κανεις δεν γνωριζει κ δε ξερεις τι ακριβως να κανεις κ σε πιον να μιλησεις εχω περασει κ εγω απο αυτο...

ειλικρινα δεν ξερω......
ολο αρνητικα πραγματα σκεφτομαι συνεχεια... ειμαι πολυ απαισιοδοξη....
νομιζω πως κανεις δε νοιαζεται για μενα... πως ολοι με αντιπαθουν και δε ξερω γιατι....
και ωρες ωρες σκεφτομαι πως το αγορι μου δε με αγαπα.... ενω κανει τοσα πολλα που δειχνουν την αγαπη του.....
ισως ειμαι αχαριστη... ισως δεν ευχαριστιεμαι με τιποτα και τα θελω ολα....
πώς να το αλλαξω αυτο? πώς να βλεπω τον κοσμο και τη ζωη με αισιοδοξια? τιποτα δε με ευχαριστει και ξερω πως εχω λαθος .....

σε αλλο επισοδειο γραφεις οσο πιο πολυ χωθεις σε μια σχεση τοσο πιο δυσκολα θα ξεκοψεις ετσι οπως το λες μου δινεις την εντυπωση οτι δε θες με κανενα πολα πολα αλλα τα κρατας ολα για παρτη σου κ τους αλλους τους βλεπεις ως εφημερους απασχολητες μεχρι να περασει ο καιρος

Αυτη ειναι η πραγματικοτητα.... ειτε ειναι υγιης μια σχεση... ειτε αρρωστη.... οσο πιο πολυ χωθεις τοσο πιο δυσκολα θα ξεκοψεις. Αυτο που ανεφερα στο αλλο ''επεισοδιο'' , οπως λες, το εκανα για να δωσω στον νεαρο να καταλαβει πως θα του ειναι δυσκολοτερο αργοτερα.. γιατι απο αυτα που διαβασα καταλαβα πως δεν εχουν μελλον... η ''κοπελα του'' μαλλον δεν ειναι και τοσο ''κοπελα του'' αφου μιλαει με το προην της κλπ κλπ... ας μην ξεφυγω απο το θεμα μου τωρα.
Λαθος εντυπωση απεκτησες φιλε αλεξανδρε.... δεν εκμεταλλευομαι ανθρωπους και με το περασμα του καιρου να τους αφησω. Η σχεση μου παει πολυ καλα και ταιριαζουμε. Το προβλημα το εχω εγω με την προσωπικοτητα μου...και αυτο δεν αφορα μονο τα ερωτικα μου αλλα ολη μου τη ζωη .. Ολα τα βλεπω μαυρα και δεν νιωθω ευτυχισμενη με τιποτα....