#Ζητείται?# λύση.. (σχέσεις)

Καλησπέρα και γεια χαρά...
Νέα στην παρέα σας...
Κάπως, ψάχνοντας για ακόμη μια βραδιά, παρέα...μέσω ανάγνωσης προβληματισμών ανθρώπων, κατέληξα εδώ.
Διάβασα πολλάάάά από τα μέχρι τώρα θέματα, σε αυτή την κατηγορία και βλέπω πόσο οι άνθρωποι προβληματιζόμαστε/προβληματίζεστε/προβληματίζονται, με πόνο και κόπο για το θέμα σχέση..
Στις περισσότερες περιπτώσεις, το θέμα καταλήγει στο απλό "εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ και το καρπούζι (πεπόνι ή ότι άλλο φρούτο γουστάρει ο καθένας)" κι εμένα ο προβληματισμός μου είναι, κατά πόσο μπορώ, ενώ ξέρω ότι τα πάντα είναι θέμα απόφασης, και θέλω(!) να πάρω απόφαση το οτιδήποτε...
Το στόρι μου "κατηγορίσιμο" ..σχέση εν μέσω σχέσης..χωρισμοί από τις υπαρκτές σχέσεις.. συνέχεια της συγκεκριμένης σχέσης κρυφά.. υστερίες λόγω κρυφτού..χωρισμός...επανασύ� �δεση..χωρισμός...επανασύνδε ση...χωρισμός...επανασύνδεση ????????(προς το παρόν περίεργη φάση)

Η επικοινωνία μας αν όχι μοναδική, τουλάχιστον σπάνια..
Αλλά...
Κούραση, εξευτελισμός, φόβος, ανάγκη, αγάπη...κούραση!
'Ενας φάυλος κύκλος...
Με βάθρο όμως πάντα την αγάπη και αυτό το (πραγματικά σπάνιο) δέσιμο και την βαθιά γνώση και αίσθηση του άλλου μισού..της ουσίας όμως της έννοιας του άλλου μισού..της τόσης ουσίας που καταλήγεις να το συζητάς και να συνειδητοποιείς "άστο, δεν το έχει ζήσει, δεν έχει νόημα να μιλήσω παραπάνω, ότι και να πω δεν θα είναι κατανοητό"..

Γιατί το αφήνεις;;;; Ναι,λογική ερώτηση.. Αν το βρεις, δε το αφήνεις....

Για αυτό γυρνάμε και ξαναγυρνάμε και οι δύο γύρω γύρω από εμάς....

Το θέμα είναι ότι και οι δύο επιστρέφουμε ξανά και ξανά και ξανά (οι ηλίθιες συνθήκες μας έφτασαν να το διαλύσουμε) και συμπέρασμα δεν βγαίνει...
Για πόσο;;;;;;;;;;;;

Αλλιώς δεν μπορώ να πράξω, παρά μόνο να αφεθώ..προσπάθησα να διαγράψω...προσπάθησα να μισήσω...προσπάθησα να αγνοήσω.. προσπάθησα να ξεχάσω...προσπάθησα πολλά....οι ψυχοσωματικές εκφάνσεις πολλές....από απλά δερματικά, μέχρι αϋπνίες και ταχυπαλμίες...

Τώρα???
Μετά από πολλά... μια ανυπομονησία εκ μέρους μου να ηρεμήσω.

Πώς????
Πώς να πάρω απόφαση (ουσιαστικά όμως αυτή τη φορά...όχι παρορμητικά....) και να δεχτώ το οτιδήποτε????Από το ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος, μέχρι να βρω την ηρεμία της καθημερινότητας του "περίμενε και θα δείξει"???
Πάει ένας χρόνος, που προσπάθησα, προσπάθησε, ενεπλάκησαν πολλοί, κι όμως ακόμα η επικοινωνία είναι εκεί... όπως και η αγάπη.

Άρα;;;;Πώς να δεχτώ την "''ηττα"?

Και πώς να κάνω τον εαυτό μου να ηρεμήσει??? συζήτηση με κοντινούς φίλους.."απασχολήσου, βρες κάτι να γεμίσεις το χρόνο σου, πίστεψε στον εαυτό σου, δε σου αξίζει όλο αυτό..κλπ κλπ κλπ".. ναι ρε παιδιά, αλλά..δεν έχω όρεξη,δε θέλω..ξέρω ποιά είμαι.....ξέρω ότι έχω ανάγκη αυτό... "ξεκόλλα, σκέψου τα κακά, σκέψου τα όνειρά σου"

ναι ρε παιδιά, αλλά την περίοδο των έντονων αϋπνιων πήγα και σε ειδικό και η απάντηση στο "γιατί, ενώ υπάρχουν κακά δεν ηρεμώ???" ήταν ότι το μυαλό ισορροπεί και όταν τα καλά που το ικανοποιούν είναι περισσότερα από τα κακά...άστο.. ταλαιπωρείται να τα αναζητά αυτά τα καλά..

στέκει... εξάλλου, πόσα κακά έχω κι εγώ....πολλά...βρέθηκε ένας άνθρωπος να με αγαπήσει και για αυτά...και αυτός, όπως κι εγώ γυρνάει ξανά και ξανά και ξανά

άρα..ναι, μπορεί για εσάς να αξίζω περισσότερα, τα είχα όμως, ενώ κι εγώ δεν ήμουν "αγία"... άρα, πώς να το ξεπεράσω???πώς να αφήσω στην άκρη όνειρα????

είχα ακριβώς αυτό που ήθελα..το ανθρώπινο όμως ε???με τα καλά και τα κακά... το αγάπησα για το σύνολο.ονειρεύτηκα...

τώρα?

Καλησπέρα και γεια χαρά...
Νέα στην παρέα σας...
Κάπως, ψάχνοντας για ακόμη μια βραδιά, παρέα...μέσω ανάγνωσης προβληματισμών ανθρώπων, κατέληξα εδώ.
Διάβασα πολλάάάά από τα μέχρι τώρα θέματα, σε αυτή την κατηγορία και βλέπω πόσο οι άνθρωποι προβληματιζόμαστε/προβληματίζεστε/προβληματίζονται, με πόνο και κόπο για το θέμα σχέση..
Στις περισσότερες περιπτώσεις, το θέμα καταλήγει στο απλό "εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ και το καρπούζι (πεπόνι ή ότι άλλο φρούτο γουστάρει ο καθένας)" κι εμένα ο προβληματισμός μου είναι, κατά πόσο μπορώ, ενώ ξέρω ότι τα πάντα είναι θέμα απόφασης, και θέλω(!) να πάρω απόφαση το οτιδήποτε...
Το στόρι μου "κατηγορίσιμο" ..σχέση εν μέσω σχέσης..χωρισμοί από τις υπαρκτές σχέσεις.. συνέχεια της συγκεκριμένης σχέσης κρυφά.. υστερίες λόγω κρυφτού..χωρισμός...επανασύ� �δεση..χωρισμός...επανασύνδε ση...χωρισμός...επανασύνδεση ????????(προς το παρόν περίεργη φάση)

Η επικοινωνία μας αν όχι μοναδική, τουλάχιστον σπάνια..
Αλλά...
Κούραση, εξευτελισμός, φόβος, ανάγκη, αγάπη...κούραση!
'Ενας φάυλος κύκλος...
Με βάθρο όμως πάντα την αγάπη και αυτό το (πραγματικά σπάνιο) δέσιμο και την βαθιά γνώση και αίσθηση του άλλου μισού..της ουσίας όμως της έννοιας του άλλου μισού..της τόσης ουσίας που καταλήγεις να το συζητάς και να συνειδητοποιείς "άστο, δεν το έχει ζήσει, δεν έχει νόημα να μιλήσω παραπάνω, ότι και να πω δεν θα είναι κατανοητό"..

Γιατί το αφήνεις;;;; Ναι,λογική ερώτηση.. Αν το βρεις, δε το αφήνεις....

Για αυτό γυρνάμε και ξαναγυρνάμε και οι δύο γύρω γύρω από εμάς....

Το θέμα είναι ότι και οι δύο επιστρέφουμε ξανά και ξανά και ξανά (οι ηλίθιες συνθήκες μας έφτασαν να το διαλύσουμε) και συμπέρασμα δεν βγαίνει...
Για πόσο;;;;;;;;;;;;

Αλλιώς δεν μπορώ να πράξω, παρά μόνο να αφεθώ..προσπάθησα να διαγράψω...προσπάθησα να μισήσω...προσπάθησα να αγνοήσω.. προσπάθησα να ξεχάσω...προσπάθησα πολλά....οι ψυχοσωματικές εκφάνσεις πολλές....από απλά δερματικά, μέχρι αϋπνίες και ταχυπαλμίες...

Τώρα???
Μετά από πολλά... μια ανυπομονησία εκ μέρους μου να ηρεμήσω.

Πώς????
Πώς να πάρω απόφαση (ουσιαστικά όμως αυτή τη φορά...όχι παρορμητικά....) και να δεχτώ το οτιδήποτε????Από το ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος, μέχρι να βρω την ηρεμία της καθημερινότητας του "περίμενε και θα δείξει"???
Πάει ένας χρόνος, που προσπάθησα, προσπάθησε, ενεπλάκησαν πολλοί, κι όμως ακόμα η επικοινωνία είναι εκεί... όπως και η αγάπη.

Άρα;;;;Πώς να δεχτώ την "''ηττα"?

Και πώς να κάνω τον εαυτό μου να ηρεμήσει??? συζήτηση με κοντινούς φίλους.."απασχολήσου, βρες κάτι να γεμίσεις το χρόνο σου, πίστεψε στον εαυτό σου, δε σου αξίζει όλο αυτό..κλπ κλπ κλπ".. ναι ρε παιδιά, αλλά..δεν έχω όρεξη,δε θέλω..ξέρω ποιά είμαι.....ξέρω ότι έχω ανάγκη αυτό... "ξεκόλλα, σκέψου τα κακά, σκέψου τα όνειρά σου"

ναι ρε παιδιά, αλλά την περίοδο των έντονων αϋπνιων πήγα και σε ειδικό και η απάντηση στο "γιατί, ενώ υπάρχουν κακά δεν ηρεμώ???" ήταν ότι το μυαλό ισορροπεί και όταν τα καλά που το ικανοποιούν είναι περισσότερα από τα κακά...άστο.. ταλαιπωρείται να τα αναζητά αυτά τα καλά..

στέκει... εξάλλου, πόσα κακά έχω κι εγώ....πολλά...βρέθηκε ένας άνθρωπος να με αγαπήσει και για αυτά...και αυτός, όπως κι εγώ γυρνάει ξανά και ξανά και ξανά

άρα..ναι, μπορεί για εσάς να αξίζω περισσότερα, τα είχα όμως, ενώ κι εγώ δεν ήμουν "αγία"... άρα, πώς να το ξεπεράσω???πώς να αφήσω στην άκρη όνειρα????

είχα ακριβώς αυτό που ήθελα..το ανθρώπινο όμως ε???με τα καλά και τα κακά... το αγάπησα για το σύνολο.ονειρεύτηκα...

τώρα?[/QUOTE]

[QUOTE=nkataml;506322]Καλησπέρα και γεια χαρά...
Νέα στην παρέα σας...
Κάπως, ψάχνοντας για ακόμη μια βραδιά, παρέα...μέσω ανάγνωσης προβληματισμών ανθρώπων, κατέληξα εδώ.
Διάβασα πολλάάάά από τα μέχρι τώρα θέματα, σε αυτή την κατηγορία και βλέπω πόσο οι άνθρωποι προβληματιζόμαστε/προβληματίζεστε/προβληματίζονται, με πόνο και κόπο για το θέμα σχέση..
Στις περισσότερες περιπτώσεις, το θέμα καταλήγει στο απλό "εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ και το καρπούζι (πεπόνι ή ότι άλλο φρούτο γουστάρει ο καθένας)" κι εμένα ο προβληματισμός μου είναι, κατά πόσο μπορώ, ενώ ξέρω ότι τα πάντα είναι θέμα απόφασης, και θέλω(!) να πάρω απόφαση το οτιδήποτε...
Το στόρι μου "κατηγορίσιμο" ..σχέση εν μέσω σχέσης..χωρισμοί από τις υπαρκτές σχέσεις.. συνέχεια της συγκεκριμένης σχέσης κρυφά.. υστερίες λόγω κρυφτού..χωρισμός...επανασύ� �δεση..χωρισμός...επανασύνδε ση...χωρισμός...επανασύνδεση ????????(προς το παρόν περίεργη φάση)

Η επικοινωνία μας αν όχι μοναδική, τουλάχιστον σπάνια..
Αλλά...
Κούραση, εξευτελισμός, φόβος, ανάγκη, αγάπη...κούραση!
'Ενας φάυλος κύκλος...
Με βάθρο όμως πάντα την αγάπη και αυτό το (πραγματικά σπάνιο) δέσιμο και την βαθιά γνώση και αίσθηση του άλλου μισού..της ουσίας όμως της έννοιας του άλλου μισού..της τόσης ουσίας που καταλήγεις να το συζητάς και να συνειδητοποιείς "άστο, δεν το έχει ζήσει, δεν έχει νόημα να μιλήσω παραπάνω, ότι και να πω δεν θα είναι κατανοητό"..

Γιατί το αφήνεις;;;; Ναι,λογική ερώτηση.. Αν το βρεις, δε το αφήνεις....

Για αυτό γυρνάμε και ξαναγυρνάμε και οι δύο γύρω γύρω από εμάς....

Το θέμα είναι ότι και οι δύο επιστρέφουμε ξανά και ξανά και ξανά (οι ηλίθιες συνθήκες μας έφτασαν να το διαλύσουμε) και συμπέρασμα δεν βγαίνει...
Για πόσο;;;;;;;;;;;;

Αλλιώς δεν μπορώ να πράξω, παρά μόνο να αφεθώ..προσπάθησα να διαγράψω...προσπάθησα να μισήσω...προσπάθησα να αγνοήσω.. προσπάθησα να ξεχάσω...προσπάθησα πολλά....οι ψυχοσωματικές εκφάνσεις πολλές....από απλά δερματικά, μέχρι αϋπνίες και ταχυπαλμίες...

Τώρα???
Μετά από πολλά... μια ανυπομονησία εκ μέρους μου να ηρεμήσω.

Πώς????
Πώς να πάρω απόφαση (ουσιαστικά όμως αυτή τη φορά...όχι παρορμητικά....) και να δεχτώ το οτιδήποτε????Από το ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος, μέχρι να βρω την ηρεμία της καθημερινότητας του "περίμενε και θα δείξει"???
Πάει ένας χρόνος, που προσπάθησα, προσπάθησε, ενεπλάκησαν πολλοί, κι όμως ακόμα η επικοινωνία είναι εκεί... όπως και η αγάπη.

Άρα;;;;Πώς να δεχτώ την "''ηττα"?

Και πώς να κάνω τον εαυτό μου να ηρεμήσει??? συζήτηση με κοντινούς φίλους.."απασχολήσου, βρες κάτι να γεμίσεις το χρόνο σου, πίστεψε στον εαυτό σου, δε σου αξίζει όλο αυτό..κλπ κλπ κλπ".. ναι ρε παιδιά, αλλά..δεν έχω όρεξη,δε θέλω..ξέρω ποιά είμαι.....ξέρω ότι έχω ανάγκη αυτό... "ξεκόλλα, σκέψου τα κακά, σκέψου τα όνειρά σου"

ναι ρε παιδιά, αλλά την περίοδο των έντονων αϋπνιων πήγα και σε ειδικό και η απάντηση στο "γιατί, ενώ υπάρχουν κακά δεν ηρεμώ???" ήταν ότι το μυαλό ισορροπεί και όταν τα καλά που το ικανοποιούν είναι περισσότερα από τα κακά...άστο.. ταλαιπωρείται να τα αναζητά αυτά τα καλά..

στέκει... εξάλλου, πόσα κακά έχω κι εγώ....πολλά...βρέθηκε ένας άνθρωπος να με αγαπήσει και για αυτά...και αυτός, όπως κι εγώ γυρνάει ξανά και ξανά και ξανά

άρα..ναι, μπορεί για εσάς να αξίζω περισσότερα, τα είχα όμως, ενώ κι εγώ δεν ήμουν "αγία"... άρα, πώς να το ξεπεράσω???πώς να αφήσω στην άκρη όνειρα????

είχα ακριβώς αυτό που ήθελα..το ανθρώπινο όμως ε???με τα καλά και τα κακά... το αγάπησα για το σύνολο.ονειρεύτηκα...

τώρα?

Quote:

---

Originally Posted by nkataml

Καλησπέρα και γεια χαρά...
Νέα στην παρέα σας...
Κάπως, ψάχνοντας για ακόμη μια βραδιά, παρέα...μέσω ανάγνωσης προβληματισμών ανθρώπων, κατέληξα εδώ.
Διάβασα πολλάάάά από τα μέχρι τώρα θέματα, σε αυτή την κατηγορία και βλέπω πόσο οι άνθρωποι προβληματιζόμαστε/προβληματίζεστε/προβληματίζονται, με πόνο και κόπο για το θέμα σχέση..
Στις περισσότερες περιπτώσεις, το θέμα καταλήγει στο απλό "εσύ έχεις το μαχαίρι, εσύ και το καρπούζι (πεπόνι ή ότι άλλο φρούτο γουστάρει ο καθένας)" κι εμένα ο προβληματισμός μου είναι, κατά πόσο μπορώ, ενώ ξέρω ότι τα πάντα είναι θέμα απόφασης, και θέλω(!) να πάρω απόφαση το οτιδήποτε...
Το στόρι μου "κατηγορίσιμο" ..σχέση εν μέσω σχέσης..χωρισμοί από τις υπαρκτές σχέσεις.. συνέχεια της συγκεκριμένης σχέσης κρυφά.. υστερίες λόγω κρυφτού..χωρισμός...
επανασύνδεση ..χωρισμός ... επανασύνδεση ... χωρισμός ... επανασύνδεση ???????? (προς το παρόν περίεργη φάση)

Η επικοινωνία μας αν όχι μοναδική, τουλάχιστον σπάνια..
Αλλά...
Κούραση, εξευτελισμός, φόβος, ανάγκη, αγάπη...κούραση!
'Ενας φάυλος κύκλος...
Με βάθρο όμως πάντα την αγάπη και αυτό το (πραγματικά σπάνιο) δέσιμο και την βαθιά γνώση και αίσθηση του άλλου μισού..της ουσίας όμως της έννοιας του άλλου μισού..της τόσης ουσίας που καταλήγεις να το συζητάς και να συνειδητοποιείς "άστο, δεν το έχει ζήσει, δεν έχει νόημα να μιλήσω παραπάνω, ότι και να πω δεν θα είναι κατανοητό"..

Γιατί το αφήνεις;;;; Ναι , λογική ερώτηση .. Αν το βρεις, δε το αφήνεις....

Για αυτό γυρνάμε και ξαναγυρνάμε και οι δύο γύρω γύρω από εμάς....

Το θέμα είναι ότι και οι δύο επιστρέφουμε ξανά και ξανά και ξανά (οι ηλίθιες συνθήκες μας έφτασαν να το διαλύσουμε) και συμπέρασμα δεν βγαίνει...
Για πόσο;;;;;;;;;;;;

Αλλιώς δεν μπορώ να πράξω, παρά μόνο να αφεθώ..προσπάθησα να διαγράψω...προσπάθησα να μισήσω...προσπάθησα να αγνοήσω.. προσπάθησα να ξεχάσω...προσπάθησα πολλά....οι ψυχοσωματικές εκφάνσεις πολλές....από απλά δερματικά, μέχρι αϋπνίες και ταχυπαλμίες...

Τώρα???
Μετά από πολλά... μια ανυπομονησία εκ μέρους μου να ηρεμήσω.

Πώς????
Πώς να πάρω απόφαση (ουσιαστικά όμως αυτή τη φορά...όχι παρορμητικά....) και να δεχτώ το οτιδήποτε????Από το ότι ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος, μέχρι να βρω την ηρεμία της καθημερινότητας του "περίμενε και θα δείξει"???
Πάει ένας χρόνος, που προσπάθησα, προσπάθησε, ενεπλάκησαν πολλοί, κι όμως ακόμα η επικοινωνία είναι εκεί... όπως και η αγάπη.

Άρα;;;;Πώς να δεχτώ την "''ηττα"?

Και πώς να κάνω τον εαυτό μου να ηρεμήσει??? συζήτηση με κοντινούς φίλους.."απασχολήσου, βρες κάτι να γεμίσεις το χρόνο σου, πίστεψε στον εαυτό σου, δε σου αξίζει όλο αυτό..κλπ κλπ κλπ".. ναι ρε παιδιά, αλλά..δεν έχω όρεξη,δε θέλω..ξέρω ποιά είμαι.....ξέρω ότι έχω ανάγκη αυτό... "ξεκόλλα, σκέψου τα κακά, σκέψου τα όνειρά σου"

ναι ρε παιδιά, αλλά την περίοδο των έντονων αϋπνιων πήγα και σε ειδικό και η απάντηση στο "γιατί, ενώ υπάρχουν κακά δεν ηρεμώ???" ήταν ότι το μυαλό ισορροπεί και όταν τα καλά που το ικανοποιούν είναι περισσότερα από τα κακά...άστο.. ταλαιπωρείται να τα αναζητά αυτά τα καλά..

στέκει... εξάλλου, πόσα κακά έχω κι εγώ....πολλά...βρέθηκε ένας άνθρωπος να με αγαπήσει και για αυτά...και αυτός, όπως κι εγώ γυρνάει ξανά και ξανά και ξανά

άρα..ναι, μπορεί για εσάς να αξίζω περισσότερα, τα είχα όμως, ενώ κι εγώ δεν ήμουν "αγία"... άρα, πώς να το ξεπεράσω???πώς να αφήσω στην άκρη όνειρα????

είχα ακριβώς αυτό που ήθελα..το ανθρώπινο όμως ε???με τα καλά και τα κακά... το αγάπησα για το σύνολο.ονειρεύτηκα...

τώρα?

---

Δυο σε ενα το εγραψες?

Ναι, μπορει. Συγνώμη, αλλά δεν είμαι συνηθισμένη να γράφω για κοινό.

Νομιζω ειχες μια διαθεση να βγαλεις απο μεσα σου εναν μονολογο και οχι να περιγραψεις την ιστορια σου που πιθανολογω θα θες να συζητησεις..Στο λεω αυτο γιατι δεν καταλαβα πολλα.

Βεβαιως και υπαρχουν τροποι να τα ξαναβρειτε, εγω νομιζω καταλαβα το στορυ σε γενικες γραμμες, πρεπει ομως και εσυ να διορθωθεις στα στραβα σου και να κινηθεις λιγο πιο εξυπνα και ψυχραιμα. Ολα αυτα που επαθες αυπνιες, να πας σε ειδικο κλπ ειναι τυπικα του χωρισμου. Σ εχει ''ταλαιπωρησει'' κι αυτος με τα δικα σου απ οτι καταλαβα αλλα παντα υπαρχει η χρυση τομη.

mnimonio, ναι, όντως, περισσότερο μονόλογος και σκέψεις μου ήταν.ξέρω δεν είπα πολλά.η ιστορία πολύπλοκη και από εμένα χιλιοειπωμένη σε γνωστούς. ίσως ήταν απλά μια ανάγκη "δήλωσης"..όπως και να έχει ευχαριστώ για το χρόνο που μου διέθεσες.

Kerasi σίγουρα, ναι.Θεωρητικά τουλάχιστον. Αλλά το θέμα είναι να υπάρχει ένα θέλω και από τη μία και από την άλλη. Εγώ απλά λέω όταν ο ένας είναι σίγουρος για το οτιδήποτε της σχέσης, ή τουλάχιστον νομίζει ότι είναι σίγουρος και η κατάσταση είναι τέτοια που δε σε αφήνει να συνεχίσιες είτε μαζί είτε χώρια..εκεί τι? τι είναι αυτό που πρέπει να σκεφτείς και να βάλει στο μυαλό ώστε να συνεχίσεις (έτσι ή αλλιώς). εγώ προσωπικά δοκίμασα και την υπομονή και την ηρεμία αλλά και την προσπάθεια διαγραφής και να πάρω απόφαση ότι ήταν κάτι που "πέθανε". κανένα δε λειτούργησε. τώρα απλά το ενδιάμεσο.