Τι έχει συμβεί στην ψυχολογία της;
Γεια χαρά σε όλους εδώ!
Έκανα την εγγραφή μου σε αυτή την σελίδα, ελπίζοντας ότι ίσως πάρω μία απάντηση σχετικά με την κατάσταση που ζω εδώ και κάποιους μήνες.
Εγώ παιδιά είμαι ο σύζυγος της κοπέλας που αναφέρομαι στον τίτλο.
Είμαι επίσης πατέρας ενός τετράχρονου υπέροχου άντρα που είναι και ο λόγος που σήμερα βρίσκομαι "κοντά" σας και τα λέμε.
Σαν επαγγελματίας γραφίστας που είμαι, δουλεύω χρόνια στον χώρο της δημιουργίας αλλά και της κατασκευής.
Πριν από δύο χρόνια, και ενώ έχει λήξει κάποιο επαγγελματικού ραντεβού και έχοντας πάρει ένα scooter γιατί το αυτοκίνητο μου,
είχε πολλά άλογα και η βενζίνη ήταν πλέον απλησίαστο ιδανικό, χαιρέτησα και είπα στον τότε συνεταίρο μου ένα αντίο
και βρέθηκα στην επιστροφή μου για το σπίτι, μία ηλιόλουστη ημέρα καλοκαιρινή του Ιουνίου επάνω σε ένα μηχανάκι μέρα μεσημέρι Σάββατο 16.30.
Μέχρι εκείνη την στιγμή όλα καλά. Τώρα αρχίζουν όλα...
Κάποια ημέρα λοιπόν βρέθηκα να προχωράω σε κάποιον διάδρομο με τζαμαρίες αριστερά και δεξιά, ξαφνικά το μάτι μου πέφτει επάνω σε μία αντανάκλαση μου,
επάνω σε ένα κρύσταλλο. Καταλαβαίνω αμέσως ότι φοράω πιτζάμες και όχι κάποιο ρούχο και με πιάνει ανησυχία. Ρωτάω την γυναίκα μου που με κρατούσε
από το χέρι τι συμβαίνει και εκείνη βάζει τα κλάματα γιατί λέει ότι εδώ και ένα μήνα είναι η πρώτη φορά που λέω κάτι που "στέκει" και έχει νόημα.
Τι έχει συμβεί κορίτσι μου την ρωτάω, Είχες ατύχημα μου λέει, Σοβαρό; την ρωτάω, Χτύπησα κάποιον; Όχι μου απαντάει αλλά εσύ χτύπησες το κεφάλι σου άσχημα.
Μα τότε ήταν που κοιταζόμουν στις αντανακλάσεις από φόβο μην δω κάτι περίεργο και δεν είχα ούτε γρατζουνιά στο πρόσωπο μόνο στο χέρι ένα βαθύ γδάρσιμο.
Δυστυχώς το χτύπημα ήταν εσωτερικό στο κεφάλι γιατί ευτυχώς φόραγα κράνος και είχε χτυπήσει ο εγκέφαλος, από το απότομο της πτώσης, εσωτερικά στο κρανίο
Αυτή η ιστορία λοιπόν είχε όνομα "κρανιοεγκεφαλική κάκωση" και σαν αποτέλεσμα είχε, χωρίς να έχω χτυπήσει πουθενά να έχω ανάπηρα αριστερά χέρι και πόδι.
Για να μην σας κουράζω, μετά από δύο χρόνια και εξάντληση από φυσικοθεραπείες και γυμναστική όλα καλά "μάλλον" θέλω να πιστεύω ότι όλα είναι όπως τα άφησα...
Έτσι έπρεπε να έχει συμβεί είπαν οι γιατροί, χρειάζεται δύο χρόνια για να επανέλθει... Εν το μεταξύ από την στιγμή που άφησα πίσω μου το ΚΑΤ (μετά από 4 μήνες),
μου είχαν δώσει μία αγωγή χαπιών για να μη πάθω επιληψία όπως λέγαν. Έλα όμως που αυτά τα χάπια είχαν σαν παρενέργεια, η οποία αναγραφόταν στο χαρτάκι τους,
υπερβολικά νεύρα. Κάτι το οποίο με τρέλανε κυριολεκτικά. Και αν τρέλανε εμένα φανταστείτε τι έπαθαν οι γύρω από εμένα.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η γυναίκα μου σε όλη αυτή την ιστορία ήταν ο άντρας της οικογένειας και έκανε ότι θα μπορούσαν λίγοι να έχουν κάνει.
Έλα όμως που αυτά τα χάπια είχαν δημιουργήσει έναν άλλο εαυτό και η γυναίκα μου ήταν όλο στο "Μη αυτό, Περπάτα ίσια, Δεν μιλάς σωστά, Όχι έτσι με το άλλο χέρι"....
Το έκανε αυτό όχι από κακία αλλά από ενδιαφέρον για να βάζω το μυαλό μου να δουλεύει και να φτάσω το γρηγορότερο σε αυτό που είμαι σήμερα.
Όμως εγώ δόξα τον Θεό, επέστρεψα δυνατός και με διάθεση για ζωή. Δυστυχώς η γυναίκα μου της στοίχισε πάρα πολύ αυτή η κατάσταση και δεν έχει καμία σχέση
με τον άνθρωπο που ήταν πριν. (και σας επισημαίνω ότι το λένε όλοι οι γύρω μας αυτό)
Ενώ ήμασταν το πιο αγαπημένο και ερωτευμένο ζευγάρι του κόσμου όλου, τώρα πια δεν μιλάμε καθόλου, δηλαδή δεν απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλο
και όταν συμβαίνει αυτό η συμπεριφορά της σε εμένα είναι λες και έχουμε τσακωθεί άσχημα πριν πέντε λεπτά. Μην μου πείτε για συζήτηση, ότι συζητήστε ρε παιδιά, η συζήτηση είναι η λύση...
γιατί δεν θέλει καν να μπει στη διαδικασία αν και επανειλημμένα της έχω ζητήσει να συζητήσουμε για εμάς και σαν απάντηση παίρνω "τώρα σου ήρθε;" με τον τρόπο που προανέφερα.
Επίσης και δυστυχώς έχει κόψει μαζί με τον γλυκό της λόγο και κάθε είδους επαφή μαζί μου. Ναι εννοώ σεξουαλική επαφή. Πάνε τώρα κοντά έξι μήνες και δεν ξέρω τι να κάνω και γι' αυτό...
Έτσι και μετά από όλα αυτά πήρα το "θάρρος" να γραφτώ σε μία σελίδα σαν αυτή και να ζητήσω βοήθεια.
Σας ζάλισα το καταλαβαίνω αλλά εγώ έχω ζαλιστεί με όσα έχουν συμβεί στη ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια.
Παρακαλώ για τη συμβουλή σας η οποία είναι μία σανίδα σωτηρίας για εμένα και την οικογένεια μου.
Ευχαριστώ.