Ο αλκοολικός πατέρας μου...

Καλημέρα.

Οι γνώσεις μου δεν είναι πολλές πάνω σε αυτό το θέμα, όμως πραγματικά θα ήθελα να με βοηθήσετε με τις συμβουλές σας όχι στο πως θα πρέπει να διαχειριστώ το θέμα, αλλά να καταλάβω τι σκέφτεται.

Ο πατέρας μου είναι αλκοολικός. Δεν το παραδέχεται. Δεν είναι από εκείνους τους αλκοολικούς που πίνουν και την άλλη μέρα ζητάνε συγνώμη για τις πράξεις τους. Αντίθετα μάλιστα, πίνει κάθε μέρα 2-3 λίτρα κρασί πλέον, ξεκινά έναν τεράστιο καυγά με όποιον βρεθεί μπροστά του και στο τέλος πάντα πέφτει ήρεμος για ύπνο, αφήνοντας την αίσθηση στον άλλο πως ικανοποιήθηκε. Την επόμενη μέρα κρατά πόζα στο άτομο που έπιασε στον καυγά και νηφάλιος (για εκείνη την ώρα) τον κατηγορεί σε άλλα μέλη της οικογένειας...

Μπορώ να καταλάβω πως μεθυσμένος μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι, αλλά αν συμπεριφέρεται και όταν είναι νηφάλιος, αισθάνομαι πως χρειάζεται άλλου είδους βοήθεια.

Πρόσφατα, νηφάλιος πάντα, μου ζήτησε βοήθεια σε κάτι που τον απασχολούσε. Εγώ το διαπραγματεύτηκα και το είδα ως μια ευκαιρία να φτιάξουν κάπως οι σχέσεις μας. Στην πορεία μου ζήτησε οικονομική ενίσχυση. Υποτίθεται πως θα έβαζα κάποια χρήματα και θα έβγαζα κάποια χρήματα παραπάνω. Τις προηγούμενες εβδομάδες που αρχίσαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ μας όμως, στη συζήτηση φαινόταν να μην υπολογίζει τα χρήματα. Δηλαδή, μίλαγε για τα χρήματα λες και ήταν χαρτοπετσέτες. Υποτίθεται πως ξεκινούσαμε με ένα μπάτζετ 400 ευρώ και στην πορεία της συζήτησης ενώ συμφωνούσε με το μπάτζετ, ταυτόχρονα έλεγε πως θα πρέπει να πληρωθούν και φίλοι του γιατί τους χρειάζεται 120 ευρώ τη μέρα, πως κάθε μέρα θα χρειάζεται βενζίνη 100 ευρώ για 1 μήνα και πως έτσι είναι οι επενδύσεις, επενδύεις για να βγάλεις τα χρήματα σου πίσω σε κάποια χρόνια. :S

Εν ολίγοις στη συζήτηση και όχι σε πλάνο έβγαζε ένα κόστος περί τα 5000+ ευρώ ενώ όταν του επαναλάμβανα πως το μπάτζετ είναι 400 ευρώ συμφωνούσε! Αργότερα είπε πως και 5000 ευρώ να είναι το κόστος το γεγονός πως θα έχω κάνει κάτι δικό μου αρκεί ας μπω και μέσα 4000 ευρώ διότι μονάχα 1000 ευρώ θα βγάζαμε. Διαφώνησα και του είπα πως η θέση μου είναι μια. 400 ευρώ μπάτζετ και να μην πιει για τους επόμενους μήνες. Εκείνος έσκυψε τότε και μου είπε "Στο υπόσχομαι, αυτό είναι πανεύκολο!".

Το ίδιο βράδυ έσπασε κάθε ρεκόρ. Ήπιε 5 λίτρα κρασί κι ένας τεράστιος καυγάς ξέσπασε στο σπίτι. Προσωπικά απέσυρα και δεν ενδιαφέρομαι για καμία συνεργασία. Μου κάνει όμως εντύπωση όχι η ψεύτικη υπόσχεση, αλλά πως γίνεται και νηφάλιος να θεωρεί φυσιολογικό να δώσει ένας άνεργος 5000 ευρώ, να εργαστεί σκληρά με τα χέρια και να μπει μέσα 4000 ευρώ απλά για να έχει κάτι δικό του; Πως γίνεται να πιστεύει πως διαθέτω 5000 ευρώ; Πως γίνεται επίσης να θεωρεί φυσιολογικό να χάσει τα χρήματα του ο γιος του, ώστε να κερδίσουν χρήματα οι φίλοι του; Εμένα αυτό μου δείχνει πως το άτομο αυτό με μισεί κι αν του εξηγήσω τους παραλογισμούς του, με βρίζει χυδαία, προσθέτοντας πως δεν θα κάνω τίποτα στη ζωή μου. :( Ειλικρινά είναι ένα πρόσωπο που θεωρώ καρκίνο για την οικογένεια και πιστεύω πως μονάχα για λόγους συγκατοίκησης μιλάμε πλέον. Πλέον, αδυνατώ να επικοινωνήσω και δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι κακός ή αν χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια. :(

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

.........
Το ίδιο βράδυ έσπασε κάθε ρεκόρ. Ήπιε 5 λίτρα κρασί κι ένας τεράστιος καυγάς ξέσπασε στο σπίτι. Προσωπικά απέσυρα και δεν ενδιαφέρομαι για καμία συνεργασία. Μου κάνει όμως εντύπωση όχι η ψεύτικη υπόσχεση, αλλά πως γίνεται και νηφάλιος να θεωρεί φυσιολογικό να δώσει ένας άνεργος 5000 ευρώ, να εργαστεί σκληρά με τα χέρια και να μπει μέσα 4000 ευρώ απλά για να έχει κάτι δικό του; Πως γίνεται να πιστεύει πως διαθέτω 5000 ευρώ; Πως γίνεται επίσης να θεωρεί φυσιολογικό να χάσει τα χρήματα του ο γιος του, ώστε να κερδίσουν χρήματα οι φίλοι του; Εμένα αυτό μου δείχνει πως το άτομο αυτό με μισεί κι αν του εξηγήσω τους παραλογισμούς του, με βρίζει χυδαία, προσθέτοντας πως δεν θα κάνω τίποτα στη ζωή μου. :( Ειλικρινά είναι ένα πρόσωπο που θεωρώ καρκίνο για την οικογένεια και πιστεύω πως μονάχα για λόγους συγκατοίκησης μιλάμε πλέον. Πλέον, αδυνατώ να επικοινωνήσω και δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι κακός ή αν χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια. :(

---

μπαινεις σε συζητησεις για επενδυσεις με εναν αλκοολικο σε προχωρημενο σταδιο και μετα απορεις που δεν βγαζεις ακρη με το επιχειρησιακο πλανο...

κατ αρχας σε ενα ατομο τοσο βαθια χωμενο σε ουσιες, δεν μπορεις να εχεις την παραμικρη εμπιστοσυνη γιατι λεει συνεχως ψεματα.
μπορει να θελει να επενδυσει σε αλκοολ μαζι με τα φιλαρακια του η τα 400 να τα χρωσταει και τα υπολοιπα να τα πινει καθημερινα.
δεν υπαρχει νηφαλιος και μη νηφαλιος οταν φτασει ο αλλος σε τετοιο σημειο, ολη του η μερα ειναι η σκεψη για το δηλητηριο του..

εκτος αυτου, απουσιαζει εντελως η ενσυναισθηση. στεναχωριεσαι που δεν σε σκεφτεται, οταν εκεινος αυτοκτονει καθε μερα και θα πουλουσε και το νεφρο του για να βρει να πιει.... προφανως και δεν νιαζεται για σενα και την ανεργια σου...

απ οτι φαινεται , η υποσχεση για την "συνεργασια" δεν ειναι καθολου ισχυρο κινητρο για αποτοξινωση αγαπητε μου. αντι να κανεις τετοιες συζητησεις, κοιτα να απομακρυνθεις και να προστατευσεις και αλλα μελη της οικογενειας σου αν υπαρχουν για να ζησετε σαν ανθρωποι και οσο για τον πατερα σου να παραμεινεις στα ελαχιστα και να τον βοηθησεις μονο αν τυχον αποφασισει να απεξαρτηθει.
ζεις ενα δραμα.. κουραγιο..

Γεια σου Remedy. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για μοίρασμα.

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκεφτεί αυτήν την παράμετρο νηφάλιος / μη νηφάλιος. Στο μυαλό μου το είχα ως: όταν πίνει τρελαίνεται και όταν δεν είναι πιωμένος λειτουργεί κατά συνείδηση. Έχεις δίκιο όμως, είναι λανθασμένη αυτή η λογική και σε ευχαριστώ που το επισημαίνεις ωμά για να το συνειδητοποιήσω καλά.

Στο μόνο που δεν μπορώ να συμφωνήσω ή να αποδεχτώ είναι στην ενσυναίσθηση. Δεν μπορώ να πω πως απουσιάζει ούτε πως την έχω αναπτύξει στο έπακρο, γνωρίζω και γνώριζα πως θα υπάρξει πρόβλημα στη συνεργασία μας. Το ήξερα πως θα χαλάσει, πως δεν θα λειτουργούσε... Άλλωστε είμαι εκείνος που εξήγησα στην οικογένεια πως είναι αλκοολικός τα τελευταία χρόνια, μιας και ήταν λέξη ταμπού για το σπίτι. Επίσης το γεγονός πως ζητάω συμβουλή, είναι μια ένδειξη πως υπάρχει έστω και μικρή ποσότητα ενσυναίσθησης. Είσαι σκληρή μαζί μου σε αυτό. :P

Τι ήθελα να πω όμως... Δεν μπορώ να το ερμηνεύσω καλά με λόγια. Δεν ξέρω αν φταίει η ΙΨΔ μου ή η υπερανάλυση μου, η απασχόληση του μυαλού μου με προβλήματα υγείας μου (μερικά εξ' αυτών εκ γενετής), η χαμηλή μου αυτοεκτίμηση ή δεν ξέρω εγώ τι (χωρίς να θέλω να ρίξω το πρόβλημα σε αυτά αφού είναι δική μου ευθύνη και άρα δεν χρειάζεται να παίρνω απόσταση λες και είναι εξωτερικά προβλήματα)... Βιώνοντας το, το παίρνω αψήφιστα, σαν να είναι κάτι φυσιολογικό που θα περάσει. Ένας καυγάς είναι τόσο συνηθισμένο φαινόμενο, που την επόμενη μέρα η υπόλοιπη οικογένεια κινείται στους καθημερινούς της ρυθμούς...

Όταν τα γράφω σε χαρτί, στο forum, στο ημερολόγιο, συνειδητοποιώ καλά πως αυτό που βιώνω είναι άρρωστο. Λες και στη ροή όμως έχω προσδοκίες, στη ροή το βλέπω σαν μια ευκαιρία να φτιάξουν οι σχέσεις μας. Στεναχωριέμαι που εμφανίζω αυτά τα κενά, αυτήν τη θολούρα. Κάποιες φορές αισθάνομαι πως είμαι χαζός που εμφανίζω αυτές τις θολούρες ή πως δοκιμάζω τον εαυτό μου, αφού γνωρίζω πως δεν θα λειτουργήσει ποτέ η επικοινωνία. Άλλες πάλι με πείθει αυτό που λέει ο πατέρας μου π.χ. ή κάποιος άλλος κι ας μην ισχύει. Π.χ. μπορεί να κάνω μια δουλειά ολομόναχος και να πει μετά πως ευτυχώς που ήταν εκείνος και ολοκληρώθηκε επιτυχημένα γιατί αν τα έκανα μόνος θα τα έκανα χάλια και όλο αυτό σαν να με πείθει, ενώ γνωρίζω πως δεν βοήθησε καθόλου ή αισθάνομαι πως βοήθησε και μετά επανέρχομαι στην πραγματικότητα ή αισθάνομαι πως δεν θα καταφέρω τίποτα μόνος.

Ίσως έτσι όπως στο δίνω να μην μπορείς να το καταλάβεις, αλλά είναι σαν να έχω προσδοκία στη ροή και στο χαρτί, να αισθάνομαι πως το άτομο αυτό δεν πρέπει να υπάρχει στη ζωή μου... Το ίδιο πράγμα το εμφανίζω και σε άλλες καταστάσεις. Για παράδειγμα, αν κάποιος λεκτικά αναφέρεται ως φίλος μου ενώ πρακτικά δείχνει πως προσπαθεί να μου κάνει κακό, σαν να με πείθει το λεκτικό σκέλος και αναρωτιέμαι πως γίνεται να θέλει να μου κάνει κακό αφού λέει πως είναι φίλος μου... Σε τέτοιες στιγμές ή αποστασιοποιούμαι για να δω τι συμβαίνει ή συνεχίζω μέχρι που καίγεται η κατάσταση και αποκαλύπτεται και λεκτικά. Εύχομαι να μπορούσες να με καταλάβεις όπως το γράφω γιατί είναι αρκετά δύσκολο για μένα να το ερμηνεύσω ή να το μετατρέψω σε λέξεις.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Ειλικρινά είναι ένα πρόσωπο που θεωρώ καρκίνο για την οικογένεια και πιστεύω πως μονάχα για λόγους συγκατοίκησης μιλάμε πλέον. Πλέον, αδυνατώ να επικοινωνήσω και δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι κακός ή αν χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια. :(

---

Σίγουρα χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας. Και είναι ένας άρρωστος άνθρωπος που δεν θα πρέπει να τον παίρνεις σοβαρά ακόμη και όταν είναι νηφάλιος.

Καταρχήν το επιχειρηματικό πλάνο (βάζω 5000 για να χάσω 4000 και να πάρω πίσω μόνο τα 1000) είναι ...
Επίσης η επιχειρηματολογία ότι σημασία έχει να κάνεις κάτι δικό σου το οποίο θα σου αποφέρει ζημία 4000ε είναι ...
Εσύ όπως καταλαβαίνω θέλεις να του δώσεις 400ε για να τα χάσεις και μετά να τον κατηγορήσεις γι αυτό.

Σε αυτό που ρωτάς προφανώς χρειάζεται βοήθεια.

Ευχαριστώ πολύ ολγάκι και χαρτ.

Δεν νομίζω να θέλω να του δώσω τα 400 ευρώ για να τον κατηγορήσω, τουλάχιστον στο συνειδητό πλαίσιο. Κρατώ όμως τη σκέψη σου για το υποσυνείδητο, αν και πιο πιθανό κόβω να θέλω να του δώσω 400 ευρώ για να ΜΕ κατηγορήσω. χαχ

Δεν είναι το κομμάτι των χρημάτων, άλλωστε αυτό δεν υφίσταται. Έγραψα μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ κόλλα χαρτί και την κόλλησα εδώ στο λάπτοπ μπροστά ώστε να γίνει συνειδητό. ΜΕΓΑΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ "Ό,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!! ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ, ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!". Αυτό με τα χρήματα το περιέγραψα για να σας δώσω μια εικόνα. Αυτήν τη στιγμή το θέμα έχει κλείσει και λογικά θα επιδιώξει να το ανοίξει ξανά σε ένα μήνα.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

...
Στο μόνο που δεν μπορώ να συμφωνήσω ή να αποδεχτώ είναι στην ενσυναίσθηση. Δεν μπορώ να πω πως απουσιάζει ούτε πως την έχω αναπτύξει στο έπακρο, γνωρίζω και γνώριζα πως θα υπάρξει πρόβλημα στη συνεργασία μας. Το ήξερα πως θα χαλάσει, πως δεν θα λειτουργούσε... Άλλωστε είμαι εκείνος που εξήγησα στην οικογένεια πως είναι αλκοολικός τα τελευταία χρόνια, μιας και ήταν λέξη ταμπού για το σπίτι. Επίσης το γεγονός πως ζητάω συμβουλή, είναι μια ένδειξη πως υπάρχει έστω και μικρή ποσότητα ενσυναίσθησης. Είσαι σκληρή μαζί μου σε αυτό. :P

.....

---

παρεξηγησες αυτο που ειπα!
εννοουσα οτι απουσιαζει η ενσυναισθηση απο τον εθισμενο!!!! οχι απο εσενα, προς θεου!
αναφερομουν στο οτι ειναι αναμενομενο να μην νοιαζεται ο πατερας σου που θα σε βαλει σε περιπετειες ενω ηδη δεν εχεις χρηματα, εισαι ανεργος, κλπ..

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

.....
Τι ήθελα να πω όμως... Δεν μπορώ να το ερμηνεύσω καλά με λόγια. Δεν ξέρω αν φταίει η ΙΨΔ μου ή η υπερανάλυση μου, η απασχόληση του μυαλού μου με προβλήματα υγείας μου (μερικά εξ' αυτών εκ γενετής), η χαμηλή μου αυτοεκτίμηση ή δεν ξέρω εγώ τι (χωρίς να θέλω να ρίξω το πρόβλημα σε αυτά αφού είναι δική μου ευθύνη και άρα δεν χρειάζεται να παίρνω απόσταση λες και είναι εξωτερικά προβλήματα)... Βιώνοντας το, το παίρνω αψήφιστα, σαν να είναι κάτι φυσιολογικό που θα περάσει. Ένας καυγάς είναι τόσο συνηθισμένο φαινόμενο, που την επόμενη μέρα η υπόλοιπη οικογένεια κινείται στους καθημερινούς της ρυθμούς...

Όταν τα γράφω σε χαρτί, στο forum, στο ημερολόγιο, συνειδητοποιώ καλά πως αυτό που βιώνω είναι άρρωστο. Λες και στη ροή όμως έχω προσδοκίες, στη ροή το βλέπω σαν μια ευκαιρία να φτιάξουν οι σχέσεις μας. Στεναχωριέμαι που εμφανίζω αυτά τα κενά, αυτήν τη θολούρα. Κάποιες φορές αισθάνομαι πως είμαι χαζός που εμφανίζω αυτές τις θολούρες ή πως δοκιμάζω τον εαυτό μου, αφού γνωρίζω πως δεν θα λειτουργήσει ποτέ η επικοινωνία. Άλλες πάλι με πείθει αυτό που λέει ο πατέρας μου π.χ. ή κάποιος άλλος κι ας μην ισχύει. Π.χ. μπορεί να κάνω μια δουλειά ολομόναχος και να πει μετά πως ευτυχώς που ήταν εκείνος και ολοκληρώθηκε επιτυχημένα γιατί αν τα έκανα μόνος θα τα έκανα χάλια και όλο αυτό σαν να με πείθει, ενώ γνωρίζω πως δεν βοήθησε καθόλου ή αισθάνομαι πως βοήθησε και μετά επανέρχομαι στην πραγματικότητα ή αισθάνομαι πως δεν θα καταφέρω τίποτα μόνος.

Ίσως έτσι όπως στο δίνω να μην μπορείς να το καταλάβεις, αλλά είναι σαν να έχω προσδοκία στη ροή και στο χαρτί, να αισθάνομαι πως το άτομο αυτό δεν πρέπει να υπάρχει στη ζωή μου... Το ίδιο πράγμα το εμφανίζω και σε άλλες καταστάσεις. Για παράδειγμα, αν κάποιος λεκτικά αναφέρεται ως φίλος μου ενώ πρακτικά δείχνει πως προσπαθεί να μου κάνει κακό, σαν να με πείθει το λεκτικό σκέλος και αναρωτιέμαι πως γίνεται να θέλει να μου κάνει κακό αφού λέει πως είναι φίλος μου... Σε τέτοιες στιγμές ή αποστασιοποιούμαι για να δω τι συμβαίνει ή συνεχίζω μέχρι που καίγεται η κατάσταση και αποκαλύπτεται και λεκτικά. Εύχομαι να μπορούσες να με καταλάβεις όπως το γράφω γιατί είναι αρκετά δύσκολο για μένα να το ερμηνεύσω ή να το μετατρέψω σε λέξεις.

---

ξερεις τι?
εχεις τους προβληματισμους σου οπως λες, μπορει και καποια δικα σου θεματα κλπ..
βαζεις ομως στο ιδιο τσουβαλι τις κανονικες συμπεριφορες , πχ ενος φιλου που αλλα λεει κι αλλα κανει και σε προβληματιζει, με αυτες ενος σοβαρα εθισμενου.
ειναι "ειδικη κατηγορια" και εχει πολυ συγκεκριμενα χαρακτηριστικα.
μονο μπερδεμα σου προσφερει να ψαχνεις να βρεις με ενα τετοιο ατομο, τι ειναι αληθεια και τι ψεμα, σε τι ενδεχομενως φταις κι εσυ η και οχι, αν σου αξιζει ολο αυτο που ζεις, αν το προκαλεις, πως να το αποφυγεις, κλπ....

νομιζω θα σου κανει καλο να επισκεφθεις μοναδα απεξαρτησης που εχει ενημερωση για συγγενεις εξαρτημενων ατομων για να καταλαβεις ποσο ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ και ποσο ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ αυτα που ζεις με τον πατερα σου, αν Ο ΙΔΙΟΣ δεν αποφασισει στα σοβαρα να απεξαρτηθει...

Ξέρεις κάτι....? Είτε πρόκειται για τον πατέρα σου είτε για τον οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο, τη ζωή την κάνουν οι πράξεις κ όχι τα λόγια. Αν έχει κάποιος να σου αποδείξει κάτι, ή το ποιός είναι στην πραγματικότητα κάποιος, αυτό θα στο "πουν" οι ενέργειες κ οι παραλείψεις του, τα λόγια είναι τα μόνα εύκολα.... Κ αν γενικά τα λόγια δεν ανταποκρίνονται πάντα στην πραγματικότητα, πόσο μάλλον τα λόγια ενός εξαρτημένου ανθρώπου, ο οποίος ζει μέσα και για χάριν του αλκοόλ..... Ποτέ μη βασίζεσαι στα λεγόμενα ενός εξαρτημένου ατόμου, ακόμα κ στο πιο απλό κ καθημερινό πράγμα.

Σε ευχαριστώ πολύ Remedy. Δεν είχα σκεφτεί καθόλου αυτό που λες και έχω στη γειτονιά μου ΚΕΘΕΑ, αλλά ντρέπομαι να απευθυνθώ. Θα ήταν καλό όμως να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που βιώνουν το ίδιο και με ανθρώπους που έχουν γνώση για το θέμα...

Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δυστυχώς, για κάποιο λόγο δημιουργούν στεγανά κάτι που έχει επίδραση και πάνω μου. Για παράδειγμα, ενώ έχω σπάσει το ταμπού του αλκοολισμού (παλιά ήταν σαν το φανερό μυστικό μας), αν τους ζητήσει κρασί μπορεί να πάνε και να του αγοράσουν. Όταν τους ρωτάω γιατί το κάνουν αυτό, μου απαντάνε πως δεν αντέχουν τους καυγάδες που θα ξεσπάσουν κι έτσι τελικά τον "προμηθεύουν". Την επόμενη μέρα μου λένε πόσο δίκιο είχα που τους είπα πως δεν έπρεπε να του αγοράσουν κρασί (διότι σίγουρα έχει γίνει καυγάς), το ίδιο βράδυ όμως μπορεί να επαναλάβουν την πράξη τους. Οπότε, είναι σαν να έχουν επιλέξει και οι δικοί μου έναν δρόμο που δεν αλλάζει, χρόνια τώρα. Όλα προχωράνε βασανιστικά αργά στην εξέλιξη τους κι εγώ νιώθω να εξελίσσομαι πολύ πιο γρήγορα και να με κρατάνε πίσω. Σαν να είναι εξαρτημένοι και εκείνοι μαζί του κι εγώ να παλεύω να απεξαρτηθώ από όλους και από τον πατέρα μου και από τους δικούς μου που έχουν κάπου σκαλώσει. Οπότε, στο πρόβλημα αυτό είμαι "μόνος". Συζητείται το θέμα έντονα μεν, οργανώνω πλάνα, όμως μόνο από πλευράς μου υπάρχει μια αυστηρή γραμμή κι οι άλλοι υποκύπτουν γρήγορα, με αποτέλεσμα να είμαι το κόκκινο πανί για τον πατέρα μου...

Mariposa σε ευχαριστώ πολύ. Δεν έχω επαφή με όλο αυτό και τα τελευταία χρόνια έχω ασχοληθεί με άλλα προβλήματα που έτρεχαν. Δυστυχώς όσον αφορά τις ουσίες είμαι τελείως αδιάβαστος. Φταίει που ως σήμερα είχα ως πεποίθηση πως μονάχα όταν είναι μεθυσμένος θα έπρεπε να φέρεται έτσι. Την παράμετρο αυτή που μου αναφέρατε, δεν την είχα σκεφτεί καθόλου, πως ακόμα και νηφάλιος να είναι, είναι εξαρτημένος και άρα δεν έχει κανένα νόημα η διαπραγμάτευση. Πιστεύω πως θα μου πάρει λίγο χρόνο αλλά θα απορροφήσω αυτήν τη νέα πληροφορία σιγά σιγά.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

......

..... με κρατάνε πίσω. Σαν να είναι εξαρτημένοι και εκείνοι μαζί του κι εγώ να παλεύω να απεξαρτηθώ από όλους και από τον πατέρα μου και από τους δικούς μου που έχουν κάπου σκαλώσει. Οπότε, στο πρόβλημα αυτό είμαι "μόνος". Συζητείται το θέμα έντονα μεν, οργανώνω πλάνα, όμως μόνο από πλευράς μου υπάρχει μια αυστηρή γραμμή κι οι άλλοι υποκύπτουν γρήγορα, με αποτέλεσμα να είμαι το κόκκινο πανί για τον πατέρα μου...

...

---

οταν ενας εθισμενος ειναι μεσα σε μια οικογενεια, δημιουργειται παθολογια σε ολη την οικογενια.
οπως λες, αυτοι τραβανε εναν δρομο αδρανειας και συνεξαρτησης ουσιαστικα.
εφοσον θελεις να ξεφυγεις, μην ευθυγραμμιστεις μαζι τους. ζητα βοηθεια ΕΣΥ. να μαθεις πως μπορεις να αντιδρας για να σωσεις τον εαυτο σου. πηγαινε στην δομη της γειτονιας σου και συζητα το.
οι δικοι σου θα επρεπε να ντρεπονται για την σταση τους , οχι για το οτι εχουν εναν αλκοολικο στην οικογενεια.
αν εχεις και αδερφια, μιλα μαζι τους, επηρρεασε τους να δειτε τι μπορειτε να κανετε.

..γατε, ο αλκοολισμος είναι αρρώστια και έτσι θα το αντιμετωπίσεις.
Ότι και να σου πούμε εμείς και με τις καλύτερες προθέσεις, μόνο ένας ειδικός θα σου πει πως πραγματικά θα φερθείς για να λυθεί, ή να αντιμετωπιστεί με τον καλύτερο τρόπο το πρόβλημα.

Είναι όμως μια αρχή για να πάρω μπρος. Βρήκα εδώ πολύτιμες πληροφορίες που ούτε που είχα φανταστεί Θεοφανία, οπότε είναι σημαντικό βήμα, τουλάχιστον για αρχή.

Remedy, έχω μιλήσει και με τα αδέρφια και με τη μάνα μου ανοιχτά. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να προσφέρει κάτι, παρά μόνο την ουδετερότητα για το "καλό" της "ενότητας" της "οικογένειας". Το ένα από τα αδέρφια μου, δίνει κρυφά χρήματα για αλκοολ στον πατέρα μου είτε στο χέρι, είτε έμμεσα! Το άλλο από τα αδέρφια μου πάλι, υποστηρίζει πως έτσι είναι ο πατέρας μας και πως πρέπει να τον στηρίζουμε με τις επιλογές του. Λέει πως αυτό έχει επιλέξει και άρα εμείς, είμαστε υποχρεωμένοι να μένουμε σιωπηλοί στις επιλογές του. Κρυφά, μπορεί να του δώσει χρήματα για να πάρει κρασί ή μπορεί να μοιραστούν κάνα μπουκάλι μπύρα (σπάνια)! Το τελευταίο από τα αδέρφια μου πάλι, τάσσεται ανοιχτά κατά, αλλά το αποτέλεσμα είναι να συμμετέχει στο 80% των καυγάδων τουλάχιστον, αφού όποιος καυγαδίζει, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπει στη μέση. Ως δια μαγείας όμως, κάποιες φορές, μπορεί να του δώσει χρήματα να πάρει κρασί ή να του το φέρει "έκπληξη", αργότερα μετανιώνει. Τέλος, η μάνα μου, η οποία συμφωνεί μαζί μου, θέλει λέει να προχωρήσει, όμως κι εκείνη τελικά καταλήγει να του ψωνίζει κρασί, πολλές φορές μεταφέροντας τον καυγά στα μέλη της οικογένειας!

Δυστυχώς αισθάνομαι πως δεν έχω κάποια επιλογή και έχω βρεθεί σε αδιέξοδο σε ό,τι αφορά τα μέλη της οικογένειας.

Καλημέρα Γάτε.Πρώτα από όλα πρέπει να ακούσεις αυτό το τραγούδι https://www.youtube.com/watch?v=NUAoWzsTFCU
Είναι η κοινωνία (αλκοόλ στην περίπτωσή μας ) σε στίχους!
Πόσο είσαι?Ο πατέρας σου πόσο είναι?Πόσα χρόνια γίνεται αυτό?
Θέλεις να βοηθήσεις ή απλά θέλεις να βοηθήσεις τα άλλα μέλη της οικογένειας?

Ένας αλκοολικός είναι άρρωστος(συνήθως ψυχολογικά είναι τα αίτια που οδήγησαν ή απλά μια συνήθεια χρόνων ) ,οπότε δεν πρέπει να ντρέπεσαι να ζητήσεις βοήθεια.Κάπου το ανέφερες!
Πολλές φορές για το καλό,χρειάζεται να γίνουμε σκληροί με διάφορους τρόπους.Νομίζω είναι ο μόνος τρόπος.Ανθρώπους μεγάλους σε ηλικία,άλλης νοοτροπίας δεν μπορείς εύκολα να τους εξηγήσεις.!Ειδικά όταν υπάρχει κι ένα καθημερινό πρόβλημα.Τι θέλω να πω.
Θα του πεις το πρωί για παράδειγμα ''Θα πάμε ΚΕΘΕΑ'' ή Θα πάμε στους Α.Α!Θα βάλεις μπροστά ότι επιχείρημα έχεις για να καταφέρεις να τον πείσεις .Ίσως καταφέρεις,αλλά θα είναι μέχρι να ξεκινήσει να πίνει.Δε θέλω να σου κόψω το φτερά,αλλά τέτοιες καταστάσεις είναι δύσκολες και χρειάζονται ειδική μεταχείριση ώστε να μη προκαλέσουν τα αντίθετα αποτελέσματα!

Πες την οικογένειά σου,επειδή μάλλον κυριαρχεί ο φόβος,ότι αυτό δεν είναι ενότητα αλλά κατά κάποιο τρόπο είναι ''συνεργοί'' στο να κάνει ο πατέρας σου ότι θέλει!

Γεια σου,γατε.
Επειδη εχω μια μικρη εμπειρια πανω στο θεμα(καπως ετσι ηταν κι ο πατερας μου οταν εγω ημουν σε μικροτερη ηλικια),να σου επισημανω καταρχην οτι κατα τη γνωμη μου δεν ειναι οτι δε σε νοιαζεται η οτι δε σ αγαπαει εσενα και την οικογενεια σας,
απλα ο ανθρωπος στην ουσια ειναι αρρωστος και χρειαζεται πρωτα να το συνηδητοποιησει,να το παραδεχτει κι επειτα να θελησει απο μονος του να ζητησει βοηθεια.Αν δε γινουν αυτα,,δε νομιζω πως κατι θ αλλαξει.
Οι περισσοτεροι δεν παραδεχονται τπτ και δε κανουν κινηση ν αλλαξουν γιατι κατα τη γνωμη μου κι απ'οσα εχω καταλαβει δλδ θελουν καποιο ταρακουνημα χοντρο στη ζωη τους.
Το ποιο θα ειναι αυτο ειναι το θεμα,δυστυχως.
Γιατι δεν προσπαθειτε ολη η οικογενεια μαζι να τον πεισετε(με ολα τα μεσα που εχεται)οτι χρειαζεται βοηθεια?
Ταρακουνηστε τον με καθε τροπο που νομιζεται οτι υπαρχει πιθανοτητα να εχει ανταποκριση.Τι να πω...
Εν τω μεταξυ,οτι κι αν λεει αυτος....δεν ειναι ο εαυτος του,ουτε ξεπιωτος.Να το χεις υποψη σου.