σε νέα πόλη και δεν έχω παρέα
πρόσφατα μετακόμισα πάλι στους δικούς μου μετά από τόσα χρόνια που έμενα φοιτητής μόνος μου και είμαι στη φάση που χρώστάω λίγα μαθήματα για να πάρωτο πτυχίο μου. Το πρόβλημά μου είναι το εξής εδώ πέρα δεν έχω παρέα, δηλαδή έχω κάποιους συμμαθητές μου που δεν κάνουν παρέα μεταξύ τους, είναι μεμονωμένοι ο καθένας από τον άλλο, αν και το προσπάθηση να τους φτιάξω σαν παρέα αλλά δεν πέτυχε ποτέ. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχω την ίδια σχέση με αυτή που είχα με τους συμφοιτητές μου φίλους μου, που έιχαμε πολλά κοινά που κάναμε πάρα πολύ παρέα μαζί που βγαίναμε συνέχεια που βρισκόμασταν για την πλάκα όλοι μαζί και φυσικά οι συμμαθητές μου είναι όλοι άντρες, όυε μια κοπέλα, που μετράει σε μια παρέα να έχεεις έστω και μια κοπέλα, δίνει άλλη διάσταση, είναι διαφορετικά πως να το κάνουμε.
Και έτσι τώρα νιώθω τελείως μόνος, γιατί να θέλω να βγω μέχρι αργά και να μην έχω τη δυνατότητα να έχω άτομα και η ίδια η πόλη (Αθήνα) να σου προσφέρει άπειρες επιλογές αλλά αν δεν έχεις παρέα και αυτοκίνητο να μην μπορείς να πας πουθενά (το αυτοκίνητο για μετά τις 2 το βράδυ). Ο πιο κοντινός φίλος να το πω είναι ένα παιδι που στο σχολείο δεν κάναμε καθόλυο παρέα, ίσωα κάπως και να τον πειράζαμε, και έτυχε και είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνα, και αυτός δεν έχει κανέναν φίλο εδώ που μένει τόσα χρόνια την Αθήνα και ουσιατρικά εξαρτάται από το πότε εγώ θαρχομουν Αθήνα (όταν σπούδαζα) και ειδικά τώρα που μένω μόνιμα, κάθε μέρα με πρήζει στα τηλέφωνα, και είναι αυτό το πρόβλημα, αυτός δεν έχει κανέναν άλλο να πεςις ότι θα γνωρίσεις νέα άτομα μέσω αυτού και σαν άτομο είναι αρκετά κλαψομ***ς θα έλεγα και ουσιατικά δεν θέλω εγώ ναμαι η σανίδα σωτηρίας γιαυτον εχω τα δικα μου προβληματα δεν θα λυσω και τα δικα του. Δυο αλλοι συμμαθητες μου θα βγουμε για κανα καφε αλλα παντα εδω στην περιοχη μην τυχον και παμε κανα κεντρο θα τους κοπει ο κωλος ενω οδηγουν και οι δυο αλλα οταν ειναι να βγουν με τους συμφοιτητες τους ποτε δεν μου λενε και αν τυχει να τους συναντησουν ποτε δεν μου τους συστηνουν λες και θα τους κλεψω την παρεα, ενω εγω φιλους μου τους ειχα συστησει. Εν τω μεταξει τα Χριστουγεννα ειχα οργανωσει ενα reunion με τους συμμαθητες αυτους και με δυο συμμαθητριες και μετα πηγα στην πολη που σπουδαζα αφου ειχα τη σχολη και αυτοι συνεχιζαν να βγαινουν και οταν ερχομουν Αθηνα δεν μπορουσαν ενω οταν ελειπα εβλεπα στο φβ φωτογραφιες και check in , δηλαδη και τους βρηκα παρεα και με αφησαν απεξω. Ενας αλλος συμμαθητητς μου που με αυτον βγαινω πιο συχνα δεν ελω εχω γνωρισει τους φιλους του απο τη σχολη και εχουμε βγει και καποιες φορες αλλα δεν μου λεει παντα οταν θα βγει μαζι τους, εδω ειχαμε βγει τις προαλλες και μου λεει μετα θα παει για υπνο και βλεοω την αλλη μερα check in με κτ συμφοιτητες του και τσαντιστηκα. Γενικα νιωθω σκατα μου λειπουν πολυ οι φιλοι μου γιατι ηταν και γαματα παιδια και ειλικρινεις και οποτε τους χρειαστεις και εξω καρδια ρε παιδι και οχι δεν βγιανω για να μην μου φας την παρεα ενα πραμα και τβρα εδω νιωθω σκατα και μονος μου απο κει που ημουν με τος φιλους μου τωρα δεν εχω κανεναν.. Και στην τελικη που να γνωρισεις τωρα νεο κοσμο, να κανεις τον τρελο στο μετρο, να πας να παρακολουθησεις κανα μαθημα σε καμια σχολη που εχει φοιτητες και τι θα πεις γεια σας δεν εχω κανεναν ηρθα να βρω παρεα να και δεν σπουδαζω στη σχολη σας, να πας γυμναστηριο με ολα τα τουμπανα που συχναζουν εκει, να πας ξενες γλωσσες κοστιζει και δεν ειναι σιγουρο οτι θα βρεις παρεα, να πας σε σχολη χωρου (το χω κανει στο παρελθον για να βρω γκομενα, αλλα για παρεα δεν ενδεικνυται, ειναι πολυ φρου φρου κι αρωματα εκει μεσα και πολυ καυλωμενοι με το χορο κατι που δεν συμμεριζομαι), κι απτην αλλη εχω και τον αλλο τον κλαψοτετοιονα που απο τη μια τον λυπαμαι αλλα απο την αλλη νιωθω οτι με κρατα πισω και δεν ειναι η παρεα, εδω ας πουμε γουσταρω το περπατημα και τα παρκα, αυτος βαριεται να παρει τα ποδια του. Μεχρι και ξαδερφια σκεφτηκα να επικοινωνησω, θα βγω μαλλον την αλλη βδομαδα μενα ξαδερφο δεκα χρονια μεγαλυτερο, γενικα δεν εχω και ξαδερφια κοντα στην ηλικια μου. Τα παιδια απο το φροντιστηριο που κραταμε επαφες θα βγουμε καμια φορα ολοι μαζι αλλα ουσιατικα δεν ειμαστε παρεα αλλα σαν ενα reunion, εδω ειχα πει σε μια απο το φροντιστηριο που σπουδαζουμε και στην ιδια σχολη απλα σε αλλη πολη ξερω γω να βγουμε και πες και σε κανα παιδι απο τη σχολη σου και μου λεει συμμαθητες δεν εχεις?.Βγηκα τις προαλλες με εναν αλλο συμμαθητη μου που ειχα να τον δω 7 χρονια δεν λεω καλα περασα και πολυ καλο παιδι (αφου ημασταν κολλητοι στο γυμνασιο) αλλα γενικα η παρεα που εχει εδω αθηνα ειναι ολοι παιδια που παιζουν παιχινιδια στον υπολογιστη κατι που δεν συμμεριζομαι και δεν εχει και κανα κοριτσι στην παρεα (κια αυτουνου η κολλητη ειναι απο αλλη πολη - btw ναι μου λειπει κι η κολλητη μου παρα πολυ..).. Εν ολιγοις νιωθω σκατα και νιωθω μονος οτι δεν εχω κανεναν εδω περα και φυσικα τωρα πια τους συμμαθητες μου δεν τους θεωρω φιλους τους θεωρω απλα γνωστους, μου λειπει πολυ η παρεα μου, θυμαμαι στιγμες και βλεοω φωτογραφιες και πραγματικα δεν μπορω μου λειπουν πολυ αυτα τα παιδια..