Οικογένεια - Σχέση

Καλησπέρα σας,

Είμαι καινούργια στην παρέα σας. Ονομάζομαι Αλεξάνδρα και είμαι 30 χρόνων. Αυτό τον καιρό είμαι άνεργη. Η δουλεία μου ήταν τόσο βαρετή και ψυχοφθόρα που δεν άντεξα άλλο και εφυγα, εκτός αυτού βοήθησε και η σχέση μου γι’ αυτό. Η σχέση μου είναι από απόσταση και δεν μπορούμε να βρισκόμαστε συχνά. Είχαμε αποφασίσει όταν θα έφευγα απ την εργασία μου θα πήγαινα να μείνω μαζί του. Αλλά λόγο οικονομικών δεν μπορεί να γίνει αυτό. Μένω ακόμα με τους γονείς μου και αισθάνομαι εγκλωβισμένη. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αλλά είναι και παλαιών αρχών που αυτό συνεπάγεται ότι δε τους έχω μιλήσει για την σχέση μου γιατί θα με ωθήσουν άμεσα στον γάμο (αν είναι πότε δυνατόν!!!) . Οι γονείς μου έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα και πάντα ότι μισθό έπαιρνα τα έβαζα στο σπίτι για να καλύψω λογαριασμούς και ανάγκες. Τα προβλήματα είναι πολλά και δεν βρίσκω διέξοδο.
Καταρχήν, δεν έχω το ψυχικό σθένος να αναφέρω στην σχέση μου για τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν σπίτι μου και να του δείξω όλη την κατάσταση που επικρατή. Είμαι πολύ περήφανος άνθρωπος για κάτι τέτοιο.
Κατά δεύτερον, είναι η διαχείριση της οικογένειας μου η οποία με βλέπουν σαν ένα μικρό κοριτσάκι που δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Σαν άνθρωπος έχω πολλές δεξιότητες και όσο με απορρίπτουν τόσο πιο ράκος αισθάνομαι. Ακόμα, ότι και να θέλω να δημιουργήσω πάντα με φρενάρουν πάντα θα μιλήσουν για το οικονομικό ή οτιδήποτε για να μην το κάνω. Είναι απόλυτα κολλημένοι πάνω μου που με πνίγουν. Για να κάνω κάτι που θέλω πρέπει να το διαπραγματευτώ πολλές ώρες. Ζω σε ένα αδιέξοδο και δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα.
Επιπλέον, νοιώθω αφάνταστα μόνη. Δυστυχώς είμαι σε επαρχία και δεν είχα ποτέ σχέσεις με τον κόσμο εδώ. Μεγάλωσα και έζησα σε πόλη που συνεπάγεται ότι η νοοτροπία που απέκτησα είναι τελείως διαφορετική.
Πλέον με διακατέχουν πολλά συναισθήματα τα οποία δε μπορώ να τα διαχειριστώ, όπως η μοναξιά που νοιώθω, δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα απλά βλέπω να περνάνε οι μέρες χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα σαν φυλακισμένη. Είμαι στην πιο παραγωγική μου διαδικασία και δεν έχω διάθεση για τίποτα σαν να γέρασα πριν την ώρα μου. Ακόμα δεν έχω διάθεση να έρθω σε σύγκρουση με την οικογένεια μου, δεν έχω την δύναμη. Ξέρουν ότι είμαι πολύ φιλότιμη και το ρίχνουν εκεί. Θέλω να βρω την δύναμη πάλι να κάνω πράγματα για μένα. Αν έχετε έρθει και εσεις σε τετοία κατάσταση πως την διαχείριστικατε ή γενικά την αποψη σας περι του θέματος.

Quote:

---

Είμαι πολύ περήφανος άνθρωπος γι

---

η υπερυφανεια δημιουργει θλιψη.

καπια στιγμη ερχετε η ωρα να εκτεθεις οχι σε ολους αλλα σε καπιους που επελεξες

Καλησπέρα Αλεξάνδρα :)
θέτεις πολλά ζητήματα τα οποία είναι δύσκολα να απαντηθούν με μια ενιαία απάντηση..
εγώ λέω να τα πιάσουμε ένα ένα τα θέματα..
πόσο καιρό είσαι άνεργη; ψάχνεις κάτι αυτήν την περίοδο;

Καλησπέρα void,

Είμαι περιπου 4 μήνες άνεργη και έψαχνα δουλεία (είτε εδώ που μένω είτε στην περιοχή που είναι η σχέση μου)αλλά όσα βιογραφικά και να έστειλα δεν πήρα ούτε μία απάντηση. Έτσι τα έχω παρατήσει εδώ και ένα μήνα. Πρέπει να ξαναρχίσω όμως.

Κοίτα, είναι δύσκολη περίοδος για τους περισσότερους...και ειδικά όταν είσαι χωρίς εργασία τα προβλήματα διογκώνονται αυτομάτως.
Καταρχάς πιστευω ότι δεν πρέπει να απελπίζεσαι στο θέμα της δουλειάς αλλά πρέπει να συνεχίσεις να ψάχνεις με όλη σου τη δύναμη.
Απευθύνσου παντού, σε γνωστούς, φίλους, αγγελίες και κάτι θα βρεθεί. Μη χάνεις το κουράγιο σου. Επειδή τυχαίνει να ειμαι κι εγω άνεργη, και σε καταλαβαίνω, νομιζω ότι ενα μεγάλο μέρος του προβληματισμού σου προέρχεται καθαρα από αυτό ...ακόμα και σε μια δουλειά που δε σε εκφράζει εκτονώνεις σε μεγάλο βαθμό την αρνητική σου σκέψη γιατί όπως και να το κάνεις δημιουργείς..και έχεις και τις οικονομικές απολαβές.
Επιπλέον, διαφωνώ που έχεις μάθει την οικογένειά σου να στηρίζονται οικονομικά πάνω σου..και όταν θελήσεις να στηριχτείς εσύ ποιος θα σε βοηθήσει τότε; διαφωνώ επίσης που δε διεκδικείς τη χειραφέτησή σου..φοβασαι; και αν ναι, τι είναι αυτό που φοβάσαι; είσαι διατεθειμενη δηλαδή να αφησεις πίσω τη ζωή σου προκειμένου να μη συγκρουστείς; πρέπει να τους εξηγήσεις, είσαι μεγάλη κοπέλα, πρέπει να έχεις την προσωπική σου ζωή και την κοινωνικότητά σου και όλα.. δεν είσαι κάποιο κατοικίδιο, είσαι άνθρωπος με ανάγκες και όχι κτήμα των γονιών σου..
Τωρα όσον αφορά τη σχέση σου, αν θες τη γνώμη μου, μέτρα πολύ προσεχτικά τα βήματά σου..ούτε καν οι γονείς σου δεν ξέρουν για τη σχέση σου και εσύ σκέφτεσαι να φύγεις από τον τόπο σου χωρίς δουλειά ή για να βρεις δουλειά εκεί; και αν δε σου αρέσει τι θα κάνεις τότε; εάν θες να φυγεις από τους δικούς σου, βρες δουλειά και φύγε...μην το κάνεις όμως με μπούσουλα μια σχέση που μάλιστα είναι από απόσταση και την κρατας κρυφή.
Γενικά, συζήτα το...μπορεί οι γονείς σου να μην είναι τόσο αδιάλλακτοι όσο νομίζεις, μην προσπαθείς μόνη σου να βρεις λύσεις..είναι λογικό να πελαγώνεις :)

Quote:

---

Originally Posted by alexsandra

Καλησπέρα σας,

Είμαι καινούργια στην παρέα σας. Ονομάζομαι Αλεξάνδρα και είμαι 30 χρόνων. Αυτό τον καιρό είμαι άνεργη. Η δουλεία μου ήταν τόσο βαρετή και ψυχοφθόρα που δεν άντεξα άλλο και εφυγα, εκτός αυτού βοήθησε και η σχέση μου γι’ αυτό. Η σχέση μου είναι από απόσταση και δεν μπορούμε να βρισκόμαστε συχνά. Είχαμε αποφασίσει όταν θα έφευγα απ την εργασία μου θα πήγαινα να μείνω μαζί του. Αλλά λόγο οικονομικών δεν μπορεί να γίνει αυτό. Μένω ακόμα με τους γονείς μου και αισθάνομαι εγκλωβισμένη. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, αλλά είναι και παλαιών αρχών που αυτό συνεπάγεται ότι δε τους έχω μιλήσει για την σχέση μου γιατί θα με ωθήσουν άμεσα στον γάμο (αν είναι πότε δυνατόν!!!) . Οι γονείς μου έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα και πάντα ότι μισθό έπαιρνα τα έβαζα στο σπίτι για να καλύψω λογαριασμούς και ανάγκες. Τα προβλήματα είναι πολλά και δεν βρίσκω διέξοδο.
Καταρχήν, δεν έχω το ψυχικό σθένος να αναφέρω στην σχέση μου για τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν σπίτι μου και να του δείξω όλη την κατάσταση που επικρατή. Είμαι πολύ περήφανος άνθρωπος για κάτι τέτοιο.
Κατά δεύτερον, είναι η διαχείριση της οικογένειας μου η οποία με βλέπουν σαν ένα μικρό κοριτσάκι που δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Σαν άνθρωπος έχω πολλές δεξιότητες και όσο με απορρίπτουν τόσο πιο ράκος αισθάνομαι. Ακόμα, ότι και να θέλω να δημιουργήσω πάντα με φρενάρουν πάντα θα μιλήσουν για το οικονομικό ή οτιδήποτε για να μην το κάνω. Είναι απόλυτα κολλημένοι πάνω μου που με πνίγουν. Για να κάνω κάτι που θέλω πρέπει να το διαπραγματευτώ πολλές ώρες. Ζω σε ένα αδιέξοδο και δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα.
Επιπλέον, νοιώθω αφάνταστα μόνη. Δυστυχώς είμαι σε επαρχία και δεν είχα ποτέ σχέσεις με τον κόσμο εδώ. Μεγάλωσα και έζησα σε πόλη που συνεπάγεται ότι η νοοτροπία που απέκτησα είναι τελείως διαφορετική.
Πλέον με διακατέχουν πολλά συναισθήματα τα οποία δε μπορώ να τα διαχειριστώ, όπως η μοναξιά που νοιώθω, δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα απλά βλέπω να περνάνε οι μέρες χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα σαν φυλακισμένη. Είμαι στην πιο παραγωγική μου διαδικασία και δεν έχω διάθεση για τίποτα σαν να γέρασα πριν την ώρα μου. Ακόμα δεν έχω διάθεση να έρθω σε σύγκρουση με την οικογένεια μου, δεν έχω την δύναμη. Ξέρουν ότι είμαι πολύ φιλότιμη και το ρίχνουν εκεί. Θέλω να βρω την δύναμη πάλι να κάνω πράγματα για μένα. Αν έχετε έρθει και εσεις σε τετοία κατάσταση πως την διαχείριστικατε ή γενικά την αποψη σας περι του θέματος.

---

alexsandra με το παιδι ποσο καιρο εχετε σχεση? ήταν παντα απο αποσταση?
κοιτα να το πουμε λαικα, πρεπει να πατησεις ποδι. Δε γινεται αλλιως.περαν τη δικη τους ευθυνη, εχεις κι εσυ ευθυνη που τους αφησες μεχρι τετοια ηλικια να σε θεωρουν "αυτο που σε θεωρουν" (οτι δε μπορεις να κανεις τπτ χωρις αυτους).
το γιατι δε μπορεις να πας να μεινεις με τη σχεση σου δε το καταλαβα. Δεν εχεις λιγα χρηματα εστω για το εισητηριο να πας εκει που μενει? κ βρισκεις κατι προχειρο για αρχη για δουλεια λεω. αυτος εχει εισοδημα?
κοιτα οχι πως εχεις καποια υποχρεωση να δωσεις αναφορα στους δικους σου, αλλα αν θες εσυ να εισαι ξεκαθαρη πες τους το.
κ το προβλημα δικο τους. απ'την αλλη μη λες κ τπτ σιγα το θεμα, αν εσενα δε σε πειραζει κ δε σε αγχωνει σιγα δεν ειναι κ κατι που τους αφορα.

Καλημέρα Gothly,

Με την σχέση μου είμαι 5 χρόνια και όχι δεν ήταν πάντα από απόσταση. Τα τελευταία 3 χρόνια που μετακόμισα στους δικους μου στην επαρχία έχουμε σχέση από απόσταση.
Δεν μπορώ να μείνω στην σχέση μου γιατι είμαι πολύ περήφανη να με συντηρει... Το ξέρω ότι σκέφτομαι λάθος αλλα και αυτου τα οικονομικά δεν είναι και τόσο καλα.

Ευχομαι να βρεις μια δουλεία γρήγορα.
Μάλλον το οικονομικό αυτή την στιγμη να είναι η μεγαλύτερη πηγή κακού. Και γι αυτό δεν έχω την χειραφέτηση μου. Ναι, φοβάμαι μην συγκρουστώ γιατι μέτα θα είμαι "ξεκρέμαστη".
Αλλα από την αλλή τώρα που το σκέφτομαι δεν με έχουν στηρίξει ποτέ οι γόνεις μου και πάντα ζοριζόμουν και τα έβγαζα πέρα μόνη μου.
Τώρα όσον αναφορά την μετακόμιση που σκέφτομαι είναι ότι θέλω να βρω δουλεία εκει άλλα πότε δεν βασίζομαι σε άλλους. Ετσι λοιπόν δε θα βασιστώ σε αυτόν, αλλά θα προσπαθείσω να σηκώθω στα ποδιά μου, βρίσκοντας εργασία. Και καλα να μην πάει η σχέση αυτή έχω και ένα σπιτι να μείνω εκει.
Τέλος, όσες φορές πήγα να τους συζητήσω ήταν αμετακίνητοι στις απόψεις τους. Ότι πρέπει να μείνω μαζι τους, ότι άμα έχω σχέση πρέπει να την επισημοποιήσω. Και γενικά δεν ακούνε τίποτα.