ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΟΜΙΑ ΣΤΑ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ
Θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή στον τρόπο λειτουργίας των δημόσιων ψυχιατρείων και ψυχιατρικών κλινικών, που αυτή την στιγμή αποτελούν αγκάθι στον χώρο της δημόσιας υγείας και λειτουργούν σε καθεστώς απόλυτης ανομίας.
Καταρχάς, υπάρχει ο ν. 2071/1992 για τη νοσηλεία σε ψυχιατρεία, ο οποίος ορίζει τον τρόπο εισαγωγής και τις λεπτομέρειες διασφάλισης της ζωής και της υγείας των ασθενών κατά τη νοσηλεία σε αυτά. Το άρθρο 96 αυτού του νόμου ορίζει τις προϋποθέσεις ακούσιας νοσηλείας και στο σύνολό του ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ κατά σύστημα. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 96 ορίζεται ότι η αίτηση για ακούσια νοσηλεία συνοδεύεται από γνωματεύσεις 2 ψυχιάτρων ή ενός γιατρού και ενός ψυχιάτρου, από ειδική λίστα, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μη συγγενών του "ασθενούς" και του αιτούντα την ακούσια νοσηλεία. Κατόπιν ο εισαγγελέας διατάσσει τη μεταφορά του ασθενούς για ακούσια νοσηλεία και εισάγει την υπόθεση στο πολυμελές πρωτοδικείο, στο οποίο καλείται και ο ασθενής, με δυνατότητα παρουσίας δικού του δικηγόρου και ψυχίατρου. Κατά της απόφασης, αν είναι υπέρ του εγκλεισμού, μπορούν να ασκηθούν ένδικα μέσα. Σε περίπτωση που η αίτηση είναι αυτεπάγγελτη από τον εισαγγελέα ή που αναφέρεται ότι ο ασθενής αρνείται την εξέταση, ο εισαγγελέας δικαιούται να διατάξει τη μεταφορά του για εξέταση σε δημόσιο ψυχιατρείο, με τρόπο που να γίνονται σεβαστές η προσωπικότητα του ασθενούς κλπ.
Αντ' αυτού, κατά σύστημα ζητούνται ΕΝΟΡΚΕΣ καταθέσεις ΜΑΡΤΥΡΩΝ, κατά κανόνα ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΑΙ την ακούσια νοσηλεία, κάτι που δεν αναφέρεται πουθενά στον νόμο και δεν έχει την παραμικρή σχέση με "ιατρική γνωμάτευση", που σαφώς ζητείται. Ακολούθως ζητείται η "μεταφορά του ασθενούς για εξέταση", δήθεν, σε δημόσιο ψυχιατρείο, η οποία πολύ συχνά δεν είναι μεταφορά "με τρόπο που να σέβεται την προσωπικότητα..." αλλά βίαιη σύλληψη, που φυσικά αποτελεί ποινικό αδίκημα. Επιπλέον, ΠΟΤΕ δεν αναφέρεται ότι ο ασθενής αρνείται την εξέταση από ψυχιάτρους, όπως προβλέπεται από τον νόμο, ώστε να είναι έννομη η μεταφορά για "εξέταση" σε δημόσιο ψυχιατρείο, γιατί ο "ασθενής" ΔΕΝ αρνείται την εξέταση από ψυχίατρο και δεν του ζητείται ΠΟΤΕ. Αντίθετα, δίνεται παράνομη εισαγγελική εντολή για εξέταση σε δημόσιο ψυχιατρείο που συνιστά, κατ'ουσία, εισαγγελική εντολή για ΤΕΛΕΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ (αρπαγή), καθώς είναι απάτη, συχνά χρησιμοποιείται βία και γι αυτό πάνε αστυνομικοί και όχι το ΕΚΑΒ για να μεταφέρει "ασθενείς", ενώ στο δημόσιο ψυχιατρείο είναι βέβαιο ότι ο ασθενής ΣΧΕΔΟΝ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΚΑΝ.
Ακολούθως, εφόσον οι ψυχιάτροι δεχτούν την εισαγωγή του, γίνεται αμέσως ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΡΠΑΓΗ και από το ψυχιατρείο σε συνέργεια με τους αστυνομικούς, με πιθανή χρήση βίας αν χρειαστεί, και με στόχο τον εξαναγκασμό σε πράξη για την οποία δεν υπάρχει υποχρέωση, δηλαδή τη λήψη φαρμάκων τα οποία προκαλούν βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη (ΠΚ 310) και συνιστούν βασανιστήρια (ΠΚ 137Β, β,γ, και δ) και ΠΚ 137Α 2, αφού εμπλέκουν τη βαριά σωματική και ψυχολογική εξάντληση και την κάμψη της βούλησης του θύματος. Η εντολή από τον εισαγγελέα για ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑ έρχεται περίπου 1 μήνα μετά και η εισαγωγή στο δικαστήριο με δυνατότητα παρουσίας πραγματογνώμωνα ορίζεται ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΑΦΟΥ ΒΓΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ, γύρω στους 3 μήνες και πλέον μετά την εισαγωγή του. Το δε έγγραφο που πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να υπογραφεί από τον ασθενή και τον συνοδό (συνήθως αστυνομικό) και κάποιο υπάλληλο του ΨΝΑ κατά την εισαγωγή, όπου ενημερώνεται για τα δικαιώματά του και τη δυνατότητα άσκησης ένδικων μέσων (στα οποία δε φτάνει κανείς ποτέ, αφού δε χρησιμοποιείται ποτέ ούτε καν η δικάσιμος) ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΟΤΕ. Την ίδια μέρα της εισαγωγής, ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΜΕ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΣΕ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ (ΛΗΨΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ) (τιμωρείται βαρύτερα από την απλή αρπαγή) με έγγραφό του προς τον εισαγγελέα, όπου αναφέρεται και η "διάγνωση" των γιατρών, που δεν είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να είναι ΑΛΗΘΙΝΗ και δεν υπάρχει τρόπος να αμφισβητηθεί, αφού δεν ορίζεται έγκαιρα η δικάσιμος. Και ο εισαγγελέας, με νέο άχρηστο έγγραφό του μετά από 20-30 μέρες ζητά από το αστυνομικό τμήμα τη μεταφορά του (ήδη νοσηλευόμενου) ασθενούς για νοσηλεία και μετά από 3 μήνες ορίζεται η δικάσιμος. Κατά συνέπεια, όλες οι ακούσιες νοσηλείες στα ψυχιατρεία και τις ψυχιατρικές κλινικές συνιστούν αρπαγή με εξαναγκασμό σε πράξη για την οποία δεν υπάρχει υποχρέωση (λήψη φαρμάκων επικίνδυνων για την υγεία, των οποίων η λήψη συνιστά βασανιστήρια και βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη), που τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι άλλες αξιόποινες πράξεις που τελούνται παράλληλα. Επιπλέον, συχνά η εκούσια νοσηλεία μετατρέπεται αυθαίρετα σε ακούσια, ενώ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ, αλλά προβλέπεται μόνο το αντίθετο (ακούσια προς εκούσια).
Άλλωστε, στην εισαγγελική εντολή για εξέταση αναφέρεται "γνωματεύσατε αν τυγχάνει ψυχασθενής,αν είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΞΗ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ των πολιτών ή για τον εαυτό του και σε καταφατική περίπτωση αν επιβάλλεται ο εγκλεισμός του σε δημόσιο ψυχιατρείο ή κλινική", ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ περιθώριο να εννοηθεί ότι μπορεί να βρεθεί εκεί κάποιος που ΑΟΡΙΣΤΑ "συνιστά (κάποιου απροσδιόριστου είδους) κίνδυνο". Έχει τύχει περίπτωση που ειδοποιήθηκε ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ το υπουργείο δικαιοσύνης και το Α.Τ. Χαϊδαρίου για αρπαγή (μεταφορά για νοσηλεία χωρίς εισαγγελική εντολή, όπως ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ), με σκοπό την εκβίαση για οικονομικούς λόγους (τιμωρείται ως ληστεία, καθώς ενέχεται βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη και συνέργεια του ψυχιατρείου και (ηθική αυτουργία;) της εισαγγελίας και της Αστυνομίας) (ο "γιατρός" παρότρυνε άμεσα, μετά από παραίνεση των εκβιαστών, σκόπιμα την ασθενή να εγκαταλείψει τα περιουσιακά της στοιχεία, και κάτι τέτοιο περιλαμβάνεται ΣΤΗ ΣΥΝΗΘΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ στο συγκεκριμένο "νοσοκομείο", ενώ έγινε προσπάθεια, μέσω τρίτων, να την πείσουν να πάρει φάρμακα που οδηγούν σε βαριά σωματική βλάβη και να εγκαταλείψει την περιουσία της χωρίς να ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ για ό,τι έγινε ακόμα και αφού η ασθενής βγήκε από το νοσοκομείο), αφού είχε προηγηθεί ψευδορκία 2 μαρτύρων (που δεν έπρεπε να εξεταστούν καν και είναι ήδη αρπαγή η εντολή για μεταφορά στο δημόσιο ψυχιατρείο για εξέταση, όπως προανέφερα) και απάτη σε βαθμό κακουργήματος από τον ψυχίατρο που ΔΕΝ εξέτασε τον ασθενή (ενώ υπέγραψε και άλλος ένας που δεν παρουσιάστηκε στην εξέταση καν), αλλά και αρπαγή από τους αστυνομικούς, που δεν ανάφεραν καν πού θα πήγαινε ο ασθενής αλλά "έλα για να υπογράψεις κάτι χαρτιά", έκαναν παραβίαση οικιακού ασύλου, ακινητοποίησαν και έβαλαν σκόπιμα ΠΟΛΥ ΣΦΙΧΤΑ, με αποτέλεσμα να αφήσουν 2 μέρες σημάδι, τις χειροπέδες, που αρνήθηκαν να τις χαλαρώσουν (απλή απρόκλητη σωματική βλάβη, παράνομη σύλληψη, παράνομη βία, αρπαγή) και παρενόχλησαν σεξουαλικά την κοπέλα στο περιπολικό, όπου βρισκόταν και η μητέρα της (που είχε ζητήσει τη νοσηλεία για να την εκβιάσει να εγκαταλείψει τα κληρονομικά της δικαιώματα) (κάθισε ο ένας δίπλα στο πίσω κάθισμα χωρίς να χρειάζεται, πήρε και το γκλομπ για περαιτέρω επίδειξη "ισχύος", αρνήθηκε να χαλαρώσει τις χειροπέδες και κάποια στιγμή άρχισε να τη "χαϊδεύει", με χειροπέδες και τα χέρια πίσω (προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και κατάχρηση σε ασέλγεια, αδικήματα που σε ΕΔΕ τιμωρούνται με απόταξη, χωρίς όλα τα υπόλοιπα)), ενώ στο ψυχιατρείο της είπε "ωραία στην έφερα;" για την (πολύ δύσκολη...) ακινητοποίησή της και ο άλλος της είπε "δεν είναι δουλειά του να (κοροϊδεύει/αρπάζει/ληστεύει) μαζεύει 'κοριτσάκια'" για το πολύ εύκολο ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ/-γηματα ΕΝ ΤΗ ΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ, επιδεικνύοντας την ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ευθύνη της ΕΛΑΣ για τη συνέργεια σε εκβίαση με βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη. Έχει τύχει παρόμοια περίπτωση εκβίασης για οικονομικούς λόγους, όπου έγινε κλήση στις 23.30 το βράδυ και το 100 ΕΚΛΕΙΣΕ το τηλέφωνο και έγινε νέα κλήση, όπου η ασθενής εξηγούσε το πρόβλημα και ζητούσε βοήθεια και, φυσικά, αγνοήθηκε.
Ενδεικτικά, επιπλέον, έχει τύχει περίπτωση νέου αστυνομικού που φύλαγε κρατούμενο νοσηλευόμενο κατά το άρθρο 69 του ΠΚ, και ο οποίος, σε αναφορά νοσοκόμας (αγανακτισμένης) για τη νοσηλεία στο Δαφνί ασθενούς σε αλκοολικό κώμα (χρειάζεται ΜΕΘ επειγόντως και υπάρχει κίνδυνος ζωής, ενώ ο ασθενής εκεί μπορεί να ήταν ακόμα και ΔΕΜΕΝΟΣ και κάθε μορφής ψυχοφάρμακο θα αποτελούσε ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ, αν ξυπνούσε από το κώμα και ΑΝ τελικά επέζησε) είπε "μπορεί να ήταν και να τον έφεραν..." (ΠΚ 184, 185), αγνοώντας, φυσικά, κάθε ευθύνη του ως αστυνομικού οργάνου για τον κίνδυνο που υπήρχε ήδη.
https://athens.indymedia.org/post/1532488/
