Αγχος?

Καλησπερα
Να εκθεσω και εγω το προβλημα μου που μεχρι τωρα δεν το εχω συζητησει.
Ολα πηγαιναν καλα μεχρι που πριν απο περιπου ενα χρονο αρχισαν τα συμπτωματα μου. Ξεκινησε ενα αισθημα δυσφοριας και βαρους στο στηθος και δυσκολια στην αναπνοη,ετρεξα αμεσως σε καρδιολογο λογω οικογενειακου ιστορικού και αφου μου εκανε εξετάσεις ( μεχρι και αξονικη στεφανιαιογραφια) αποφάνθηκε οτι δεν εχω τιποτα παθολογικό. Μετά απο περίπου εξι μήνες άρχισαν στο ξεκάρφωτο κατι ζαλάδες σε συνδυασμο με τρομερους πονοκεφάλους,ετρεξα κατευθειαν σε γιατρους και μετα απο σειρά εξετάσεων δεν βρήκαν κάτι παθολογικό.Το θέμα μου είναι οτι τα συμπώματα παραμένουν και μερικές φορες σε χειροτερο βαθμο απο οτι εχω συνηθισει. Τον τελευταιο καιρο εχω ατονια ζαλαδα και μονιμο πονολαιμο. Ο γιατρος που μου εκανε αιματολογικες μου ειπε οτι ειμαι τελειος εργαστηριακα. Σε ολη την προηγουμενη ζωη μου δεν ενιωσα ποτε καπως ετσι αλλα τον τελευταιο καιρο εχω ξεχασει πως ειναι να εισαι καλα. Α απλως να πω οτι τα συμπτωματα ερχονται και φευγουν δεν ειναι μονιμα δλδ 2 ημερες ειμαι καλα και 5 σκ@%α.Μεχρι το ξεκινημα δεν ενοιωσα ποτε μου αγχος αλλα λογω καταστασεων οικογενειακων δεν μπορουσα να εξωτερικευσω τα συναισθήματα μου και τα εκλεινα ολα μεσα μου και προσπαθουσα να βοηθησω τους γυρω μου να σταθουν στα ποδια τους,τον εαυτο μου απλως τον αφησα στην ακρη. Επισης να αναφερω οτι αρκετες φορες εχω ενα αισθημα οτι οτι γινεται γυρω μου φαινεται ψευτικο σαν ταινια. Γενικοτερα η κατασταση που βιωνω τελευταια με εχει παγωσει εσωτερικα.Καμια ιδεα για το τι μπορει να συμβαινει?

χμμμ σιγουρα σου βγαινουν ψυχοσωματικα και προκειται για αγχος...αυτο π νιωθεις σν ταινια τα παντα γυρω σου κτ γ αποπροσωποποιηση μ λεει....
αλλα κ παλι ξεκαθαρα κριση πανικου δεν την λες..αγχος σιγουρα γενικοτερα. Αν εμποδιζει τοσοτην καθημερινοτητα σ κ δν μπορεις ν το ελεγξεις καλο θ ητν ν επισκεφτεις εναν ψυχολογο. Κουραγιο κ καλη τυχη!

Καλησπερα φιλε μου,εφοσον λες οτι ασχολεισαι αρκετα βοηθωντας τους αλλους πιθανοτατα ειτε επωμιστηκες περισσοτερες ευθυνες απο οσο μπορεις ειτε παραμελησες τα δικα σου θελω ειτε κ τα δυο μαζι,Καλο ειναι να μιλησεις εστω σε ενα οικειο σου προσωπο που σε νοιαζεται πραγματικα κ να απευθυνθεις σε ειδικο να μιλησεις για ολα,οπωσδηποτε βασανιζεσαι απο ακραιο στρες κ αυτο σωματοποιειται,εαν δεν ειχες κανει εξετασεις αιματος θα ελεγα οτι πασχεις απο αναιμια η υποταση εξου κ οι ζαλαδες κ η ατονια,τωρα πιστευω οτι ειναι καθαρα ψυχολογικο,ηρεμησε κ διασκεδασε οσο ειναι εφικτο κανε πραγματα που σε ικανοποιουν

Το θεμα ειναι οτι τα οικεια προσωπα παντα κοιταζουν εμενα για στηριξη με βλεπουν σαν βραχο, αντε τωρα να τους πεις οτι εγινες κομματια. Απο τα 14 που αναγκαστηκα να δουλευω για τα προς το ζην οχι μονο για τα δικα μου αλλα και της οικογενειας μου οι καταστασεις που περασα μου εφτιαξαν εναν πολυ σκληρο χαρακτηρα και ολοι εμαθαν να ερχονται σε εμενα σε καθε τους προβλημα. Δεν με πειραξε ποτε αυτο αντιθετα χαιρομαι να βοηθαω τους αλλους αλλα οπως ειπες αφησα τον εαυτο μου στην ακρη. Παντα ομως διασκεδαζα και περναγα καλα.Προς το παρον η μονη μου διεξοδος ειναι να παιρνω τον σκυλο μου και να περπαταω στο βουνο μονο εκει "καθαριζω" απο ολα , δεν σκεφτομαι τιποτα και εστω και για 2 ωρες αισθανομαι φυσιολογικα για εμενα αυτο μου φαινεται σαν μια μικρη καθημερινη ψυχοθεραπεια! Αλλα το προβλημα δυστυχως δεν λυνεται ετσι χρειαζονται ποιο δραστικα μετρα μαλλον. Ολα νομιζω ξεκινησαν απο μια κουβεντα που ειχα με τον εαυτο μου και ξεκινησε με την φραση:"ποσο μ@$#^&ας εισαι" μεγα λαθος ποτε μην ξεκινατε τετοια κουβεντα με αυτην την φραση.

Αυτο που πιστευω ειναι οτι εφτιαξα ενα κουτι και εβαζα μεσα συναισθηματα και τα στριμωχνα επι 15 χρονια πλεον το κουτι αυτο δεν χωρουσε αλλα και ανοιξε οπως το κουτι της πανδωρας και τα αποτελεσματα μαλλον ειναι αυτα που νοιωθω σημερα. Σιγουρα υπαρχον ανθρωποι με περισσοτερα και σοβαροτερα προβληματα απο τα δικα μου αλλα ειχα την αναγκη να μοιραστω τις σκεψεις μου. Να ξαλαφρωσω εστω και λιγο γιατι μπουχτισα. Η επομενη κινηση μου ειναι να επισκευτω ψυχολογο για βοηθεια;

Quote:

---

Originally Posted by dimt

Επισης να αναφερω οτι αρκετες φορες εχω ενα αισθημα οτι οτι γινεται γυρω μου φαινεται ψευτικο σαν ταινια. Γενικοτερα η κατασταση που βιωνω τελευταια με εχει παγωσει εσωτερικα.Καμια ιδεα για το τι μπορει να συμβαινει?

---

απροσωποποιηση που συνοδευει την διαταραχη πανικου και την αγοροφοβια.. με μια λεξη το αγχος για πιο γενικα.. το μονο που μπορεις να κανεις για αυτο ειναι να προσπαθεις να παιρνεις αργες (κανονικες δλδ) αναπνοες!.. οταν αγχωνομαστε αναπνεουμε γρηγορετερα απο το κανονικο -->μεγαλη ποσοτητα διοξειδιου του ανθρακα στον εγκεφαλο
-->απροσωποποιηση.. αυτο δεν ειναι επικινδυνο για τον οργανισμο, απλως οδηγει σε αυτο το αθλιο συναισθημα.! (αυτα δεν τα λεω εγω, αλλα ο ψυχιατρος μου).
τωρα για τα υπολοιπα δεν ξερω κατι γιατι δεν τα χω βιωσει.. παντως αφου οι εξετασεις ήταν καλες μπορει να χρειαζεσαι ψυχολογο για να απαλλαγεις απο αυτα τα ψυχοσωματικα συμπτωματα

Quote:

---

Originally Posted by dimt

Το θεμα ειναι οτι τα οικεια προσωπα παντα κοιταζουν εμενα για στηριξη με βλεπουν σαν βραχο, αντε τωρα να τους πεις οτι εγινες κομματια. Απο τα 14 που αναγκαστηκα να δουλευω για τα προς το ζην οχι μονο για τα δικα μου αλλα και της οικογενειας μου οι καταστασεις που περασα μου εφτιαξαν εναν πολυ σκληρο χαρακτηρα και ολοι εμαθαν να ερχονται σε εμενα σε καθε τους προβλημα. Δεν με πειραξε ποτε αυτο αντιθετα χαιρομαι να βοηθαω τους αλλους αλλα οπως ειπες αφησα τον εαυτο μου στην ακρη. Παντα ομως διασκεδαζα και περναγα καλα.Προς το παρον η μονη μου διεξοδος ειναι να παιρνω τον σκυλο μου και να περπαταω στο βουνο μονο εκει "καθαριζω" απο ολα , δεν σκεφτομαι τιποτα και εστω και για 2 ωρες αισθανομαι φυσιολογικα για εμενα αυτο μου φαινεται σαν μια μικρη καθημερινη ψυχοθεραπεια! Αλλα το προβλημα δυστυχως δεν λυνεται ετσι χρειαζονται ποιο δραστικα μετρα μαλλον. Ολα νομιζω ξεκινησαν απο μια κουβεντα που ειχα με τον εαυτο μου και ξεκινησε με την φραση:"ποσο μ@$#^&ας εισαι" μεγα λαθος ποτε μην ξεκινατε τετοια κουβεντα με αυτην την φραση.

---

Καλησπερα κ παλι φιλε μου,εφοσον εργαζεσαι απο τα 14 ειναι λογικο τωρα να εφτασες σε ενα σημειο που κουβαλας μεσα σου τετοια πιεση που κοντευεις να εκραγεις,Πρεπει να παρεις τα μετρα σου για να μην γινει αυτο,Μην κατηγορεις τον εαυτο σου ειναι αξιολογο αυτο που κανεις το θεμα ειναι οτι ολοι εχουν επαναπαυτει σε σενα κ πρεπει να σταματησει αυτο,Ναι σιγουρα πρεπει να επισκεφτεις ειδικο κ να παρεις κ φαρμακευτικη αγωγη εαν πρεπει για να σου ελλατωθει το στρες,Δεν θελω να σε πανικοβαλλω ομως μου θυμιζεις τον πατερα μου οποιος παντα κουβαλουσε ολα τα βαρη κ τις παραξενιες που εχουν οι 2 αδερφες του κ η μητερα σου κ το μονο που τον ηρεμουσε ηταν η φυση,Κ ναι ηταν πολυ σκληρος χαρακτηρας,Αναγκαστηκε να αναλαβει μια πολυ στρεσογονα οικοδομη με σπιτια που ανηκουν στα παιδια του κ στις αδερφες του κ αυτο ηταν πανω απο τις δυναμεις του,Απαιτησεις κ καυγαδες που προκαλουσαν οι θειες μου για το πως πρεπει να ειναι η οικοδομη τον εφεραν σε αδιεξοδο επαθε καταθλιψη δεν μπορουσε να κοιμηθει επεσε απο ενα λοφο κ σκοτωθηκε,Εσυ ομως εισαι ζωντανος κ ειναι ολη η ζωη μπροστα σου να αλλαξεις πραγματα ποτε δεν ειναι αργα πρεπει να καταλαβουν ολοι οτι δεν εισαι ατρωτος ουτε μπορεις να επωμιζεσαι ολες τις ευθυνες μιλησε τους κ θα δεις ποιος νοιαζεται για εσενα πραγματικα κ ποιος νοιαζεται για τον εαυτο του

Η αισθηση που εχεις οτι ολα γυρω σου συμβαινουν σα σε ταινια ειναι μια αντιδραση του εγκεφαλου σου στο πολυ εντονο στρες. Θα πρεπει να κανεις λιγο στην ακρη τις οποιες ευθυνες και υποχρεωσεις εχεις και να ασχοληθεις με το προβλημα σου που δεν ειναι καθολου μικρο κι ασημαντο. Να επισκευτεις συντομα εναν ψυχοθεραπευτη για να δεις τι ακριβως σε ενοχλει στον τροπο ζωης σου και να το αλλαξεις. Η συσσωρευμενη δυσαρεσκεια και ο διαρκης αγωνας να ειμαστε παντα δυνατοι και να σηκωνουμε την πλατη μας μεγαλυτερα βαρη απο αυτα που αντεχουμε λειτουργουν σα χυτρα ταχυτητας. Αν δεν κανεις κατι εγκαιρως μπορει οι συνεπειες να ειναι πολυ σοβαρες, το αγχος ειναι πολυ επικινδυνο και για τη σωματικη και για την ψυχικη σου υγεια.

για αυτο πρεπει να σαι απαθης αντι να χεις αγχος

Ευχαριστω πολυ ολους σας για τις απαντησεις σας. Φιλε Αλεξανδρε πιστεψε με εαν μιλουσαμε πριν απο 1 χρονο θα συμφωνουσα μαζι σου και υα σου ανελυα την θεωρια μου περι σταρχιδισμου με συγχωρειτε για την φραση μου αλλα ετσι την εχω ονομασει. Μαλλον ομως μαζευονται πραγματα χωρις να το καταλαβαινεις και καποια στιγμη σπας, υποθετω. Rose εχω αλλαξει καποια πραγματα στον τροπο ζωης μου αλλα παραμενουν και μερικα που ειναι σχεδον ακατορθωτο για εμενα να το κανω. Μυσπ θελω να εκφρασω την λυπη μου για το γεγονος. Οσο και να μην θελεις να με πανικοβαλεις με βαζεις σε σκεψεις. Βεβαια δεν πιστευω οτι χρειαζεται να μιλησεις στα αγαπημενα σου προσωπα για την πιεση που νοιωθεις θα επρεπε να το βλεπουν, οσο και να μην το θελεις σε αλλαζει. Στην μεχρι τωρα ζωη μου βρεθηκα σε πολλα υποτιθεμενα αδιεξοδα και ποτε δεν το εβαλα κατω παλεψα μεχρι να βρω την ακρη και δεν τα παρατησα ποτε, καπως ετσι θελω να βλεπω και την τωρινη μου κατασταση και θα προσπαθησω να ξεφυγω απο αυτην. Γινεται ομως δυσκολοτερο οταν το κρατας μεσα σου και δεν το συζητας. Η κουβεντα μου μαζι σας μου εδωσε ηδη μια μικρη ωθηση. Η επομενη κινηση μου επισκεψη σε ειδικο και βλεπουμε.

Quote:

---

Originally Posted by dimt

Ευχαριστω πολυ ολους σας για τις απαντησεις σας. Φιλε Αλεξανδρε πιστεψε με εαν μιλουσαμε πριν απο 1 χρονο θα συμφωνουσα μαζι σου και υα σου ανελυα την θεωρια μου περι σταρχιδισμου με συγχωρειτε για την φραση μου αλλα ετσι την εχω ονομασει. Μαλλον ομως μαζευονται πραγματα χωρις να το καταλαβαινεις και καποια στιγμη σπας, υποθετω. Rose εχω αλλαξει καποια πραγματα στον τροπο ζωης μου αλλα παραμενουν και μερικα που ειναι σχεδον ακατορθωτο για εμενα να το κανω. Μυσπ θελω να εκφρασω την λυπη μου για το γεγονος. Οσο και να μην θελεις να με πανικοβαλεις με βαζεις σε σκεψεις. Βεβαια δεν πιστευω οτι χρειαζεται να μιλησεις στα αγαπημενα σου προσωπα για την πιεση που νοιωθεις θα επρεπε να το βλεπουν, οσο και να μην το θελεις σε αλλαζει. Στην μεχρι τωρα ζωη μου βρεθηκα σε πολλα υποτιθεμενα αδιεξοδα και ποτε δεν το εβαλα κατω παλεψα μεχρι να βρω την ακρη και δεν τα παρατησα ποτε, καπως ετσι θελω να βλεπω και την τωρινη μου κατασταση και θα προσπαθησω να ξεφυγω απο αυτην. Γινεται ομως δυσκολοτερο οταν το κρατας μεσα σου και δεν το συζητας. Η κουβεντα μου μαζι σας μου εδωσε ηδη μια μικρη ωθηση. Η επομενη κινηση μου επισκεψη σε ειδικο και βλεπουμε.

---

Μακαρι να σου πανε ολα καλα φιλε μου,ανθρωπος εισαι κ εσυ δεν εισαι ατρωτος μην σταματας να βοηθας τους δικους σου ομως με μετρο,Ορσμενες φορες οι συγγενεις αποδεικνυονται κακη πληγη εστω κ αθελα τους,ο πατερας μου τους τα εδινε ολα γιαυτο κ αυτη η τραγικη καταληξη κ μειναμε μονοι μας εγω η μητερα μου κ ο αδερφος μου παροτι δεν τον πιεσαμε ποτε,Περιττο να σου πω οτι οταν δημιουργησεις οικογενεια θα βαλεις ολους τους αλλους συγγενεις σε δευτερη μοιρα,Δεν θελω να σε τρομαξω κ εννοειται κ δεν ειναι αργα για σενα να προσεξεις τον εαυτο σου,Καλο κουραγιο κ οπως ειπαμε ολα με μετρο!