Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Σας ενημερώνουμε ότι πρόσφατα μεταφράστηκε στα ελληνικά το βιβλίο ‘Living with voices: 50 stories”. Μπορείτε να το βρείτε προς το παρόν μόνο σε κεντρικά βιβλιοπωλεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά:
http://www.politeianet.gr/books/9789...e-fones-238144
Τις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση παρουσίαση του βιβλίου .
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την εισαγωγή:
«Αυτό το βιβλίο υποστηρίζει ότι είναι πέρα για πέρα πιθανό να ξεπεράσει κανείς προβλήματα που σχετίζονται με το να ακούει φωνές και ν’ ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του.
Παρουσιάζει ένα μονοπάτι ανάρρωσης, επισημαίνοντας τα βασικά προβλήματα που περιγράφουν όσοι ακούνε φωνές (απειλές, αισθήματα αδυναμίας, άγχος ότι τρελαίνεσαι) και τους βοηθάει να βρουν τον δρόμο να επιστρέψουν στα συναισθήματά τους και στην πνευματικότητά τους, να συνειδητοποιήσουν τα όνειρά τους. Έχει επίσης μια αξία για όσους έχουν λάβει τη διάγνωση ‘σχιζοφρένεια’. (...)
Στην καρδιά αυτού του βιβλίου βρίσκονται οι ιστορίες πενήντα ανθρώπων που ανάρρωσαν από τη δυσφορία που τους προκαλούσαν οι φωνές που άκουγαν. Έχουν υπερνικήσει τις αναπηροποιητικές κοινωνικές και ψυχιατρικές συμπεριφορές απέναντι στην εμπειρία των φωνών και έχουν επιπλέον παλέψει με τους εαυτούς τους προκειμένου ν’ αποδεχθούν και να νοηματοδοτήσουν τις φωνές τους. Έχουν αλλάξει τη σχέση με τις φωνές τους, προκειμένου να διεκδικήσουν τις ζωές τους.
Όλοι οι άνθρωποι του βιβλίου περιγράφουν την ανάρρωσή τους: Πώς αποδέχτηκαν τις φωνές τους ως προσωπικές, πώς έχουν μάθει να τα βγάζουν πέρα με αυτές και πώς έχουν αλλάξει τη σχέση μαζί τους. Έχουν επίσης ανακαλύψει ότι οι φωνές δεν είναι σημάδι τρέλας αλλά μια αντίδραση σε προβλήματα της ζωής τους με τα οποία δεν τα έβγαλαν πέρα και έχουν ανακαλύψει την ύπαρξη μιας σχέσης ανάμεσα στις φωνές και στην ιστορία τους, με άλλα λόγια, ότι οι φωνές μιλάνε για προβλήματα με τα οποία δεν ασχολήθηκαν και ότι συνεπώς έχουν κάποιο νόημα.
Μολονότι η έρευνα έχει δείξει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ακούνε φωνές δεν αναζητούν βοήθεια, οι ιστορίες αυτού του βιβλίου είναι από ανθρώπους που ακούνε φωνές και υπήρξαν (συχνά για μεγάλο διάστημα) ψυχιατρικοί ασθενείς. Φοβόντουσαν τις φωνές τους και, κυριευμένοι απ’ αυτές, ένιωθαν αβοήθητοι. Η αποδοχή των φωνών υπήρξε συνεπώς ένα θαρραλέο και δύσκολο βήμα για αυτούς. Στις ιστορίες του βιβλίου θα βρείτε περιγραφές της διεργασίας με την οποία άνθρωποι που ακούνε φωνές, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο, να σταματήσουν να αγωνιούν και να μην κυριεύονται από αυτές. Το βιβλίο μιλάει επίσης για το πώς έμαθαν να αποδέχονται τις φωνές τους, να αλλάζουν τη σχέση μαζί τους και πώς άρχισαν να διαχειρίζονται τα προβλήματα της ζωής τους. Πέτυχαν χάρη στις δικές τους εσωτερικές δυνάμεις, χάρη στη θέληση και στις δυνατότητές τους, καθώς και με τη βοήθεια άλλων.
Από τις ιστορίες θα γίνει ξεκάθαρο ότι για κάθε άνθρωπο που ακούει φωνές η αποδοχή των φωνών και η συσχέτισή τους με τη ζωή του είναι ο μόνος δρόμος για ν’ αναρρώσει από τη δυσφορία που αυτές προκαλούν. Η ενθάρρυνση των ανθρώπων ν’ ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο είναι ο μόνος τρόπος να τους βοηθήσουμε να ξεπεράσουν τη δυσφορία τους. Καθίσταται επίσης σαφές ότι, αντί να εξαλειφθούν οι φωνές, είναι περισσότερο βοηθητικό ν’ αλλάξει κανείς τη σχέση μαζί τους.
Στον άνθρωπο που ακούει φωνές θέλουμε να πούμε ότι, για να πάρει πίσω τη ζωή του, πρέπει να κάνει επιλογές, ότι χρειάζεται άλλους με τους οποίους να σχετισθεί και ότι πρέπει να χτίσει τον ‘εαυτό’ του πάλι. Για να σταματήσει να είναι θύμα και να γίνει νικητής, χρειάζεται επίσης ευκαιρίες και εκμάθηση σε πραγματικές καταστάσεις ζωής, μια διαδικασία που περιγράφεται ξεκάθαρα από τον Ron Coleman (1999) και από πολλούς άλλους σ’ αυτό το βιβλίο.»
Με εκτίμηση
Η διαχειριστική ομάδα του
Δικτύου HVN Αθήνας
