Εχω γράψει αρκετές φορές
αυτο το καιρό το ξέρω..
απλά εδω επειδη με νιώθετε περισσότερο
απο τον καθενα...απλα
θα ήθελα να εκφράσω τη θλίψη μου...
Ειμαι μια νέα κοπέλα και φοιτήτρια...
υπάρχουν στιγμες (δυστυχως) που καταριεμαι τις κρίσεις
από τοτε που ήρθαν στη ζωη μου...
Παρότι δεν άφησα ποτε ν τις νιώσω όπως πολλοι
όπως ξέρω...εχω ν πω οτι ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.. απελπιστηκα καποιες φορες..
εκανα ψυχοθεραπεία κ πραγματικά δούλεψα με τον εαυτο μου και την οικογένεια μου..
παιρνω χαπια 3 χρονια τωρα κοντευω...κι εδω ειναι που σας ειπα
οτ δν τις εχω νιωσει με το που πιεζομαι υπερβολικα με πιανει αγοραφοβια
και τσακ χαπακι...τωρα βασικα τ πηρα επειδη υποτροπιασα
μετα απο 2 χρονια "θεραπειας"
Σκέφτομαι ν κανω παλι ψυχοθεραπεία..
κ παροτι ξέρω πως δουλευει πλεον το όλο θέμα..
δεν βρισκω ΤΟ λογο να υποτροπιασω...
συν αυτου κ αν κ παιρνω χαπι κ εχω ηρεμησει...
παλεύω με εμμονές αυτη τ φορα...σκτα
κ ερχομαι κ λεω
Θα κοψω κ τ χαπι απ τ χρονου κ φανταζομαι ποσο σκατα θ ειμαι...
ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΡΑ ειναι ωραιο αυτο ν περασω αυτα τ χρονια της ζωης μ τα πιο τρυφερα ετσι ε???
Βλέπω τοσα παιδια γυρω μ κ λεω ποσο τυχερα ειναι που δεν περνούν τετοια φάση...κι εγω συγχρονως βασανιζομαι...ε ως ΠΟΤΕ??!!
Αυτα:rolleyes: