μπερδεμα

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους
Ειμαι σε μια υπέροχη σχέση εδώ και 2 χρόνια...περνάω καταπληκτικά λατρεύω την σύντροφό μου και κάνουμε όνειρα για γάμο και οικογένεια, το πρόβλημα είναι η απόσταση που μας χωρίζει.
Εγώ μετακόμισα από μια μεγάλη πόλη στην επαρχία πριν περίπου 2 χρόνια για να είμαι λίγο πιο κοντά της, άλλαξα δουλειά και βρισκόμαστε κάθε σκ και κάποιες καθημερινές όσο μπορούμε...αυτή ζει σε μία πόλη περίπου μια ώρα μακρυά και οι δύο έχουμε μια ικανοποιητική δουλειά και όσο και αν προσπαθήσαμε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς να βρεθεί μια δουλειά και να έρθει να μείνουμε μαζί δεν τα καταφέραμε...είμαστε αγαπημένοι και αποφασισμένοι να ζήσουμε μαζί και σίγουρα αυτή η κατάσταση μας κρατάει κολλημένους...δεν αντέχω άλλο ουτε εγώ ούτε εκείνη να αφήνουμε να περνάει ο καιρός και θέλουμε όσο τίποτα άλλο να ζήσουμε μαζί...το ερώτημα είναι να κάνουμε λιγάκι υπομονή ακομη? να παρατήσει είτε ο ένας είτε ο άλλος την δουλεία του για να είμαστε μαζί? Οι εποχές είναι δύσκολες για να κάνεις βιαστικές κινήσεις...ποια η γνώμη σας?

Quote:

---

Originally Posted by akoyzi

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους
Ειμαι σε μια υπέροχη σχέση εδώ και 2 χρόνια...περνάω καταπληκτικά λατρεύω την σύντροφό μου και κάνουμε όνειρα για γάμο και οικογένεια, το πρόβλημα είναι η απόσταση που μας χωρίζει.
Εγώ μετακόμισα από μια μεγάλη πόλη στην επαρχία πριν περίπου 2 χρόνια για να είμαι λίγο πιο κοντά της, άλλαξα δουλειά και βρισκόμαστε κάθε σκ και κάποιες καθημερινές όσο μπορούμε...αυτή ζει σε μία πόλη περίπου μια ώρα μακρυά και οι δύο έχουμε μια ικανοποιητική δουλειά και όσο και αν προσπαθήσαμε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς να βρεθεί μια δουλειά και να έρθει να μείνουμε μαζί δεν τα καταφέραμε...είμαστε αγαπημένοι και αποφασισμένοι να ζήσουμε μαζί και σίγουρα αυτή η κατάσταση μας κρατάει κολλημένους...δεν αντέχω άλλο ουτε εγώ ούτε εκείνη να αφήνουμε να περνάει ο καιρός και θέλουμε όσο τίποτα άλλο να ζήσουμε μαζί...το ερώτημα είναι να κάνουμε λιγάκι υπομονή ακομη? να παρατήσει είτε ο ένας είτε ο άλλος την δουλεία του για να είμαστε μαζί? Οι εποχές είναι δύσκολες για να κάνεις βιαστικές κινήσεις...ποια η γνώμη σας?

---

μια ωρα δεν ειναι τοσο μεγαλη αποσταση αν υπαρχει κι απο τους δυο τοσο μεγαλη επιθυμια οση μας λες.
μην παρατησετε καμια δουλεια αν δεν βρειτε καλυτερη ,γιατι μπορει να χασετε και την αλλη χωρις να το θελετε και τοτε θα μεινετε χωρις καμια...
εντεινετε τις προσπαθειες να βρεθει η κοντινη δουλεια και μεχρι τοτε επιβαρυνθειτε με περισσοτερες διαδρομες για να ειστε μαζι συχνοτερα και καντε υπομονη.
εφοσον υπαρχει κι απο τους δυο η προθεση να μεινετε μαζι , ειναι κριμα να απομακρυνθειτε για τεχνικους λογους που στο μελλον θα λυθουν..

επί 10 χρόνια έκανα μια απόσταση 90χλμ την ημέρα, κάθε μέρα, σπίτι-δουλειά-σπίτι... αλίμονο αν έβλεπα τους δικούς μου τα σαβατοκύρικα...
από τους δυό σας δεν είναι κανείς διατεθειμένος να καλύπτει αυτή την απόσταση καθημερινά προκειμένου να ζείτε μαζί?

σκεψου μονο, οτι αν μενατε και οι δυο στην αθηνα, αυτη ειναι μια πολυ συνηθισμενη αποσταση μεταξυ δυο περιοχων και χιλιαδες κοσμου την διανυουν καθημερινα.
θα χωριζες επειδη μενεις γλυφαδα και η δικια σου στον υμμητο?

Remedy δεν είπα ότι θα χώριζα, αυτό δεν υπάρχει καν σαν σκέψη....και από τους δυο μας....ξέρω πολύ καλά και τις αποστάσεις και την ζωή στην Αθήνα 12 χρόνια έζησα εκεί...

Quote:

---

Originally Posted by akoyzi

Remedy δεν είπα ότι θα χώριζα, αυτό δεν υπάρχει καν σαν σκέψη....και από τους δυο μας....ξέρω πολύ καλά και τις αποστάσεις και την ζωή στην Αθήνα 12 χρόνια έζησα εκεί...

---

για την δουλεια, σου απαντησα ηδη . η γνωμη μου ειναι οτι δεν παραταμε δουλειες πριν βρουμε αλλες, ειδικα τωρα.
εφοσον ξερεις πως ειναι και ξερεις απο αποστασεις, τι σε σταματα απο να βρισκεστε συχνοτερα, με μια σχετικη επιβαρυνση, μεχρι να ζησετε μαζι?
υπομονη...
η αγαπη θα νικησει στο τελος :rolleyes:

σιγα μην ειναι μεγαγη αποσταση μια ωρα μακρια δε μου φαινονται καθολου σοβαρα αυτα που λες ποτε βοριας κ ποτε νοτιας ενα πραγμα

συμφωνώ ότι πρώτα θα πρέπει να βρεθεί κάποια άλλη δουλειά και να μην παρατήσει ουτε ο ένας ουτε ο άλλος την δικιά του...ξέρω επίσης ότι και οι δύο έχουμε πολύ ικανοποιητικές δουλειές για την εποχή και πολύ δύσκολα θα βρεθεί κάτι καλύτερο, ήδη ένα χρόνο τώρα που ψάχνουμε δεν έχει βρεθεί κάτι το αξιόλογο...έχω πίστη και στην σχέση μας και στον εαυτό μου ότι αν συνεχίσουμε έτσι αργά η γρήγορα θα τα καταφέρουμε...

Αγαπητέ Αλέξανδρε
τι εννοείς ότι δεν σου φαίνονται σοβαρά? δώσε ένα παράδειγμα σε παρακαλώ για το πότε βοριας και πότε νοτιάς στα λεγόμενα μου...και στις πράξεις μου...? δεν είπα ούτε θεωρώ ακατόρθωτο να κάνω κάθε μέρα 300 χιλιόμετρα σχεδόν κάθε μέρα για να είμαι με τον άνθρωπο που αγαπώ... και για να είμαστε μαζί...εξέφρασα ένα πρόβλημα ή καλύτερα ένα προσωπικό παράπονο ώστε να πάρω μερικές συμβουλές.. ή και να πάρω ψυχική δύναμη από μερικούς φίλους εδώ μέσα ώστε να συνεχίσουμε ακόμη πιο δυνατά και πιο έντονα τις προσπάθειες μας

Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή ακόμη!Σκέψου πως αν αφήσει κάποιος απ' τους δύο τη δουλειά του και δε βρει σύντομα άλλη ίσως αρχίσουν οι γκρίνιες λόγω οικονομικής στενότητας αλλά και βαρεμάρας και φτάσετε στο σημείο να μαλώνετε χωρίς λόγο...

Quote:

---

δώσε ένα παράδειγμα σε παρακαλώ για το πότε βοριας και πότε νοτιάς στα λεγόμενα μου.

---

μια τη λατρευω κανω ονειρα κλπκλπ μια υπαρχει η αποσταση μια ετσι μια αλλιως κ παει λεγοντας

δεν αντιφάσκει βρε παιδιά ο άνθρωπος... σε δίλημμα είναι... εντάξει, μπορεί να μην άπτεται της ψυχολογίας αλλά είναι ένα πρόβλημα υπαρκτό...

Συνεχιζεις το ψαξιμο για δουλεια στο μερος της κοπελας κ ας τσονταρουν κ οι γονεις σας.