μια βολτα οπως παλια

ξερεις τι λεμε στην γειτονια μου,οταν γινει κατι ασχημο δεν σημενει οτι θα ερθουν τα καλυτερα,αλλα οτι πρεπει να προσεχουμε γιατι θα ερθουν χειρωτερα.ειναι οπως στα ιδιαιτερα του ανακριτηριου που μπαινεις παντα μονος με δυο φουσκοτους και περνας τις βιβλιοθηκες με τα ατελειωτα φυλα που μυριζουν σκονη και δισκους βινιλιου που ειναι κλεισμενοι για καιρο σε ενα ντουλαπι.και καθεσε στην καρεκλα και η πρωτη φαπα δεν σημαινει οτι θα φυγεις μεσα στο επομενο λεπτο,αλλα δεν σημαινει και οτι θα κανεις τα παντα για να το καταφερεις.τιποτε δεν αλλαξε εκτος απο σενα,και ολοι γυρο εχουν την ιδια κολονια το ιδιο περπατημα και μπηκες στο συνολο των ανθρωπων που λαμβανουν το εχθρικο και επιφιλακτυκο βλεμα.προχθες στην στυσανε για να παρουν απαντησεις.και ολοι γυρο παιζουν το ιδιο παιχνιδι,πανε με τις ιδιες σαπιες και σε χερετανε μονο και μονο για οτι ησουν και απο μεσα τους βριζουν για οτι εγινες αλλα δεν εχουν αρκετο θαρος για να το πουνε φωναχτα και ακομα νομιζουν οτι κατεχουν το παιχνιδι.και για τα πρακτικα βαζεις ενα αναμενο κερι και ενα βλεμα στον ουρανο.και βολτα απο τα παλια στεκια.σταση για τσιγαρο και βαθιες ανασες,ανασα και αναμνηση,και κατι ανεβαινει και προσπαθει να βγει απο τα ματια σου δεν το αφηνεις χαμογελας βουρκομενος και φευγεις για την επομενη σταση.δευτερο στενο δεξια και αναρωτιεσε καθως θυμηθικες κατι,γιατι να σε δωσει η ιδια σου η μανα??αααα τι να κανεις απλος ειχε φρικαρει.τριτο στενο αριστερα,και καποιος πιτσιρικας δινει ψυλο σε κατι αλλα πιτσιρικια, σε κοιταει απιλιτικα και μολις τον κοιτας το νιωθει και αλλαζει βλεμα.βρυση και σταση,λατρευεις την βρομια την νιωθεις στον αερα,διπλα καπιοι μιλανε για ιδεες και ανατροπη του συστηματος,ααα ποσο κουραστικοι??γελας και προχωρας.κατω γειτονια,τυποι παιζουν μπαλα και βριζονται,μυριζει θεμα στον αερα και τους σηκωνεις το κεφαλι ως ενδιξη σεβασμου και αυτοι χαιρετανε,πολλα προσωπα ατελειωτες ιστοριες.κεντρο και βλεπεις την νεα γενια και πολλα λεφτα που φυγουραρουν φλωροι σε ομορφες γυναικες,κουνας υποτιμιτικα το κεφαλι και συνεχιζεις φτυνοντας κατω καθως σε κοιτανε.το κεφαλι ψυλα και ποτο στο χερι.περνας τις βιτρινες και κοιτιεσε στα πλαγια, κοιτας την ωρα και ειναι νωρις,ο χρονος δεν παιρνα,νοιωθεις οτι οσο χρονο και να ειχες στο τελος δεν θα σε δικαιωσει.δεν παιρνα η ωρα οσο εισαι μονος,θα ανταλαζα χρονια για ενα λεπτο με ανθρωπους που αγαπω απο τα παλια και ας πονεσω.ποσο αδικο ειναι οταν νοιαζεσε και προσεχεις τους δικους σου ανθρωπους,ποσο αδικο οταν δινεις αγαπη,αληθινη αγαπη απο μεσα σου με τον τροπο σου και απλα δεν παιρνεις τιποτα πισω,ειναι ευχη και καταρα.σαν να εισουν παντα εκει και να μην σε καταλαβε κανενας,το μονο που εμεινε απο αυτη την αγαπη ειναι τρελες ιστοριες που τωρα πια εχει μαθει πολυς κοσμος,φωτογραγιες που σε πονανε στην καρδια.χαμογελας θελοντας να κλαψεις οταν μαθαινεις οτι ολοι ειναι καλα απο γνωστους,αλλα κανεις δεν εχει θαρος να σηκωσει το ******** τηλεφωνο και να σε παρει για να ρωτησει αν ολα πανε καλα.τωρα πια πας να αλλαξεις τα παντα,καθημερινοτιτα,πολη,� �ωματοτυπο,φυλους,συνηθειε� � μα δεν μπορεις, εισαι κολημενος στα παλια θες τις παλιες μερες,και ζοριζεσε να ξεκολησεις το μυαλο σου,οταν ακους μια ιδια φραση ή μια παρομοια ιστορια,καποια ομοιοτητα κινησεων ή προσωπων.αλλα πονα οπως πονουσε καποτε το παραμυθι πρωτα στα δοντια και μετα στην καρδια,αλλα χωρις τον πονο στα δοντια.θες τα παλια αλλα χωρις να γυρισεις σε αυτα.θες να μιλησεις σε καποιον ανθρωπο,να τα βγαλεις απο μεσα σου αλλα τα κρατας,δεν θα σε καταλαβει κανενας,κανεις δεν ειναι αξιος να τα ακουσει.και βρισκεσε να σκεφτεσε οτι δεν επρεπε να βρισκεσε εδω αυτη την στιγμη και η θεα της πολης να απλωνετε μπροστα σου.μπορεις να δεις τα στενα να πεις οτι τα περπατησες.καποτε στο ιδιο μερος ησασταν 20 φιλοδοξοι νεοι που κινιγουσατε το ονειρο,τωρα μονος και χωρις δυναμη,ετσι ειναι οταν σπαει η αγελη.δινεις παραταση καποια λεπτα,κοιτας τα φωτα γλυκα κιτρινισμενα και οχι τοσο σπαστικα τωρα που δεν εισαι πιωμενος,κοιτας το κινητο πας στις επαφες τις παιρνεις με την σειρα και σταματας σε αυτες που θες να παρεις,κοιτας τα ονοματα,προσπαθεις,ξεφησας ,κουνας νευρικα το κινητο και το βαζεις στην τσεπη και παιρνεις τον δρομο της επιστροφης.και ολα αυτα μεσα σε μια συνηθισμενη βολτα στην πολη σου,ετσι κιαλιος δεν θα τα σκεφτεσε τοσο το πρωι,καπου με κατι θα παριγοριθεις και θα πεις δυνατα καλημερα στο εαυτο σου αλλα χωρις το ονομα σου,με το ψευδονυμο σου και ετσι θα παρεις δυναμη να αρχισεις ακομα μια μερα.μεχρι την επομενη.τιποτα σημαντικο απλα ηθελα καπου να τα πω

σωματοτυπο,φυλους,συνηθειε ς μα δεν μπορεις, εισαι κολημενος στα παλια θες τις παλιες μερες,και ζοριζεσε να ξεκολησεις το μυαλο σου,οταν ακους μια ιδια φραση ή μια παρομοια ιστορια,καποια ομοιοτητα κινησεων ή προσωπων.αλλα πονα οπως πονουσε καποτε το παραμυθι πρωτα στα δοντια και μετα στην καρδια,αλλα χωρις τον πονο στα δοντια.θες τα παλια αλλα χωρις να γυρισεις σε αυτα.θες να μιλησεις σε καποιον ανθρωπο,να τα βγαλεις απο μεσα σου αλλα τα κρατας,δεν θα σε καταλαβει κανενας,κανεις δεν ειναι αξιος να τα ακουσει.και βρισκεσε να σκεφτεσε οτι δεν επρεπε να βρισκεσε εδω αυτη την στιγμη και η θεα της πολης να απλωνετε μπροστα σου.μπορεις να δεις τα στενα να πεις οτι τα περπατησες.καποτε στο ιδιο μερος ησασταν 20 φιλοδοξοι νεοι που κινιγουσατε το ονειρο,τωρα μονος και χωρις δυναμη,ετσι ειναι οταν σπαει η αγελη.δινεις παραταση καποια λεπτα,κοιτας τα φωτα γλυκα κιτρινισμενα και οχι τοσο σπαστικα τωρα που δεν εισαι πιωμενος,κοιτας το κινητο πας στις επαφες τις παιρνεις με την σειρα και σταματας σε αυτες που θες να παρεις,κοιτας τα ονοματα,προσπαθεις,ξεφησας ,κουνας νευρικα το κινητο και το βαζεις στην τσεπη και παιρνεις τον δρομο της επιστροφης.και ολα αυτα μεσα σε μια συνηθισμενη βολτα στην πολη σου,ετσι κιαλιος δεν θα τα σκεφτεσε τοσο το πρωι,καπου με κατι θα παριγοριθεις και θα πεις δυνατα καλημερα στο εαυτο σου αλλα χωρις το ονομα σου,με το ψευδονυμο σου και ετσι θα παρεις δυναμη να αρχισεις ακομα μια μερα.μεχρι την επομενη.τιποτα σημαντικο απλα ηθελα καπου να τα πω

https://www.youtube.com/watch?v=lWA2pjMjpBs