Ε Ι Μ Α Ι Χ Α Λ ΙΑ

Καλησπέρα και πάλι.Είμαι πολύ πολύ χάλια.Ο τελευταίος κάλος στον εγκέφαλο που έπαθα ειναι ότι όταν κουραστώ παθαίνω κρίση πανικού.Αυτο ξεκίνησε απο ένα τυχαίο γεγονός και εδώ και ένα μήνα δουλεύτικε στο μυαλό μου τόσο πολύ που πλέον εχω μόνιμα κρίση πανικού δηλ δεν μου φτάνει το οξυγόνο νιώθω να τρέμουν εσωτερικά τα νευρα μου,έχω αίσθημα παλμών και ταχυκαρδία.εχω φτάσει στο σημέιο να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα για να μην πάθω κρίση.Ετσι μια παρηγορία ήθελα απο καποίους που περνουν τα ίδια με εμένα.Δεν ήθελα να κουράσω κανένα άλλο δίπλα μου

Κουραγιο μελος!! σε καταλαβαινω απολυτα!!
θυμαμαι καμια φορα προχωρουσα στον δρομο με γρηγορο βημα και ενιωθα οτι θα παυθω κριση επειδη ειχε αυξηθει ο παλμος μου.
τι ανοησιες σκεφτομαστε ωρες ωρες? αν ειναι ετσι ολοι οι αθλητες θα επρεπε να ειχαν καταληξει στα ψυχιατρεια ως τωρα:p
ο γιατρος μου με συμβουλεψε να αθλουμαι.. "ειναι καλο να αθλεισαι. περα απο τις ευεργετικες ιδιοτητες της ασκησης, θα συνηθισεις στον γρηγορο παλμο και θα δεις πως ειναι κατι επιβλαβες για την υγεια"..
κανεις ψυχοθεραπεια μελος?

δε το βρισκω κ τοσο διαφωτιστικο αυτο πες τιπτ παραπανω

και εγώ πάθαινα κρίση πανικού απλά επειδή ήξερα πως στην τάδε περίσταση παθαίνω κρίση πανικού.
Αν την πάθεις 1-2 φορές μετά από φόβο και μόνο ξαναπαθαίνεις...

Έξι κρίσεις πανικού σε διάστημα δύο ετών, τόσο ισχυρές (130 παλμούς, πίεση 20, δύσπνοια, τρέμουλο,παραλυσία, πλάκωμα στο στήθος, αίσθηση πως με κυνηγάνε και πρέπει να τρέχω) που νόμιζα πώς ήρθε και το τέλος μου. Μετά τις δύο πρώτες όταν καταλάβαινα πώς πάει να με πιάσει πάλι προσπαθούσα να ηρεμήσω και να δεχθώ πώς θα την πάθω την κρίση αλλά δεν θα πεθάνω, δεν θα γίνει τίποτα! Έτσι, οι επόμενες κρίσεις ήταν η μία πιο μικρή από την άλλη μέχρι που σταμάτησαν εντελώς! Όμως, έπαιρνα και μερικές ηρεμιστικές φυτικές σταγόνες ή έπινα βαλεριάνα εκείνη τη στιγμή.
Εμένα μου προέκυψε από κάποια οικογενειακά θέματα μετά τον θάνατο της μητέρας μου.
Κουράγιο, όλο το θέμα είναι να πείσεις τον εαυτό σου να μην τις φοβάσαι τις κρίσεις πανικού.

Εγώ δεν κατάφερα να ξεπεράσω τις κρίσεις πανικού. Γινόμουν χειρότερα. Την περίμενα κάθε φορά και κάθε φορά ερχόταν...
Αλλά ήταν το αποτέλεσμα της αγχώδης διαταραχής.
Εγώ είχα 130+ παλμόυς σχεδόν όλη μέρα αφού αγχωνόμουν με οτ παραμικρό...

Κυριακη καλησπερα...
Παιρνεις καποιο χαπι; Μονο οποιος εχει βιωσει αναλογα μπορει να σε νιωσει αλλα να θυμασαι πως ολο αυτο ειναι μια διαδικασια απο την οποια θα βγεις δυνατοτερη...
Προσωπικα εχω δυσπνοιες κ πλακωμα στο στηθος κ ενταση στο κεφαλι σε σημειο να μην μπορω να προχωρησω σε τιποτα κ ολα αυτα αφου παιρνω κ ηρεμηστικο....

Κουραγιο μελος,δεν καταλαβαινω ολα οσα λες πως εφτασες σε αυτο το σημειο?Απο οτι κατανοω φοβασαι παρα πολυ μην παθεις κριση πανικου,συνεβει κατι σοβαρο κ το επαθες κ προηλθε απο εντονο στρες?

Quote:

---

Originally Posted by panagiwtis23

Εγώ δεν κατάφερα να ξεπεράσω τις κρίσεις πανικού. Γινόμουν χειρότερα. Την περίμενα κάθε φορά και κάθε φορά ερχόταν...
Αλλά ήταν το αποτέλεσμα της αγχώδης διαταραχής.
Εγώ είχα 130+ παλμόυς σχεδόν όλη μέρα αφού αγχωνόμουν με οτ παραμικρό...

---

μα στην διαταραχη πανικου αυτο ακριβως ειναι το χειροτερο.. το αγχος της αναμονης ειναι που μας σκοτωνει.. οχι οι κρισεις αυτες καθαυτες!

λοιπον.. γκουχ..γκουχ το χειροτερο ειναι να εμενει κανεις στο να σκεφτετε πανικους κλπκλπκλπ κ ετσι να ξεχνα τι συμβαινει γυρω του οσο ξεχνα κανεις τι συμβαινει γυρω του κ τι τον πειραζει τοσο αγριευει το πραγμα. αυτα καληνυχτα σας κουτουλαω το νετμπουκ.

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

μα στην διαταραχη πανικου αυτο ακριβως ειναι το χειροτερο.. το αγχος της αναμονης ειναι που μας σκοτωνει.. οχι οι κρισεις αυτες καθαυτες!

---

Έτσι είναι...
Η κρίση πανικού αυτή καθ αυτή εμένα κρατούσε κάποια λεπτά συνήθως που φαινόταν αιώνας.
Αλλά όταν έπρεπε να εκτεθώ σε κάτι που ήξερα πως μου φέρνει κρίση πανικού αγχωνόμουν όλο το διάστημα της αναμονής.

Απλά σε εμένα προυπήρχε έντονο χρόνιο άγχος με κατάθλιψη που απλά μετά από κάποια χρόνια έσκασε σε κρίσεις πανικού που απογειώθηκαν όταν έφτασα να παθαίνω ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και με το παραμικρό.

ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ.ΕΝΟΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΛΙΓΟ Η ΚΟΥΡΑΣΤΩ ΛΙΓΟ ΝΙΩΘΩ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΡΕΜΟΥΝΕ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΩ ΣΠΑΣΜΟΥΣ,ΖΑΛΗ,ΚΑΙ ΕΝΟΝΟΣΦΥΞΙΜΟ.ΠΑΛΜΠΥΣ ΧΘΕΣ ΕΙΧΑ 86 ΠΙΕΣΗ 12 ΜΕΓΑΛΗ 9 ΜΙΚΡΗ.ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΦΥΞΙΜΟ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ ΑΦΟΥ ΥΠΕΡΟΞΥΓΟΝΟΝΩΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ.ΠΕΥΤΩ ΣΑΝ ΝΕΚΡΗ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΠΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΗΛΗΣΩ.ΑΦΟΥ ΚΟΙΜΗΘΩ ΞΕΡΗ ΟΤΑΝ ΣΗΚΩΘΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ,ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΖΑΝΙΠΡΑΜ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ.ΤΙΣ ΑΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΕΔΩ.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΞΑΝΑ ΦΑΡΜΑΚΑ.ΠΑΛΕΥΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΩ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΡΧΙΚΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΑΡΧΙΣΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΕΚΟΨΑ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΜΙΑ ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΙΕΣΗ ΣΑΝ ΝΑ ΠΑΘΑΙΝΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ.ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΛΕΨΩ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΛΩΝΟΥΝ.ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΝ ΠΑΡΩ ΦΑΡΜΑΚΑ ΞΑΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ,ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ.ΕΠΙΣΗΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΙΑ ΠΑΙΡΝΩ ΖΑΝΑΧ ΤΩΝ 0,25.ΟΧΙ ΟΤΙ ΜΕ ΗΡΕΜΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΚΑΝΕΙ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ ΣΚΕΤΟ Η ΝΑ ΠΑΡΩ ΠΑΛΙ ΦΑΡΜΑΚΑ?

όταν σε πιανει να παιρνεις μεγαλες αναπνοες.. οσο πιο μεγαλες μπορεις και στην συνεχεια να εκπνεεις χαλαρα... εμενα με βοηθαει.. 3-4 τετοιες αναπνοες και ηρεμω..
τα χαπια δεν κουκουλωνουν το προβλημα αν πραγματοποιεις εσωτερικη προσπαθεια.
προσωπικα εγω το προβλημα το ελυσα με τα χαπια, αλλα παραλληλα δουλευα μεσα μου και ακολουθουσα ασφαλως ψυχοθεραπεια..
εξ αρχης ειχα πει στον εαυτο μου να μην βασιζομαι μονο σ αυτα..
τα χαπια με βοηθησαν, γιατι αλλιως θα ειχα καταντησει αγοροφοβικη, καταθλιπτικη και τελειως αποκομμενη απο την πραγματικοτητα.. στην αρχη δεν επαιρνα και καθε μερα γινοταν χειροτερη..μετα που πηγα σε ψυχιατρο και ειδα κατευθειαν διαφορα.. τωρα πλεον εχω σχεδον σταματησει τα φαρμακα (παιρνω 0,25 μονο αν παραστει η αναγκη) και το προβλημα κοντευω να το ξεπερασω τελειως..
πιστευω πως με σωστη χρηση τα χαπια (και μιλαω κυριως για τα ζαναξ επειδη μονο απο αυτα εχω προσωπικη εμπειρια) δεν εχουν αρνητικες επιπτωσεις.. τωρα αυτο ομως για την εγκυμοσυνη δεν το ξερω ... και πιστευω ειναι και φαυλος κυκλος.
αν παιρνεις χαπια μπορει να εχει αρνητικες επιπτωσεις στο εμβρυο, αλλα απο την αλλη κι αν δεν παιρνεις χαπια μπορει να μην εισαι σε θεση να δωσεις το 100% της μητρικης φροντιδας και αγαπης στο μωρο (ειδικα του πρωτους μηνες που οι αναγκες του ειναι πληρως αυξημενες) λογω του προβληματος.

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

όταν σε πιανει να παιρνεις μεγαλες αναπνοες.. οσο πιο μεγαλες μπορεις και στην συνεχεια να εκπνεεις χαλαρα... εμενα με βοηθαει.. 3-4 τετοιες αναπνοες και ηρεμω..
τα χαπια δεν κουκουλωνουν το προβλημα αν πραγματοποιεις εσωτερικη προσπαθεια.
προσωπικα εγω το προβλημα το ελυσα με τα χαπια, αλλα παραλληλα δουλευα μεσα μου και ακολουθουσα ασφαλως ψυχοθεραπεια..
εξ αρχης ειχα πει στον εαυτο μου να μην βασιζομαι μονο σ αυτα..
τα χαπια με βοηθησαν, γιατι αλλιως θα ειχα καταντησει αγοροφοβικη, καταθλιπτικη και τελειως αποκομμενη απο την πραγματικοτητα.. στην αρχη δεν επαιρνα και καθε μερα γινοταν χειροτερη..μετα που πηγα σε ψυχιατρο και ειδα κατευθειαν διαφορα.. τωρα πλεον εχω σχεδον σταματησει τα φαρμακα (παιρνω 0,25 μονο αν παραστει η αναγκη) και το προβλημα κοντευω να το ξεπερασω τελειως..
πιστευω πως με σωστη χρηση τα χαπια (και μιλαω κυριως για τα ζαναξ επειδη μονο απο αυτα εχω προσωπικη εμπειρια) δεν εχουν αρνητικες επιπτωσεις.. τωρα αυτο ομως για την εγκυμοσυνη δεν το ξερω ... και πιστευω ειναι και φαυλος κυκλος.
αν παιρνεις χαπια μπορει να εχει αρνητικες επιπτωσεις στο εμβρυο, αλλα απο την αλλη κι αν δεν παιρνεις χαπια μπορει να μην εισαι σε θεση να δωσεις το 100% της μητρικης φροντιδας και αγαπης στο μωρο (ειδικα του πρωτους μηνες που οι αναγκες του ειναι πληρως αυξημενες) λογω του προβληματος.

---

ΔΗΛΑΔΗ ΕΣΥ ΜΟΝΟ ΧΑΝΑΧ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΚΑ ΜΕΤΑ ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕΣ?

Το xanax όπως και όλα τα ψυχοφάρμακα σε βοηθούν να σταθείς στα πόδια σου.
Επειδή τα ψυχολογικά έχουν δημιουργήθεί πολλές φορές όταν σε μια δεδομένη ενέργεια πήραμε αρνητική ανάδραση (κάναμε κάτι και κατέληξε αρνητικά) μας μένει ο φόβος και πρέπει το υποσυνείδητο να μάθει πως πλέον αυτή η κατάσταση είναι ΟΚ.
Αυτό γίνεται μόνο αν εκτιθώμενοι σε αυτή την κατάσταση πάρουμε θετική ανάδραση αρκετές φορές.

Οι ψυχολόγοι το δουλεύουν με μεγάλη επιτυχία (γνωστικός συμπεριφορισμός) και έτσι ξεπέρασα την κοινωνική φοβία.
Δυστυχώς δεν λειτουργούν όλα έτσι.
Με αυτή την λογική βοηθάνε τα ζάναξ.
Ότι σε βοηθάνε να εκτεθείς ξανα και ξανα και ξανά με θετικό αντίκτυπο.

Δεν είναι διόλου αθώα φάρμακα μην κοροιδευόμαστε.
Όταν το ίδιο το φύλλο οδηγιών ένός φαρμάκου (που χαρά για την φαρμακοβιομηχανία να πουλά όσο το δυνατό περισσότερα) δηλώνει σαφέστατα ότι η χρήση είναι ΤΟ ΠΟΛΥ για 3 μήνες και κάποιος το παίρνει αβέρτα και πολλούς μήνες τότε απλά δε μπορεί να ξέρει τι να περιμένει...
Μακροπρόθεσμα εννοώ...

Για όταν είμαστε σπίτι είναι καλή η βαλεριάνα και δεν εννοώ τσάι αλλά χάπια που να έχουν μεγάλη συγκέντρωση από κάποια αξιόπιστη εταιρία.
Παραδοσιακή λύση και αρκετά καλή. Με βοήθαγαν πάρα πολύ περιόδους που λόγω άγχους δεν κοιμώμουν με τίποτα και για κανένα λόγω.
Εκεί το ζάναξ ναι μεν με κοίμιζε αλλά πολύ άτσαλος και ταραχώδης ύπνος. Με την βαλεριάνα γλυκός και ήρεμος.

Το ζάναξ είναι πραγματικά για έκτακτες περιπτώσεις.
Και εγώ πάντα έχω πάνω μου ζάναξ των 0,5.
Το 0.25 δεν κάνει τίποτα για μένα.
Ακόμα και όταν πήρα πρώτη φορά και έπρεπε το 0.5 να με ρίξει ξερό (παρθένος οργανισμός και έτσι) δε μου έκανε σχεδόν ΤΪΠΟΤΑ (τόση ένταση είχα).
Γιατί η δόσολογία εξαρτάται και από το πόσο έντονο είναι το άγχος/ένταση και από το πόσο έχει συνηθίσει ο οργανισμός μας το φάρμακο.

Απλά μη γελιόμαστε μακάρι να ήταν αθώο και να μπορούσαμε να το παίρναμε για μια ζωή και όσο θέλαμε.
Για μακροχρόνια χρήση πάμε σε ssri ή κάτι παρόμοιο.
Το ζάναξ εγώ το χω για πολύ έκτακτες περιπτώσεις και έχω πάρει ελάχιστες φορές και τότε χρειάστικα 1mg για να με ηρεμίσει.

Κυριακή με το θέμα της εγκυμοσύνης πρόσεχε.
Δεν είναι καλό για το έμβρυο και για τον οργανισμό σου όσο εγκυμονείς ούτε το να παίρνεις χάπια αλλά ούτε το να είσαι ψυχολογικά κουρέλι με ψυχοσωματικά.

Και μετά την γέννα και για το παιδάκι που έχεις ήδη είναι πολύ πιο τίμιο να είσαι εκεί με όσο το δυνατό μεγαλύτερο δυναμικό.
Έχω προσωπική εμπειρία γιαυτό στο λέω (απο την μητέρα μου - δε θα επεκταθώ δημοσίως) είναι σημαντικό να είσαι εσύ και να είσαι εκεί.

Τα παιδιά δε μας χρειάζονται μόνο τους πρώτους μήνες αλλά για πολύ μεγάλο διάστημα οφείλεις να είσαι εκεί και να είσαι δυνατή.
Είναι άδικο για το παιδάκι που ήδη έχεις να καταρρεύσεις εντελώς για να κάνεις και δεύτερο και μετά άδικο και για τα δύο και για το σύζυγό σου και για σένα.

Υπάρχουν πολές φαρμακευτικές επιλογές.
citalopram είδα ότι έπαιρνες.
Εμένα αυτή η κατηγορία ssri με οδήγησε τελικά (στην αρχή με βοήθησε απίστευτα) σε αυξημένη ένταση καθώς μου ανέβασε υπερβολικά την σεροτονίνη οπότε απλά πέρασα σε άλλη κατηγορία φαρμάκου.

Είναι σημαντικό να βρεις έναν καλό γιατρό ψυχίατρο.
Γνωρίζω πατέρα φίλου μου που παίρνει anafranil (βαρύ παλιό δυνατο αντικαταθληπτικό) εδώ και 20 χρόνια.
Αυτά δεν έχουν θέμα με διάρκεια χρήσης.

Πριν από αυτά μου λέει δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Αυτά τον βοήθησαν να σταθεί στα πόδια του.
Και στα δύο παιδια του ήταν και είναι πάντα εκεί.
Και για τη γυναίκα του και για τον ίδιο φυσικά.

Τι σημασία έχει που παίρνει φάρμακα εφόσον ζει;
Ε λοιπόν αυτός δοκίμασε πάνω από 7 διαφορετικά αντικαταθλήπτικά πριν καταλήξει σε αυτό (7 γιατί τότε δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές)...