ΙΔΨ δεκαπέντε χρόνια τώρα
Καλησπερίζω το φόρουμ, έχω αρκετά χρόνια να γράψω. Ήθελα να μοιραστώ την 'εξέλιξη' της ΙΔΨ μου τα τελευταία χρόνια.
Συνεχίζω σταθερά θεραπεία με βασικό φάρμακο το Ladose, στο οποίο είμαι στα 60mg ημερησίως. Εννίοτε παίρνω κάποιο Bespar για να βοηθήσει με τον ύπνο.
Ανέκαθεν η ΙΔΨ μου αφορούσε ιδεοληψίες σχετικά με την καθαριότητα. Όχι όμως σε επίπεδο μικροβιοφοβίας: για παράδειγμα, μπορώ να φαω κάτι που έχει πέσει στο χώμα χωρίς πρόβλημα. Πιο συγκεκριμένα, σιχαίνομαι τα διάφορα οργανικά υγρά και ειδικότερα τα δικά μου.
Τα τελευταία χρόνια ο ψυχαναγκασμός μου έχει καταλήξει στο εξής: έχω εναν συνεχή φόβο ότι 'χάνω χρόνο', δηλαδή παθαίνω μικρές διαλήψεις, στις οποίες βρωμίζω πράγματα και τον εαυτό μου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το πιο απλό πράγμα (π.χ. μάζεμα ρούχων απο απλώστρα) να μου παίρνει ώρες. Προσπαθώ να χρονομετρώ συνεχώς με το ρολόι χειρός μου οτιδήποτε κάνω για να ειμαι σίγουρος πως δεν 'έχασα' λεπτά απο δω κι απο κει, στα οποία ο εαυτός μου, ασυνείδητα, 'βρώμισε' κάτι. Με την παραμικρή 'βρωμικη' σκέψη, θεωρώ πως έχω κάνει κάτι κακό οπότε ξαναελεγχω και ξανακαθαρίζω (π.χ. τα πλυμμένα ρούχα μπαίνουν πάλι στο πλυντήριο).
Το σπίτι μου (μένω μόνος πλέον) αποτελεί μια απόλυτα καθαρή ζώνη. Δηλαδή σκουπίζω και σφουγγαρίζω συνεχώς, καθαρίζω με υγρά πανάκια καθαρισμού τα πάντα, απο πόμολα μέχρι τηλεχειρηστήρια, κινητό, πληκτρολόγιο, κλειδιά κλπ. Τα περισσότερα χρήματά μου τα ξοδεύω σε είδη καθαρισμού. Τονίζω όμως πως δεν ειναι θέμα μικροβιοφοβιας, αλλά κάτι σαν σιχαμάρα για μια απροσδιόριστη 'βρωμιά'. Τα χέρια μου ειναι μονίμως ανοιγμένα από τα σαπούνια και η ξηροδερμία σε όλο το σώμα συνεχής.
Όποτε πάω τουαλέτα, ακόμα και για κατούρημα, κάνω ντους απο την μέση και κάτω. Αλλάζω πετσέτες 2 φορές τη μέρα και όπως είναι προφανές βάζω συνεχώς πλυντήρια.
Στο σπίτι φυσικά δεν μπαίνει κανένας αν δεν βγάλει τα παπούτσια του. Πλέον τα βγαζω στην εξώπορτα, εκτός σπιτιού και πριν τα βάλω μέσα στο σπιτι, σε ειδική θήκη, τα ελέγχω,μηπως εχω πατήσει τίποτα βρώμικο. Μένοντας στο κέντρο, το βασικό πρόβλημα που έχω είναι πως αγχώνομαι υπερβολικά όταν περπατάω στο πεζοδρόμιο, φοβούμενος ότι θα πατήσω περιττώματα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να περπατάω συνήθως από τον δρόμο, δίπλα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, να πλένω τα παπούτσια μου (δύο ζευγάρια) εναλλάξ ανα βδομάδα και τέλος, ουκ ολίγες φορές εχω περάσει ώρα να ψάχνω καφετέρια ή κατάστημα με τουαλέτα για να σκουπίσω απο κάτω με πανάκια τα παπούτσια μου, έχοντας υποθέσει ότι εχω πατήσει κάτι 'κακό'.
Το πρόβλημα αυτό επεκτείνεται και στον ύπνο: αν δω κάποιο έντονο όνειρο, έχω τον φόβο αφου ξυπνήσω ότι μέσα στη νύχτα υπνοβάτησα και γύριζα γυρω γυρω στο σπιτι βρωμίζοντας πράγματα. Ως εκ τούτου, μπορεί να ξυπνήσω, να αλλάξω σεντόνια κλπ και μετά να πάρω σβάρνα το σπιτι και να καθαρίσω το σύμπαν, απλά και μόνο λόγω ενός ονείρου.
Δεν βοηθάει το γεγονός ότι λόγω Ladose έχω χρόνια εντερικά προβλήματα τα οποία καταντούν υπερβολικά κουραστικά.
Η απορία μου είναι η εξής: υπάρχει κάποια λύση για την ΙΔΨ; κάνω χρόνια θεραπεία, κι ενω μπορώ να ζω μια σχετικά λειτουργική ζωή, όλα τα παραπάνω μου τρώνε υπερβολικό χρονο και δημιουργούν απίστευτο άγχος. Οι κατά καιρούς γιατροί μου λένε πως θα ταλαιπωρούμαι μια ζωή δυστυχώς μιας και είναι 'δομικό στοιχείο του χαρακτήρα μου' (!).
Τι λέτε; Έχει κανείς παρόμοια εμπειρία με την ΙΔΨ του;
Σας ευχαριστώ προκαταβολικά!
