Μετά από πολλά χρόνια αποφάσισα να γράψω ξανά...Μόλις διάβασα παλιότερα threads που είχα ανοίξει και ένοιωσα πολύ άσχημα, διότι ουσιαστικά τόσα χρόνια είμαι εγκλωβισμένος σε ένα μοναχικό κόσμο από τον οποίο δεν μπορώ να ξεφύγω...γνωρίζω τα προβλήματά μου, πιθανόν και τις βαθύτερες αιτίες τους, αλλά δεν έχω τον τρόπο να τα επιλύσω...
Στην παρούσα φάση έχω τα εξής ζητήματα που με προβληματίζουν:
- είμαι αρκετά απομονωμένος κοινωνικά, ζώντας σε μια πόλη στην οποία έχω περισσότερο γνωστούς που τους βλέπω πολύ σπάνια και κανένα κολλητό φίλο....και δυσκολεύομαι πολύ να πω ότι ένα άτομο μπαίνει στη ζωή μου, ταιριάζουμε και γινόμαστε και καλοί φίλοι...έμμεσα, την επιδιώκω τη μοναξιά
- έχω περίπου 2,5 χρόνια που δεν έχω κάνει κάποιου είδους ερωτική σχέση: ευκαιριακές επαφές με ανθρώπους που δεν τους ενδιαφέρω και δεν ξαναβρισκόμαστε, ενώ δεν έχω κάποια περίπτωση συναισθηματικής επαφής...σε λίγες περιπτώσεις που ήθελα κάτι τέτοιο, η άλλη μεριά είτε αδιαφόρησε εξαρχής, είτε ατόνισε το ενδιαφέρον σε λίγες μέρες
- αυξομειώσεις βάρους και σχετικά συχνά επεισόδια υπερφαγίας που συνοδεύονται από ενοχές και προσπάθεια "τιμωρίας" του εαυτού μου, μέσω άσκησης ή στέρησης
- συνήθως τα ΠΣΚ μένω σπίτι και δεν κάνω κάτι πέρα από δουλειές και γυμναστική...σε συναδέλφους ή γνωστούς λέω ψέμματα ότι έκανα κάτι για να μη με λυπούνται...κατά διαστήματα προκύπτουν κάποιες έξοδοι, αλλά συνήθως με άτομα που δεν μου προκαλούν το ενδιαφέρον...γενικά, δεν έχω ιδιαίτερη διάθεση για κοινωνικοποίηση
-επιφανειακά, δίνω την εικόνα ενός ευχάριστου ατόμου, με χιούμορ...παρόλα αυτά, δύσκολα πιάνω κουβέντα με κάποιον άγνωστο (π.χ. στο γυμναστήριο όλοι γνωρίζονται και εγώ δεν μιλάω σχεδόν με κανέναν)...στη δουλειά τα πράγματα είναι καλύτερα, "φαίνομαι" αρκετά κοινωνικός...
-γενικά, οι γύρω μου (όσοι δεν με ξέρουν καλά), δεν συνειδητοτοποιούν ότι έχω σοβαρό πρόβλημα
-δυκολεύομαι να συγκεντρωθώ στη δουλειά και έχω διάσπαση προσοχής...
-σε πολύ δύσκολες φάσεις υπέφερα από επεισόδια αϋπνίας...π.χ. έπεφτα να κοιμηθώ στις 11 και τελικά κοιμόμουν στις 2 ή 3 το βράδυ...άλλες φορές ξυπνούσα στις 4 και μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ ξανά μέχρι το πρωί...αυτήν την περίοδο δεν έχω συχνά τέτοια θέματα
-νοιώθω συνεχώς ότι είμαι άσχημος, ανίκανος να αγαπηθώ και να αγαπήσω, τόσο φιλικά, όσο και ερωτικά
-δίνω χώρο σε άτομα με ψυχολογικά προβλήματα να επικρατήσουν στη ζωή μου (στενό συγγενή με σοβαρή διαταραχή που το εκμεταλλέυεται και θεωρόντας ότι εγώ είμαι υγιής μου ζητάει να ικανοποιώ τις απαιτήσεις του, "φίλο" που με μειώνει συνεχώς)
-συχνά όταν είμαι μόνος στο σπίτι λέω αυθόρμητα τη φράση "θέλω να πεθάνω" ή σκέφτομαι τον εαυτό μου να τυλίγει ένα καλώδιο γύρω από το λαιμό για να πάθει ασφυξία...παρόλα αυτά, δεν έχω συνειδητά καμία αυτοκτονική τάση...δεν έχω κάνει "επισήμως" τέτοιες σκέψεις
-δεν αντεχω να δω γυμνό τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σιχαίνομαι την εικόνα μου...μάλιστα, αποδέχομαι ως αυτονόητη την απόρριψη από τους άλλους (ερωτικά, κυρίως), καθώς με απορρίπτω και εγώ...έχω την τάση να επιλέγω άτομα πολύ ανώτερά μου εμφανισιακά, τα οποία και με απορρίπτουν πάραυτα...ταυτόχρονα, δεν μπορώ να νοιώσω έλξη για άτομα λιγότερο εμφανίσιμα...τα απορρίπτω, όπως έχω απορρίψει και εμένα...αντικειμενικά, δεν είμαι όμορφος, έχω δυσμορφίες...όμως, είμαι πολύ αυστηρός κριτής και δίνω χώρο σε αυστηρούς κριτές να με μειώσουν
-ακόμη και στο σεξ εκφράζομαι υποτακτικά όταν είμαι με κάποιον που τον θεωρώ ανώτερό μου...
-είμαι τελειομανής σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μου (έχω αρκετά ψυχαναγκαστικά στοιχεία, αλλά δεν επηρεάζεται η λειτουργικότητά μου)
Παραπάνω περιέγραψα όσα νοιώθω...εξωγενείς παράγοντες υπάρχουν (π.χ. κάποια ζητήματα στη δουλειά ή οι συνθήκες ζωής στην πόλη), αλλά σε γενικές γραμμές έχω μεγάλη δυσκολία να διαχειριστώ τη ζωή μου
Με βάση μια μικρή μελέτη που έκανα, θεωρώ ότι υποφέρω από χρόνιας μορφής κατάθλιψη (άτυπη), που με αργοπεθαίνει, χωρίς να προβάλλω αντιστάσεις...ναρκισισμός/ψυχαναγκασμός με οδηγούν σε αρνητική αυτοεικόνα, ενώ και κάποια πιο λεπτής φύσης (οικογενειακά) ζητήματα σίγουρα έχουν διαδραματίσει σοβαρό ρόλο, τόσο στην ομοφυλοφιλία μου, όσο και στη ψυχική μου νόσο. Επίσης, δεν αποκλείω να υπάρχει κάποιου τύπου διπολική διαταραχή και όχι απλά κατάθλιψη, καθώς αποκτώ εύκολα εμμονή σε απολυτότητες (αποτυχία-επιτυχία, σωστό-λάθος κτλ)
Ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια! Το thread το άνοιξα απλά για να πω αυτά που νοιώθω...το είχα ανάγκη!
Θα εκτιμούσα αν μου έστελνε κάποιος σε p.m. στοιχεία επικοινωνίας κάποιους ψυχιάτρου/ψυχοθεραπευτή στην Αθήνα. Δεν ξέρω και πώς να ψάξω! Βλέπω και κάτι τρελές για την εποχή τιμές ανά συνεδρία και αποθαρρύνομαι από το να απευθυνθώ σε ειδικό, καθώς ξέρω ότι δεν αρκεί απλά να πάω και να μου γράψει χάπια...ειδικά αν κάνω ψυχοθεραπεία, θα πρέπει να κάνω πολλές συνεδρίες...
