Eργασία σε δημόσια υπηρεσία και ψυχολογικός πόλεμος από τα βύσματα.
Λόγω κοινωνικών λόγων πρόκειται να πάρω μια μετάθεση προς Αθήνα. Είχα συννενόηση με κάποια αντιπρόεδρο σωματείου η οποία ξέρει που χρειάζονται άτομα για να με καθοδηγήσει. Πράγματι μου είπε που χρειάζονται άτομα και ενημέρωσε την διευθύντρια της μονάδας. Η διευθύντρια στην αρχή φάνηκε θετική, αλλά μετά στράβωσε και είπε ότι δεν χρειάζεται άτομα. Η αντιπρόεδρος μου είπε, ότι κάποιος από την τωρινή μονάδα μου, έδωσε κακές συστάσεις για μένα.
Λόγω πτυχίου θα ήθελα να κάνω ένα πιο αναβαθμισμένο αντικείμενο και σε ήσυχο περιβάλλον.
Αυτή την στιγμή άτομα που με το ζόρι έβγαλαν το Λύκειο αντί να κάνουν την δουλειά τους, κουτσομπολεύουν όλη την ημέρα και πρέπει εμείς να κάνουμε την δουλειά τους. Το θέμα βέβαια είναι και αν ξέρουν να κάνουν την δουλειά τους (να γνωρίζουν Η/Υ, να γνωρίζουν στοιχειώδη μαθηματικά, που δεν τα γνωρίζουν). Έτσι απομένει να εξυπηρετούν πελάτες αλλά ούτε αυτό θέλουν να το κάνουν. Δεν θέλω να πάω σε παρόμοιο περιβάλλον στην Αθήνα.
Οι κύριοι/ες όμως δίνουν κακές συστάσεις προκειμένου να πάω στα ίδια. Παραβλέπω τελείως εδώ το τι μπορεί να ειπώθηκε σχετικά με την ασθένειά μου.
Έτσι ο κόπος, χρόνος, χρήμα για το πτυχίο πάει στον κώλο κάθε τενεκέ που δεν θέλει να δουλέψει και επιβαρύνεται η υγεία μου από το θορυβώδες λόγω κουτσομπολιού περιβάλλοντος.
Να μην αναφέρω βέβαια ότι οι κύριοι/ες αυτές έχουν διορισθεί με μέσον και έχουν πάρει θέση με μέσον.
Να σημειώσω εδώ ότι η ασθένεια είναι υπαρκτή αλλά δεν με εμποδίζει στο να κάνω ένα πιο αναβαθμισμένο αντικείμενο. Αντιθέτως η μακροχρόνια συνεργασία με τέτοια άτομα μου προκάλεσε ψύχωση και αναμένεται να συνεχιστεί η ψυχική φθορά. Επιπροσθέτως αυτά τα άτομα παίρνουν μεγαλύτερο μισθό από εμένα. Αν βγάλω το ενοίκιο και μια δόση σε τράπεζα, 550 ευρώ μου μένουν για περάσω τον μήνα.