Δεν ξερω καν γιατι το γραφω αυτο

Γεια ειμαι 20 χρονων και ζω στο πιο ομορφο μερος του κοσμου, την κρητη. περσι ημουν χαλια. 1 χρόνος βαθιας κατάθλιψης που δεν αφησε τίποτα όρθιο στην ζωή μου.. ήταν σαν να είδα τον κομήτη μελαγχολία να προσγειώνεται κατευθείαν πάνω στο κεφάλι μου και με ταχύτητα μεγαλύτερη απο αυτή που θα μπορούσα πιθανόν να διαχειριστω. γενικα πάντα ήμουν αυτοκατασροφική και καταθλιπτικια αλλά η καταθλιψή μου αυτή δεν είχε τον χρόνο ή τον χώρο να εκδηλωθεί και έτσι το ξέσπασμα έγινε πέρσι. έχασα την γη κάτω απτα πόδια μου, το μόνο ποθ έβλεπα ήταν δάκρυα και αίματα, κοινώς μπόλικη θλίψη και μίσος, η μάλλον καλύτερα ΟΡΓΗ. Ένα άντε και γαμίσου να μπολιάζει ύπουλα τόσοα χρονια μέσα μου.. όσοι το χουν ζήσει καταλαβαινουν.. Φέτος και βασικα απτο καλοκαίρι είμαι καλύτερα.. πριν εναμισι μηνα ξεκινισα κατι σκατοχαπα που μου γραψε ενας μαλακας ψυχιατρος (ολοι μαλακες δες ειναι??). ναι δε λεω αρχισα να γίνομαι πάλι δημιουργική, βρήκα την δύναμη να διακόψω την παθολογικη σχέση που είχα, να κοινωνικοποιηθώ (και με την βοηθεια του αλκοολ βεβαια) μπλα μπλα μπλα .. αλλα τι μένει απο ολο αυτό?? ενα κενο μεσα μου σχεδον ακαθόριστο.. ακαθόριστο σε σχήμα, σε μέγεθος.. καμια φορα μου μοιάζει σα μαυρη τρυπα, κι οταν δεν ξέρεις πως μοιαζει ο εχθρός σου, πραγματικα δεν ξερεις πως να τον πολεμίσεισ.. τα χαπια σιγουρα δεν ειναι ο απο μιχανις θεος που χρειαζομαι εγω. γενικα ολα μεσα στο στομαχι μου και στην σκεψη μου ειναι λιγο αχταρμας.. κυριως στο στομαχι μου.. ουτε καν φανταζεσαι τι μπαινει εκει μεσα.. δεν νιωθω πως εχω προβλημα πλεον.. νιωθω πως το προβλημα μου εχει μετεξελιχθει σε ΕΓΩ! Νίωθω την έλλειψη οποιασδήποτε πραγματικότηατας, σταθερότητας.. ειμαι ανικανη να κανω οποιαδηποτε ειδους σχεση και να την κρατησω.. βολευομαι με περιστασιακες παρεες του χαβαλε.. ειμαι ανικανη να αγαπησω καποιον που εστω και στις λεπτομεριες κρυβει συμφερον, η αδιαφορια. δεν ειναι οτι ψαχνω τους τελειους ανθρωπους, ειναι οτι ψαχνω την αγαπη μου.

γεια σου κοπελιά... εκτός από σκατόχαπα μήπως κάνεις και σκατοθεραπεία? γιατί τα φάρμακα βοηθάνε πολύ ειδικά στην αρχή αλλά αν κάνεις κι θεραπεία θα καταφέρεις και να βρεις την πηγή του προβλήματος σου ώστε να μπορέσεις να το λύσεις... δεν ξέρω γιατί θεωρείς το γιατρό σου μ λ κ απ' την στιγμή μάλιστα που σε έχει βοηθήσει... και σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι... εσύ μάλλον είσαι σε φάση που θέλεις να τους βλέπεις όλους έτσι..
επίσης μην μπαίνεις στο τρυπάκι να κοινονικοποίησε μέσω του αλκοολ... και μην το χρησιμοποιείς γι αυτό το λόγο... η κοινωνικοποίηση που προσφέρει είναι επιφανειακή και πρόσκαιρη...
όσο για τις σχέσεις που θέλεις να κάνεις, από προσωπική εμπειρία να σου πω πως όταν είσαι μέσα στην κατάθλιψη δεν μπορείς να κάνεις σχέσεις, αν και οι σχέσεις βοηθάνε στην καταπολέμηση της... όταν πάρεις λίγο τα πάνω θα μπορέσεις να δημιούργησεις σχέσεις και θα σε βοηθήσουν να βγεις... αλλά όπως λες δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος... και όσο ψάχνεις ελαττώμτα στους άλλους τόσα θα βρίσκεις... το θέμα είναι να βρεις ανθρώπους που τα ελλατωματα τους δεν σε ξενίζουν και τόσο...
όσο για την αγάπη... η αγάπη είναι μέσα μας.. δεν την έχουν οι άλλοι... μέσα σου πρέπει να ψάξεις να την βρεις...

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

γεια σου κοπελιά... εκτός από σκατόχαπα μήπως κάνεις και σκατοθεραπεία? γιατί τα φάρμακα βοηθάνε πολύ ειδικά στην αρχή αλλά αν κάνεις κι θεραπεία θα καταφέρεις και να βρεις την πηγή του προβλήματος σου ώστε να μπορέσεις να το λύσεις... δεν ξέρω γιατί θεωρείς το γιατρό σου μ λ κ απ' την στιγμή μάλιστα που σε έχει βοηθήσει... και σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι... εσύ μάλλον είσαι σε φάση που θέλεις να τους βλέπεις όλους έτσι..
επίσης μην μπαίνεις στο τρυπάκι να κοινονικοποίησε μέσω του αλκοολ... και μην το χρησιμοποιείς γι αυτό το λόγο... η κοινωνικοποίηση που προσφέρει είναι επιφανειακή και πρόσκαιρη...
όσο για τις σχέσεις που θέλεις να κάνεις, από προσωπική εμπειρία να σου πω πως όταν είσαι μέσα στην κατάθλιψη δεν μπορείς να κάνεις σχέσεις, αν και οι σχέσεις βοηθάνε στην καταπολέμηση της... όταν πάρεις λίγο τα πάνω θα μπορέσεις να δημιούργησεις σχέσεις και θα σε βοηθήσουν να βγεις... αλλά όπως λες δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος... και όσο ψάχνεις ελαττώμτα στους άλλους τόσα θα βρίσκεις... το θέμα είναι να βρεις ανθρώπους που τα ελλατωματα τους δεν σε ξενίζουν και τόσο...
όσο για την αγάπη... η αγάπη είναι μέσα μας.. δεν την έχουν οι άλλοι... μέσα σου πρέπει να ψάξεις να την βρεις...

---

το μυνημα σου αρχισε να γινεται ενδιαφερον απο την μεση και μετα, τα πρωτα ισως να μου τα λεγε και η μανα μου. ειπα καλα τα χαπια, βοηθανε ειδικα στην αρχη οπως λες αλλα μετα απο λιγο καταλαβαινεις πως δδεν αρκουν για να αλλαξει η ζωη σου.. δεν ειναι χαπια της ευτυχιας.. ειναι placebo. ισως και να μου μεγαλωνουν το κενο που εχει η καταθλιψη, κανοντας ισως πιο ελαφρια τα συμπτωματα. πηγαινω 5 χρονια τωρα σε και καλα ειδικους και κανενας δεν σταθηκε ικανος να με καταλαβει. στο τελος το μονο που τους νοιαζει ειναι τα 40 ευρω την ωρα. ισως απλα να ειμαι ατυχη, ισως εσυ και γενικα ο χ να εχει βρει την ηρεμια του με την βοηθεια καποιου ψυχοαποτετοιου η με τα χαπια αλλα για μενα απλα μου υπενθυμιζουν την κενοτητα της ζωης χωρις ουσιαστικες σχεσεις. μου υπενθυμιζει οτι τιποτα δεν μπορει να σε κανει ευτυχισμενο εκτος κι αν αυτο το τιποτα το κανεις με καποιον αλλο. νιωθω τοση μοναξια.. ποιο φαρμακο σκοτωνει την μοναξια?

εγώ όταν έκανα ψυχοθεραπεία έκανα ομαδική... το ότι στην ομαδική παίρνεις ενδιαφέρον και από άτομα που δεν πληρώνονται και βοηθάνε επειδή τους βοηθάς ίσως θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα... επίσης επειδή και εμένα μου την έσπαγε το να πληρώνω για αυτό το πράγμα, αλλά μάλλον και στην θεραπεύτρια μου δεν της δίναμε ποτέ τα λεφτά στο χέρι... πληρώναμε κάθε τέλος ή αρχή του μήνα αναλόγως πως είχαμε κανονίσει και της αφήναμε τα λεφτά σε ένα μπολάκι που είχε.. δεν το έκανα μόνο εγώ αυτό άλλα όλοι... σπάνια της τα δίναμε στο χέρι και ποτέ δεν είχα δει να τα μετράει... επίσης και το να κοιτάνε το ρολόι είναι υπερβολικά σπαστικό έως και προσβλητικό...
πάντως αν δεν εκτιμάς τον θεραπευτή σου δεν ξέρω αν έχει νόημα να συνεχίζεις μαζί του... αλλά επειδή σε βλέπω και αρνητική αυτή την περίοδο (που δεν ξέρω πόσο κρατάει) δίνε τους και χρόνο... επίσης δεν είναι κακό και το να εκφράζεις στον θεραπευτή σου τα αρνητικά συναισθήματα που αυτός σου προκαλεί... μπορεί να είναι η αρχή του νήματος κάποιου άλλου προβλήματος...
να σου πω την αλήθεια κι εγώ άλλαξα πολλούς ψυχοθεραπευτές μέχρι να βρω αυτή που μου έκανε.. που με έκανε να χαίρομαι που θα πάω για ψυχοθεραπεία παρόλο που μερικές φορές ήταν ζόρικα... από τα 13 μου κι εμένα με πηγαίναν σε παιδοψυχολόγους... και τότε δεν μπορούσα καν να σκέφτω πως δεν μου κάνει παρόλο που δεν μου έκανε... τώρα όμως που έχουν περάσει τα χρόνια και τα βλέπω αποστασιοποιημένα πρέπει να σου πω πως ακόμα και αυτοι που μου την έσπαγαν μου έλεγαν σωστά πράγματα και με βοήθησαν... τι να το κάνεις όμως αν δεν μπορείς να το δεις την ώρα που συμβαίνει?
γι αυτό σου λέω ψάξτο λίγο κι κοίτα μήπως σου πάει καλύτερα και το ομαδικό... αν και στην αρχή είναι πιο δύσκολο όταν δεθείς με την ομάδα είναι πολυ καλύτερο απ' τις ατομικές συνεδρίες... οι οποίες βέβαια πάντα θα υπάρχουν..

επίσης η ομαδική θεραπεία σε βοηθάει να καταλάβεις και πως φέρεσαι στις σχέσεις σου γενικά είναι κάπως ανάλογο με το πως θα φέρεσαι στα μέλη της ομαδας και τι σχέσεις θα αναπτύξεις και εκεί και αφού έχεις πρόβλημα σε αυτό το θέμα ιδιαιτέρως όπως λες... ένας λόγος παραπάνω να το ψάξεις προ τα κει

Quote:

---

εγώ όταν έκανα ψυχοθεραπεία έκανα ομαδική...

---

ειναι λιγο δυσνοητο το γιατι κ βαριεμαι να το εξηγισω τωρα αλλα θα πρεπει να σου μιαζει παρα πολυ καπιος στην ομαδικη για να φερει αποτελεσμα

Quote:

---

Originally Posted by snakefist

Γεια ειμαι 20 χρονων και ζω στο πιο ομορφο μερος του κοσμου, την κρητη. περσι ημουν χαλια. 1 χρόνος βαθιας κατάθλιψης που δεν αφησε τίποτα όρθιο στην ζωή μου.. ήταν σαν να είδα τον κομήτη μελαγχολία να προσγειώνεται κατευθείαν πάνω στο κεφάλι μου και με ταχύτητα μεγαλύτερη απο αυτή που θα μπορούσα πιθανόν να διαχειριστω. γενικα πάντα ήμουν αυτοκατασροφική και καταθλιπτικια αλλά η καταθλιψή μου αυτή δεν είχε τον χρόνο ή τον χώρο να εκδηλωθεί και έτσι το ξέσπασμα έγινε πέρσι. έχασα την γη κάτω απτα πόδια μου, το μόνο ποθ έβλεπα ήταν δάκρυα και αίματα, κοινώς μπόλικη θλίψη και μίσος, η μάλλον καλύτερα ΟΡΓΗ. Ένα άντε και γαμίσου να μπολιάζει ύπουλα τόσοα χρονια μέσα μου.. όσοι το χουν ζήσει καταλαβαινουν.. Φέτος και βασικα απτο καλοκαίρι είμαι καλύτερα.. πριν εναμισι μηνα ξεκινισα κατι σκατοχαπα που μου γραψε ενας μαλακας ψυχιατρος (ολοι μαλακες δες ειναι??). ναι δε λεω αρχισα να γίνομαι πάλι δημιουργική, βρήκα την δύναμη να διακόψω την παθολογικη σχέση που είχα, να κοινωνικοποιηθώ (και με την βοηθεια του αλκοολ βεβαια) μπλα μπλα μπλα .. αλλα τι μένει απο ολο αυτό?? ενα κενο μεσα μου σχεδον ακαθόριστο.. ακαθόριστο σε σχήμα, σε μέγεθος.. καμια φορα μου μοιάζει σα μαυρη τρυπα, κι οταν δεν ξέρεις πως μοιαζει ο εχθρός σου, πραγματικα δεν ξερεις πως να τον πολεμίσεισ.. τα χαπια σιγουρα δεν ειναι ο απο μιχανις θεος που χρειαζομαι εγω. γενικα ολα μεσα στο στομαχι μου και στην σκεψη μου ειναι λιγο αχταρμας.. κυριως στο στομαχι μου.. ουτε καν φανταζεσαι τι μπαινει εκει μεσα.. δεν νιωθω πως εχω προβλημα πλεον.. νιωθω πως το προβλημα μου εχει μετεξελιχθει σε ΕΓΩ! Νίωθω την έλλειψη οποιασδήποτε πραγματικότηατας, σταθερότητας.. ειμαι ανικανη να κανω οποιαδηποτε ειδους σχεση και να την κρατησω.. βολευομαι με περιστασιακες παρεες του χαβαλε.. ειμαι ανικανη να αγαπησω καποιον που εστω και στις λεπτομεριες κρυβει συμφερον, η αδιαφορια. δεν ειναι οτι ψαχνω τους τελειους ανθρωπους, ειναι οτι ψαχνω την αγαπη μου.

---

Γεια σου μελος! οχι ασφαλως και δεν ειναι ολοι οι ψυχιατροι σκατα.. μαλλον εσυ επεσες σε σκαρτο ή τεσπα καποιον που δεν σε ικανοποιουσε...
τα χαπια οντως απο μονα τους δεν βοηθανε,χωρις ψυχοθεραπεια δεν θα καταφερεις τιποτα.. μονο να κουκουλωνεις το προβλημα και στην τελικη να εντεινεται ολο και περισσοτερο..
Ναι καλα κανεις και ψαχνεις να βρεις την αγαπη σου, το θεμα ειναι που την ψαχνεις και με ποιον τροπο.
μην τα βλεπεις ολα ασχημα, γιατι δεν ειναι.. κατι θα υπαρχει καλο. κατι θα ειναι θετικο στην ζωη σου και οφειλεις να πιαστεις απο αυτο και να αφησεις τα αρνητικα στην ακρη(οσο μπορεις τουλαχιστον)..
δεν εισαι η μονη που παλευει με προβλημα! ολοι κουτσα στραβα τα καταφερνουμε.. ερχονται μερες που ειμαστε χαλια και μερες καλυτερες.. ετσι ειναι αυτα! δεν ειναι γριπη να παρεις χαπι και να περασει.. δυστυχως ή ευτυχως παλευουμε καθημερινα και το προβλημα παντα ειναι περιπλοκο και θελει χρονο και προσπαθεια.. οποτε μην απελπιζεσαι.. απλως κοιταξε να βρεις τα σωστα οπλα!

όχι αλέξανδρε δεν είναι απαραίτητο κάποιος μοιάζει σε εσένα για να σε βοηθήσει στην ομαδική... εκτός του ότι όλοι οι άνθρωποι εκτός από πολλές διαφορές έχουμε και πολλά κοινά... οπότε κάπου σίγουρα θα σου μοιάζει... μπορεί να αντιετωπίζει καταστάσεις παρόμοιες με εσένα κι ας είναι τελείως διαφορετίκος... και η ανάλυση της κατάστασης του να είναι και ανάλυση της δικιάς σου.. εκτός αυτού μπορεί ο άλλος να έχει συμπεριφορές κοινές με κοντινά σου πρόσωπα... και απ' τον τρόπο που σχετίζεσαι με το μέλος της ομάδας να καταλάβεις και τον τρόπο που σχετίζεσαι και με το κοντίνο σου πρόσωπο... υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα στα οποία βοηθάει... και δεν είναι ανάγκη να σου μοιάζει κανένα μέλος της ομάδας στο ελάχιστο... όσοι έχουν κάνουν ομαδική σίγουρα καταλαβαίνουν...

σορυ για την τελευταία μου πρόταση... προφανώς και όσοι δεν έχουν κάνει μπορούν να καταλάβουν αν τους εξηγήσει κάποιος...

Quote:

---

όχι αλέξανδρε δεν είναι απαραίτητο κάποιος μοιάζει σε εσένα για να σε βοηθήσει στην ομαδική...

---

καλα καταλαβα...