ΟΤΑΝ Η ΛΕΞΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΖΥΓΙΖΕΙ ΠΟΛΥ!
Καλησπέρα!
Έχω περάσει από τα 13 μου μέχρι τα 39 μου μια ζωή μέσα στις διατροφικές διαταραχές. Κάποτε για λίγα φεγγάρια ανορεκτικά αλλά ιδίως βουλιμική και υπερφάγος. Εϊμαι μέλος των Ανωνύμων Υπερφάγων και ήταν η μόνη φορά στη ζωή μου που πίστεψα ότι υπήρχε λύση για εμένα. Έμεινα πάνω από 1 έτος σε αποχή και είμαι 4 χρόνια στο πρόγραμμα. Ξανακύλησα και δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω και να παχαίνω. Από τα 46 κιλά που ήμουν πέρσι (και πολλά χρόνια είχα πάνω κάτω αυτό το βάρος) τώρα έχω φτάσει .... δεν ξέρω πόσα....
Με σιχαίνομαι και είμαι απελπισμένη τόσο που δεν τολμάω να ζυγιστώ. Ξέρω ότι ίσως να είμαι και πάνω από 56 και το σώμα μου έχει παραμορφθωθεί, ενώ φυσικά δεν υπάρχουν ρούχα στα οποία να μπαίνω. Μπορεί να ακούγεται τρελό αλλά είμαι πολύ άσχημη με το κοντό και στρουμπουλό μου σώμα.
Ξέρω ότι η αρχή όλων είναι η αποδοχή του εαυτού μου αλλά μου είναι τόσο δύσκολο πια. Δεν ξέρω από που να πιαστώ... με βλέπω και είναι σαν στον καθρέφτη είναι μια άλλη γυναίκα. Έχω περάσει πολλές βουλιμίες κατά καιρούς. Δεν κάνω εμετούς πλεόν ούτε παίρνω καθαρτικά χάπια. Το μόνο που χρησιμοποιώ με μέτρο είναι ένα σκεύασμα φυτικό (1 κγ) για να πηγαίνω πιο εύκολα τουαλέτα χωρίς αυτό να έχει σχέση με τη διατροφή μου.
Νομίζω ότι πια δεν υπάρχει ελπίδα... πραγματικά έχω δοκιμάσει τα πάντα....