Quote:
Originally posted by Paprika
Ίσως ακουστεί απλό, αλλά δεν είναι.
οτι ανατρεπει την ζωη μας δεν ειναι απλο. (αν και ειναι)
Ο φίλος μου πήγε στρατό, έχει λίγες μέρες. 3,5 χρόνια ήμασταν μαζί.
Συνεχίσαμε να μιλάμε. Ήταν τέτοια η σύγχυση που εγώ θεώρησα ότι χωρίσαμε, εκείνος ότι θα το συνεχίσουμε.
λογικο φαινεται, αυτος που δεν εχει επιλογες αγκιστρωνεται με οτι εχει.
Αντιθετα αυτος που εχει να εναλλακτικες , αντι να κανει αυτο που ηξερε απλα κανει κατι αλλο.
Γενικά υπήρχε μια \"πίεση\" να το ονομάσουμε κάπως. Μαζί ή όχι, όπως και να το λέμε, η απόσταση είναι απόσταση.
χωρισμο το λενε, απο κει και περα... τα βαφτισια ειναι παντα ανοικτα.
Μου ζήτησε να πάω στην άδειά του. Είπα ναι. Συμφωνήσαμε ότι αυτό δε θα αλλάξει τους λόγους για τους οποίους δε μπορούμε να είμαστε μαζί.
Αφού ήμουν έτοιμη να κανονίσω το ταξίδι και με μεγάλη χαρά που θα τον δω, συνειδητοποίησα ότι κάποιος μπορεί να συμφωνήσει στα πάντα αρκεί να κρατήσει μια ελπίδα ζωντανή. Μήπως το ταξίδι αυτό κάνει εμένα χαρούμενη, αλλά εκείνον χειρότερα...πόσο εγωιστικό θα ναι αυτό...
το αντιθετο θα συμβει αλλα τεσπα, δεν ειναι της παρουσης.
Είπα για λόγους για τους οποίους δε μπορούμε να είμαστε μαζί.
Ως τώρα ήμασταν κι οι δυο φοιτητές, οι ζωές μας ήταν πάνω κάτω όμοιες. Απο εδώ και πέρα αλλάζουμε, μ εκείνον να αλλάζει πόλη λόγω στρατού τώρα και δουλειάς αργότερα, εγώ να αλλάζω χώρα όπως ευελπιστώ σε λίγους μήνες...Οι αποφάσεις που θα πάρουμε και οι αλλαγές που θα γίνουν αφορούν τη ζωή του καθενός χωριστά.
δυο ανθρωποι ειναι αδυνατο να εχουν εφ ορους ζωης κοινες διαδρομες.
Με τρομάζει το σενάριο να βρεθώ σε τέτοια ηλικία να παίρνω τέτοιες αποφάσεις από κοινού, αφού τα κριτήρια δε θα είναι προσωπικά μόνο, αλλά θα αφορούν και τον άλλον άνθρωπο.
σορρυ αλλα οταν κανεις μια σχεση εχεις ευθυνες απεναντι σε αυτην, οσο και να σε τρομαζουν ενα πακετο ευθυνων σου ανηκουν.
Επίσης συχαίνομαι το σενάριο να δεσμευτώ σε μια σχέση από απόσταση και στην πορεία να αλλάξω γνώμη.
αυτο ειναι σιγουρο οτι θα γινει.
Θέλω να είμαι συνεπής γιατί κι εκείνος δεν έχει λίγα προβλήματα στο μυαλό του, μην έχει και τη δική μου αστάθεια να τον βασανίζει.
σωστο αυτο.
Αν μεινεις μαζι του θα πρεπει να ξερεις οτι υπολογιζει σε αυτο.
Παράλληλα, τον αγαπώ πολύ, σκέφτομαι συχνά ότι θα ήθελα να τον είχα γνωρίσει αργότερα στη ζωή μου και ότι μας φαντάζομαι γέρους μαζί.
ξερεις με ποσες κοπελες το εχω πει αυτο??
ξερεις που βρισκονται τωρα αυτες??
Ξερεις ποσους εχεις να αγαπησεις ακομα??
Πρέπει σύντομα να πάρω μια απόφαση και να μείνω πιστή σ αυτή. Όσο θέλω να προσπαθήσω να κρατήσω αυτό που υπάρχει γιατί πιστεύω ότι είναι μοναδικό, άλλο τόσο θέλω να απομακρυνθώ από αυτό με τη σκέψη ότι όλα αυτά θα τα ξεπεράσω με τον καιρό...μήπως είναι ο \"πανικός\" των πρώτων ημερών μετά από 3,5 χρόνια σχέσης δλδ.
απαγκιστρωσου απο αυτη την σχεση και μην μπαινεις εμποδιο και σε αυτον αλλα και σε εσενα.
Αισθάνομαι τεράστιο το βάρος καθώς η απόφαση φαίνεται να είναι αποκλειστικά δική μου. Εκείνος έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του, και μένει να ξεκαθαρίσω κι εγώ τη δική μου.
δεν συμφωνω απολυτα με αυτο.
Προφανως δεν εκανες γνωστα σε αυτον ολα οσα εδω μαρτυρας.
Η τουλαχιστον η συζητηση σας ειχε μερικα σημεια που δεν ξεκαθαριστηκαν ποτε.
Η αποφαση θα επρεπε να σας βαρυνει εξισου και τους δυο.
Τι παει να πει αυτος ειπε οτι ειχε να πει??
Και εσυ που ησουν?? τι εκανες??? Δεν θα επρεπε να κανετε διαλογο και να βγει ενα ζουμι??
Δεν θα επρεπε να του εκμυστηρευτεις τις αβεβαιοτητες σου???
Πιστευω οτι η κουβεντα θα επρεπε να ειχε ληξει πριν φυγει.
Λαθος σου που το αφησες, τεσπα.
