Καθημερινότητα

Τι να πεις όταν είσαι κενός? Όταν δεν έχεις κάτι να σκέφτεσαι? Όταν δεν απασχολεί κάτι το μυαλό σου?.. όμορφο ή άσχημο. Για τι να μιλήσεις? Τι έχεις να αφηγηθείς? Μια καθημερινότητα ουδέτερη, ίδια κι απαράλλαχτη. Δεν σέρνεσαι στα χαμηλά, ούτε πετάς ψηλά. Δε ψάχνεις κάτι, ούτε βρίσκεις άλλωστε. Ψάχνεσαι και χάνεσαι…και δε σε ψάχνει κανείς. Δεν έχεις κάποιον να σε σκέφτεται, ούτε κι εσύ σκέφτεσαι κάποιον. Όλοι είναι φίλοι σου κι όλοι εχθροί. Όλοι καλοί και όλοι κακοί. Ο καθένας τον εαυτό του σκέφτεται. Τίποτα δε σε ενδιαφέρει. «Πάσχεις» από αδιαφορία για ο, τι (γύρω)/(σου)συμβαίνει. Γίνεσαι παθητικός και δέχεσαι τη «μοίρα» σου, που δεν πιστεύεις και στη τύχη. Δέχεσαι τις μέρες σου να κυλάν σταθερά…κατά πάνω σου!!! Να σε πλακώνουν.

Αλλά εντάξει δεν τρέχει τίποτα. Άλλοι έχουν τα προβλήματά τους…έχουν κάτι να πορεύονται...νιώθουν ζωντανοί. Εσύ? Δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα... Δεν ξέρεις τι έχεις. Κλαις από μέσα σου αλλά :«εντάξει μωρέ, cool»!

Περνάω καλά, πήγα εκεί, πήγα αλλού, ήπια, ξενύχτησα…κάτι έκανα δε μπορώ να πω. Οι κοπελίτσες συμπαθητικές όλες, κάθε ηλικία, κάθε τύπος, λέμε κανα δυο κουβέντες πετάμε και κανα αστειάκι, φλερτάρουμε για να φλερτάρουμε. Χωρίς ένταση, χωρίς ιδιαίτερο πάθος. Κανας έρωτα? δε βαριέσαι…έχουμε καιρό…καιρό να περιμένουμε…

Καλά είναι κι έτσι! Σκέφτεσαι. Όχι πολλές απαιτήσεις, όχι υψηλά standards, χαλαρά. Ωραία είναι και λίγο μόνος, να φαντάζεσαι ότι θέλεις, να κοιτιέσαι ώρες στον καθρέφτη, να σε θαυμάζεις που μεγαλώνεις! Πας κινηματογράφο, πας θέατρο, για κανά ποτό, διαβάζεις και λίγο λογοτεχνία, κάνεις κολύμβηση, παρακολουθείς μαθήματα στη σχολή,… «και τι ενδιαφέρουσα σχολή! Και μπράβο! Και συγχαρητήρια! Όταν τελειώσεις έλα κι από εμάς, θα σε χρειαστούμε. Άντε βρε! Τι άλλο θέλεις! Η ζωή για σένα είναι!» Τι πολυάσχολος! Κι αυτά τα φοιτητικά τα χρόνια! Δεν έχει καλύτερα! Άραξε λίγο μωρέ…Έχεις καιρό! Νέος είσαι ακόμα, νιάνιαρο, μη ζητάς πολλά! Όλα θα έρθουν από μόνα τους. Υπομονή. Εξάλλου όλα τα έχεις! Τους φίλους, την υγεία σου, τα πας καλά με τη μητέρα σου, τα πας σκατά με τον πατέρα σου! Όπως όλοι. Ζούμε για να ζούμε. Καταναλώνουμε, μαλώνουμε, μετανιώνουμε αλλά εντάξει μωρέ…βολευόμαστε.

«Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι ειν’ η ζωή. Να γελάς και να κλαις βράδυ και πρωί».

Υ.Γ. καλώς σας βρήκα!

:) Καλωσήρθες στην παρέα. Όλοι περνάμε από τέτοιες φάσεις όπως την περιγράφεις. Η ίδια η κοινωνία μας περνάει μια τέτοια κρίση. Ζούμε για να τρώμε και να διασκεδάζουμε. Δεν ξέρουμε γιατί ζούμε.
Είσαι σε μια δύσκολη περίοδο κατά την οποία προφανώς δεν επενδύεις πουθενά. \"Επενδύω\" με την έννοια παλεύω για κάτι, αγαπάω πολύ κάτι, ζω γι\'αυτό το κάτι ή κάποιον. Σου φαίνονται όλα αδιάφορα και κενά. Αν δε σ\'αρέσει η σχολή σου, αν δε σε γεμίζει ψάξε κάτι άλλο. Όσο για τους φίλους, είναι μια πικρή ιστορία. Πάντως, απ\'τον εαυτό μου έχω καταλάβει ότι η μοναξιά καμμιά φορά είναι καλύτερη από παρέες που δεν μας ταιριάζουν. Να συνδιαλέσεσαι με ανθρώπους που δεν ταιριάζεις μπορεί να σε οδηγήσει σε ψυχικό \"άδειασμα\". Θα βρεις το δρόμο σου. Καλή υπομονή ! Καλή διαδρομή!

Υ.Σ. ααα, και μη βολεύεσαι. Βλάπτει σοβαρά την υγεία!

Καλώς ήρθες στην παρέα μας! Και ποιος δεν έχει περάσει αντίστοιχη φάση!!! Να λές πως είσαι καλά, έχεις την υγεία σου και αυτό μονο χρειάζεται! Η ζωή κάνει συνεχώς κύκλους! Ούτε μπορεί να είναι πάντα ανιαρή, ούτε άσχημη ούτε όμορφη! Όλα θα αλλάξουν και όλα θα αποκτήσουν ενδιαφέρον ξανά! Φάση είναι και θα περάσει!

Τι ασφάλεια αυτή η καθημερινότητα? Μια ρουτίνα πάντα κοντά σου να σε περιμένει... Ταράζεσαι για λίγο και ύστερα σκεφτεσαι..τι καλά? Έχω κάτι σίγουρο! Η καθημερινότητα παραμένει σταθερή, πιστή! Δε προδίδει όπως οι μεγάλες στιγμές που παραμένουν αθάνατες, διαστρεβλωμένες στο νου. Η καθημερινότητα απλή, ευφήμερη.. δε σε ξεγελάει. Περνάει και σε καθησυχάζει. Τιποτα να μη σε τρομάζει. Κοιμήσου στην αγκαλιά της μοναξιάς σου. Ήρεμος, ωραίος. Κοιτάξου στον καθρέφτη, σιγουρέξου πως δε λείπουν \"τα μάτια και η φωτιά.\" Αγάπα, Ξέχνα, Προχώρα, Εξελίξου, Μάθε. Να αμφισβητείς, να διεκδικείς και να μη δέχεσαι.

\"Να βγαίνεις απ\'το ονειρο, να κατεβάζεις τα πουλιά, στον ύπνο πάλι να περνάς και ύστερα στο δωμάτιο. Να ντύνεσαι καλά να πας κατά την πορτά, να κάνεις δύο βήματα στο τρίτο κοκκαλώνεις......να λείπει απάνω ο ουρανός!\"

Νομίζω πως καταλαβαίνω τι εννοείς. Όλα έξω ωραία και τακτοποιημένα, ασφαλή και σίγουρα, οι γύρω να θαυμάζουν και να σε \'\'ζηλεύουν\'\'...Και από μέσα σου να αναβλύζει αυτό το κενό...σαν μια ατέλειωτη πικρίλα που σου χαλάει τη γεύση...να ληστεύει το νόημα και αξία απ\' τη ζωή.