Δεν εχω παρεα για να βγαινω.. :/
Γεια σας φιλοι, ειμαι 17 χρονων. Απο 1η γυμνασιου που μου λεγανε φιλοι να βγαινουμε εξω, οι γονεις μου δεν με αφηναν με αποτελεσμα να μην με "αφηνουν" να κοινωνικοποιηθώ. Οταν αρχισαν να με αφηνουν (τελη 2ας γυμνασιου) να παω για καφε με φιλους πριν βγω με ρωταγανε που θα παω, με ποιους και τετοια. Αυτο φυσικα δεν σταματησε μεχρι φετος που δεν εχω παρεα για να βγω.. Φιλους εχω αλλα δεν "ανοικω" σε παρεα ωστε να κανονιζουμε να βγαινουμε τα σαββατα. Ωστοσο με "κραταει πισω" και ο αδερφος μου (διδυμος) που ειναι σχετικα ανωριμος, κανει χαζομαρες και δεν τον νοιαζει για την εικονα που θα σχηματισει στους αλλους και δεν μπορω να βγω μονος μου αφου θα αρχισουν οι γονεις μου να με ρωτανε γιατι δεν λες και στον αδερφο σου να ρθει και τετοια (+ οτι θα τον στεναχωρουσα να του ελεγα δεν θα ρθεις μαζι). Αυτο βασικα με εκανε να χωρισω και με την κοπελα που ειχα στην πρωτη λυκειου, αφου δεν μπορουσα να παιρνω και τον αδερφο μου για να βγω με αυτην, και αν εβγαινα μονος μου οι γονεις μου θα αρχιζανε την ανακριση (καλη λυση θα ηταν να πω οτι βγαινω με κατι φιλους αλλα πως θα δικαιολογουσα το οτι δεν ερχεται και ο αδερφος μου μαζι; ). Επισης σε παρτυ σχολικα δεν πηγαινα (που στα παρτυ εχει ο καθενας πολλες ευκαιριες να κοινωνικοποιηθει και να γνωρισει κοσμο) γιατι ακομα και στην 3η γυμνασιου οι γονεις μου δεν με αφηναν. Ετσι κατεληξα να περναω καθε σ/κ μονος μου και να ψυχοπλακωνομαι, βλεποντας ολους τους φιλους μου να βγαινουν και να περνανε καλα και γω να καθομαι σαν το χαζο στον υπολογιστη.. Πως θα μπορουσα να αντιμετωπισω μια τετοια κατασταση;
