Αδυναμία λήψης αποφάσεων - Τι έχω;

Γεια σας κι από μένα. Το πρόβλημα μου είναι λίγο σύνθετο και δεν μπορώ να καταλάβω που οφείλεται αν και έχω ψάξει κάποια site και γι αυτό θα ήθελα τη γνώμη σας. Είμαι στο εξωτερικό τους τελευταίους 10 μήνες και κάθε φορά που μου παρουσιάζεται μια ευκαιρία για δουλειά αδυνατώ να πάρω μια απόφαση και να δεχτώ τις συνέπειες αυτής. Θέλω να ασχοληθώ με ένα συγκεκριμένο κομμάτι ενός επαγγέλματος αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το καταφέρω γιατί είμαι λίγο καιρό έξω και κάθε φορά που μου παρουσιάζεται ένα τηλεφώνημα από κάποιο γραφείο εύρεσης εργασίας και μου προσφέρουν δουλειά που δεν είναι αυτό που έχω στο μυαλό μου ακριβώς αλλά δεν έχω κάνει αίτηση γι αυτήν και απλά είδαν το βιογραφικό μου και με πήραν, εγώ διαλύομαι για να πάρω μια απόφαση. Από τη μια σκέφτομαι ότι δε θέλω να συμβιβαστώ τόσο εύκολα και να πάρω μια δουλειά που δεν μου αρέσει τόσο πολύ (γιατί την τελευταία φορά που πήγα για δουλειά, το ένστικτό μου μου έλεγε τις δύο πρώτες μέρες που πήγα ότι δεν έπρεπε να μείνω και έμεινα από ανασφάλεια, και δεν μ' άρεσε αυτό που έκανα και τελικά μετά από 2 μήνες η εταιρεία φαλίρισε και βρέθηκα στην ίδια κατάσταση που ήμουν και πριν και έχοντας χάσει και το καλύτερο διάστημα για να ψάξω για δουλειά και φυσικά κατηγορούσα τον εαυτό μου γι' αυτό και γενικά αυτή η κατηγορία ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει καλύτερα αν είχα αποφασίσει διαφορετικά είναι κάτι που με τυραννάει πάρα πολύ τους τελευταίους 10 μήνες που είμαι στο εξωτερικό...) και που δεν την επέλεξα εγώ, και από την άλλη σκέφτομαι λόγω ανασφάλειας, χαμηλής αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης και όλα αυτά που κουβαλάω χρόνια τώρα και νόμιζα ότι είχα μάθει να τα διαχειρίζομαι, πότε θα βρω μια άλλη δουλειά, και μήπως είμαι αχάριστη που πετάω μια τέτοια ευκαιρία και ότι δεν πρέπει να το κάνω.. Είτε πάρω όμως την μια απόφαση είτε την άλλη πάντα κατηγορώ τον εαυτό μου ότι τελικά δεν πήρε τη σωστή απόφαση.. Και ενώ έχω αποφασίσει ότι θα δώσω περιθώριο ενός μήνα να ψάχνω συνέχεια γι αυτό που θέλω και μετά να ξεκινήσω τους συμβιβασμούς, όποτε μου 'ρχεται η ευκαιρία κωλώνω να πω όχι και φτου και πάλι από την αρχή... Η αδερφή μου μου λέει ότι φοβάμαι το άγνωστο και ότι θέλω να προεξοφλήσω το μέλλον λαμβάνοντας την καλύτερη δυνατή απόφαση.. Λογικά τα ξέρω όλα αυτά.. Αλλά πραγματικά όλη αυτή η διαδικασία έχει αρχίσει να με κουράζει.. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό το μόνιμο δίλημμα; Στην έλλειψη αυτοπεποίθησης κλπ ή παίζει να υπάρχει και ψυχαναγκαστική διαταραχή; Πραγματικά με έχω κουράσει... Οποιαδήποτε βοήθεια/άποψη δεκτή...

Γεια σου charmie258.
Το να έχεις βγει εξωτερικό για εργασιακούς λόγους θεωρώ οτι είναι κάτι γενναίο και πιστεύω αν σου πω μπράβο, οτι δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα το ακούς, σωστά;
Σε ποιά χώρα και για τί αντικείμενο μιλάμε, αν επιτρέπεται;

Δεν είμαι ειδικός να σου απαντήσω εμπεριστατωμένα αλλά η διερευνητική πρόθεση που βλέπω από μέρους σου για το τί συμβαίνει, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

Έχεις σκεφτεί μήπως η ανασφάλεια που νιώθεις προέρχεται από την έλλειψη κάποιας αυθεντίας στο πλευρό σου;
Ότι δηλαδή επειδή δεν έχεις αρκετή πίστη στον εαυτό σου, αισθάνεσαι λίγο μειονεκτικά αν ασχοληθείς με κάτι στο οποίο μπορεί να μην έχεις εμπειρικές (πέρα από τις ακαδημαικές δηλαδή) γνώσεις, συνεπώς επειδή δεν έχεις κάποιον που θα μπορούσε να σου έλυνε αμέσως μια "χαζή" απορία που θα σου προέκυπτε, σου εκδηλώνεται ως αδυναμία λήψης απόφασης;

Στη δουλειά γενικώς πώς είσαι, μπορείς να συνεργάζεσαι; Ντρέπεσαι να πεις οτι κάτι δεν το ξέρεις; Φοβάσαι μην σου πουν οτι δεν έχεις προσόντα;

Αυτά που αναφέρεις με πηγαίνουν σε κάτι που έχω ακούσει κατά καιρούς από κοπέλες (κυρίως, αλλά και από λίγους άντρες) όσον αφορά το αν θα κάνουν μια νέα σχέση.
Δηλαδή φυλάγονται να κάνουν μια νέα σχέση, χωρίς να είναι απολύτως σίγουροι και για την παραμικρή λεπτομέρεια για τον άλλον. Με συνέπεια να μην μπορούν να εξελίξουν τον δικό τους εαυτό και αποτέλεσμα ακόμα και όταν βρουν κάτι που νιώθουν άνετα να προχωρήσουν, να πέφτουν σε κάποιο κοινότυπο λάθος το οποίο, από μια πιο "ελαφριά" σχέση ενδεχομένως να είχαν μάθει πώς να το διαχειρίζονται πρωτού "σφάλλουν".

Γεια σου Loading και σε ευχαριστώ για την απάντηση σου καθώς και τα μπράβο σου. Ναι μου το χουν ξαναπει, είναι η αλήθεια.. Αλλά βλέπεις εγώ κοιτάω τα δύσκολα τις περισσότερες φορές και σχεδόν ποτέ δεν αναγνωρίζω πόσο καλά τα κατάφερα. Ή κι αν το κάνω είναι παροδικό.. Μου το λες τώρα εσύ αυτό και θα σου πω, ναι οκ πέτυχα πολλά αλλά χωρίς να το συναισθάνομαι.

Επι του ζητήματος τώρα μιλάμε για Αγγλία και για το κομμάτι του Social media/digital marketing που θέλω να ασχοληθώ συγκεκριμένα, εξου και η δυσκολία λόγω γλώσσας όπου συναγωνίζομαι Άγγλους και εξου ξεκινάει και η αμφισβήτηση αν μπορώ να βρω κάτι στον τομέα αυτό ή αν είμαι καλή σ' αυτο και αν μπορώ να ανταποκριθώ ή αν πρέπει να αποδεχτώ προτάσεις που αφορούν γενικότερα το Marketing, εμπεριέχοντας κάποια στοιχεία του Social Media ή οχι. Έν συντομία έκανα πρακτική στα Social Media για 6 μήνες, κ μετά με κράτησαν στην ίδια εταιρεία στον γενικότερο τομέα του μάρκετινγκ και στους 2 μήνες η εταιρεία έκλεισε. Δεν φοβάμαι την σκληρή δουλειά. Έχω δουλέψει στο παρελθόν, μπορώ να συνεργάζομαι και γενικά δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου σε όποια δουλειά έχω βρεθεί, απλά είναι αυτό που λέμε ότι έχω βρει αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου και θέλω να το παλέψω μέχρι τέλους μέχρι να το καταφέρω.

Το ζήτημα είναι γιατί δεν μπορώ να πω όχι σε μια επαγγελματική πρόταση που μου έρχεται, που δε με ικανοποιεί απόλυτα ή γιατί εν ολίγοις διυλίζω τον κώνωπα σε ότι κάνω..

Μάλιστα.
Αρχικά το να αφιερώσεις κάποιον χρόνο στο να νιώσεις ένα αίσθημα ικανοποίησης, μάλλον το χρωστάς στον εαυτό σου. Άλλωστε δεν έχει νόημα να κάνουμε πράγματα για το δικό μας συμφέρον χωρίς να έχουμε τον χρόνο ή τον τρόπο να τα ευχαριστηθούμε. Ένας αθλητής κάνει και τον γύρο του θριάμβου κάποιες φορές!

Αν κατάλαβα καλά (και διόρθωσέ με αν όχι, μιας και δεν έχω γνώσεις ή ολοκληρωμένη εικόνα επάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο) τα Social media έχουν ένα ευρύ φάσμα και το digital marketing είναι μια υποκατηγορία τους, πιο εξειδικευμένη και αυτό είναι που σου αρέσει.

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου τελειομανή;

Όσον αφορά το γιατί δεν μπορείς να πεις όχι σε μια επαγγελματική πρόταση που σου έρχεται, πιθανόν να είναι διάφοροι λόγοι (και όχι μόνο ένας), είσαι και σε καλύτερη θέση να τους αναγνωρίσεις φαντάζομαι.
Πιέζεσαι οικονομικά;
Χρειάζεσαι την ασφάλεια που προσφέρει το να παίρνεις έναν μισθό;
Νιώθεις οτι μπορεί να χάσεις κάτι δυνητικά σπουδαίο αν δεν συμφωνήσεις και μετά να το μετανιώσεις;
Είναι κάποιου είδους ανεξαρτητοποίηση που νιώθεις;
Φοβάσαι μήπως τί θα σου πουν οι δικοί σου ή κάποιος φίλος ή γνωστός όταν αναφέρεις οτι απέρριψες μια δουλειά;
Είναι κορεσμένο σαν επάγγελμα εκεί που βρίσκεσαι και αισθάνεσαι οτι μπορεί να μην βρεις την επόμενη δουλειά σύντομα;

Για την ξένη γλώσσα που αναφέρεις, φαντάζομαι πως έχεις proficiency.
Μήπως είναι η διάλεκτος ή κάποια προφορά/ιδιωματισμοί που σε κομπλάρουν; Νομίζεις οτι μπορεί να κάνει μπαμ αν σε ακούσουν να μιλάς αγγλικά οτι είσαι από άλλη χώρα;

Η εταιρία πάντως υποθέτω δεν φαλίρισε εξαιτίας σου. Αν έχεις τέτοια ταλέντα δηλαδή ρε θηρίο θα μπορούσες να κάνεις και επιχειρηματική κατασκοπία!!

Quote:

---

Originally Posted by charmie258

Γεια σας κι από μένα. Το πρόβλημα μου είναι λίγο σύνθετο και δεν μπορώ να καταλάβω που οφείλεται αν και έχω ψάξει κάποια site και γι αυτό θα ήθελα τη γνώμη σας. Είμαι στο εξωτερικό τους τελευταίους 10 μήνες και κάθε φορά που μου παρουσιάζεται μια ευκαιρία για δουλειά αδυνατώ να πάρω μια απόφαση και να δεχτώ τις συνέπειες αυτής. Θέλω να ασχοληθώ με ένα συγκεκριμένο κομμάτι ενός επαγγέλματος αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το καταφέρω γιατί είμαι λίγο καιρό έξω και κάθε φορά που μου παρουσιάζεται ένα τηλεφώνημα από κάποιο γραφείο εύρεσης εργασίας και μου προσφέρουν δουλειά που δεν είναι αυτό που έχω στο μυαλό μου ακριβώς αλλά δεν έχω κάνει αίτηση γι αυτήν και απλά είδαν το βιογραφικό μου και με πήραν, εγώ διαλύομαι για να πάρω μια απόφαση. Από τη μια σκέφτομαι ότι δε θέλω να συμβιβαστώ τόσο εύκολα και να πάρω μια δουλειά που δεν μου αρέσει τόσο πολύ (γιατί την τελευταία φορά που πήγα για δουλειά, το ένστικτό μου μου έλεγε τις δύο πρώτες μέρες που πήγα ότι δεν έπρεπε να μείνω και έμεινα από ανασφάλεια, και δεν μ' άρεσε αυτό που έκανα και τελικά μετά από 2 μήνες η εταιρεία φαλίρισε και βρέθηκα στην ίδια κατάσταση που ήμουν και πριν και έχοντας χάσει και το καλύτερο διάστημα για να ψάξω για δουλειά και φυσικά κατηγορούσα τον εαυτό μου γι' αυτό και γενικά αυτή η κατηγορία ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει καλύτερα αν είχα αποφασίσει διαφορετικά είναι κάτι που με τυραννάει πάρα πολύ τους τελευταίους 10 μήνες που είμαι στο εξωτερικό...) και που δεν την επέλεξα εγώ, και από την άλλη σκέφτομαι λόγω ανασφάλειας, χαμηλής αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης και όλα αυτά που κουβαλάω χρόνια τώρα και νόμιζα ότι είχα μάθει να τα διαχειρίζομαι, πότε θα βρω μια άλλη δουλειά, και μήπως είμαι αχάριστη που πετάω μια τέτοια ευκαιρία και ότι δεν πρέπει να το κάνω.. Είτε πάρω όμως την μια απόφαση είτε την άλλη πάντα κατηγορώ τον εαυτό μου ότι τελικά δεν πήρε τη σωστή απόφαση.. Και ενώ έχω αποφασίσει ότι θα δώσω περιθώριο ενός μήνα να ψάχνω συνέχεια γι αυτό που θέλω και μετά να ξεκινήσω τους συμβιβασμούς, όποτε μου 'ρχεται η ευκαιρία κωλώνω να πω όχι και φτου και πάλι από την αρχή... Η αδερφή μου μου λέει ότι φοβάμαι το άγνωστο και ότι θέλω να προεξοφλήσω το μέλλον λαμβάνοντας την καλύτερη δυνατή απόφαση.. Λογικά τα ξέρω όλα αυτά.. Αλλά πραγματικά όλη αυτή η διαδικασία έχει αρχίσει να με κουράζει.. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό το μόνιμο δίλημμα; Στην έλλειψη αυτοπεποίθησης κλπ ή παίζει να υπάρχει και ψυχαναγκαστική διαταραχή; Πραγματικά με έχω κουράσει... Οποιαδήποτε βοήθεια/άποψη δεκτή...

---

Ειμαι και εγω στην ιδια φαση με εσενα. Στο εξωτερικο και δεν μπορω να παρω αποφασεις. Βεβαια δεν φταιει το εξωτερικο γι αυτο. Γενικα δεν μπορω να παρω αποφασης ευκολα. Θα σου πω κατι . Υπαρχει μια κατηγορια ανθρωπων που πασχουν απο διαταραχη ελλειματικης προσοχης και υπερκινητικοτητα. Αυτοι λοιπον οι ανθρωποι γενετικα ειναι διαφορετικοι απο τους αλλους οχι γιατι το επελεξαν αλλα γιατι ετσι γεννηθηκαν. Σκεφτονται αλλιως πραττουν αλλιως. Συνηθως στην ελλαδα αυτα τα ατομα τα λενε τεμπεληδες,κακομαθημενοι κ.τ.λ Δεν γνωριζω και δεν μπορω να πω αν εχεις κατι παρομοιο ομως αν θες μιλα με εναν ψυχολογο να κανεις ενα τεστ για ΔΕΠΥ να δεις αν φταιει αυτο. Ειδικα στο θεμα δυσκολιας ληψεως αποφασεων πολλες φορες κρυβεται η ΔΕΠΥ .Κανε ενα τσεκ δεν εχεις να χασεις τιποτα.

Υ.Γ Οταν βλεπεις μια ταινια για παραδειγμα μπορεις να κατσεις να την παρακολουθησεις ηρεμα χωρις να σχολιαζεις η να μιλας, ακομα κι αν ειναι η αγαπημενη σου ?
Οταν σερφαρεις στο ιντερνετ κοιτας μονο μια σελιδα η ανοιγεις 5-6 μαζι και τις κοιτας ολες?

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Μάλιστα.
Αρχικά το να αφιερώσεις κάποιον χρόνο στο να νιώσεις ένα αίσθημα ικανοποίησης, μάλλον το χρωστάς στον εαυτό σου. Άλλωστε δεν έχει νόημα να κάνουμε πράγματα για το δικό μας συμφέρον χωρίς να έχουμε τον χρόνο ή τον τρόπο να τα ευχαριστηθούμε. Ένας αθλητής κάνει και τον γύρο του θριάμβου κάποιες φορές!

Αν κατάλαβα καλά (και διόρθωσέ με αν όχι, μιας και δεν έχω γνώσεις ή ολοκληρωμένη εικόνα επάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο) τα Social media έχουν ένα ευρύ φάσμα και το digital marketing είναι μια υποκατηγορία τους, πιο εξειδικευμένη και αυτό είναι που σου αρέσει.

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου τελειομανή;

---

Ναι έχεις δίκιο ότι πρέπει. Και προσπαθώ να το κάνω. Αλλά δεν τα πολυκαταφέρνω είναι η αλήθεια.
Ναι τα social media είναι κομμάτι του digital και το digital κομμάτι του μάρκετινγκ. Εγώ ξέρω οτι θέλω να ασχοληθώ είτε με το digital είτε με το social, αλλά οι προτάσεις που μου έρχονται είναι πιο γενικές, που έχουν μέσα και τα social media ως κομμάτι, αλλά δεν είναι μόνο social media.

Τελειομανή όχι τόσο πολύ, αλλά έχω νομίζω την νοοτροπία του καλού μαθητή.. Οτι πρέπει να τα κάνω όλα τέλεια κ δεν αποδέχομαι εύκολα τα λάθη μου ή τις αδυναμίες μου.. Τώρα είμαι καλύτερα απ' ότι στο παρελθόν για να φανταστείς.. ;)

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Όσον αφορά το γιατί δεν μπορείς να πεις όχι σε μια επαγγελματική πρόταση που σου έρχεται, πιθανόν να είναι διάφοροι λόγοι (και όχι μόνο ένας), είσαι και σε καλύτερη θέση να τους αναγνωρίσεις φαντάζομαι.
Πιέζεσαι οικονομικά;
Χρειάζεσαι την ασφάλεια που προσφέρει το να παίρνεις έναν μισθό;
Νιώθεις οτι μπορεί να χάσεις κάτι δυνητικά σπουδαίο αν δεν συμφωνήσεις και μετά να το μετανιώσεις;
Είναι κάποιου είδους ανεξαρτητοποίηση που νιώθεις;
Φοβάσαι μήπως τί θα σου πουν οι δικοί σου ή κάποιος φίλος ή γνωστός όταν αναφέρεις οτι απέρριψες μια δουλειά;
Είναι κορεσμένο σαν επάγγελμα εκεί που βρίσκεσαι και αισθάνεσαι οτι μπορεί να μην βρεις την επόμενη δουλειά σύντομα;

Για την ξένη γλώσσα που αναφέρεις, φαντάζομαι πως έχεις proficiency.
Μήπως είναι η διάλεκτος ή κάποια προφορά/ιδιωματισμοί που σε κομπλάρουν; Νομίζεις οτι μπορεί να κάνει μπαμ αν σε ακούσουν να μιλάς αγγλικά οτι είσαι από άλλη χώρα;

Η εταιρία πάντως υποθέτω δεν φαλίρισε εξαιτίας σου. Αν έχεις τέτοια ταλέντα δηλαδή ρε θηρίο θα μπορούσες να κάνεις και επιχειρηματική κατασκοπία!!

---

-To περίεργο στην όλη ιστορία είναι ότι είπα ότι θα αφήσω ένα διάστημα δύο μηνών για να μην πάθω αυτό που έπαθα την προηγούμενη φορά με τη δουλειά και ενώ με στηρίζουν οι δικοί μου, εγώ το κάνω πιο δύσκολο στον εαυτό μου απ' ότι είναι..
-Αισθάνομαι ότι ναι μπορεί να απορρίψω πράγματα, μετά αυτό που ψάχνω να μη μου βγεί και μετά να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο που έχασα αυτές τις ευκαιρίες. Αλλά η πλάκα είναι ότι ακόμα κι αν αποδεχτώ την πρόταση πάλι θα αισθάνομαι ότι δεν κυνήγησα το όνειρο μου κι αυτό που θέλω να κάνω...
-Ναι σκέφτομαι λίγο τι θα πουν οι άλλοι για την απόρριψη μιας θέσης είναι η αλήθεια. Όχι οι δικοί μου, αλλά ξες η "κοινωνία" όπως είναι δομημένη στο μυαλό μας.. Τα πρέπει.. ;)

Όσον αφορά τη γλώσσα, δεν το λέω από πλευράς άνεσης, αλλά όταν στοχεύεις στα social media πρέπει να ξερεις ΑΠΤΑΙΣΤΑ αγγλικά, χωρίς κανένα λάθος γραπτό γιατί ουσιαστικά συναγωνίζεσαι Άγγλους στο ίδιο πεδίο που όσο να πεις μια παραπάνω άνεση την έχουνε..

Καλά ναι εννοείται ότι η εταιρεία δε φαλίρισε εξαιτίας μου.. χεχε Είπαμε δεν είμαι δα και επιχειρηματική κατάσκοπος.. χαχαχα

Quote:

---

Originally Posted by giannis86

Ειμαι και εγω στην ιδια φαση με εσενα. Στο εξωτερικο και δεν μπορω να παρω αποφασεις. Βεβαια δεν φταιει το εξωτερικο γι αυτο. Γενικα δεν μπορω να παρω αποφασης ευκολα. Θα σου πω κατι . Υπαρχει μια κατηγορια ανθρωπων που πασχουν απο διαταραχη ελλειματικης προσοχης και υπερκινητικοτητα. Αυτοι λοιπον οι ανθρωποι γενετικα ειναι διαφορετικοι απο τους αλλους οχι γιατι το επελεξαν αλλα γιατι ετσι γεννηθηκαν. Σκεφτονται αλλιως πραττουν αλλιως. Συνηθως στην ελλαδα αυτα τα ατομα τα λενε τεμπεληδες,κακομαθημενοι κ.τ.λ Δεν γνωριζω και δεν μπορω να πω αν εχεις κατι παρομοιο ομως αν θες μιλα με εναν ψυχολογο να κανεις ενα τεστ για ΔΕΠΥ να δεις αν φταιει αυτο. Ειδικα στο θεμα δυσκολιας ληψεως αποφασεων πολλες φορες κρυβεται η ΔΕΠΥ .Κανε ενα τσεκ δεν εχεις να χασεις τιποτα.

Υ.Γ Οταν βλεπεις μια ταινια για παραδειγμα μπορεις να κατσεις να την παρακολουθησεις ηρεμα χωρις να σχολιαζεις η να μιλας, ακομα κι αν ειναι η αγαπημενη σου ?
Οταν σερφαρεις στο ιντερνετ κοιτας μονο μια σελιδα η ανοιγεις 5-6 μαζι και τις κοιτας ολες?

---

Giannis86 με έβαλες σε σκέψεις.. Παίζει πολύ να το έχω αυτό που λες.. Δεν μπορώ να κάνω ποτέ ένα πράγμα τη φορά, αυτή τη στιγμή ο browser έχει 20 καρτέλες ανοιχτές. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι το ΔΕΠΥ παίζει να κρύβεται πίσω από την αδυναμία λήψης αποφάσεων.. Ή σκέφτομαι εκατό πράγματα ταυτόχρονα και πολλές φορές ξεχνάω πράγματα στο σπίτι και ξαναγυρίζω να τα πάρω.. Αυτό το ΔΕΠΥ μου το χε αναφέρει η αδερφή μου κάποια στιγμή για μένα.. Όσο για την αδυναμία λήψης αποφάσεων που λές, εννοείται πως και σε μένα δεν έχει να κάνει με το εξωτερικό.. Και στην Ελλάδα να ήμουνα την ίδια δυσκολία θα είχα.. Απλά η αδυναμία μου δημιουργεί ενοχές που μετά ενεργοποιεί μάλλον άλλους μηχανισμούς (ενοχικότητα, έλλειψη αυτοπεποίθησης κλπ) και όλο αυτό σε μπλοκάρει ακόμη πιο πολύ.. Σ' ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια.. Θα το ψάξω..

Πάντως Charmie258 εγώ θα σου πω τα εξής σχετικά με τις εργασιακές αποφάσεις.
Καταρχάς απότι καταλαβαίνω μιλάμε για entry-level θέσεις οπότε υποθέτω πως καλά καλά σε κάποιες προτάσεις δεν είσαι και απολύτως σίγουρη για τα καθήκοντά σου, μέχρι να το δεις στην πράξη. Δηλαδή, μην το υπεραναλύεις, απλώς αναζήτα περισσότερες λεπτομέρειες όταν βλέπεις λέξεις που θεωρείς red flags. Συνηθίζεται σε job descriptions να βάζουν μέσα και "σάλτσα".
Όμως, επειδή συνήθως άτομα που τους αρέσει να κάνουν κάτι συγκεκριμένο, μέσα από αυτή την ατομική ώθηση, τείνουν σε βάθος χρόνου να κινούνται προς θέσεις project manager, κράτα στην σκέψη σου πως δίπλα στη δημιουργικότητά σου και τη θέλησή σου να ασχοληθείς με το αντικείμενό σου (σε μεγαλύτερο ποσοστό απότι ο μέσος όρος), θα σου χρειαστούν και οι γνώσεις που αποκτάς και από παραπλήσιου αντικειμένου εργασίες (και ειδικά όταν μιλάμε για τον ίδιο κλάδο). Η εμπειρία μετράει πολύ. Αν δηλαδή ένα αφεντικό δεν έχει ιδέα για τη ρουτίνα ενός εργάτη, δεν θα είναι και πολύ αποτελεσματικός στις αποφάσεις του. (Άλλωστε κανείς δεν σε εμποδίζει όσο είσαι κάπου να κρατάς και τα μάτια σου ανοιχτά ή και να ψάχνεις ενεργητικά για κάτι καλύτερο.)

Δεν μου έλυσες την απορία όμως για το αν θεωρείς τον εαυτό σου τελειομανή.

Τέλος μια διαδικασία που θα σου πρότεινα να κάνεις (και o στόχος είναι μακροπρόθεσμος), όταν αναλαμβάνεις κάποιες εργασίες, να συγκεντρώνεις ανα διαστήματα, κάπου, τί είδους skills είδες πως χρειάστηκες/χρειάζεσαι και γιατί. Ακόμα και για οχι τοσο σοβαρές δουλειές. Γιατί θα διαπιστώσεις πράγματα σε στατιστική βάση και μπορεί να σε βοηθήσει και στις αποφάσεις σου. Είναι κάτι που θα σου τονίσει την αυτοπεποίθηση όσο παραπάνω ασχολείσαι με ένα αντικείμενο. Η σταδιακή εξειδίκευση σε κάτι είναι συχνά θετική.

Quote:

---

Originally Posted by charmie258

Giannis86 με έβαλες σε σκέψεις.. Παίζει πολύ να το έχω αυτό που λες.. Δεν μπορώ να κάνω ποτέ ένα πράγμα τη φορά, αυτή τη στιγμή ο browser έχει 20 καρτέλες ανοιχτές. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι το ΔΕΠΥ παίζει να κρύβεται πίσω από την αδυναμία λήψης αποφάσεων.. Ή σκέφτομαι εκατό πράγματα ταυτόχρονα και πολλές φορές ξεχνάω πράγματα στο σπίτι και ξαναγυρίζω να τα πάρω.. Αυτό το ΔΕΠΥ μου το χε αναφέρει η αδερφή μου κάποια στιγμή για μένα.. Όσο για την αδυναμία λήψης αποφάσεων που λές, εννοείται πως και σε μένα δεν έχει να κάνει με το εξωτερικό.. Και στην Ελλάδα να ήμουνα την ίδια δυσκολία θα είχα.. Απλά η αδυναμία μου δημιουργεί ενοχές που μετά ενεργοποιεί μάλλον άλλους μηχανισμούς (ενοχικότητα, έλλειψη αυτοπεποίθησης κλπ) και όλο αυτό σε μπλοκάρει ακόμη πιο πολύ.. Σ' ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια.. Θα το ψάξω..

---

Ναι να το ψαξεις γιατι ολα τα συμπτωματα σου μου βγαζουν ΔΕΠΥ. Η χαμηλη αυτοπεποιθηση ερχεται μετα ως αποτελεσμα της δυσκολιας ληψεως αποφασεων. Φτανεις σε ενα σημειο και λες χιλια δυο και συνηθως κατηγορεις τον ευατο σου γιατι δεν μπορεις να κανεις πραγματα και να αποφασισεις. Να ξερεις οτι υπαρχουν πολλοι ανθρωποι με Δεπυ και ουτε καν το ξερουν. Ατομα με δεπυ ταλαιπωριουνται για χρονια με λαθος διαγνωσεις οπως αγχωδεις διαταραχες κ.τ.λ. Συνηθως ατομα με δεπυ παιρνουν αγωγη για ολη τους την ζωη και δεν ειναι καθολου κακο αυτο. Οπως ενας με προβλημα θυροειδους λαμβανει αγωγη για ολη του την ζωη για να ρυθμιζει τον θυροειδη ετσι και ενας με δεπυ. Γιατι οπως προειπα δεν ειναι κατι που το ελεγχεις εσυ. Δεν ειναι αγχος να το ελεγξεις, ειναι γεννετικο.

Quote:

---

Originally Posted by charmie258

Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό το μόνιμο δίλημμα; Στην έλλειψη αυτοπεποίθησης κλπ ή παίζει να υπάρχει και ψυχαναγκαστική διαταραχή;

---

Γιατί να το κάνεις πολύπλοκο το θέμα, αφού μπορείς να το δεις απλούστερο. Βλέπεις ότι δεν έχεις πολλές "δυνάμεις" να πας σε κάποια από αυτές τις δουλειές που σου τυχαίνουν. Το να αποκτήσεις απότομα περισσότερες δυνάμεις ίσως δεν είναι ο άμεσος σκοπός σου. Γιατί δεν βρίσκεις μια λύση κομμένη στα μέτρα τα δικά σου. Π.χ. να επιλέξεις κάποια που να ζητήσεις να πας part time, ή μόνο κάποιες μέρες. Ίσως οι δυνάμεις σου γι' αυτό να αρκούν. Ή όπως κάνεις επέλεξε κάτι που να σ' αρέσει περισσότερο. Η διαίσθηση που ανέφερες είναι ένας -πρόσθετος- καλός οδηγός. Κάνε αυτό που μπορείς χωρίς να χρειάζεται να ζοριστείς. Έχει νόημα να ζοριζόμαστε όταν δεν υπάρχει άμεση ανάγκη?