Printable View
Σηκώνομαι το πρωί και αισθάνομαι μια δυσθυμία ότι δεν κάνω τίποτα στην ζωή μου. Εδώ και 10 χρόνια δεν έχω δουλειά και δεν κάνω τίποτα και πιστεύω ότι θα συνεχιστεί αυτό εφ όρου ζωής.. Θα είμαι οικότροφος των γονιών μου μέχρι να πεθάνουν αυτοί και μετά μοιραία θα πεθάνω και εγώ από την αναδουλειά
Aπό την αναδουλειά...............μάλισταQuote:
Originally Posted by olgaki1975
καιρός να ασχοληθείς με κάτι λοιπόν
εθελοντική εργασία ίσως
H ζωή μου κυλάει πολύ μονοκόμματη τα ίδια και ίδια κάθε μέρα τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο έλεος!!!!!!!!
Εσύ τι κάνεις για να αλλάξει;
Ψάχνω για δουλειά αλλά δεν βρίσκω.
Εχεις κάποια ασχολία; Εγω τουλαχιστον εχω το γυμναςτηριο κι ενα στόχο να αδυνατίσω...
Εγώ κάνω δίαιτα και έχω στόχο και εγώ να αδυνατήσω!
εγω αφηνω κοιλια και φαλακρα
Παντως κατέληξα στο συμπέρασμα πως κανεις δεν μπορει να μας βοηθησει. Γεννηθήκαμε ετσι κάπως με περιορισμένες δυνατότητες και πρεπει να ζήσουμε με αυτο. Ειναι πολυ οδυνηρό, βεβαια να μην μπορεις να αποδώσεις οπως ο μέσο όρος και να παρακολουθείς όλους τους άλλους κουτσά στραβά να τα καταφέρνουν. Αλλα δεν μπορουμε να αλλάξουμε κατι. Εγω δεν βλεπω φως στο τούνελ. Χαίρομαι για τους δυο τρεις ανθρωπους που εχω στη ζωη μου, λυπάμαι τους γονεις νου που με βλέπουν ετσι και λυπάμαι και τον εαυτό μου που ειναι τοσο ανίκανος, αγχωδης και αυτοκαταστροφικός. Ειμαστε μια μικρή μειοψηφια (ευτυχώς για την ανθρωπότητα!!). Μας επεσε ενας άσχημος κλήρος σε αυτην τη ζωη , που ενώ ειμαστε αρτιοι και αρτιμελείς δεν μπορουμε να ζήσουμε, μονο επιβιώνουμε....
Quote:
Originally Posted by olgaki1975
Aπο την αναδουλεια κανεις δεν πεθανε , απο την πολλη δουλεια ομως ................δε λεμε ' τρωει τον αφεντη ' .
το χειρότερο πάντως είναι να αυτοεπιβεβαιώνεται κάποιος ότι ειναι άχρηστος.τι έχεις δοκιμάσει να κάνεις στη ζωή σου; τι είδους δουλειές; όλοι οι άνθρωποι θεωρώ πως έχουν μια κλίση σε κάτι.και πάνω από όλα χρειάζεται προσπάθεια.Πρέπει κάποιες φορές να πηγαίνουμε κόντρα στους φόβους μας.και τέλος όταν είσαι στον πάτο,παρακάτω δεν έχει.έχεις όπως λες ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν και προφανώς να σε αγαπάνε πραγματικά.Σε παίρνει λοιπόν να κάνεις κάποια λάθη.Ξέρεις πχ ότι αν πας σε κάποια δουλειά και αποτύχεις τελικά να την κρατήσεις,δε θα μείνεις στο δρόμο.Αρα πιο κάτω απο το σημείο που βρίσκεσαι,δε θα πας.Θα υπάρξουν κάποιοι που θα σε στηρίξουν και έστω αν δε καταφέρεις να πας πιο ψηλά απο το σημείο που βρίσκεσαι,τουλάχιστον δε θα πας πιο χαμηλά.Θα μου πεις πιθανόν ότι αν αποτύχω θα επιβεβαιωθώ για άλλη μια φορά ότι είμαι άχρηστη.Ναι αν το δεις ως αρνητικό.Μπορείς όμως να πεις ότι κέρδισες μια εμπειρία.Και να ξαναπροσπαθήσεις.Να συνεχίσεις να προσπαθείς όσο σε παίρνει να το κάνεις χωρίς να έχεις πρακτικά το άγχος ότι θα πας παρακάτω απο το σημείο που ήδη βρίσκεσαιQuote:
Originally Posted by girl1988
Και στη τελική οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου και οι γονείς που λυπάσαι θα ειναι οι πρώτοι που θα τους δώσεις λίγη χαρά όταν θα σε βλέπουν να προσπαθείς.Εγώ ξέρω ότι η μάνα μου έχει μετανιώσει που δε με στήριξε όταν ήμουν μικρός και φώναζα με τον τρόπο μου,απεγνωσμένα για βοήθεια.Και ότι αν με δει να προοδεύω στη ζωή μου,θα χαρεί.
οπως και χιλιαδες αλλοι ελληνες επισης... ετσι οπως μας κανανε.....
Έχω δοκιμάσει πολλες και διάφορες δουλειες. Δυστυχως ακομη καο στις πιο απλές δουλειες εχω προβλημα να ανταπεξέλθω σωστα. Ειμαι πολυ χαμηλών τόνων και αποδιοργανωμενη. Δεν μπορω να αλλάξω, απλα διαπιστώνω την κατάσταση μου. Ενας εξωστρεφής ανθρωπος με λέγειν δεν εχει να φοβηθεί τιποτα στην αγορά εργασιας. Εγω δεν ανήκω σε αυτην την κατηγορία. Οποτε καθομαι σπιτι μ και κλαίω τη μοίρα μου. Σκεφτομαι απλα τρόπους για να θέσω ενα τέλος. Δεν μπορω να ειμαι "φυσιολογική". Ειμαι χαζη και απροσαμοστη. Πρεπει να δεχτούμε το γεγονός ύπαρξης και τέτοιου είδους ανθρώπων.
Οσο για τις κλίσεις, πιστευω εάν είχα κατι καλο να δώσω, κάποια ιδιαίτερη αγαπη, θα το είχα αναγνωρίσει μεχρι τα 26 που ειμαι τωρα..
Quote:
Originally Posted by girl1988
Εντάξει μικρή είσαι ακόμη. Τι να πω εγώ που είμαι 40 χρονών;;;