ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ..

Γεια σας..ειμαι 18 χρονων..πρωτοετης φοιτητρια..ανεκαθεν ειχα θεμα με την κοινωνικοποιηση μου..ειχα φιλες και εχω φιλες απο την πολη μου..αλλα δεν καλυπτομαι..ειμαστε λιγα κοριτσια απομωνομενα σχετικα σαν παρεα...δεν ειχαμε αναπτυξει φιλιες με αλλους συμμαθητες μας ωστε να βγαινουμε...και ειχαμε βαρεθει αυτην την κατασταση..να βγαινουμε καθε μερα τα ιδια ατομα...ή εγω τουλαχιστον περισσοτερο και ας μη το εδειχνα..και ας μη το δειχνω ακομα..πλεον ειμαστε ολες φοιτητριες σε διαφορετικες πολεις..το θεμα ομως δεν ειναι αυτο..λογω αυτης της καταστασης ηθελα να παω στο πανεπιστημιο και να βρω μια ομορφη μεικτη παρεα αγορια κοριτσια και να περναμε καλα...βρηκα μια παρεα..αλλα δεν μπορουσα να λειτουργησω..σαν συνεσταλμενο ατομο που ειμαι παρολο που ηθελα και θελω να επικοινωνω μαζι τους δεν μου βγαινει..δεν ειναι οτι δε μιλαω..μιλαγα στην αρχη τουλαχιστον..αλλα εχω βαρεθει να προσπαθω μονο εγω..να δειχνω μονο εγω ενδιαφερον για τους αλλους..δε μπορω να καταλαβω γιατι εμενα κανεις δε με προσεγγισε...δε ξερω..φαινομαι αδιαφορη? βαρετη? παντα το ειχα αυτο το προβλημα..αλλα μεχρι και στο λυκειο..δε με ενοιαζε τοσο πολυ..γιατι ελεγα θα παω στο πανεπιστημιο και θα κανω μια νεα αρχη..τιποτα απο ολα αυτα ομως δεν εγινε..απλα ρε παιδι μου..ειμαι 18 χρονων και θελω να ζησω..να εχω μια παρεα να μου δειχνει ενδιαφερον και να περναω καλα...μια μεγαλη μεικτη χαρουμενη παρεα...τοσο δυσκολο ειναι? ακομα και μια σχεση..δεν εχω κανει καμια σχεση ποτε..με εχουν προσεγγισει καποια ατομα..αλλα δεν μου καναν το κλικ...σε οσους λεω οτι δεν ειχα σχεση δε με πιστευουν..δεν εχω κατι να δινει νοημα στην ζωη μου..δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα..θελω να διαβασω και δεν μπορω..ενω στις πανελληνιες πραγματικα πηγα πολυ καλα..γιατι ημουνα προσειλωμενη εκει και ειχα στοχο..με την ελπιδα οτι οταν θα παω φοιτητρια θα κανω μια νεα αρχη..τωρα δεν εχω να κρατηθω απο πουθενα..η αποδοση μου εχει πιασει πατο...πλησιαζει η εξεταστικη και εγω ακομα σκεφτομαι...τοσο καιρο διαβαζα...τοσο καιρο προσπαθουσα..αλλα δεν ημουνα ευτιχισμενη..και δεν ειμαι και τωρα...δεν μπορω να συγκεντρωθω σε τιποτα..δεν ειναι μια κατασταση που με επιασε ετσι ξαφνικα..χρονια τωρα συμβανει..αλλα παντα ελεγα απο μεσα μου..οταν παω να σπουδασω θα ειναι αλλιως...νιωθω να περνανε τα καλυτερα μου χρονια και εγω να καθομαι και να τα κοιταω απαθης να φευγουν...βοηθηστε με..δεν εχω κατι να μου δινει νοημα...

εγω οταν ειχα φιλουσ που σπουδαζαν σε αλλεσ πολεισ πηγαινα να τουσ δω και κατσικωνομουνα 2-3 μερεσ

τωρα θα μου πεισ και τι μ αυτο;απλα γνωριζα τισ παρεεσ τουσ σε αυτη την ηλικια ειναι ευκολο να κανεισ παρεεσ

Σιγά δεν σε πήραν και τα χρόνια 18 χρονών είσαι. Είναι φυσιολογικό να μην έχεις σχέση και θα σε συνιστούσα να μην κάνεις ακόμη.

το εχω κανει..αλλα δε λεει τιποτα να πηγαινω μια φορα το διμηνο σε καποια απο τις φιλες μου απο το σχολειο για 2-3 μερες..το θεμα ειναι να μπορεσω να δικτυωθω στην σχολη μου..κατι που δε μπορω..και δεν ειναι οτι συνεβει ξαφνικα..παντα συμβαινει..παντα ειμαι στην απεξω..στο γυμνασιο γιατι δεν μιλαγα..ημουνα ντροπαλη και προτιμουσα να καθομαι σε μια γωνια..αν δεν ημουνα με καποια φιλη μου...στο λυκειο περιπου τα ιδια παλι με μια μικρη βελτιωση..επειδη αρχισε να με κουραζει αυτη η κατασταση...επιανα την κουβεντα σε καποια ατομα απο την ταξη μου.μιας και οι φιλες μου ηταν σε αλλα τμηματα...και τις ακολουθουσα..δεν ηταν ψωνισμενες ουτε τιποτα..μια χαρα κοριτσια ηταν..αλλα εγω παλι ενιωθα στην απεξω..γενικα ειναι ενα ανυποφορο συναισθημα που το νιωθω διαρκως..και οσο και να θελω να κοινωνικοποιηθω..ανθρωπος ειμαι..απογοητευομαι...σε σχεση με το γυμνασιο εκανα προοδο..μου το χουν πει και φιλες μου που με θυμουνται πολυ μαζεμενη στο γυμνασιο οτι ειχα αλλαξει κατα πολυ...ανοιχτηκα αρκετα..αλλα βλεπω οτι δεν αρκει...και στην σχολη τωρα..πλησιαζω ατομα..εχω ατομα να μιλησω..αλλα μεχρι εκει..ουτε θα μου στειλουν ενα μηνυμα να δουν τι κανω..ουτε θα μου προτεινουν να ερθω καπου που θα πανε..αυτοι αρχιζουν να γινονται ομαδα σιγα σιγα..και εγω στην απεξω...απομακρυνθηκα να μη πω ψεμματα..και το κανω ακομα..γιατι δεν ενιωθα ανετα..με ατομα που δεν γνωριζα καλα..αλλα δεν ξερω τι να κανω πια..

κοιτα εμεισ ειχαμε το κυλικειο στη σχολη κι αντι να παμε στο μαθημα πηγαιναμε για καφε αυτο ειναι το ενα
το δευτερο ειναι οτι να μην αισθανεσαι ανετα με ατομα που δεν ξερεισ καλα ειναι φυσιολογικο και μην αισθανεσαι ασχημα γι αυτο
ενδεχομενωσ να ειναι και σημαδι ωριμοτητασ αυτο και οχι σημαδι χαμηλησ κοινωνικοτητασ
και εξηγω οταν οι αλλοι κανουν τισ τρελεσ τουσ εσυ τι κανεισ;

σε νιωθω ΑΠΟΛΥΤΑ!τα ιδια και εγω.μονο που εγω εφτασα 33 και ακομα τα ιδια.πολυ ασχημο και κακο να μην σε θυματε ποτε κανενας.ουτε ενα τηλ,ενα μηνυμα,τιποτα.να εισαι απλα αδιαφορος για ολους και ολες.σου ευχομαι να βρεις ενα τροπο να αλλαξεις αυτη την κατασταση,μεσα απο την καρδια μου,γιατι ξερω πως ειναι.

σπυρο καταρχασ γιατι εισαι αδιαφοροσ;παρουσιαζεισ κατι; δλδ αμα βγεισ με μια παρεα λεσ τιποτα η πετασ χαρταετο;

ασ πουμε να σου πω εγω τι παρουσιαζω λεω καποιεσ θεωριεσ δικεσ μου γιατι ζωη τη δουλεια και τισ γκομενεσ
λεω καμια μαλακια για αυτοκινητα καμια μαλακια για τα ψυχολογικα πολιτικη και μπαλα δεν τα πιανω καθολου
λιγο υπολογιστεσ κατι τετοια σε οποιον αρεσει τα ακουει σ οποιον δεν αρεσει με κοροιδευει ιδερ γουει κατι προσφερω
γινομαι χρησιμοσ ειτε γι αυτουσ που ακουνε ειτε γι αυτουσ που κοροιδευουν

εγω δεν μιλαω πολυ.ειδικα αν ειναι καμια κοπελα,αστα να πανε δεν εχω τι να πω.αλλα ας μην το αναλυσουμε εδω και χαλαμε το θεμα της κοπελας!

γεια σου κοπελια :)
ooooλοι νομιζαμε πως οι φοιτιτικη ζωη θα ειναι ο παραδεισος.. οτι θα χουμε παρεες, θα ειμαστε ολοι μερα εξω, παρτυ, καφεδες, μπυρες..εεεεελα ομως που δεν ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα! τουλαχιστον οχι για ολους!
νομιζεις οτι ζητας κατι απλο, αλλα απο την εμπειρια μου εν τελει δεν ειναι και τοσο...
εγω σαν φοιτητρια ειμαι πολυ πιο "ησυχη" απ΄οτι στο λυκειο και γυμνασιο.. θελω να πω βγαινω πιο σπανια εξω.. βεβαια σ αυτο επεξε ρολο και η αγοροφοβια μου που μου εσκασε σαν βομβα στο πρωτο ετος.
τεσπα και γω θα προτιμουσα να ηταν εδω η κολλητη μου,αλλα δεν ειναι.. ομως συμβιβαζομαι με αυτα που εχω! μια καλη παρεα δηλαδη -εμεις ειμαστε ολες κοριτσια- που ταιριαζουμε και βγαζουμε χαβαλε, αλλα σιγουρα δεν συγκρινεται με την φιλια που ειχα με την κολητη μου απο το γυμνασιο.. ομως ετσι πανε αυτα.. πρεπει να προσαρμοζομαστε..
οσο αυτο που λες για το διαβασμα.. χμμ σκεψου οτι σκοπος του φοιτητη δεν ειναι να βγαινει εξω.. ειναι να βγαλει την σχολη και επειτα να βγαινει εξω.. δεν λεω να εισαι το κωλοφοιτο πανω απο το βιβλιο και να μην χαιρεσαι τα φοιτιτικα χρονια.. οχι! απλως μην συγχεεις τα πραγματα. ουσιαστικα διαβαζες, για να βγαλεις την σχολη, οχι για να κανεις παρεες..
να εισαι χαλαρη.. εκμεταλλευσου τις εξοδους με αυτη την παρεα που εχεις βρει (γιατι εξω θα γνωρισεις τον κοσμο) και να εισαι ανοιχτη σε νεες γνωριμιες.. στην σχολη, στην λεσχη... και αν δεν το χεις πολυ με το λεγειν (αφου λες οτι εισαι ντροπαλη) φτανει να χαμογελας και να εισαι ευγενικη για να συμπαθησει καποιος.. εξαλλου ολοι νιωθουμε πανω κατω αμηχανα οταν πρωτογνωριζουμε καποιον... επειτα μπορεις να αρχισεις δραστηριοτητες π.χ καποιο αθλημα για να κοινωνικοποιηθεις περισσοτερο.. αυτα πανω κατω! μην το σκεφτεσαι ολη μερα και προσπαθησε να ξεχαστεις.. δοκιμασε να διαβασεις και λιγο.. ισως σε απορροφησει..

σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας! τωρα που εχω εξεταστικη θα προσπαθησω να μεινω προσηλωμενη εκει..και μετα αν δω οτι συνεχιζει αυτη η κατασταση ισως επισκεφτω καποιο ψυχολογο που παρεχει δωραν το πανεπιστημιο..ελπιζω να βοηθησει!