Καλησπέρα κι από εμένα..
Έγραψα κι έσβησα πολλές φορές. Πολλά και τίποτα λοιπόν όσα έχω να πω. Σ' ένα όμως θα καταλήγω πάντα. Ότι κι αν κάνω είναι αναπόφευκτη η αίσθηση της μοναξιάς. Είναι κι ένα όνειρο που βλέπω συχνά. Κάποιος με μαχαιρώνει πισώπλατα. Το θέμα όμως είναι ότι δε με νοιάζει να μάθω ποιος, μόνο που νιώθω μια λύτρωση όταν το βλέπω.Σαν ξαφνικά να είμαι ελεύθερη.
Με συγχωρείτε για το ασυνάρτητο του λόγου..Και στο κεφάλι μου όλα μπερδεμένα είναι,σαν όνειρο..
